Οι πολίτες έχουν πλέον μπερδευτεί για τα καλά. Μόλις πριν από λίγες ημέρες έκαναν λόγο κάποιοι για εθνικές εκλογές το φθινόπωρο (μάλιστα ορισμένοι αρθρογράφοι ήταν πεπεισμένοι περί αυτού - μη εξαιρουμένου του υπογράφοντος) καθώς όλα έδειχναν ότι μάλλον προς αυτές βαδίζουμε. Όμως η κυβέρνηση έσπευσε να διαψεύσει του πάντες και να θέσει αυτή την φορά την εκλογή προέδρου Δημοκρατίας ως καθοριστική ημερομηνία, με την μόνη διαφορά ότι κατά την εκτίμησή της μπορεί να βρεθεί η απαραίτητη πλειοψηφία και να εκλεγεί πρόεδρος από αυτή την Βουλή. Την ίδια στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ φάνηκε στην αρχή ότι θα καταθέσει μέχρι και πρόταση μομφής, δείχνει τώρα να συμβιβάζεται με την ημερομηνία της εκλογής προέδρου, με ότι αυτό συνεπάγεται για τις προσεγγίσεις προς άλλα κόμματα με στόχο την μη εξασφάλιση της πλειοψηφίας της κυβέρνησης. Θα έλεγε κανείς πως οι πολίτες έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους, γιατί από την μία όλα έδειχναν τουλάχιστον μέχρι το φθινόπωρο εκλογές, και από την άλλη οι κυβερνώντες υπεραμύνονταν για εκλογές στο τέλος της τετραετίας. Ο κος Σαμαράς ισχυρίζεται τώρα επακριβώς: «Την εξάντληση της τετραετίας την πιστεύω έτσι κι αλλιώς, ανεξαρτήτως συγκυριών: Δίνει σταθερότητα διακυβέρνησης σε μια χώρα. Πρέπει να σταματήσει κάποτε αυτό το «παιγνίδι», να εκλέγονται κυβερνήσεις με εντολή να κυβερνήσουν τέσσερα χρόνια και τελικά να μην ξεπερνούν τα δύο. Αυτό παντού αλλού γίνεται μόνο σε έκτακτες καταστάσεις». Η απάντηση έρχεται αμέσως από τον ΣΥΡΙΖΑ: «Σε κάθε συνέντευξη του κ. Σαμαρά αναδεικνύεται η τεράστια απόσταση που τον χωρίζει από την πραγματικότητα και τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Όπως αγνόησε το περιεχόμενο της προγραμματικής συμφωνίας της κυβέρνησής του μετά τις εκλογές του 2012, εξαπατώντας τον ελληνικό λαό, έτσι και τώρα συνεχίζει να αγνοεί την καταδικαστική ψήφο των ευρωεκλογών απέναντι στην πολιτική του. Ο κ. Σαμαριάς φοβάται τη λαϊκή ετυμηγορία, θεωρεί πως μπορεί να κυβερνά χωρίς πολιτική νομιμοποίηση, γι’ αυτό και επιδιώκει με κάθε τρόπο να συγκροτήσει μια πλαστή προεδρική πλειοψηφία.» Τι σημαίνει αυτό θεωρητικά; Ότι πέρα από τον πόλεμο των ανακοινώσεων, βαδίζουμε ολοταχώς προς την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας και μάλλον οι εθνικές εκλογές απομακρύνονται προς το παρόν. Όλοι ετοιμάζουν τις εφεδρείες τους και παραμονεύουν την λάθος κίνηση. Μετά την διαφωνία Λοβέρδου – Μητσοτάκη για τους υπαλλήλους σε διαθεσιμότητα, η προκήρυξη που θα αφορά τελικά γύρω στους 600 -μετά την συμφωνία Βενιζέλου-Σαμαρά - εκτόνωσε προς το παρόν την κατάσταση στο κυβερνητικό επιτελείο, όχι βέβαια προς όφελος των ίδιων των εργαζομένων. Η ΝΔ επιδιώκει να ανακτήσει το χαμένο έδαφος και να καλύψει την διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ με τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού περί επικείμενων φοροελαφρύνσεων και τις υποσχέσεις για καλύτερες ημέρες πολύ σύντομα. Η κυβέρνηση, βέβαια, δεν θα βαδίσει εφεξής χωρίς προβλήματα, καθώς η Ελιά και το ΠΑΣΟΚ μετά την «ανάσταση» των ευρωεκλογών θα επιδιώξουν να αυξήσουν την επιρροή τους στο εκλογικό σώμα. Πρόκειται στην κυριολεξία για προσεκτικούς χειρισμούς του Βενιζέλου, που δεν θέλει σε καμία περίπτωση να ξαναβρεθεί με την πλάτη στον τοίχο και σε εσωκομματικές αναταραχές. Και για να το πετύχει αυτό, θα πρέπει μάλλον να συμπαραταχθεί με τον Σαμαρά, ασκώντας παράλληλα βέτο όποτε χρειάζεται και κρίνεται σκόπιμο, για να δείχνει και την ανάλογη δράση….Πάντως, οι πολίτες βρίσκονται σε πλήρη σύγχυση. Δεν ξέρουν, θα έλεγα, τι να πρωτουποθέσουν για το ερχόμενο διάστημα. Το ενδεχόμενο των εκλογών, βέβαια, απομακρύνεται, την ίδια στιγμή που τα σενάρια για νέες αντιπαραθέσεις στην κυβέρνηση καλά κρατούν. Βέβαια, σε επίσημο επίπεδο, οι δύο αρχηγοί, Σαμαράς και Βενιζέλος, δείχνουν ότι βρίσκονται σε απόλυτη σύμπνοια. Ο Βενιζέλος πάντως προσέχει πολύ από δω και πέρα. Το ποσοστό που του δόθηκε στις ευρωεκλογές, αφενός ήταν ανέλπιστο, και αφετέρου αν το ξαναχάσει, δύσκολα θα το ξαναβρεί. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ κοιτά προς την ΔΗΜΑΡ με τρόπο και τακτ, αφού αν θέλει να ανακόψει την πορεία της κυβέρνησης θα χρειαστεί και από αλλού βοήθεια. Α βέβαια, ξέχασα και το κεντροαριστερό ειδύλλιο: εδώ τα πράγματα σοβαρεύουν καθώς οι μνηστήρες είναι πολλοί. Αν δε προστεθούν και οι του κεντροδεξιού παιχνιδιού παίχτες, η όλη ιστορία περιπλέκεται. Δικαίως λοιπόν οι πολίτες μπερδεύονται και θα μπερδευτούν ακόμη περισσότερο μέχρι την εκλογή του προέδρου Δημοκρατίας. Οι δε υποσχέσεις μέχρι τότε για μειώσεις φόρων και ελαφρύνσεις θα καλύπτουν μεγάλο μέρος της επικαιρότητας. Και αν κρίνουμε από αυτές στα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών, ο δρόμος είναι σπαρμένος με εμπόδια μιας και οι μειώσεις κερδίζονται από τις κάρτες και την μείωση της διάρκειας του εισιτηρίου. Με λίγα λόγια, ευκολίες με το τσιγκέλι, αλλά πουθενά απαγορευτικό για νέα μέτρα. Αυτό που κάνει τους πολίτες πραγματικά να μπερδεύονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου