Ολοένα και περισσότεροι πρόσφυγες διαλέγουν πιο επικίνδυνους δρόμους διαφυγής προκειμένου να μην συλληφθούν από τις ελληνικές και τουρκικές διωκτικές αρχές, με αποτέλεσμα να βρίσκουν τραγικό θάνατο στο Αιγαίο και στο Ιόνιο, αφού εσπευσμένα και ανορθόδοξα προσπαθούν να φτάσουν με κάθε τρόπο και μέσο στον προορισμό τους, στην Κεντρική Ευρώπη, που τους φράζει όμως την είσοδο Την ίδια στιγμή συνεχίζεται το απάνθρωπο παζάρι από τους δουλεμπόρους και τους διακινητές ανθρώπων, με τιμές παράνομης μεταφοράς που φτάνουν μέχρι και τα 5χιλ ευρώ το άτομο. Εις ότι αφορά τώρα την επαναπροώθηση από τις ελληνικές αρχές ατόμων που κινδυνεύουν σοβαρά με την επιστροφή στις εστίες τους, που μαστίζονται από εμφύλιες συρράξεις και μαζικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πολλά ακούγονται και λέγονται. Βάσει των διαθέσιμων πληροφοριών από τις οργανώσεις Διεθνής Ομοσπονδία για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και Ευρωμεσογειακό Δίκτυο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τα πράγματα όχι απλά έχουν δυσκολέψει για τους πρόσφυγες που προσπαθούν να περάσουν από την Ελλάδα στην Ιταλία και από κει στην Κεντρική Ευρώπη, αλλά ολοένα και συχνότερα συμβαίνουν τραγωδίες σε Ιόνιο, Αιγαίο και Αδριατική, με δεδομένο ότι οι συνθήκες διαφυγής έχουν γίνει άκρως επικίνδυνες. Οι παραπάνω οργανώσεις αναφέρουν, μεταξύ άλλων, ότι η ενίσχυση των ελέγχων στα Ελληνοτουρκικά σύνορα εξαναγκάζει ανθρώπους που εγκαταλείπουν χώρες, που πλήττονται από πολέμους και συρράξεις, να επιλέγουν όλο και πιο επικίνδυνους δρόμους διαφυγής. Οι μετανάστες και οι μετανάστριες που καταφέρνουν να περάσουν τα Ευρωπαϊκά σύνορα γίνονται συχνά θύματα επαναπροωθήσεων και όσοι/όσες φτάνουν στην Ελλάδα, κρατούνται συστηματικά κατά την άφιξή τους σε απάνθρωπες και εξευτελιστικές συνθήκες. Και ενώ καθίσταται επιτακτική ανάγκη να σταματήσουν οι πρακτικές ποινικοποίησης και να γίνει μια στροφή προς τη δημιουργία δομών υποδοχής, η Ευρωπαϊκή Ένωση απαντάει με ενίσχυση των μέσων για τον έλεγχο των συνόρων και τον εντοπισμό των μεταναστών. Η κατάσταση αυτή καθώς βλέπουμε, είναι δραματική για όλους αυτούς τους ανθρώπους που αναγκάζονται εκ των πραγμάτων να μεταναστεύσουν. Το τίμημα είναι πολύ βαρύ αν λογαριάσει κανείς την πρόσφατη τραγωδία στην Λαμπεντούζα αλλά και τις άλλες τραγωδίες σε Αιγαίο και Ιόνιο. Οι οργανώσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επισημάνουν χαρακτηριστικά ότι στην αντιπροσωπεία τους μίλησαν αρκετοί από αυτούς τους « αόρατους » ανθρώπους, περιγράφοντας λεπτομερώς τις εμπειρίες τους σχετικά με τη βία που δέχονται από όργανα του λιμενικού σώματος, καταγγέλλοντας πως συχνά τους κακομεταχειρίζονται, κλέβουν προσωπικά τους αντικείμενα, πετούν διάφορα έγγραφα ταυτοποίησης στο νερό, ενώ συχνά ρίχνουν με τη βία και τους ίδιους αυτούς τους πρόσφυγες και μετανάστες/ μετανάστριες στη θάλασσα προς τα Τουρκικά παράλια. Αν αληθεύουν αυτές οι καταγγελίες ή είναι μόνο αποκυήματα της φαντασίας στην απόγνωσή τους να διαφύγουν στην Ευρώπη με κάθε τρόπο, κανείς δεν το γνωρίζει. Οι καταγγελίες όμως αυτές θα πρέπει να εξεταστούν σοβαρά από το αρμόδιο υπουργείο και όχι να παρουσιάζεται η ιδανική εικόνα για την υποδοχή των απελπισμένων αυτών ανθρώπων από ένα κράτος που δεν φημίζεται για την οργάνωσή του. Οι οργανώσεις επισημάνουν, τέλος, ότι πολλοί άνθρωποι προερχόμενοι από το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Σομαλία, το Σουδάν, την Ερυθραία, τη Συρία, την Παλαιστίνη, παγιδεύονται ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, την ίδια στιγμή που οι δύο αυτές χώρες, με την υποστήριξη της Ευρώπης, χρησιμοποιούν την παρουσία αυτών των πληθυσμών ως δικαιολογία για την επιβολή όλο και περισσότερο κατασταλτικών πολιτικών ελέγχου στα σύνορα. Παρόμοια, αναφέρεται, είναι και η κατάσταση στην Τουρκία. Η ψήφιση ενός νόμου για τους αλλοδαπούς και για την παροχή διεθνούς προστασίας που θα τεθεί σε ισχύ τον Απρίλιο του 2014, δεν μετριάζει τους φόβους που εκφράζουν οργανώσεις κυρίως ως προς την εξέλιξη των ισχύων πρακτικών αλλά και την επιμονή της Τουρκίας στη διατήρηση της γεωγραφικής ρήτρας όσον αφορά στη Συνθήκη της Γενεύης του 1951. Σύμφωνα με αυτή τη ρήτρα, αποκλείονται από το άσυλο όσοι και όσες δεν είναι Ευρωπαίοι υπήκοοι. Ιδού λοιπόν πως έχει η κατάσταση με τους ανθρώπους που προσπαθούν να διαφύγουν με κάθε τρόπο και μέσο από τις εστίες κρίσεων και πολεμικών επιχειρήσεων. Αντί να τεθούν άμεσα υπό καθεστώς προστασίας, αντί να τους παρασχεθούν όλα τα υλικά μέσα για να αποφύγουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, συχνά, όπως αναφέρεται στις καταγγελίες, εκδιώκονται και προπηλακίζονται, αφού πρώτα έχουν καταβάλλει εξωφρενικά ποσά στους διακινητές ανθρώπων. Ελλάδα και Τουρκία είναι υπόλογες για την συμπεριφορά τους απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους. Υπόλογα είναι όμως και τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη που κλείνουν τα σύνορά τους ή εμποδίζουν με κάθε τρόπο την εισροή προσφύγων. Στο τέλος, οι άνθρωποι αυτοί γίνονται μπαλάκι των εκάστοτε συμφερόντων ή απλά διοχετεύονται προς την μαύρη εργασία, ως δούλοι στις πλούσιες δυτικές κοινωνίες. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για έγκλημα κατά της ανθρώπινης ζωής που κανένα μέτρο προστασίας ελέω ευρωπαϊκού κανονισμού δεν μπορεί να μετριάσει. Γιατί πολύ απλά η έκκληση για βοήθεια από όλους αυτούς τους κατατρεγμένους, απαντάται με Frontex, τείχη, συρματοπλέγματα, ρατσιστικές επιθέσεις και τα όποια τραγικά από πλευράς συνθηκών διαβίωσης κέντρα υποδοχής. Κοινώς, ξεφεύγει κανείς από έναν πόλεμο και μπαίνει σε άλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου