Μέχρι την συνάντηση του Eurogroup την 9η Δεκεμβρίου μετατίθεται η συζήτηση με την τρόικα όπου και αναμένεται να παρθούν οριστικές αποφάσεις για τα θέματα που ταλανίζουν τους διαπραγματευτές. Η αγωνία λοιπόν στο έπακρο για τους κυβερνώντες αφού οι πιέσεις από την τρόικα είναι αφόρητες και το παιχνίδι έχει ξεπεράσει τα ανεκτά όρια. Συμβαίνει όμως για πρώτη φορά αυτή κατάσταση; Είναι άγνωστες οι διαφορές στα παζάρια, που κάθε φορά προκύπτουν από τις εκάστοτε επισκέψεις της τρόικα; Οι διαφοροποιήσεις στα εισπραχθέντα ποσά, τους φόρους και τις περικοπές είναι δεδομένες κάθε φορά που η τρόικα εμμένει στις σκληρές αξιώσεις της. Η κυβέρνηση, από την άλλη, δεχόμενη ισχυρές κοινωνικές πιέσεις θέλει να δείξει στον κόσμο ότι στην χειρότερη περίπτωση δεν πέφτει αμαχητί και στην καλύτερη εξοικονομεί πολύτιμο χρόνο που δίνει ανάσα στους πολίτες. Ο καλός και ο κακός λοιπόν σε όλη του την έκταση, με τον άσχημο να κρύβεται επιδεικτικά. Οι διαπραγματεύσεις αυτές αφορούν και όσους αναμένεται να απολυθούν ή να μπουν σε διαθεσιμότητα, αλλά παράλληλα εστιάζονται στα ποσά που πρέπει να εισπραχθούν από τους φόρους και τις νέες περικοπές, που όμως η κυβέρνηση αποκλείει κατηγορηματικά. Πώς όμως αλήθεια, θα υπάρξει συμβιβασμός και με ποιο τρόπο θα κατορθώσουν να φτάσουν σε κάποια συμφωνία; «Δύσκολη η συμφωνία, αλλά νομίζω ότι μπορούμε», λέει ο υπουργός Οικονομικών. Και το παιχνίδι με τους αριθμούς έχει δρόμο ακόμη καθώς το δημοσιονομικό κενό είναι μεγάλο. Αλλά προς τι όλες αυτές οι διαπραγματεύσεις κάθε φορά; Γιατι αυτός ο χαλασμός αφού τα θέματα έχουν προ πολλού κριθεί και η χώρα μας, καθώς φαίνεται, δεν θα αποφύγει στο μέλλον και νέα μέτρα; Για το φαίνεσθαι, πιστεύω, γίνονται τα περισσότερα, για να δείξουν ποιος είναι το αφεντικό σε όλη τούτη την ιστορία, με τους πολίτες απλά να κοιτούν να περισώσουν ότι μπορούν και την κυβέρνηση να επιδιώκει να παρατείνει το χρόνο αναφορικά με τις νέες φοροεπιδρομές. Η Ελλάδα θα βρίσκεται για πολλά χρόνια ακόμη στο μάτι του κυκλώνα και αυτό φαίνεται καθαρά από τις όποιες αψιμαχίες μεταξύ κυβέρνησης και τρόικα, τις αλλεπάλληλες διαπραγματεύσεις αλλά και τις πυρετώδεις διαβουλεύσεις. Σε μια κατάσταση που δεν διορθώνεται παρά τις συνεχείς υποσχέσεις του πρωθυπουργού, σε μια αποκλιμάκωση που δεν αναμένεται παρά τα πολλά ταξίδια και τις υπογραφές συμφωνιών, οι πολίτες ψάχνουν να βρουν τρόπους να αντιδράσουν κατά δικαίων και αδίκων, περισσότερο για να εκτονωθούν για την κατάσταση που έχουν περιέλθει και λιγότερο για την διαφιλονικούμενη εξασφάλισή τους στις εποχές της παρατεταμένης κρίσης που δεν αναμένεται να τελειώσει. Οι πολίτες, λοιπόν, είναι οι πρώτοι και τελευταίοι αποδέκτες των όποιων διαξιφισμών, των διαπραγματεύσεων και των διαβουλεύσεων ανάμεσα στην κυβέρνηση και την τρόικα. Οι αποφάσεις που λαμβάνονται κάθε φορά ερήμην τους είναι τόσο προκλητικές που δεν αφήνουν περιθώρια διόρθωσης γιατί ακριβώς είναι δυσανάλογα τα μεγέθη, με τα κέρδη να πολλαπλασιάζονται και τις απώλειες στον κοινωνικό ιστό να μην απασχολούν σχεδόν κανένα αφού το άκομψο αυτό παιχνίδι παίζεται στους αριθμούς. Γιατί νούμερα βάζουν κάτω και μελετούν, αριθμούς που απλά η μια μεριά δεν αποδέχεται και η άλλη προασπίζεται με πάθος. Με μια τρόικα να επιζητεί ολοένα και περισσότερο νέα μέτρα, με μια κυβέρνηση να αμύνεται όχι πάντα σθεναρά και ανάλογα με το μέγεθος των λαϊκών αντιδράσεων, ο χρόνος μετρά αντίστροφα για τους πολίτες που δεν βλέπουν πως θα γυρίσει η κατάσταση. Η δουλειά παραμένει στα τεχνικά κλιμάκια του Υπουργείου Οικονομικών και της τρόικα, στις εναλλαγές των αριθμών και τις αυξομειώσεις στα ποσοστά. «Μάχη γίνεται κάθε φορά», ομολογούν από την κυβέρνηση, πραγματικός πόλεμος με τους στόχους και τα όποια επιτεύγματα. Ο πρωθυπουργός θεωρεί πως αυτή η μάχη έχει κερδηθεί, η αντιπολίτευση πως το σόου δεν έχει τελειωμό και πως οι μέρες της κυβέρνησης είναι μετρημένες. Και όλα αυτά σε μία εποχή όπου το να πει κανείς πως έχει ακόμη κανονική εργασία, φαντάζει πρόκληση στα μάτια των πολλών, που έχουν απολέσει προ πολλού τα εργασιακά τους δικαιώματα, που εξάντλησαν τα επιδόματα ανεργίας και που δεν υπάρχει καμία πλέον λίστα για αυτούς. Προστριβές λοιπόν ανάμεσα στην τρόικα και την κυβέρνηση κάθε φορά που πέφτει στο τραπέζι η πρόταση για νέα μέτρα. Όμως ακόμη και αυτοί που τα προτείνουν, έχουν χάσει το μέτρο. Γιατί κατά βάση, επιθυμούν απλά όλοι τους να θυμίσουν πως τίποτε δεν τελείωσε και πως το παιχνίδι αυτό με τους αριθμούς έχει ακόμη μέλλον. Γιατί, στην ουσία των πραγμάτων, αυτοί ακριβώς οι αριθμοί είναι που κάνουν τη διαφορά και κατανέμουν τα κέρδη και τις απώλειες μακριά από τους πολίτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου