Σήματα ελευθερίας σε άγνωστες συχνότητες

Οι εποχές έχουν αλλάξει εδώ και δεκαετίες και το στοίχημα για μια άλλη κοινωνία έχει προ πολλού χαθεί. Όλος αυτός ο κόσμος που αγωνίστηκε για το διαφορετικό κλείστηκε στα σπίτια του είτε γιατί η νεανική ηλικία πέρασε (λες και είναι υπόθεση ηλικίας το πάθος για ελευθερία και αυτονομία) είτε γιατί τα μυαλά μεταλλάχθηκαν από το πολύ χρήμα στο όνομα του ιδιωτεύοντος καπιταλισμού, ένα μεταπολεμικό μοντέλος ζωής που πλάσαρε η τηλεόραση και η κάμερα, που έχουν διεισδύσει στα πιο απόκρυφα μέρη της ιδιωτικής μας ζωής. Θαρρείς πως όλοι σώζονται από την εικονική άνεση των καταναλωτικών προιόντων, λες και η πεμπτουσία της ζωής δεν είναι παρά το «χώνεψε και μη μιλάς», η πελαγοδρόμηση στα μυστικά της εσώκλειστης ζωής που κάποιοι αγωνίστηκαν χρόνια να πείσουν τον καθένα ότι οι άνθρωποι γεννιούνται κάπως και δεν πλάθονται, μια τυρρανική ιδεοληψία που συνοδεύει τον καθένα που σπεύδει να συμβιβαστεί με τον καθωσπρεπισμό γιατί πολύ απλά κάποιοι εμπειρογνώμονες του έμαθαν στην πορεία πως όλα τα υπόλοιπα δεν είναι παρά μυθεύματα. Τους έφτασαν στο σημείο να αισθάνονται τύψεις για το όποιο παραμυθένιο και τάχα ουτοπικό «ιδεατό περελθόν», να απορρίψουν την νεανική ορμή στο όνομα του κομφορμισμού της ενηληκίωσης, ακόμη  και να χασκογελούν με  τις «φαντασιώσεις» του χθες. Θα έλεγε κανείς, με λίγα λόγια, ότι από ένα σημείο και μετά αρέσκονται να ζουν στην φυλακή της ωριμότητας: «Ζούμε σε μια κοινωνία lobbies και hobbies. Η κοινωνία μοιάζει με σούπα, με μαγιονέζα που έκοψε: η συνοχή δεν εξαρτάται πια από μια δραστηριότητα των ανθρώπων που ενδιαφέρονται για το κοινωνικό όλον. Βάλτε όσα περισσότερα μπορείτε στην τσέπη και προσπαθείστε να εμφανιστείτε στην τηλεόραση, ιδού η φιλοσοφία και η ηθική του συστήματος. Τι τύπο ατόμου μπορεί να παράγει αυτό το πράγμα;» Λόγια του Κορνήλιου Καστοριάδη μερικές δεκαετίες πριν, όταν η ιδιώτευση εξαγγελλόταν ως ο καινούργιος brave new world, ως η αναλλοίωτη βιοτική φόρμα που έπρεπε να υιοθετήσουν αυστηρά οι μάζες. Μερικές δεκαετίες μετά, και ενώ ο πνευματικός κόσμος έχει χάσει πολλά χρήσιμα μυαλά, οδεύουμε ολοταχώς προς το τέλος της ιδιώτευσης και την απαρχή της δημιουργίας στυγνών δικτατοριών, που στο όνομα του «νοικοκυρέματος της ζωής» θα επαναλάβουν τις γνωστές πρακτικές του παρελθόντος, αν δεν προλάβει ένας ακόμη ακτευθυνόμενος πόλεμος να θέσει τέρμα στην έστω και αμυδρή ελπίδα για μια άλλη κοινωνία. Το σύστημα ξέρει καλά πως να ελιχθεί τις στιγμές που οδεύει προς αδιέξοδο. Κατασκευάζει αυτές ακριβώς τις δικτατορίες που δήθεν πολεμά κατά μέτωπον στο όνομα της διατήρησης του στάτους της υπεραφθονίας, και το κάνει αυτό για κάποια χρόνια για να επιστρέψει και πάλι κάποτε πανηγυρικά με την ίδια πρόταση για χαλκευμένη δημοκρατία, αφού πρώτα οικειοποιήθηκε δια της διαφημιστικής οδού τον αγώνα των μαζών για ελευθερία. Το σκηνικό είναι σχεδόν πάντα το ίδιο: πόλεμος, φασισμός, εικονική δημοκρατία, ολοκληρωτισμός, αφθονία αγαθών, κατανάλωση, ανεργία, κρίση και άντε πάλι από την αρχή. Το σχέδιο αυτό απεργάζονται εδώ και δεκαετίες με την βοήθεια έμπειρων ψυχαναλυτών της μάζας και μυστικοσυμβούλων της κοινωνικοοικονομικής εξουσίας, οι εκάστοτε πλανητάρχεις αλλά και τα τσιράκια τους στις κατά τόπους εθνικές κυβερνήσεις. Παγκόσμια συνομωσία; Μάλλον. Παγκόσμια διατήρηση του εξουσιαστικού στάτους; Ασφαλώς. Στόχος, η απομάκρυνση των μαζών από οράματα και ει δυνατόν η αποκύρηξή τους. Και μιας και τα μεγάλα μυαλά συνεχίζουν να χάνονται, μένουν πίσω όλοι αυτοί που κερδοσκοπούν από την αμάθεια. Και μιας και οι σημαίες του ξεσηκωμού υπεστάλλησαν στο όνομα του ποθητού βολέματος, το έργο γίνεται ευκολότερο για όλους αυτούς που αυτοανακυρήχθηκαν επόπτες της ζωής μας. Το έργο μοιάζει σα να έχει προβληθεί πολλές φορές στις κινηματογραφικές οθόνες, σαν να υπήρχαν τα ίδια μηνύματα εδώ και χρόνια απλά οι σκηνοθέτες της υπόθεσης «ελεύθερη ζωή» να άλλαξαν τα πλάνα για να μην μπερδέψουν το κοινό και το κάνουν να βαρεθεί. Θα το επαναλάβω για μια ακόμη φορά: οι κοινωνικές συνιστώσες σχηματίζουν την καμπύλη του ανελεύθερου ολογράμματος απλά είναι τα νούμερα αυτά που αλλάζουν και οι εκάστοτε  αναγωγές. Ο κόσμος, από την άλλη, μοιάζει με έναν ανερμοστρόβιλο φωνών, αξιώσεων και παθών, έναν ανεμοστρόβιλο που θέλουν να δαμάσουν στο όνομα του εφιαλτικού εφησυχασμού. Το πέτυχαν; Μάλλον, προς το παρόν. Αλλά η υπόθεση έχει μέλλον. Παρά του ότι το στοίχημα έχει χαθεί. Γιατί όσο ζει κανείς έχει τις κεραίες του ανοιχτές, άσχετα αν τα σήματα της ελευθερίας είναι αχνά. Και ενίοτε προσπαθεί να πιάσει με κόπο τον σταθμό, που πότε χάνεται από παράσιτα και πότε ακούγεται καθαρός χωρίς παρεμβολές. Ένας ασταμάτητος αγώνας για σταθεροποίηση του σήματος που παραπέμπει στην ουσία της  ζωής, που χιλιάδες πειρατές των συχνοτήτων της νοηματοδότησης της ύπαρξης προσπαθούν να εμποδίσουν. 

Κέρινα ομοιώματα & γενικευμένος παροξυσμός για την καριέρα

Ζούμε κυριολεκτικά εποχές του ελέους, όπου ο καθένας μεταβάλλεται από στιγμή σε στιγμή σε στυγνό εκμεταλλευτή, όταν απλά και μόνο υιοθετεί τα μηνύματα της ερωτοτροπίας του φθηνού με το ασεβές, του τιποτένιου με το ευτελές, γιατί έτσι νομίζουν κάποιοι πως κατακτάται η παγκόσμια κοινότητα. Όλος αυτός ο συρφετός των ατόμων που καταβροχθίζονται από τα κάθε λογής διαφημιστικά τσιτάτα στο όνομα της μοδάτης ενημέρωσης με το εφιαλτικό προσωπείο, η μεγάλη μάζα των στρατευμένων τηλεθεατών που υποκλίνεται στην δύναμη της εικόνας και ας είναι πάνω από τα επιτρεπτά όρια, όλοι αυτοί είναι και οι τελικοί αποδέκτες της εκάστοτε σερβιρόμενης σαβούρας των κάθε λογής πρωινάδικων, που εκτελούν από κοντινή απόσταση το ανθρώπινο συναίσθημα. Μας λένε ότι παραλογιζόμαστε όταν κάνουμε τέτοιες σκέψεις, πως παρεκκλίνουμε από το δήθεν κοινά αποδεκτό «αξιοπρεπές», που τρέφεται αποκλειστικά και μόνο από το διαχρονικό ρεγουλάρισμα των εσωτερικών αντιδράσεων στο όνομα της ελευθερίας λόγου και πράξης. Και το ονομάζουν αυτό σοβαρή εξέλιξη και «πρόοδο», έναν στεγνό διακανονισμό μεταξύ του αυθόρμητου συναισθήματος και του παρωχημένου συντηρητισμού, μια «συμφωνία κυρίων» μεταξύ αυτών που έχουν να πουν πολλά αλλά τελικά δεν λένε τίποτα. Στο χέρι τους λοιπόν η δύναμη, στην κυριότητά τους ο γενικός προγραμματισμός μιας υπαγόμενης στην υποκρισία ανθρώπινης μάζας, στην αρμοδιότητά τους η παροχή των κατάλληλων προς αποπροσανατολισμό εντολών. Αυτή είναι η εικόνα του σήμερα, με τις κοινοβούλια, ελάχιστες ευκαιρίες και τις ελλιπείς δυνατότητες εξέλιξης και παγίωσης κάποιων άλλων μορφών κοινωνικών παρεμβάσεων. Μιλάμε πολύ απλά για μια εποχή όπου οι ευκαιρίες στην καριέρα συνάδουν με τον πειθαναγκασμό στις επιταγές των εταιρειών, που μιμούμενες τα lifestyle των πολυεθνικών, παρέχουν μισθούς πείνας με αντάλλαγμα την πλήρη υποταγή σε νόρμες και κανόνες. Ζούμε έναν νέο Μεσαίωνα απουσία ανατρεπτικών αντιλήψεων, που όποτε εμφανίζονται, χάνονται γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει καμία βάση αυτονομίας και αυτοθέσμισης. Η νέα εποχή του γενικευμένου τσαρλατανισμού και δικτατορικού τύπου επιβολής απόψεων και οδηγιών από μια Ευρώπη σε παρατεταμένη κρίση αξιών και παρεμβάσεων, το φθηνό κουβεντολόι για τους θεσμούς και τα κοινοβούλια που βρίθουν από σκάνδαλα, ατασθαλίες και κάθε είδους παρατυπίες (εξού και οι συχνές συμπλοκές σε αυτά), δεν προσφέρουν παρά μια επαναλαμβανόμενη παρωδία που καλείς τους πολίτες να ενσκήψουν στα ελλειμματικά τους στάνταρ. Μπερδεμένος ο κόσμος, από την άλλη, υιοθετεί τα στάνταρ αυτά που πέρα από έλλειμμα προσδίδουν και ανασφάλεια. Η γοητευτική εποχή του γενικευμένου παραλογισμού οδηγεί λοιπόν κατευθείαν σε άγνωστους ατραπούς με απροσδιόριστες συνέπειες. Όλοι αυτοί που μετέτρεψαν τους πολίτες σε αδηφάγους καταναλωτές από την μια και σε  ασύλληπτους ανταγωνιστές στο επαγγελματικό πεδίο από την άλλη, όλοι αυτοί αγαλλιάζουν με την προχειρότητα που νέμονται τα ελάχιστα δικαιώματά τους οι πολίτες,  και ηδονίζονται στην θέα του τεχνητού αγνωστικισμού που εκτρέφει τις μάζες των παραπλανημένων. Θα έλεγε κανείς ότι πολύ απλά το σύστημα κυριαρχίας έχει πετύχει τους σκοπούς τους αφού αφενός στρώνει το χαλί της αυθαιρεσίας, και αφετέρου  το τραβά για να τοποθετήσει πάνω του την εκάστοτε νεώτερη γενιά. Το κόλπο συνίσταται πολύ απλά σε  μεθόδους αντιπαραβολής φτηνών επιχειρημάτων για την διαιώνιση της εν λόγω αρρωστημένης κατάστασης, που συντηρείται από αυτήν ακριβώς την φτήνια και ένδεια επιχειρημάτων, με στόχο μια κοινωνία εν υπνώσει. Την κοινωνία αυτή την συντηρούν πολλοί υποψήφιοι συνεχιστές του status, την προσωποποιούν εν ανάγκη για να προσδώσουν το απαραίτητο κύρος. Το αποτέλεσμα; Ένας συρφετός και ανεμοδούρα ποταπών αντιλήψεων για μια κοινωνία που από την μια στιγμή στην άλλη εκπαραθυρώνει την ποιότητα προς όφελος του γελοίου. Το βαφτίζουν αυτό εξέλιξη και δημιουργία, χωρίς να καταλαβαίνουν πως οι δημιουργοί απουσιάζουν πάντα τις στιγμές του καιροσκοπισμού και της ευκολίας. Μιλάμε λοιπόν πολύ απλά για την εποχή του ελέοπυς, όπου μόδα δεν είναι τίποτε άλλο από το να ελεεινολογούν στις στάχτες αλλοτινών επαναστάσεων. Μιλάμε για την εποχή όπου ο κομφορμισμός έχει προοπτική πέραν της απόλυτης κυριαρχίας του στον συστηματικό θώκο. Την εποχή όπου το κάθε τι θυσιάζεται χάριν του καινούργιου, που ενσκήπτει στο παλιό αλλά δεν το ακλουθεί. Τάχα πως κάθε καινούργια ιδέα είναι ασφαλής και πάνω απ΄όλα μη παρωχημένη. Δήθεν ότι και καλά όλα όσα σοφά μυαλά εποίησαν για το ανελεύθερο πολιτειακό μεταπολεμικό σύστημα δεν ήσαν παρά οι γραφικοί της εποχής και εκείνοι οι μεταμοντέρνοι θιασώτες του γεικευμένου καρναβαλισμού, με πληθώρα ομοιωμάτων και  φιγούρων.  Κέρινα ομοιώματα μιας απόκοσμης εποχής που αποθεώνει την καριέρα και δοξολογεί τον συντηρητισμό με άρωμα διαφημιστικής απάτης.

Κινέζοι επενδυτές: Χρήμα με όρους σκλαβοπάζαρου

Η προσέγγιση με τον πρώτο μεγαλύτερο αυτήν τη στιγμή στρατηγικό επενδυτή, την Κίνα, μετά την επίσκεψη στην Αθήνα του κινέζου πρωθυπουργού Λι Κετσιάνγκ, την αναβάθμιση των ήδη θερμών -λόγω των πολλών και ποικίλων επενδύσεων- σχέσεων, και τις υποσχέσεις του Αντώνη Σαμαρά πως η Ελλάδα αν μη τι άλλο θα μπορούσε να αποτελέσει το εμπορικό προτεκτοράτο των Κινέζων στο όνομα των επενδύσεων που τάχα επιφέρουν πολλές θέσεις εργασίας, θα πρέπει να προβληματίσει τους Έλληνες πολίτες, που λόγω των πολλών και διαφόρων προβλημάτων ελέω της κρίσης, καλούνται να προσφερθούν ως φτηνή τροφή σε Ρώσους, Καταριανούς και Κινέζους επενδυτές. Η κατηγορία είναι στάνταρ: όποιοι δεν συμφωνούν με την προσέλκυση επενδύσεων στην Ελλάδα, είναι κατά της πατρίδας. Όποιοι συκοφαντούν την κυβέρνηση για τις κινήσεις αυτές, δεν κάνουν, λέει, τίποτε άλλο παρά να καταστροφολογούν και να εύχονται την οικονομική τελμάτωση της χώρας. Δεν αναφέρεται βέβαια τίποτε αναφορικά με το αν αυτές οι προσφορές από την χώρα μας είναι προς το συμφέρον των πολιτών ή αν όλα γίνονται διότι πολύ απλά δεν υπάρχει για την κυβέρνηση άλλη δυνατότητα εισχώρησής της στην αναπτυξιακή διαδικασία. Τώρα, πως γίνεται και θεωρείται ανάπτυξη η δωρεά φιλέτων σε ξένους επενδυτές με αντάλλαγμα κάποιων θέσεων εργασίας, με τις γνωστές αποικιοκρατικού τύπου συμβάσεις και μισθούς (πάλι στο όνομα της κρίσης), την χωρίς όρους παράδοση κομβικών λιμανιών όπως το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας και της Μεσογείου - του Πειραιά - που για τους Κινέζους αποτελεί στρατηγικό εμπορικό πλεονέκτημα για την είσοδο των προϊόντων τους στην Ευρώπη, αυτό θα έπρεπε να γίνει αντικείμενο ευρείας συζήτησης μεταξύ των εμπειρογνωμόνων σε θέματα οικονομικής ανάπτυξης, των συνδικάτων λιμενεργατών και όλων όσων εμπλέκονται ή ενδιαφέρονται στην εν λόγω κινέζικη εμπλοκή. Βέβαια, για την κυβέρνηση, η λύση αυτή δεν είναι παρά μονόδρομος από την στιγμή που έχει ήδη απορρίψει τις εγχώριες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες, που πολλά κόμματα της Αντιπολίτευσης πρότειναν ως λύση. Οι πρωτοβουλίες αυτές αφορούσαν πολλούς τομείς που υποδείκνυαν τον τρόπο  με απλά μέσα και αποφάσεις. Η κυβέρνηση όμως, επενδύοντας στις υποσχέσεις για τον τουρισμό, ισχυριζόμενη ότι η χώρα σε λίγο καιρό θα βουλιάξει από Ρώσους, Κινέζους και Σαουδάραβες τουρίστες, θεωρεί πως εφεξής αυτό θα είναι το διαπραγματευτικό της χαρτί στις όποιες διαβουλεύσεις με τους ξένους επενδυτές, η προσφορά νησιών και φιλέτων σε προσιτές τιμές και με πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα.  Κάποιο λάθος όμως έχει κάνει η κυβέρνηση. Τουριστική ανάπτυξη δεν γίνεται υπό την καθοδήγηση των όποιων Κινέζων ή Ρώσων, ούτε η αλόγιστη προσφορά εδαφών με αντιστάθμισμα μερικών εκατοντάδων θέσεων εργασίας. Σε κάθε περίπτωση, αυτές οι συναλλαγές που γίνονται ερήμην των πολιτών, θα γυρίσουν μπούμερανγκ  στην κυβέρνηση, που θέλει να δείξει όσο το δυνατόν γρηγορότερα έργο. Το λέω αυτό διότι δεν βλέπει ο κόσμος με καλό μάτι ούτε την πλουσιοπάροχη  προσφορά, ούτε την μεγαλόσχημη υποτελικού τύπου ξενάγηση των Κινέζων στην χώρα μας, με δεδομένο μάλιστα ότι αυτή η χώρα κατηγορείται εδώ και πολλά χρόνια με σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην εργασία και την ελευθεροτυπία. Κοινώς ειπείν, ο κος Σαμαράς ανοίγει παρτίδες με μια χούντα, με το επιχείρημα ότι οι Κινέζοι έχουν το χρήμα και αυτοί θα μας αναστήσουν. Αυτοί όπως και οι Ρώσοι του Πούτιν, που αναδεικνύεται σε έναν ακόμη δυνάστη του λαού του και που με όχημα την Gazprom επεκτείνεται στην Ευρώπη, στο όνομα και αυτός της προσφοράς ρευστότητας. Θα πει βέβαια, κάποιος «καλά τα ανθρώπινα δικαιώματα θα κοιτάξουμε τώρα, όταν πρέπει να επιβιώσουμε σαν χώρα;» Ασφαλώς, εκεί έχουν καταντήσει τον κόσμο, να αποδέχεται το ξέπλυμα μαύρου χρήματος - από εμπόριο όπλων και ναρκωτικών μέχρι διακίνηση γυναικών - στο όνομα της «τόνωσης της εγχώριας ανάπτυξης», και με την λογική του «ας τα κονομήσει ο μαγαζάτορας ή ο ξενοδόχος στα νησιά, αδιάφορο αν τα λεφτά που του αφήνουν προέρχονται από σκοτεινά κανάλια….». Έτσι έκαναν μέχρι πρότινος και με τους «φραγκάτους» Ρώσους τουρίστες, την ίδια στιγμή που έτρεμαν στην δράση της ρώσικης μαφίας και δυσφορούσαν που η Κύπρος ήταν το «πλυντήριο» των Ρώσων μεγαλοιδεατών. Όλα για το χρήμα λοιπόν και ας μείνουν στο περιθώριο όλοι οι διαφωνούντες, αυτοί οι τάχα σταθεροί «εχθροί της πατρίδας». Μιλάμε για την κινέζικη επέλαση στο όνομα της αποφυγής της κρίσης και όταν αναφερόμαστε σε αυτούς πρέπει πάνω απ΄όλα να σιωπούμε. Έτσι αξιώνουν από την κυβέρνηση, που με αντάλλαγμα λίγων θέσεων εργασίας δελεάζουν τους πολίτες και αδημονούν για την έλευση των κινέζικων τσάρτερ. Θα δείξει αγαπητέ κε Σαμαρά που θα οδηγήσει η εν λόγω πολιτικής σας. Στο αν η χώρα εφεξής θα είναι ο παράδεισος των μεγαλοαστών της νέας επιθετικής μορφής καπιταλισμού ή αν το στοίχημά σας θα χαθεί στις ολοένα και περισσότερες αξιώσεις των παμπόνηρων επενδυτών. Γιατί, να μην το ξεχνάμε, αυτοί δίνουν χρήμα και αγοράζουν μισθωτή σκλαβιά προς εξυπηρέτηση πάνω απ όλα των δικών τους συμφερόντων. Επενδύουν προπαντός για να κερδίσουν πολλαπλώς σε σχέση με αυτά που προσφέρουν. Ρίχνουν χρήμα και αγοράζουν σκλαβιά.

Φοροελαφρύνσεις, εκλογές & σύγχυση πολιτών

Οι πολίτες έχουν πλέον μπερδευτεί για τα καλά. Μόλις πριν από λίγες ημέρες έκαναν λόγο κάποιοι για εθνικές εκλογές το φθινόπωρο (μάλιστα ορισμένοι αρθρογράφοι ήταν πεπεισμένοι περί αυτού - μη εξαιρουμένου του υπογράφοντος)  καθώς όλα έδειχναν ότι μάλλον προς αυτές βαδίζουμε. Όμως η κυβέρνηση έσπευσε να διαψεύσει του πάντες και να θέσει αυτή την φορά την εκλογή προέδρου Δημοκρατίας ως καθοριστική ημερομηνία, με την μόνη διαφορά ότι κατά την εκτίμησή της μπορεί να βρεθεί η απαραίτητη πλειοψηφία και να εκλεγεί πρόεδρος από αυτή την Βουλή. Την ίδια στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ φάνηκε στην αρχή ότι θα καταθέσει μέχρι και πρόταση μομφής, δείχνει τώρα να συμβιβάζεται με την ημερομηνία της εκλογής προέδρου, με ότι αυτό συνεπάγεται για τις προσεγγίσεις προς άλλα κόμματα με στόχο την μη εξασφάλιση της πλειοψηφίας της κυβέρνησης. Θα έλεγε κανείς πως οι πολίτες έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους, γιατί από την μία όλα έδειχναν τουλάχιστον μέχρι το φθινόπωρο εκλογές, και από την άλλη οι κυβερνώντες υπεραμύνονταν για εκλογές στο τέλος της τετραετίας. Ο κος Σαμαράς ισχυρίζεται τώρα επακριβώς: «Την εξάντληση της τετραετίας την πιστεύω έτσι κι αλλιώς, ανεξαρτήτως συγκυριών: Δίνει σταθερότητα διακυβέρνησης σε μια χώρα. Πρέπει να σταματήσει κάποτε αυτό το «παιγνίδι», να εκλέγονται κυβερνήσεις με εντολή να κυβερνήσουν τέσσερα χρόνια και τελικά να μην ξεπερνούν τα δύο. Αυτό παντού αλλού γίνεται μόνο σε έκτακτες καταστάσεις». Η απάντηση έρχεται αμέσως από τον ΣΥΡΙΖΑ:  «Σε κάθε συνέντευξη του κ. Σαμαρά αναδεικνύεται η τεράστια απόσταση που τον χωρίζει από την πραγματικότητα και τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Όπως αγνόησε το περιεχόμενο της προγραμματικής συμφωνίας της κυβέρνησής του μετά τις εκλογές του 2012, εξαπατώντας τον ελληνικό λαό, έτσι και τώρα συνεχίζει να αγνοεί την καταδικαστική ψήφο των ευρωεκλογών απέναντι στην πολιτική του.  Ο κ. Σαμαριάς φοβάται τη λαϊκή ετυμηγορία, θεωρεί πως μπορεί να κυβερνά χωρίς πολιτική νομιμοποίηση, γι’ αυτό και επιδιώκει με κάθε τρόπο να συγκροτήσει μια πλαστή προεδρική πλειοψηφία.» Τι σημαίνει αυτό θεωρητικά; Ότι πέρα από τον πόλεμο των ανακοινώσεων, βαδίζουμε ολοταχώς προς την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας και μάλλον οι εθνικές εκλογές απομακρύνονται προς το παρόν. Όλοι ετοιμάζουν τις εφεδρείες τους και παραμονεύουν την λάθος κίνηση. Μετά την διαφωνία Λοβέρδου – Μητσοτάκη για τους υπαλλήλους σε διαθεσιμότητα, η προκήρυξη που θα αφορά τελικά γύρω στους 600 -μετά την συμφωνία Βενιζέλου-Σαμαρά - εκτόνωσε προς το παρόν την κατάσταση στο κυβερνητικό επιτελείο, όχι βέβαια προς όφελος των ίδιων των εργαζομένων. Η ΝΔ επιδιώκει να ανακτήσει το χαμένο έδαφος και να καλύψει την διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ με τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού περί επικείμενων φοροελαφρύνσεων και τις υποσχέσεις για καλύτερες ημέρες πολύ σύντομα. Η κυβέρνηση, βέβαια, δεν θα βαδίσει εφεξής χωρίς προβλήματα, καθώς η Ελιά και το ΠΑΣΟΚ μετά την «ανάσταση» των ευρωεκλογών θα επιδιώξουν να αυξήσουν την επιρροή τους στο εκλογικό σώμα. Πρόκειται στην κυριολεξία για προσεκτικούς χειρισμούς του Βενιζέλου, που δεν θέλει σε καμία περίπτωση να ξαναβρεθεί με την πλάτη στον τοίχο και σε εσωκομματικές αναταραχές.  Και για να το πετύχει αυτό, θα πρέπει μάλλον να συμπαραταχθεί με τον Σαμαρά, ασκώντας παράλληλα βέτο όποτε χρειάζεται και κρίνεται σκόπιμο, για να δείχνει και την ανάλογη δράση….Πάντως, οι πολίτες βρίσκονται σε πλήρη σύγχυση. Δεν ξέρουν, θα έλεγα, τι να πρωτουποθέσουν για το ερχόμενο διάστημα. Το ενδεχόμενο των εκλογών, βέβαια, απομακρύνεται, την ίδια στιγμή που τα σενάρια για νέες αντιπαραθέσεις στην κυβέρνηση καλά κρατούν. Βέβαια, σε επίσημο επίπεδο, οι δύο αρχηγοί, Σαμαράς και Βενιζέλος, δείχνουν ότι βρίσκονται σε απόλυτη σύμπνοια. Ο Βενιζέλος πάντως προσέχει πολύ από δω και πέρα. Το ποσοστό που του δόθηκε στις ευρωεκλογές, αφενός ήταν ανέλπιστο, και αφετέρου αν το ξαναχάσει, δύσκολα θα το ξαναβρεί. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ κοιτά προς την ΔΗΜΑΡ με τρόπο και τακτ, αφού αν θέλει να ανακόψει την πορεία της κυβέρνησης θα χρειαστεί και από αλλού βοήθεια. Α βέβαια, ξέχασα και το κεντροαριστερό ειδύλλιο: εδώ τα πράγματα σοβαρεύουν καθώς οι μνηστήρες είναι πολλοί. Αν δε προστεθούν και οι του κεντροδεξιού παιχνιδιού παίχτες, η όλη ιστορία περιπλέκεται. Δικαίως λοιπόν οι πολίτες μπερδεύονται και θα μπερδευτούν ακόμη περισσότερο μέχρι την εκλογή του προέδρου Δημοκρατίας. Οι δε υποσχέσεις μέχρι τότε για μειώσεις φόρων και ελαφρύνσεις θα καλύπτουν μεγάλο μέρος της επικαιρότητας. Και αν κρίνουμε από αυτές στα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών, ο δρόμος είναι σπαρμένος με εμπόδια μιας και οι μειώσεις κερδίζονται από τις κάρτες και την μείωση της διάρκειας του εισιτηρίου.  Με λίγα λόγια, ευκολίες με το τσιγκέλι, αλλά πουθενά απαγορευτικό για νέα μέτρα. Αυτό που κάνει τους πολίτες πραγματικά να μπερδεύονται.  

Εντός στόχων ο ΟΚΑΝΑ

Συνεχίζεται ο αγώνας για την καταπολέμηση της χρήσης των ναρκωτικών από διάφορους φορείς, ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγεται και ο ΟΚΑΝΑ, τα προγράμματα του οποίου υλοποιούνται και εντός του 2014. Σημαντικές είναι πάντως οι ειδήσεις αναφορικά με την λειτουργία του, από την ενημέρωση που έχουμε από τον ίδιο τον ΟΚΑΝΑ, αλλά και τους στόχους που τέθηκαν. Πράγματι, ο Οργανισμός κατά των ναρκωτικών είναι ένας από τους 10 φορείς που βρέθηκαν εντός στόχων προϋπολογισμού α΄ τριμήνου του 2014, σύμφωνα με το Δελτίο παρακολούθησης επίτευξης στόχων Νομικών Προσώπων - Φορέων Γενικής Κυβέρνησης με προϋπολογισμό άνω των 20 εκατ. ευρώ για το Α' τρίμηνο του 2014, του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Αυτό αποτελεί σημαντική επιτυχία του Οργανισμού κατά των Ναρκωτικών, που εδώ και πολλά χρόνια συμβάλλει στην αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος κατά της τοξικομανίας. Για τα 27 συνολικά νομικά πρόσωπα και φορείς της Γενικής Κυβέρνησης που βρίσκονται στην Έκθεση του ΓΛΚ παρατηρήθηκε υπέρβαση 16,8% του προϋπολογισμού για το α' τρίμηνο του 2014. Να σημειωθεί εδώ ότι πριν από ένα μήνα και συγκεκριμένα στην Παρασκευή 16 Μαΐου, ολοκληρώθηκε η υπογραφή της Προγραμματικής Σύμβασης για τα Κέντρα Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας από τους Υπουργούς Εσωτερικών, κο Ι. Μιχελάκη, Υγείας, κο Ά. Γεωργιάδη, τον Πρόεδρο του ΟΚΑΝΑ, κο Μ. Κατρίνη, τον Πρόεδρο της ΚΕΔΕ, κο Κ. Ασκούνη και τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της ΕΕΤΑΑ Α.Ε., κο Ι. Μέξη. Η νέα Προγραμματική Σύμβαση είναι 7ετούς διάρκειας (2014-2020) και εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα και τη χρηματοδότηση των 73 Κέντρων Πρόληψης, που έχει δημιουργήσει ο ΟΚΑΝΑ σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση, στους 50 από τους 51 Νομούς της χώρας. Τα Κέντρα Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας εφαρμόζουν προγράμματα πρόληψης, βασισμένα στη φιλοσοφία της αγωγής και της προαγωγής της υγείας, και επιδιώκουν την ευαισθητοποίηση των φορέων και των πολιτών των τοπικών κοινωνιών, με σκοπό την ενεργοποίησή τους στον αγώνα της πρόληψης. Τα προγράμματα που αναπτύσσουν τα Κέντρα Πρόληψης απευθύνονται, σε γονείς, σε μαθητές και εφήβους, σε στρατευμένους, σε αθλητικούς συλλόγους και ομάδες, σε επαγγελματίες που έρχονται σε άμεση επαφή με το πρόβλημα (εκπαιδευτικούς, προπονητές, αστυνομικούς, επαγγελματίες υγείας, ιερείς, στρατιωτικούς κ.ά), σε ειδικές πληθυσμιακές ομάδες (παλιννοστούντες, πρόσφυγες, μειονοτικές ομάδες, φυλακισμένους κ.ά), και στην ευρύτερη κοινότητα. Να σημειωθεί εδώ ότι λίγες ημέρες πριν από την υπογραφή της προγραμματικής  Σύμβασης 7ετούς διάρκειας στις 7/5/2014, είχε ψηφιστεί ομόφωνα στην ολομέλεια της Βουλής η τροπολογία του Υπουργείου Υγείας (1438/50, 2.5.2014) «Συμπλήρωση του άρθρου 61 παρ. 4 του ν. 3459/2006, που αφορά τη χρηματοδότηση των Κέντρων Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας», η οποία συμπεριλήφθηκε στο Νόμο 4262/2014, που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ Α 114/10-5-2014. Η ψηφισθείσα τροπολογία διευθετεί τις εκκρεμότητες σχετικά με την αναδρομική καταβολή της χρηματοδότησης των Κέντρων από την 1/1/2014 και μέχρι σήμερα, ημέρα υπογραφής της Προγραμματικής Σύμβασης.
Εκπαίδευση Αστυνομικών
Στα πλαίσια της Πράξης του ΕΣΠΑ «Κατάρτιση Αστυνομικών σε Θέματα Εξαρτήσεων» με δικαιούχο τον Οργανισμό Κατά των Ναρκωτικών ΟΚΑΝΑ, εγκαινιάζεται ο πρώτος κύκλος εκπαίδευσης αστυνομικών στις εγκαταστάσεις του ΟΚΑΝΑ στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.  Συνολικά θα διεξαχθούν τέσσερις κύκλοι εκπαίδευσης κατά τη διάρκεια του 2014, οι οποίοι θα πραγματοποιηθούν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας με τη συμμετοχή μεγάλου αριθμού αστυνομικών της Ελληνικής Αστυνομίας. Το πρωτότυπο αυτό πρόγραμμα αφορά την εκπαίδευση αστυνομικού προσωπικού ΕΛ.ΑΣ στην ήπια αστυνόμευση των εξαρτημένων ατόμων υπό το πρίσμα της μείωσης της βλάβης και με σκοπό την προστασία της υγείας των τοξικοεξαρτημένων και των αστυνομικών.  Η εκπαίδευση υλοποιείται σε διαδοχικές φάσεις και μέσα από την ανατροφοδότηση του εκπαιδευτικού υλικού σε κάθε φάση,  με βάση τα αποτελέσματα της προηγούμενης. Η εκπαίδευση έχει σε μεγάλο βαθμό διαδραστικό χαρακτήρα και στοχεύει στην ανάπτυξη πρακτικών ήπιας αστυνόμευσης με την αξιοποίηση και οργάνωση της εμπειρίας των αστυνομικών. Το πρόγραμμα θα ολοκληρωθεί με την παραγωγή πρωτότυπου εκπαιδευτικού υλικού, βασισμένου στους καρπούς των σεμιναρίων, το οποίο θα υιοθετηθεί από τον ΟΚΑΝΑ και την Αστυνομική Ακαδημία.

Ανεργία, φτώχεια και συνεχείς περικοπές

Συγκλονιστικά τα στοιχεία της έκθεσης της Διεθνούς οργάνωσης Εργασίας του ΟΗΕ (ILO) για το 2014 εις ότι αφορά  την κατάσταση των ανέργων, της παιδικής φτώχειας, της κοινωνικής ασφάλισης, της εργασίας αλλά και των μεγάλων περικοπών στην Υγεία. Η ομάδα επικοινωνίας του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού προχώρησε στη μετάφραση των κυριότερων σημείων της Έκθεσης της ILO. Σύμφωνα με τα στοιχεία, οι πολιτικές κοινωνικής προστασίας και ασφάλισης, που παίζουν έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην υλοποίηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην υγεία, στην παιδεία, στη μείωση της φτώχειας και της κοινωνικής ανισότητας και στην υποστήριξη της ανάπτυξης, αντί να ενισχύονται, υποχωρούν ολοένα και περισσότερο. Πράγματι, ενώ η ανεργία αναγνωρίζεται από την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ως ένα από τα ενδεχόμενα που οφείλουν να καλύπτονται από τα εθνικά συστήματα κοινωνικής προστασίας (άρθρο 25), και ενώ τα στοιχεία από την Ευρωπαϊκή Ένωση καταδεικνύουν ότι οι άνεργοι που λαμβάνουν επίδομα ανεργίας είναι πιο πιθανό να επιστρέψουν στην εργασία από όσους δεν λαμβάνουν (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, 2014b, σ. 163), το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση σε περίπτωση ανεργίας συρρικνώνεται, ακριβώς την περίοδο που είναι πιο αναγκαίο, αναφέρεται χαρακτηριστικά.. Το 2010-2011 το ποσοστό του ΑΕΠ των δημόσιων δαπανών για την κοινωνική προστασία των ατόμων σε ηλικία εργασίας στην Ελλάδα (εξαιρώντας την Υγεία) έφτανε μόλις το 2% (ποσοστό μικρότερο από τα αντίστοιχα της Αλβανίας και της Βουλγαρίας) ενώ σε χώρες όπως το Βέλγιο, η Ιρλανδία, ακόμα και στην Ισπανία που έχει χτυπηθεί από την κρίση, ξεπερνά το 6% και στις Σκανδιναβικές το 8%. Όσον αφορά τις συντάξεις, η Ελλάδα είναι από τις ελάχιστες χώρες σε παγκόσμιο επίπεδο (με μόνες άλλες ευρωπαϊκές χώρες την Ισπανία και την Αλβανία) όπου παρατηρείται μείωση των καλύψεων, κατά την περίοδο 2010-2012. Να σημειωθεί εδώ λοιπόν ότι στην Ελλάδα, οι κατά κεφαλήν δαπάνες για την Υγεία μειώθηκαν κατά 11,1 % μεταξύ του 2009 -2011 (ΟΟΣΑ, 2013c), ενώ ο προϋπολογισμός για την Υγεία για το 2011 μειώθηκε κατά €1,4 δισ. Αυτές οι περικοπές έχουν οδηγήσει σε μειωμένη παροχή υγειονομικής περίθαλψης και σε προβλήματα σε ένα ευρύ φάσμα τομέων, από την προληπτική φροντίδα ως τη διαθεσιμότητα και το προσιτό κόστος των υπηρεσιών Υγείας και βασικών φάρμακων όπως τα αντιβιοτικά, αλλά και στη δημιουργία και συντήρηση των υποδομών.  Η μετατόπιση του βάρους για την πληρωμή της υγειονομικής περίθαλψης από το δημόσιο ταμείο στα άτομα και τα νοικοκυριά, έχει ιδιαίτερα σοβαρές επιπτώσεις για ομάδες χαμηλού εισοδήματος, ενώ κατά το ίδιο ακριβώς χρονικό διάστημα που τα μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση του αριθμού των εργαζομένων στον τομέα της Υγείας αλλά και των μισθών τους, η αυξημένη ζήτηση για υπηρεσίες δημόσιας υγείας ήταν εμφανής. Από το 2007 - 2012, η παιδική φτώχεια αυξήθηκε σε 19 από τα 28 κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ περισσότερα από το ένα τέταρτο των παιδιών στην Ελλάδα, στην Ιταλία, τη Βουλγαρία, την Ρουμανία και την Ισπανία ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας (7.178 ευρώ τον χρόνο σε ατομικό επίπεδο και 15.073 ευρώ για τετραμελή οικογένεια).  Η αύξηση αυτή της παιδικής φτώχειας έχει προκαλέσει ανησυχία για τις αρνητικές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις σε σχέση με τη μελλοντική προοπτική απασχόλησης των παιδιών του σήμερα, αλλά και για το μέλλον της παραγωγικότητας των ευρωπαϊκών οικονομιών (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, 2014A). Τέλος, θεαματική είναι και η μείωση μισθών αλλά και η αύξηση της ανεργίας.  Για παράδειγμα, στην Ελλάδα, οι μισθοί μειώθηκαν κατά σχεδόν 35% και η ανεργία αυξήθηκε στο 28% ανάμεσα στο 2008 και το τέλος του 2013.  Κι όμως, οι δαπάνες κοινωνικής προστασίας μειώθηκαν περισσότερο από 12% από το 2008.  Αναπόφευκτα, η φτώχεια στην Ελλάδα σκαρφάλωσε σε ένα ιστορικά υψηλό επίπεδο, που υπερβαίνει το 35% του πληθυσμού το 2013, προκαλώντας έντονη ανθρώπινη δυστυχία καθώς πολλές οικογένειες δεν μπορούν να καλύψουν βασικές βιοτικές ανάγκες.

Μετεκλογικές αναταράξεις και συνιστώσες στην ΝΔ

Οι εκλογές πέρασαν και οι απολογισμοί στα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας αλλά όχι αυτοδυναμίας, ακολουθούν ό ένας τον άλλο. Μικρή η διαφορά αλλά τα συμπεράσματα για ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ πολλά. Η ΝΔ όμως εδώ και καιρό παλεύει με τα ανοίγματα προς τα άκρα αλλά και προς το κέντρο, παρουσιάζοντας την εικόνα ενός κόμματος που φιλοξενεί πολλές απόψεις, από την κεντροδεξιά και τον νεοφιλελευθερισμό μέχρι την άκρα δεξιά και τον φανατικό εθνικισμό. Η πραγματικότητα το αποδεικνύει με τις πολλές και διάφορες συνιστώσες. Ποια απάντηση δίδεται επισήμως από κυβερνητικής πλευράς σε όλα αυτά; «Ευρύτερες δυνάμεις» συσπειρώνει η Νέα Δημοκρατία, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό. Αν με την άποψη αυτή υπονοεί τον συγκερασμό των κεντροδεξιών αντιλήψεων με την εθνικιστική δεξιά και τους νεοναζιστικούς λεονταρισμούς της Χρυσής Αυγής ή την φιλελεύθερου τύπου φράξια με τους νεοσυντηρητικούς και  λαϊκιστές , τότε δεν έχουμε να κάνουμε παρά με συνιστώσες και φράξιες που θα πρέπει να προσέξει ο κος Σαμαράς, συνιστώσες που από καιρό διακωμωδεί στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά τις έχει ήδη στο εσωτερικό του κόμματός του. Η κατάλληλη αξιοποίηση στελεχών ακροδεξιού παρελθόντος αλλά και παρόντος, αλλά και μπερδεμένες απόψεις στελεχών της ΝΔ για την Χρυσή Αυγή, δημιουργούν ένα όχι και τόσο ευχάριστο κλίμα στο κόμμα, που θα πρέπει να προσέξει εμφανώς τις φράξιές του. Η ΝΔ έχει σημαντικό πρόβλημα να καθορίσει την θέση της απέναντι στα τεκταινόμενα και να συμμαζέψει τις ακροδεξιές συνιστώσες της, ένα πρόβλημα που γίνεται μεγαλύτερο με τον καιρό. Η διαφορά είναι ότι πλέον  ο ελληνικός λαός έχει ήδη αφομοιώσει τα ακροδεξιά και τα νεοναζιστικά τσιτάτα, ένα μεγάλο μέρος του μάλιστα τα πριμοδοτεί συνειδητά και δεδομένων των συνθηκών η κάθε καλόπιστη κριτική περνά στα ψιλά. Γιατί δεν είναι το ίδιο να καταλάμβαναν αξιώματα οι προαναφερθέντες πριν από μερικά χρόνια σε σχέση με τώρα, όπου οι ρατσιστικές φωνές βρίσκουν απήχηση εντός της ελληνικής κοινωνίας και εμφανίζονται απροκάλυπτα εντός του κοινοβουλίου. Θα πρέπει λοιπόν η ΝΔ να κάνει και αυτή το ξεκαθάρισμά της για να μην δείχνει αυτό που κατηγορεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Πόσο όμως είναι σε θέση να το κάνει αυτό ο κος Σαμαράς; Κατά πόσο έχει την διάθεση να απομονώσει τις ακροδεξιές πτέρυγες εντός του κόμματός του; Και σε τελική ανάλυση, πόσο θα κοστίσει σε ποσοστά το εν λόγω ξεκαθάρισμα; Δεν πιστεύω ότι υπάρχει η διάθεση στην ΝΔ να μην ερωτοτροπεί με την ακροδεξιά. Δεν την συμφέρει εξάλλου να συγκρούεται με τα άκρα, όταν αυτά τα άκρα είναι που την έχουν πολλάκις πριμοδοτήσει εκλογικά και που στο μέλλον τα χρειάζεται όσο τίποτε άλλο. Η ΝΔ είναι πλέον ένα χωρίς ξεκάθαρο προσανατολισμό δεξιό κόμμα, που αδυνατεί να ελέγξει τις συνιστώσες του. Θα έλεγε κανείς ότι παίζει συχνά με την φωτιά αναφορικά με τις σχέσεις με την ακροδεξιά. Ο πρωθυπουργός όμως επιμένει  πως είναι «ευρύτερες» οι δυνάμεις που απαρτίζουν το κόμμα, θέλοντας με αυτό να παρουσιάσει έναν προσχηματικό πλουραλισμό και μια τεχνητή δημοκρατική συσπείρωση. Ποιους πείθει η όλη επιχειρηματολογία; Πόσο πιθανό φαντάζει το ενδεχόμενο χρησιμοποίησης και άλλων στελεχών από την λαϊκή δεξιά σε κομβικές θέσεις; Πολύ πιθανό. Ο κος Σαμαράς έχει ήδη δημιουργήσει μια περίεργη εσωκομματική εικόνα, ευελπιστώντας πως έτσι θα ξεγελάσει τους ψηφοφόρους αλλά και θα ικανοποιήσει όλες τις φράξιες. Με τον τρόπο αυτό όμως, το μόνο που κάνει είναι να διώχνει τους νεοφιλελεύθερους και τους ανήκοντες στην κεντροδεξιά. Με πρόσχημα την φιλοευρωπαϊκή τάση και προσανατολισμό, δεν πρόκειται να συγκρατήσει τους κεντρώους που έβρισκαν ως τώρα καταφύγιο στο κόμμα.  Άραγε το έχει αντιληφθεί αυτό, ότι το κόμμα του φλερτάρει περισσότερο από ψηφοθηρικής άποψης με την ακροδεξιά και πως με το ευρωπαϊκό προφίλ δεν σώζεται η κατάσταση; Σε τελική ανάλυση, πως πείθονται πια τα γνήσια κεντροδεξιά στελέχη που δεν ανέχονται το κλείσιμο του ματιού προς την ακροδεξιά; Αυτά όμως αφορούν αποκλειστικά τον πρωθυπουργό και το κόμμα του. Αυτό που δεν ξεκαθαρίζεται είναι εάν οι  αποκαλούμενες «ευρύτερες δυνάμεις» που απαρτίζουν την ΝΔ, μπορούν να ελεγχθούν και να μην γίνεται κάθε φορά και μια διαφορετική ανακοίνωση  για σημαντικά κοινωνικά θέματα. Το θέμα δηλαδή δεν είναι αν και πόσοι έχουν ερωτοτροπήσει με την λαϊκίστικη δεξιά στην ΝΔ, αλλά το αν το κόμμα του κου Σαμαρά έγινε ο ΣΥΡΙΖΑ της κεντροδεξιάς. Με λίγα λόγια αυτό που κοροϊδεύουν τα στελέχη του και προσάπτουν στον Αλέξη Τσίπρα. Και αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Γιατί σε τελική ανάλυση, στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί.

Παιδική εργασία & στοιχεία για την κατάσταση στην Ελλάδα

Πολύ μεγάλο το πρόβλημα με την παιδική εργασία και στην χώρα μας, παρά τις διεθνείς συμβάσεις και τις σχετικές απαγορευτικές διατάξεις. Το πρόβλημα εντάθηκε την τελευταία πενταετία λόγω της οικονομικής κρίσης, και πολλές οργανώσεις καταγγέλλουν την ύπαρξη μικρών παιδιών στους δρόμους των ελληνικών μεγαλουπόλεων που εργάζονται νυχθημερόν με διάφορους τρόπους. Και αυτό ενισχύεται από την παντελή απουσία της επίσημης Πολιτείας που κάνει πως δεν βλέπει και που όσες φορές επεμβαίνει αυτό γίνεται με λάθος τρόπο. Που είναι, αλήθεια, όλοι αυτοί οι ειδικοί και εμπειρογνώμονες επί του θέματος, όταν μικρά παιδιά προσφέρουν τις υπηρεσίες τους υπό τα όμματα εμβρόντητων πολιτών; Βέβαια, και η αδιαφορία των τελευταίων αποδεικνύεται καλός σύμμαχος στην διαιώνιση του φαινομένου. Έχει διαπιστωθεί, σύμφωνα με τα στοιχεία, ότι καθημερινά περίπου 100 παιδιά βρίσκονται σταθερά στους δρόμους των δύο μεγάλων πόλεων, Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Κατά μέσο όρο τα παιδιά εργάζονται συνεχώς από 6 έως και 12 ώρες την ημέρα. Στην Ελλάδα, εκτιμάται ότι κάθε χρόνο 10.000 παιδιά εγκαταλείπουν το σχολείο και μάλιστα την υποχρεωτική εκπαίδευση (Δημοτικό, Γυμνάσιο), ενώ συναντάμε περίπου 50.000 παιδιά να δουλεύουν σε εργοστάσια, χωράφια και καταστήματα. Κατά το 2013, σύμφωνα με στοιχεία των ΜΚΟ Praksis και Arsis, στη Θεσσαλονίκη εντοπίστηκαν παραπάνω από 400 παιδιά στο δρόμο ζητιανεύοντας μόνα ή με συνοδεία, πουλώντας χαρτομάντιλα, λουλούδια, παίζοντας μουσικά όργανα, μαζεύοντας παλιά σίδερα και ρούχα από τα σκουπίδια, και τέλος καθαρίζοντας τζάμια αυτοκινήτων στα φανάρια. Κατά μέσο όρο, τα παιδιά αυτά εργάζονται συνεχώς από 6 έως και 12 ώρες την ημέρα. Υπάρχουν βέβαια καταγγελίες και αστυνομικές διώξεις για την παιδική εργασία, που χωρίς όμως την απαραίτητη κοινωνική υποστήριξη, όπως αναφέρουν οι οργανώσεις, μπορεί να προκαλέσουν, μεταξύ άλλων  συλλήψεις και ποινική καταδίκη των συνοδών, αλλά ακόμα και των ίδιων των παιδιών για επαιτεία, την εκ νέου επιστροφή των παιδιών στο δρόμο ή στην παραπέρα διακίνησή τους σε άλλες  περιοχές ή χώρες, την παραμονή τους για μεγάλο χρονικό διάστημα σε κάποιο νοσοκομείο ωσότου, και εάν, βρεθεί κατάλληλη δομή για την φιλοξενία και προστασία τους, καθώς και στην βίαιη αποκοπή των παιδιών από τα αδέρφια τους και αγαπημένα τους πρόσωπα. Η καταστολή, τα αποσπασματικά μέτρα και η φιλανθρωπία, αναφέρουν χαρακτηριστικά οι οργανώσεις, δεν μπορεί να είναι το υποκατάστατο του κράτους πρόνοιας και δεν συνάδουν με τον σεβασμό της αξιοπρέπειας των παιδιών. Αυτό είναι και το πιο σημαντικό στοιχείο του θέματος που αφορά την παιδική εργασία αλλά και τις μεθόδους αντιμετώπισης του φαινομένου. Συνήθως, όπως και με άλλα σοβαρά κοινωνικά ζητήματα, όπως με τους άστεγους, τους τοξικομανείς ή τα εγκαταλελειμμένα παιδιά, η φιλανθρωπία είναι αυτή που προβάλλεται ενίοτε από τα ΜΜΕ και φαντάζει ως η δέουσα αντιμετώπιση των κοινωνικών αυτών προβλημάτων. Η παιδική εργασία όμως δεν αντιμετωπίζεται σε καμία περίπτωση με την φιλανθρωπία, ούτε με καταστολή χωρίς καμία κοινωνική μέριμνα. Όπως προανέφερα, με την ευκαιρία της ημέρας κατά της παιδικής εργασίας (12 Ιουνίου), τα στοιχεία για την χώρα μας δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικά. Η Πολιτεία αδυνατεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το φαινόμενο και τα παιδιά συνεχίζουν να περιφέρονται στους δρόμους κάνοντας ελεημοσύνη ή άλλου είδους δουλειές. Η 12η Ιουνίου καθιερώθηκε από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας με στόχο την καταπολέμηση της παιδικής εργασίας. Παγκοσμίως υπολογίζεται ότι εκατομμύρια παιδιά κάθε χρόνο πέφτουν θύματα εργασιακής εκμετάλλευσης. Δεν θα έπρεπε όμως να θυμόμαστε το φαινόμενο αυτό μόνο την εν λόγω ημέρα. Απλά, πρέπει να αφυπνιστούμε και να παρέμβουμε ενεργά προς την κατεύθυνση της βοήθειας των παιδιών αυτών, που στην κατά τα άλλα «πολιτισμένη Δύση», αφήνονται στο έλεος της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Τα στοιχεία παγκοσμίως είναι συγκλονιστικά. Ακόμη χειρότερη είναι η κατάσταση στην Λατινική Αμερική και την Αφρική, όπου εκεί έχει προ πολλού ξεπεραστεί το επιτρεπτό όριο, είτε με παιδιά-στρατιώτες, είτε με παιδιά που φροντίζουν ολόκληρες οικογένειες με την εξαντλητική εργασία τους στα χωράφια και εργοστάσια. Εκεί όπου η κοινωνική αναλγησία αγγίζει τα όρια του παραλόγου.  

Ανασχηματισμός, κεντροαριστερές ζυμώσεις και κεντροδεξιά οπτική

Ο όποιος ανασχηματισμός δεν θα βοηθήσει παρά στην παραμονή του συνασπισμού στην εξουσία για λίγο ακόμη διάστημα, κυρίως για να κατευναστούν οι εσωκομματικές αντιδράσεις στην ΝΔ μετά την ήττα στις ευρωεκλογές. Οι φωνές για φοροελαφρύνσεις πυκνώνουν στο εσωτερικό της ΝΔ και δεν είναι παρά το απαύγασμα της αργοπορίας για την μη έγκαιρή εξαγγελία τους, που κόστισε πολιτικά στην ΝΔ. Πολλοί τώρα στο κόμμα υποστηρίζουν πως παρά το γεγονός ότι η εκλογική διαδικασία δεν απέβη καταστροφική για την παράταξη, εντούτοις θα έπρεπε πιο νωρίς να προσφερθούν ευνοϊκές ρυθμίσεις στους πολίτες, πριν ο ΣΥΡΙΖΑ πάρει κεφάλι στις δημοσκοπήσεις, που προκαταλαμβάνουν σε κάθε περίπτωση τον ψηφοφόρο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την μεριά του χαρακτηρίζει επικοινωνιακή κίνηση τον  φημολογούμενο ανασχηματισμό, που δεν μπορεί να διορθώσει την εικόνα της κυβερνητικής αποσύνθεσης. Η στάση αυτή του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναμφισβήτητα απόρροια της νίκης του στις ευρωεκλογές και αποτελεί έναν ακόμη μοχλό πίεσης στην κυβέρνηση πως ότι και να κάνει, σύντομα θα συρθεί σε εθνικές εκλογές. Έχει όμως και ο ΣΥΡΙΖΑ, αναρωτιέμαι, τις δυνατότητες σχηματισμού κυβέρνησης μετά τις εθνικές εκλογές; Μπορεί να πείσει κάποιο κόμμα να συγκυβερνήσει μαζί του ή ακόμη προέχει η δική του πόρευση; Μα αν είναι έτσι, τότε ο κίνδυνος να βρεθεί ναι μεν πρώτος αλλά ανήμπορος στον σχηματισμό κυβέρνησης, είναι μεγάλος. Η ΝΔ, από την άλλη, προσπαθεί με κάθε είδους αλχημείες να αντέξει την ασκούμενη πίεση και κατά τα φαινόμενα δεν θα το πετύχει αν δεν προβεί σε εικονικές παροχές στους πολίτες. Ναι, γιατί μόνο περί εικονικών παροχών μπορεί να γίνεται λόγος μπροστά στην φοροεπιδρομή των τελευταίων χρόνων. Η κυβέρνηση δεν μπορεί, κατά την γνώμη μου, να αντέξει για πολύ καιρό ακόμη, παρά τις όποιες προσφορές στους πολίτες, που συνήθως  έχουν την μορφή ευνοϊκών ρυθμίσεων και όχι απαλλαγής των χρεών. Θα μου πείτε, είναι εποχές να μιλάμε για τέτοιο θέμα, όταν οι πιέσεις από τους ευρωπαίους εταίρους παραμένουν ασφυκτικές, παρά την δυστυχία των τελευταίων χρόνων; Και όμως, αυτό είναι το ζητούμενο, αυτό μαζί με την άσκηση διαφορετικής πολιτικής. Η κυβέρνηση μπορεί να δηλώνει πως δεν θα υπάρξουν άλλα μνημόνια, οι επιπτώσεις όμως των πρώτων είναι ακόμη ορατές. Με λίγα λόγια - δεν είναι επιχείρημα αυτό, αφού η χώρα στενάζει υπό το βάρος των μέτρων - παρά αυτονόητο. Χρειάζεται κοινωνική πολιτική και πάνω απ΄όλα ενίσχυση των χαμηλών εισοδηματικά τάξεων, που πλέον αποτελούν την συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας. Αν αυτό δεν το αντιληφθεί ο πρωθυπουργός και επιμένει σε επιχειρήματα του τύπου «δημιουργούνται πλέον νέες θέσεις εργασίας» ή «υπάρχει πλεόνασμα», η θητεία του είναι μετρημένη στα δάκτυλα του ενός χεριού. Από την άλλη, βέβαια, και ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να πείσει με το πρόγραμμά του ότι θα ακολουθήσει - πέραν των όποιων παροχών – μια εντελώς διαφορετική κοινωνική πολιτική, ολωσδιόλου καινούργια και κυρίως απαλλαγμένη από δανειακές υποχρεώσεις, όπως τουλάχιστον έχει επανειλημμένως εξαγγείλει προεκλογικά. Θα μπορέσει να βρει τις λύσεις; Θα πείσει τους πολίτες ότι υπάρχει όντως άλλος δρόμος; Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών δείχνουν πως ο ελληνικός λαός αφενός θέλει συμμαχίες και συνασπισμούς, αφετέρου δεν δίνει σε κάποιον την μεγάλη διαφορά για να κυβερνήσει με ασφάλεια. Με λίγα λόγια, υπάρχει ακόμη καχυποψία για τα προγράμματα των δύο μεγαλύτερων κομμάτων αλλά και έδαφος όπου θα μπορούσε θεωρητικά να αναπτυχθεί ένας κεντροαριστερός πόλος, παρά το γεγονός ότι τα περισσότερα κόμματα αποκρούουν τις εκκλήσεις της Ελιάς και του Βενιζέλου. Το τοπίο λοιπόν δεν είναι ξεκάθαρο, απλά τώρα αρχίζουν οι πολιτικές ζυμώσεις και δεν ξέρω αν τελικά θα ευοδωθούν οι όποιες προτάσεις συνεργασίας. Υπάρχει όντως ένα κενό ανάμεσα στην ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είμαι καθόλου βέβαιος όμως ότι η Ελιά θα μπορούσε να παίξει τον ισχυρό διαπραγματευτικό ρόλο για την δημιουργία του κεντροαριστερού πόλου. Από την άλλη, γιατί να μην αναμένουμε συσπείρωση των ψηφοφόρων της ΝΔ, των ΑΝΕΛ, του ΛΑΟΣ με το απαράιτητο φλερτ προς την Χρυσή Αυγή για την δημιουργία της κεντροδεξιάς; Σας φαίνεται απίθανο; Υπάρχουν πολλοί στην συντηρητική παράταξη που θα ήθελαν να παίξουν τον ρόλο του Μπαλτάκου, αρκετοί που ονειρεύονται μια ισχυρή κεντροδεξιά παράταξη με όλες τις ακροδεξιές συνιστώσες, έναν ΣΥΡΙΖΑ της δεξιάς Δεν θα δίσταζαν όλοι αυτοί να παίξουν αυτό τον ρόλο για να μπορέσει η ΝΔ να επικρατήσει με χαρακτηριστική άνεση στις εθνικές εκλογές. Πάμε όμως μακριά με τα σενάρια. Επί του προκειμένου, στην κυβέρνηση μιλούν για ανασχηματισμό. Σημαίνοντα πρόσωπα θα μετακινηθούν, οι στόχοι θα αλλάξουν. Προς το παρόν, για την ΝΔ προέχει να παραμείνει στην κυβέρνηση, και με δεδομένο το ποσοστό της Ελιάς, να δελεάσει για την παραμονή της στην εξουσία. Οι επόμενες ημέρες θα αποδείξουν του λόγου το αληθές μιας και μετά το καλοκαίρι αναμένονται εξελίξεις στο πολιτικό πεδίο με εθνικές εκλογές και τα συναφή, που προς το παρόν η κυβέρνηση τις γλίτωσε για τον Ιούνη.     

Μετεκλογικές αψιμαχίες και κρυμμένος άσσος στο μανίκι

Και όμως είναι αλήθεια, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Υπουργείου Οικονομικών, ότι  η χώρα τάχα ακολουθεί το δρόμο εκείνων των μεταρρυθμίσεων που είναι προς όφελος του ελληνικού λαού, δηλαδή που αυξάνουν το εθνικό προϊόν, ανοίγουν νέες θέσεις εργασίας και μειώνουν τις τιμές καταναλωτή, διευκολύνοντας έτσι και την πρόσβασή της στις διεθνείς χρηματαγορές, χωρίς ανάγκη νέων μνημονίων και μέτρων λιτότητας. Το λένε και το πιστεύουν. Για ποιον γίνονται όμως αυτές οι δηλώσεις λίγο μετά τις ευρωεκλογές; Ποιον αγγίζουν παρόμοιες ανακοινώσεις όταν τα δάνεια μένουν ανεξόφλητα λόγω αδυναμίας ανταπόκρισης του κόσμου και ανύπαρκτης ρευστότητας; Η κυβέρνηση, απαντώντας στις ευθείες επιθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, μετέρχεται κάθε μέσον προκειμένου να πείσει τους πολίτες πως οι προσπάθειες της είναι ειλικρινείς και σε κάθε περίπτωση προς την σωστή κατεύθυνση. Ανακοινώνοντας επανειλημμένως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει παντού φαντάσματα και αντικοινωνικά μέτρα, προσπαθεί να μετακυλήσει το βάρος της αντιπαράθεσης μόνο με αυτό το κόμμα, θεωρώντας ότι οι υπόλοιποι πολίτες είναι ευχαριστημένοι ή απλά δεν καταλαβαίνουν. Και δεν έχουν περάσει, λέω, παρά μια εβδομάδα μετά την  εκλογική διαδικασία, λίγες ημέρες αφότου η κυβέρνηση δεν έγινε αποδεκτή  στην κάλπη από την πλειοψηφία των πολιτών. Κυβερνητικοί κύκλοι εκλαμβάνουν αφελώς το μήνυμα των εκλογών ως απλά μια υπενθύμιση για μέτρα προς την θετική κατεύθυνση και όχι ως προειδοποίηση πως στις εθνικές εκλογές που πλησιάζουν, αναμένεται ακόμη πιο ηχηρή απάντηση προς την κατεύθυνση της πολιτικής ανατροπής. Θεωρούν, με λίγα λόγια, πως υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος για να αποκαταστήσουν την ζημιά, με φοροελαφρύνσεις και μέτρα ανακούφισης. Δεν το έχουν όμως υπολογίσει σωστά. Αφενός οι διεργασίες για την κεντροαριστερά ξεκίνησαν, και αφετέρου το αντικυβερνητικό μπλοκ δεν στηρίζεται πια μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ. Η δε Ελιά, με το απρόσμενο ποσοστό επιβίωσης, θα αξιώσει πιο ενεργό ρόλο στις εξελίξεις. Σύμφωνα με τα νέα δεδομένα, επίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν έλαβε το ποσοστό που περίμενε, αφού πολλά στελέχη του έκαναν λόγο ακόμη και για 30% , αναμένεται να δυσκολευτεί στην δημιουργία συμμαχιών, επειδή δεν θα βρει εύκολα μελλοντικό κυβερνητικό εταίρο πέραν του Ποταμιού ή της εβρισκόμενης σε κρίση ΔΗΜΑΡ. Οι ΑΝ.ΕΛ μάλλον βρίσκονται και αυτοί σε δύσκολη θέση, αναζητώντας την σωτήρια πολιτική που θα τους επαναφέρει στο 10%. Το πολιτικό σκηνικό λοιπόν είναι ομιχλώδες και πιθανές εθνικές εκλογές δεν θα διαφώτιζαν περαιτέρω την κατάσταση. Και όμως, από την κυβέρνηση υποστηρίζουν ότι με τον γνωστό τρόπο της παροχολογίας θα καλύψουν την διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ και με την βοήθεια της Ελιάς θα διατηρήσουν το εν λόγω status. Είναι όμως έτσι; Μπορεί ένας ανασχηματισμός ή οι νέες απειλές Σόιμπλε για συμμόρφωση με τις εντολές της τρόικα και πιθανή έξοδο από το ευρώ να καταλαγιάσουν τις αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας; Πολλά είναι τα δημοσιεύματα για το μετεκλογικό τοπίο στην Ελλάδα και την πρώτη θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Πολλές και οι δηλώσεις για την παραμονή της χώρας στο ευρώ, δηλώσεις που έρχονται αμέσως μετά τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού για ευνοϊκά μέτρα. Λέει κάτι αυτό; Επικοινωνιακά τρικ τα μέτρα και οι δηλώσεις Σόιμπλε; Οι κακές γλώσσες περί πονηρών σχεδίων ομιλούν. Αλλά ας τα αφήσουμε καλύτερα κατά μέρος, για να μην μπούμε στην διαδικασία της συνομωσιολογίας. Το παρασκήνιο κρύβει πολλά και μάλιστα φουντώνει όταν κατά τα φαινόμενα ούτε την παντεσπάνι δεν θα ρίξουν στο λαό μετά τις τεχνητές υποσχέσεις. Η αιτιολογία για αυτό; «Εμείς θέλουμε, άλλοι φωνάζουν!» Αν κρίνω δε από την προαναφερθείσα ανακοίνωση του Υπουργείου Οικονομικών για την κατάσταση της χώρας, όλα είναι πιθανά για την συνέχεια. Με αυτά και με αυτά, εισερχόμαστε σε μια νέα περίοδο με συνεχείς αντιπαραθέσεις και πυρετώδεις προετοιμασίες, με δηλώσεις εκατέρωθεν αλλά και με παρεμβάσεις-φρένο από το εξωτερικό απέναντι στην όποια αξίωση για μέτρα ανακούφισης. Και διερωτάται κανείς; Πως θα πορευτεί εφεξής η χώρα; Με ποιο τρόπο θα ανακουφιστούν τα φτωχά κοινωνικά στρώματα, που αδυνατούν ανταπεξέλθουν στα νέα δεδομένα, παρά τις κυβερνητικές δηλώσεις περί αντιστρεψιμότητας του οικονομικού κλίματος και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας; Η Κυβέρνηση θα προσπαθήσει να δημιουργήσει  ένα ανάχωμα εισροής ψηφοφόρων στον ΣΥΡΙΖΑ, συσπειρώνοντας τον χώρο της Κεντροδεξιάς, με μπαλαντέρ τους οπαδούς της Χρυσής Αυγής. Η Ελιά, όπως είπα, θα επιδιώξει να πρωταγωνιστήσει στην δημιουργία κεντροαριστερού συνασπισμού, διαφυλάττοντας ως κόρη οφθαλμού το ομολογουμένως απρόβλεπτο ποσοστό που έλαβε στις ευρωεκλογές. Και ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξακολουθήσει να αναζητά τον βασικό εταίρο της μελλοντικής κυβέρνησης, μην φρενάροντας όμως την μονοκομματική του κυβερνητική επιδίωξη. Με λίγα λόγια, διανύουμε ένα από τα πιο περίεργα χρονικά σημεία της Μεταπολίτευσης, με νέους συσχετισμούς και δεδομένα. Απομένει να δούμε ποιος θα τραβήξει τον κρυμμένο άσσο από τα μανίκι.