Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Ανεργία των νέων στην Ευρώπη & προγράμματα στήριξης με αμφίβολη κατάληξη

Τη στήριξη των πέντε και πλέον εκατομμυρίων νέων που είναι άνεργοι στην Ευρώπη σήμερα επιδιώκει η ευρωπαϊκή Εγγύηση για τη Νεολαία και, στις 26 Φεβρουαρίου, στην ολομέλεια του ΕΚ συζητήθηκε με την ελληνική προεδρία και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή το πότε και πώς θα εφαρμοσθεί στα κράτη - μέλη που δικαιούνται να συμμετάσχουν. Η Ελλάδα βέβαια, όπως γνωρίζουμε έχει έναν από τους μεγαλύτερους δείκτες ανεργίας στους νέους, οι οποίοι από το ξεκίνημα της κρίσης εγκαταλείπουν την χώρα με γοργούς ρυθμούς. Και το ερώτημα είναι: με ποιον τρόπο ελπίζουν πως θα ανακόψουν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο την ανεργία των νέων, ένα πρόβλημα που αν μη τι άλλο δεν αναμένεται να επιλυθεί μέσα σε μερικούς μήνες; Την στιγμή μάλιστα που - πέρα από την κρίση - οι μισθοί και οι εργασιακές προοπτικές που προσφέρονται στους νέους λειτουργούν αποτρεπτικά και τις περισσότερες φορές τα κοινωνικά βοηθήματα είναι πιο ελκυστικά τουλάχιστον στις χώρες της κεντρικής Ευρώπης; Πάντως, η Εγγύηση για τη Νεολαία, όπως μαθαίνουμε, έχει σα στόχο να προσφέρεται εργασία ή κατάρτιση σε κάθε νέο κάτω των 25 ετών που συμπληρώνει τέσσερις μήνες ανεργίας. Η πρωτοβουλία αυτή επικεντρώνεται στις περιφέρειες που αντιμετωπίζουν ποσοστά ανεργίας των νέων πάνω από 25%. Αυτό βέβαια έχει να κάνει περισσότερο με τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, παρά με την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη. Σύμφωνα λοιπόν με το σχέδιο του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου,  κάθε κράτος μέλος καταρτίζει το δικό του εθνικό σχέδιο υλοποίησης των Εγγυήσεων για τη Νεολαία και η ΕΕ συμπληρώνει την εθνική χρηματοδότηση του προγράμματος μέσω του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου και των 6 δισ. ευρώ που προβλέπεται να χορηγηθούν στο πλαίσιο της Πρωτοβουλίας για την απασχόληση των νέων. Το κατά πόσο οι δράσεις αυτές θα υλοποιηθούν στην πράξη, είναι άλλο θέμα. Και ειδικά όταν έχεις να κάνεις με εκατομμύρια άνεργους νέους αλλά και εκατομμύρια ακόμη στις μεγαλύτερες ηλικίες, στρατιές αστέγων και χρεοκοπημένων νοικοκυριών - βορά στις διαθέσεις του αδηφάγου καπιταλιστικού Project των τελευταίων δεκαετιών; Δεν υπάρχει απάντηση με βεβαιότητα στα ερωτήματα αυτά. Απλά σχέδια γίνονται και περισσότερο κινήσεις απελπισίας για να μην διογκωθεί περαιτέρω η μάστιγα της ανεργίας στις νεαρές κυρίως ηλικίες. Πόσες είναι οι χώρες που μέχρι τώρα έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για την συμμετοχή σε αυτή την πρωτοβουλία; Σύμφωνα με τον επίτροπο Λάζλο Άντορ, μέχρι σήμερα, είναι  19 αυτές που έχουν υποβάλλει τα σχέδια τους στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για το πώς θα υλοποιήσουν το πρόγραμμα «Εγγυήσεων για τη Νεολαία» και πώς θα χρησιμοποιήσουν την επιπλέον χρηματοδότηση από την ΕΕ. Εκκρεμεί η αίτηση της Βρετανίας ενώ τα υπόλοιπα κράτη - μέλη δεν πληρούν τις προϋποθέσεις. Από τις 9 - 11 Μαΐου το ΕΚ διοργανώνει εκδήλωση για την Νεολαία στο Στρασβούργο. Οι συμμετέχοντες θα συζητήσουν, μεταξύ άλλων, με στελέχη των κυβερνήσεων της Πορτογαλίας και της Αυστρίας τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της εγγυημένης απασχόλησης για τους άνεργους νέους. Αλλά το πρόβλημα της ανεργίας δεν αντιμετωπίζεται με αποσπασματικά μέτρα. Χρειάζεται πρωτίστως κοινωνική πολιτική από τις χώρες που έχουν ήδη επιβαρυνθεί αλλά και αλληλεγγύη από τις υπόλοιπες. Τι θα πει για παράδειγμα ότι «κάποιες χώρες δεν τηρούν τις προϋποθέσεις», ειδικά σε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα; Τι σημαίνει να αποκλείεται μια χώρα από την δράση αυτή, όταν έχει ακόμη και έναν άνεργο νέο; Σκεφθείτε και αναλογιστείτε. Οι πολιτικές καταπολέμησης της ανεργίας στις ευρωπαϊκές χώρες πρέπει να συνοδεύονται από την διάθεση για καταπολέμηση και της εκμετάλλευσης στην εργασία, και κατ΄επέκτασιν να συμπεριλαμβάνονται εντός τους και όλες αυτές οι ατιμωτικές για τους νέους εργασιακές συνθήκες. Αυτό όμως απαιτεί δουλειά και θέληση, αλλά πάνω απ΄όλα σχεδιασμό. Η εργασία είναι δικαίωμα του καθενός σε οποιαδήποτε ηλικία και να βρίσκεται. Και δεν έχει να κάνει σε τίποτε με την κρίση, που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει  σημαία της εργοδοσίας. Οι νέοι στην Ευρώπη χρειάζονται στήριξη και όχι μεμονωμένες πρακτικές αλληλεγγύης, που λίγο μετά λησμονούνται. Πάνω απ΄όλα όμως έχουν ανάγκη την απασχόληση και την δημιουργία, γιατί το νεαρόν της ηλικίας το επιτάσσει. Γιατί πολύ απλά χωρίς τον νέο κόσμο, ουδεμία προοπτική για αλλαγή της κοινωνίας υπάρχει. Και 5 εκ άνεργοι νέοι στην Ευρώπη είναι πραγματική μάστιγα.

Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

Τα «πόθεν έσχες» Δημάρχων και Αντιδημάρχων σε μια ιστοσελίδα!

Στους 100 μεγαλύτερους Δήμους – Με πρωτοβουλία της Διεθνούς Διαφάνειας

Η Ελλάδα δεν φημίζεται για την διαφάνειά της. Ολοένα και συχνότερα, περιπτώσεις δωροδοκίας και διαφθοράς έρχονται στο φως της δημοσιότητας, επιβαρύνοντας περαιτέρω την θέση της χώρας διεθνώς. Παράλληλα, όμως, διαφαίνονται και κάποια αισιόδοξα σημάδια  για σταδιακή αλλαγή της κατάστασης, αφού τουλάχιστον από την πλευρά των οργανώσεων και των ΜΚΟ, που τώρα τελευταία έχουν ριχθεί όλες στο ίδιο καζάνι, γίνονται απόπειρες καταπολέμησης της έκτασης αυτής ακριβώς της διαφθοράς. Με στόχο λοιπόν την ενίσχυση της διαφάνειας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση μέσα από την καλύτερη πρόσβαση του πολίτη στη δημόσια πληροφορία η Διεθνής Διαφάνεια -Ελλάδος (ΔΔ-Ε), συγκεντρώνει και παρουσιάζει τα «πόθεν έσχες» Δημάρχων και Αντιδημάρχων των 100 μεγαλύτερων Δήμων της χώρας (βάσει πληθυσμιακής δύναμης -Απογραφή 2011) σε μια δημόσια προσβάσιμη ιστοσελίδα www.transparency.gr/diafanis-topiki-aftodioikisi.  Όπως ενημερωνόμαστε από την ίδια την Οργάνωση, με τον τρόπο αυτό υποστηρίζεται η απρόσκοπτη λειτουργία  των δημοσίων λειτουργών και  αναδεικνύεται κάθε προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή κάνοντας, μέσω του προγράμματος «Διαφανής Τοπική Αυτοδιοίκηση», ένα πρώτο βήμα στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης Από το 2010, ο νόμος προβλέπει τη δημοσιοποίηση των “πόθεν έσχες” Δημάρχων, Αντιδημάρχων, Μελών της Οικονομικής Επιτροπής και της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής με σχετική ανάρτηση στις ιστοσελίδες των Δήμων, στο πλαίσιο ενός διαφανή τρόπου λειτουργίας τους. Η ΔΔ-Ε ενισχύει την πρόσβαση του πολίτη στην πληροφορία αυτή συλλέγοντας και παρουσιάζοντάς την με τρόπο απλό και εύληπτο. Κεντρικός άξονας του προγράμματος είναι η λειτουργία μιας εύχρηστης ηλεκτρονικής πλατφόρμας που περιλαμβάνει περισσότερες από 500 δηλώσεις περιουσιακής κατάστασης από το σύνολο των 714 εν ενεργεία Δημάρχων και Αντιδημάρχων των 100 μεγαλύτερων Δήμων της χώρας, και είναι άμεσα διαθέσιμη σε όλους τους πολίτες. Σύμφωνα με τη μεθοδολογία που ακολουθήθηκε, έγινε ακριβής μεταφορά των δεδομένων από τα πρωτότυπα αναρτημένα έντυπα «πόθεν έσχες» που συλλέχθηκαν από τις ιστοσελίδες των επιλεγμένων Δήμων στη Βάση Δεδομένων που ανέπτυξε η οργάνωση. Ο επισκέπτης της ιστοσελίδας - που έχει τη δυνατότητα της απλής ανάγνωσης - μπορεί να πλοηγηθεί και να ενημερωθεί εύκολα για τα εισοδήματα, την ακίνητη περιουσία, τη μετοχική ή επιχειρηματική δραστηριότητα του υπόχρεου και των οικείων του εισάγοντας στη μηχανή αναζήτησης τον Δήμο ή το όνομα του προσώπου που επιθυμεί. Οι δηλώσεις περιουσιακής κατάστασης αφορούν στα τρία τελευταία έτη (2013, 2012, 2011), ώστε ο χρήστης να έχει τη δυνατότητα σύγκρισης των στοιχείων μέσα στο χρόνο και να ενημερώνεται για τη διαμόρφωση της περιουσιακής κατάστασης των αιρετών πριν και μετά την ανάληψη των καθηκόντων τους αλλά και καθ΄όλη τη διάρκεια της θητείας τους. Σε περίπτωση, μάλιστα, που κάποιος Δήμαρχος ή Αντιδήμαρχος δεν έχει προβεί σε σχετική ανάρτηση ή έχει υποβάλει αντίρρηση χρήσης των στοιχείων του στην ιστοσελίδα της ΔΔ-Ε, ο αναγνώστης της σελίδας ενημερώνεται μέσω σχετικής ένδειξης. Κατά το στάδιο της συλλογής και επεξεργασίας των δεδομένων, η ΔΔ-Ε ενημέρωσε ατομικά τους ενδιαφερόμενους και υπέβαλε σχετική γνωστοποίηση έναρξης επεξεργασίας στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, τηρώντας τις διατάξεις του Ν.2472/1997. Το δικαίωμα διαγραφής των δεδομένων από την πλατφόρμα έγινε σεβαστό στις περιπτώσεις που ασκήθηκε - από τρεις Δημάρχους και έναν Αντιδήμαρχο - σύμφωνα με το άρθρο 13 του ίδιου νόμου και εξακολουθεί να υφίσταται για όσα άτομα επιθυμούν να διαγραφούν από την πλατφόρμα. Η ιστοσελίδα θα είναι διαθέσιμη μέχρι το τέλος της δημοτικής περιόδου (31 Αυγούστου 2014). Ήδη έχει φορτωθεί με τα πόθεν έσχες αρκετών από τους δημάρχους. Πρόκειται, όπως καταλαβαίνετε, για μια χρήσιμη προσπάθεια που θα βοηθήσει τον ψηφοφόρο για τις προτιμήσεις του  στις επικείμενες εκλογές και μια ακόμα απόπειρα τακτοποίησης μέσα στο γενικευμένο χάος. Η προσπάθεια αυτή μπορεί να μην επιλύει προβλήματα, παραθέτει όμως τα οικονομικά στοιχεία όλων αυτών που διεκδικούν την ψήφο μας. Σε κάθε περίπτωση είναι ένας χρήσιμος οδηγός ή μπούσουλας για όλους αυτούς που επιθυμούν ένα άλλο ήθος και ύφος. Για όλους αυτούς που δεν πιστεύουν τους εκάστοτε υποψηφίους κυβερνώντες στις προεκλογικές τους δεσμεύσεις που συνήθως αθετούν μετά την κατάκτηση της πολυπόθητης θέσης.

Περισσότερες πληροφορίες για τα πόθεν έσχες:  www.transparency.gr/diafanis-topiki-aftodioikisi

Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

Ενδοσχολική βία & έξαρση του bullying

Μεγάλες διαστάσεις έχει πάρει το φαινόμενο του bullying στα ελληνικά σχολεία, καθώς σύμφωνα με έρευνες  πάνω από 1 στους 10 μαθητές έχουν πέσει θύματα εκφοβισμού, χυδαίων φραστικών επιθέσεων και διαπόμπευσης στο Διαδίκτυο. To bullying παρά το γεγονός ότι καταγγέλλεται από φορείς, γονείς αλλά και τα ίδια τα παιδιά έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και σχεδόν αποτελεί μάστιγα για την ελληνική κοινωνία. Η ραγδαία αυτή επιδείνωση της ενδοσχολικής βίας συνδέεται και με την αύξηση των ρατσιστικών κρουσμάτων αλλά και της αρνητικής συμπεριφοράς απ΄νεντι στην διαφορετικότητα. Το bullying εκφράζεται με διάφορους τρόπου αλλά πάνω απ΄όλα με άσκηση κάθε μορφής βίας.  Ως αιτίες αναφέρονται, μεταξύ άλλων, η έλλειψη ενημέρωσης στα ελληνικά  σχολεία, η μη ισορροπημένη σχέση των γονέων, η μη συμμετοχή σε σχολικές δραστηριότητες, το άγχος για την επιτυχημένη πορεία του μαθητή, αλλά προπαντός η οικονομική κρίση και όπως προανέφερα ο αυξημένος ρατσισμός. Κύρια χαρακτηριστικά του bullying στα ελληνικά σχολεία είναι τα ειρωνικά και φαρμακερά σχόλια για την εξωτερική εμφάνιση, οι άσεμνες χειρονομίες, η διάδοση κακόβουλων φημών με σκοπό την διαπόμπευση, αλλά και οι απειλές μέσω facebook. Σύμφωνα με μελέτη του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής, το 8,5% των εφήβων δηλώνει ότι υφίσταται εκφοβισμό τουλάχιστον δύο με τρεις φορές τον μήνα, ενώ σε ποσοστό 15,8% παραδέχονται ότι είναι θύτες bullying. Σε αντίστοιχη έρευνα που είχε πραγματοποιηθεί το 2002, το ποσοστό όσων δήλωναν ότι εκφοβίζουν άλλους δεν ξεπερνούσε το 9,1%. Από μεγάλη έρευνα του «Χαμόγελου του Παιδιού», στο πλαίσιο πανευρωπαϊκής εκστρατείας, προέκυψε ότι περίπου το 32% των μαθητών έχει πέσει έστω και μία φορά θύμα bullying (34,2% αγόρια, 29,71% κορίτσια), ενώ σε ποσοστό 30,2% έχουν υπάρξει κάποια στιγμή δράστες τέτοιων περιστατικών.  Σύμφωνα επίσης με την  πρόσφατη  πανελλαδική έρευνα, (τα αποτελέσματα της οποίας θα ανακοινωθούν τον Μάρτιο) του «Παρατηρητηρίου για την Πρόληψη & Αντιμετώπιση της Ενδοσχολικής Βίας»  περίπου το 10% των μαθητών πέφτει θύμα διαφόρων μορφών βίας στο σχολείο. Οι μαθητές που ασκούν βία, δηλαδή οι θύτες, υπολογίζεται ότι ξεπερνούν το 5% του συνόλου των μαθητών. Έχει παρατηρηθεί ότι τα αγόρια εμπλέκονται περισσότερο σε περιστατικά σωματικής βίας σε σύγκριση με τα κορίτσια, τα οποία φαίνεται να εμπλέκονται πιο συχνά σε περιστατικά λεκτικής βίας. Τα αγόρια σε σχέση με τα κορίτσια εμπλέκονται πιο συχνά σε περιστατικά βίας, σε αναλογία 3 προς 1.Τα περιστατικά ενδοσχολικής βίας εκδηλώνονται με μεγαλύτερη συχνότητα στο δημοτικό και το γυμνάσιο, ενώ στο λύκειο μειώνονται. Οι μισοί από τους μαθητές-θύματα βίας δεν αναφέρουν πουθενά το γεγονός, ενώ οι υπόλοιποι μισοί συνήθως το αναφέρουν σε φίλους τους και σπανιότερα στους εκπαιδευτικούς ή τους γονείς τους. Οι πιο συνηθισμένες μορφές  bullying., σύμφωνα με την προαναφερόμενη έρευνα που  χρησιμοποιούνται είναι η χρήση κοροϊδευτικών ονομάτων (60,69%), τα Σπρωξίματα και χτυπήματα ( 45,39%), τα πειράγματα λόγω εξωτερικής εμφάνισης ( 36,3%), η ανάρτηση εξευτελιστικών φωτογραφιών μέσω Διαδικτύου (14,26%)  και η  διάδοση τέτοιων φωτογραφιών μέσω κινητών (12,82%) Τα αποτελέσματα των ερευνών ανησυχούν και τον ίδιο τον υπουργό Παιδείας, ο οποίος παρουσίασε έρευνα, σύμφωνα με την οποία πανελλαδικά ποσοστό 10% του συνόλου των μαθητών γίνονται θύματα επιθετικής παρενόχλησης από συνομηλίκους τους ή παιδιά διαφορετικών ηλικιών. Την έρευνα παρουσίασε στην Βουλή  στις 28 Ιανουαρίου. Το ποσοστό των θυτών ανέρχεται στο 5% του μαθητικού πληθυσμού και η αναλογία των εμπλεκομένων σε περιστατικά βίας, αγοριών-κοριτσιών, είναι 3 προς 1, με τα αγόρια να υπερτερούν σε περιστατικά σωματικής βίας και τα κορίτσια σε περιστατικά λεκτικής. «Οι σοβαρές επιπτώσεις της ενδοσχολικής βίας στη σωματική και ψυχική υγεία των παιδιών καθιστούν επιτακτική την ανάγκη λήψης μέτρων για την πρόληψη και την αποτελεσματική αντιμετώπιση του φαινομένου» αναφέρει ο κ. Αρβανιτόπουλος. Για την αντιμετώπιση του εκφοβισμού και της βίας στα σχολεία και του διαδικτυακού εκφοβισμού, το ελληνικό υπουργείο Παιδείας υλοποιεί δράσεις μέσω των υπηρεσιών επιστημονικής και παιδαγωγικής καθοδήγησης, με τη συνεργασία των σχολικών συμβούλων και ειδικών επιστημόνων. Υλοποιεί επίσης προγράμματα αγωγής βίας σε συνεργασία με ειδικούς επιστημονικούς φορείς που προσεγγίζουν θέματα όπως η πρόληψη της βίας, η διαχείριση συγκρούσεων, ρατσισμού, διαπροσωπικών σχέσεων, σεξουαλικής παρενόχλησης, η βία στο Διαδίκτυο, η παιδική εκμετάλλευση και η ενδοοικογενειακή βία. Ελπίζω τα προγράμματα αυτά να είναι άμεσα  υλοποιήσιμα και να μην χρειάζονται επιμορφωτικά σεμινάρια για το αυτονόητο. Όπως συνήθως γίνεται σε ανάλογες περιπτώσεις.

Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

Συνεχίζεται η ρατσιστική βία στην Ελλάδα: Η διαφορετικότητα στο στόχαστρο

Στοιχεία για εκατόν τέσσερις ρατσιστικές επιθέσεις συγκέντρωσε συνολικά το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, στο διάστημα 1η Ιανουαρίου με 30 Αυγούστου 2013. Το γεγονός από μόνο του καταδεικνύει με τον πλέον αποκαλυπτικό τρόπο ότι η ρατσιστική βία στην Ελλάδα δεν έχει υποχωρήσει, παρά τις διώξεις κατά των βουλευτών και της ηγετικής ομάδας της γνωστής νεοναζιστικής παράταξης. Τουναντίον μάλιστα, από τα τελευταία παραληρήματα του εν λόγω μορφώματος διαπιστώνεται ότι όχι μόνο δεν πτοούνται από τις διώξεις, αλλά προβαίνουν - εν όψει και των εκλογών - σε νέες προκλήσεις, που αν μη τι άλλο βάζουν σε σκέψεις τον κάθε νοήμονα πολίτη. Ας δούμε λοιπόν συνοπτικά τι κατέγραψε το Δίκτυο αναφορικά με τις ρατσιστικές επιθέσεις το πρώτο οχτάμηνο του 2013. Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των επιθέσεων είναι παρόμοια με αυτά των κρουσμάτων ρατσιστικής βίας που συμπεριλήφθηκαν στην Ετήσια Έκθεση του Δικτύου για το 2012. Συγκεκριμένα, τα περισσότερα κρούσματα ρατσιστικής βίας έλαβαν χώρα σε περιοχές του κέντρου της Αθήνας, όπως ο Άγιος Παντελεήμονας, η Αττική, η πλατεία Αμερικής και άλλες περιοχές γύρω από την Ομόνοια. Τα θύματα κάνουν λόγο για περιοχές της πόλης που αποτελούν πραγματικό άβατο λόγω του φόβου των επιθέσεων. Οι τύποι των εγκληματικών πράξεων είναι κυρίως βαριές σωματικές βλάβες και απλές σωματικές βλάβες. Οι δράστες τις περισσότερες φορές συνδέονται με εξτρεμιστικές ομάδες που δρουν σε οργανωμένες ομάδες, και που κυκλοφορούν είτε με μηχανές είτε πεζή, πολλές φορές με τη συνοδεία μεγαλόσωμων σκυλιών. Είναι ντυμένοι με μαύρα ρούχα και ενίοτε με στρατιωτικά παντελόνια, φορώντας κράνη ή έχοντας καλυμμένα τα πρόσωπά τους.  Πολλές φορές τα θύματα δεν δέχονται κάποια ουσιαστική συνδρομή από την αστυνομία, σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους στο Δίκτυο, και αντιμετωπίζουν αδιαφορία ή/και αποθαρρύνονται από το να καταγγείλουν επίσημα το περιστατικό. Επίσης, πολλές είναι οι περιπτώσεις που τα θύματα δεν διαθέτουν νομιμοποιητικά έγγραφα και κατά συνέπεια δεν προβαίνουν σε καταγγελία, διότι φοβούνται ότι θα κρατηθούν προς έκδοση απόφασης απέλασης. Τέλος, σημειώνεται αύξηση των ομοφοβικών και τρανσοφοβικών επιθέσεων τους πρώτους οχτώ μήνες του 2013. Το ότι στην Ελλάδα αναπτύχθηκε τόσο έντονα ένα τέτοιο ρατσιστικό παραλήρημα με την ανοχή της Πολιτείας και συνεχίζει να προπαγανδίσει τέτοιου είδους εμετικές απόψεις, αποδεικνύει ότι ελάχιστα βήματα έχουν γίνει όχι τόσο από διωκτικής  – αφού άλλωστε τα γεγονότα από μόνα τους επέβαλλαν τις διώξεις – αλλά από κοινωνικής πλευράς προς την κατεύθυνση της καλλιέργειας απόψεων που τουλάχιστον ανέχονται την διαφορετικότητα, με δεδομένο μάλιστα ότι ένα μεγάλο μέρος των πολιτών ενστερνίζεται τέτοιου είδους τσιτάτα και προβαίνει συχνά σε μαζικές κοροϊδίες ή βίαιες πράξεις κατά των κοινωνικών μειοψηφιών, που σε τελική ανάλυση στο όνομα της πραγματικής δημοκρατίας ούτε καν μειοψηφίες δεν θα έπρεπε να αποκαλούνται. Πρόκειται για πολίτες που «ενοχλούν» την κατά τα άλλα «πολιτισμένη» πλειοψηφία των κάθε είδους καθωσπρεπιστών και ντελάληδων της νεοελληνικής υποκουλτούρας. Η διαφορετικότητα, λοιπόν, είτε έχει να κάνει με τον φυλετικό είτε με τον σεξουαλικό προσανατολισμό, αποτελεί για την Ελλάδα το κόκκινο πανί, και αυτό παρά τις όποιες οδηγίες από την ΕΕ, την προεδρία της οποίας ασκούμε με περηφάνια, χωρίς να μας απασχολεί που μας κατατάσσουν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Γιατί όλες αυτές οι ρατσιστικές επιθέσεις σε συνδυασμό με την γιγάντωση του γνωστού νεοναζιστικού μορφώματος και η παρουσία του στην Βουλή με ύβρεις και ακατονόμαστες φράσεις αλλά και η ανοχή ενός μεγάλου τμήματος των πολιτών απέναντι σε αυτή την κατάσταση, πολύ απλά μας φέρνουν στο προσκήνιο για άλλη μια φορά και μας απομακρύνουν από αυτό που αποκαλείται «ένδοξο παρελθόν». Οι επιθέσεις λοιπόν συνεχίστηκαν κατά προσφύγων αιτούντων άσυλο αλλά και  άλλων πολιτών το 2013, σύμφωνα με το δίκτυο καταγραφής ρατσιστικής βίας. Απομένει να δούμε πώς και με ποιο τρόπο θα αφυπνιστεί όχι μόνο η Πολιτεία αλλά και η ίδια η κοινωνία, που σε μεγάλο μέρος της δείχνει μια ομολογουμένως περίεργη ανοχή στον ρατσισμό. Οι κακιές γλώσσες λένε πως αυτή η ανοχή εκπορεύεται και από άλλους κομματικούς χώρους που κλείνουν το μάτι στο νεοναζιστικό μόρφωμα, έχοντας στις τάξεις τους πολλούς νεοφοβικούς απέναντι στην κάθε είδους διαφορετικότητα. Για να μην αναφέρω τις γίνεται στην Βουλή με τις σεξιστικές φράσεις που απολαμβάνει σε απευθείας μετάδοση το Πανελλήνιο. 

Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

Γράμματα από το Κίεβο & κινήσεις των συνήθως υπόπτων

Πέφτουν όλοι πάνω στην Ουκρανία μετά την φυγή Γιανουκόβιτς και όλα δείχνουν πως οι διεθνείς τοποτηρητές αλλά και οι άσπονδοι φίλοι – γείτονες Ρώσοι θα χύσουν για καιρό πολύ μελάνι για την τύχη ενός λαού, που αν μη τι άλλο έδειξε πανέτοιμος να αντισταθεί σε κάθε είδους αυταρχισμό. Βέβαια, ΕΕ και ΗΠΑ, έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν αφού η κυριαρχία της κάθε μίας ξεχωριστά επεκτείνεται δραστικά σε μια χώρα - μήλον της έριδος εις ότι αφορά την μελλοντική δημιουργία τεχνητής ομπρέλας προστασίας. Ο ουκρανικός λαός, πάντως, είναι αυτός που θα καθορίσει σε κάθε περίπτωση την τύχη του. Δεν πρέπει όμως να παραβλέπουμε το γεγονός ότι η χώρα που βρίσκεται σε μόνιμη ένταση με την Ρωσία θα βαδίσει σε τεντωμένο σχοινί, μιας και η ρώσικη ηγεσία δεν θα αφήσει να της ξεφύγει εύκολα μέσα από τα χέρια της η όποια ως τώρα ασκούμενη επιρροή. Μιλάμε για χώρες που ακόμη δεν έχουν αποβάλλει τις σταλινικές πρακτικές του παρελθόντος, ξεκινώντας από την Ρωσία του Πούτιν που ακολουθεί τα χνάρια παλαιότερων πολιτικών, γέρνοντας πότε προς την Δύση αναφορικά με την φιλελευθεροποίηση της οικονομίας και πότε προς την πάλαι ποτέ «ένδοξη» και φημισμένη για την στυγνή δικτατορία του υποτιθέμενου προλεταριάτου «Ανατολή», με τις αναρίθμητες παρακολουθήσεις πολιτών, τις «εξαφανίσεις», τα Γκούλαγκ, αλλά και τις μυστικές εξοπλιστικές δαπάνες στο όνομα της ανασύστασης της πάλαι ποτέ πανίσχυρης Σοβιετικής Ένωσης. Η παραμονή Πούτιν στην προεδρία της Ρωσίας δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση απαγκίστρωση από το φιλόδοξο αυτό εγχείρημα. Η δε Ουκρανία είναι μία από τις χώρες που ο Ρώσος πρόεδρος δεν θα ήθελε με τίποτε να χάσει εις ότι αφορά την διαιώνιση των σφαιρών επιρροής. Η όρεξη όμως ανοίγει τώρα και στους ευρωπαίους εταίρους, που βλέπουν την χώρα να θέλει καταρχάς τον πλήρη εξευρωπαϊσμό της. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι Αμερικανοί, που και τι δεν θα έδιναν να κατακτήσουν αφενός τις αγορές της, και αφετέρου να διεισδύσουν με κάθε τρόπο στα εσωτερικά της. Μια διχοτόμηση της Ουκρανίας προβάλλεται ως ένα ακόμη σενάριο, που καλλιεργείται βασικά από τις ρώσικες μυστικές υπηρεσίες οι οποίες δρουν ανεξέλεγκτα εδώ και πολύ καιρό εντός της. Βέβαια οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της αλλά και η σημαντική τοποθεσία – κλειδί στρατηγικού χαρακτήρα δεν αφήνουν περιθώρια για τον πόλεμο παζαριών που πρόκειται να διεξαχθεί στις πλάτες του μόλις πριν λίγο εξεγερμένου ουκρανικού λαού. Κανείς δεν πρέπει να λησμονεί πως η Ουκρανία θα βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού για πολύ καιρό ακόμη, ανεξαρτήτου κυβέρνησης και όποιας «δυτικής επέμβασης» στα εσωτερικά της. Είναι θέμα λοιπόν πως βλέπει κανείς αυτή την εξέγερση, σε μια εποχή που η ΕΕ πνέει τα λοίσθια, οι ΗΠΑ βρίσκονται σε παρατεταμένη οικονομική κρίση, η αυταρχική Κίνα προσπαθεί να συγκρατήσει τα εκατομμύρια των πολιτών της με φυλακίσεις και στέρηση βασικών ατομικών ελευθεριών στο όνομα της οικονομικής της παγκόσμιας επέλασης με φτηνά προϊόντα, και καθεστώτα τύπου Βορείου Κορέας συνεχίζουν να εφαρμόζουν στην πράξη την κατακρεούργηση των λαών τους. Όλα αυτά σε μία εποχή όπου οι ιδεολογία του κρατικού και ιδιωτικού καπιταλισμού έχει χρεοκοπήσει, σε μια εποχή όπου οι επαναστάσεις φαντάζουν με μια πρώτη ματιά ως η μόνη λύση, αλλά που δεν συνοδεύονται από τις κατάλληλες κινήσεις των πολιτών προς την αυτοοργάνωση και την αυτοκυβέρνηση. Θα έλεγε κανείς πως το παράδειγμα της Ουκρανίας, που τείνει μάλλον να περιοριστεί τεχνηέντως σε απλή διαμαρτυρία υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, ναι μεν διδάσκει πως ένας λαός μπορεί να διαλύσει μέσα σε λίγες ημέρες ένα ακόμη αυταρχικό καθεστώς, από την άλλη όμως θέτει τους επαναστατημένους ενώπιον των ευθυνών τους για το τι θα επακολουθήσει επακριβώς της εκάστοτε εξέγερσης. Τα συμφέροντα επάνω από την χώρα απλώνονται με γοργούς ρυθμούς και οι πολίτες χρησιμοποιούνται καταλλήλως στο όνομα της πανηγυρικής απελευθέρωσης της κάθε Τιμοσένκο, που σε καμία περίπτωση δεν αναμένεται να δώσει την λύση στα προβλήματα των πολιτών. Με λίγα λόγια, για να μην σας κουράζω: Μια ακόμη λαϊκή εξέγερση καταγράφεται στην ιστορία, ακολουθώντας όλες εκείνες που συνέβησαν επί εποχής του πρώην ανατολικού μπλοκ.  Ένας ακόμη ξεσηκωμός, που ναι μεν απέδειξε πως οι πολίτες είναι αυτοί που αποφασίζουν για τις τύχες τους, αλλά που κάθε φορά τον εκμεταλλεύονται οι κάθε είδους «διαμεσολαβητές» για να εγκαθιδρύσουν μια ακόμη εξουσία στο όνομα της διαφύλαξης των εκάστοτε οικονομικο-πολιτικών συμφερόντων. Η Ουκρανία και το Κίεβο δείχνουν αφενός πως η δύναμη των πολιτών είναι τεράστια, αφετέρου όμως πως παρά την παγκόσμια χρεοκοπία των εξουσιαστικών συστημάτων, η ικανότητά τους για αυτοκυβέρνηση μετά την σύγκρουση στους δρόμους είναι αρκούντως ελλειμματική. Κοινώς, ο δρόμος προς την κοινωνική απελευθέρωση  είναι στρωμένος και πάλι με τα συνήθη εμπόδια, με δεδομένο ότι οι πλανητάρχες έχουν ακόμη το κλειδί στο χέρι.   

Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

Παζάρια, κερδοσκοπία & ντόμινο

Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες παρωδίες που έλαβαν χώρα στον ελλαδικό αλλά και τον ευρωπαϊκό χώρο μεταπολεμικά. Παράλληλα βέβαια και για μια τραγωδία των πολιτών της ΕΕ.  Ποιος δεν είδε στην Ελλάδα τα δύο μεγάλα κόμματα, -ΠΑΣΟΚ και ΝΔ- να επιδίδονται την στιγμή που η χώρα κρεμόταν σε μια κλωστή πριν από την επιβαλλόμενη (;) χρεοκοπία σε ένα πρωτοφανές παζάρι, που έκανε τον μέσο πολίτη να υποπτεύεται πως ή όλη ιστορία δεν ήταν και τόσο καθαρή; Ποιος δεν διαπίστωσε ότι η εξουσιαστική οπερέτα προείχε από το συμφέρον της χώρας και πως οι πολίτες και πολλοί συνάδελφοι δημοσιογράφοι εντρύφησαν στην αποκρυπτογράφηση αλλά και στην απόκρυψη των μηνυμάτων και δηλώσεων, προκειμένου να μη βγάλουν τελικά οι πολίτες κάποιο νόημα; Αλήθεια, ποιος από όλους μας δεν απόρησε που τέτοιες κρίσιμες στιγμές τα δύο μεγάλα κυρίως κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που τώρα συγκυβερνούν, έπαιζαν πόκερ στις πλάτες του λαού, με μαέστρους κάποιους, που σε τελική ανάλυση δεν επιδίωξαν να βγάλουν κάτι θετικό από την όλη ιστορία αμέσως μετά την περιφανή δήλωση-βόμβα περί δημοψηφίσματος που συντάραξε πριν από καιρό το ευρωπαϊκό στερέωμα; Ποιος ή ποια δεν διαπίστωσε επίσης ότι ο γαλλογερμανικός άξονας είναι η πεμπτουσία της ευρωζώνης και ότι το κουμάντο έχει προ πολλού ξεφύγει από χώρες όπως Ιταλία ή Ισπανία που βρέθηκαν ή βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού; Η πλειοψηφία, βέβαια, του γερμανικού λαού απορρίπτει την ευρωπαϊκή πολιτική της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και δεν είναι πλέον πρόθυμη να αναλάβει το κόστος της κρίσης. Είναι καιρός να πληρώσουν, αυτοί που προκάλεσαν  την κρίση, λένε πολλοί από αυτούς. Η αντίσταση πρέπει να  είναι μεγάλη απέναντι σε μια  ομοσπονδιακή κυβέρνηση που προσδιόρισε τον άξονα της  πολιτικής της  γύρω από  τράπεζες και οργανισμούς αξιολόγησης, αποφαίνεται η γερμανική Αριστερά. Όπως βλέπουμε λοιπόν, η πραγματικότητα στην Γερμανία, για παράδειγμα, δεν είναι αυτή που παρουσιάζουν τα ελληνοφρενή εγχώρια ΜΜΕ. Οι Γερμανοί πολίτες, σε μεγάλο ποσοστό, αποστασιοποιούνται από την πολιτική της γερμανίδας καγκελαρίου. Οι Πράσινοι, μάλιστα,  αναρωτιούνται τι θα γίνει μετά από ενδεχόμενη πτώχευση της Ελλάδας: «Ο αποκλεισμός της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ θα μπορούσε να  προκαλέσει ένα φαινόμενο - ντόμινο που θα είχε καταστροφικές συνέπειες για την υπόλοιπη ΕΕ αλλά και πέραν αυτής. Πιθανώς, η αναπόφευκτη χρεοκοπία της Ελλάδας θα κλόνιζε την σταθερότητα πολλών ευρωπαϊκών τραπεζών, όπως για παράδειγμα στη Γαλλία, όπου οι τράπεζες κατέχουν δις. ελληνικών ομολόγων. Οι παρενέργειες των γαλλικών τραπεζών θα μετέδιδαν την κρίση στις γερμανικές τράπεζες που είναι σε μεγάλο βαθμό συνδεδεμένες μαζί τους. Τελικά, αυτές οι αλυσιδωτές επιπτώσεις θα ήταν ανεξέλεγκτες. Ο κίνδυνος κατάρρευσης για την ευρωπαϊκό αλλά κατ΄επέκτασιν και για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα θα ήταν άμεσος» Αυτά και άλλα πολλά καταθέτουν οι  Γερμανοί Πράσινοι  στις σκέψεις τους γύρω από το πρόβλημα της Ελλάδας που εξακολουθεί να είναι το κορυφαίο της ΕΕ. Και ενώ, όπως βλέπουμε, βρισκόμαστε πάντα στο κέντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος, οι ηγεσίες των δύο μεγαλύτερων κομμάτων αλλά και πολλών μικρών σφυρίζουν αδιάφορα, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου μόνο όταν υπάρχει θέμα γύρω από την «καρέκλα», και ας λένε πως δεν την θέλουν. Έχουμε φτάσει προ πολλού στην ώρα – μηδέν και πολύ αμφιβάλλω, όχι αν το έχουν καταλάβει οι κομματικές ηγεσίες, αλλά αν έχουν αντιληφθεί ότι παίζουν με τη φωτιά και την εξαντλημένη υπομονή των πολιτών. Στην αρχή, λέει, επικρατούσε το χάος. Ώρα με την ώρα όμως υποχώρησαν τα «παιδιά» και βρήκαν την οδό της συναίνεσης. Μπράβο τους. Δεν ξέρω όμως αν ο λαός πλέον τους έχει βαρεθεί. Δεν γνωρίζω αν μετά από όλα αυτά υπάρχει η δύναμη πειθούς προς το εκλογικό σώμα, που όπως όλα δείχνουν απέχει σταθερά από όλη αυτή την παρωδία. Πρόκειται, όπως είπα και στην αρχή, για μια από τις μεγαλύτερες παρωδίες μεταπολεμικά. Από τις πιο ευφάνταστες παραστάσεις που δόθηκαν, με εκατομμύρια θεατές παρόντες μπροστά στους τηλεοπτικούς δέκτες, και άλλους τόσους σε συνεχή πανικό από τις διακυμάνσεις των αγορών. Παράλληλα όμως και για μια τραγωδία, καθώς το παγκόσμιο κερδοσκοπικό παιχνίδι που ξεκίνησε πριν από περίπου 4 χρόνια, ολοκληρώνεται μετά από αλλεπάλληλες ευρωπαϊκές ή μη κονταρομαχίες. Και φυσικά με συμμετέχουσες τις κυβερνήσεις πολλών χωρών εντός και εκτός ευρωζώνης. Και με πολλά «ύποπτα» δημοσιεύματα όπως αυτό μεγάλου αμερικανικού περιοδικού, που απευθυνόμενο πριν καιρό στους μεγάλους παγκόσμιους οικονομικούς ηγέτες, πρότεινε ως καλύτερη λύση για την  Ελλάδα το στρατιωτικό πραξικόπημα! Να σημειωθεί ότι έπειτα από σφοδρές διαμαρτυρίες στην χώρα μας ο συντάκτης του άρθρου στο εν λόγω περιοδικό άλλαξε τον τίτλο του άρθρου του από ««Η πραγματική λύση για την Ελλάδα: το στρατιωτικό πραξικόπημα» σε «Η τρομακτική λύση για την Ελλάδα:. ένα στρατιωτικό πραξικόπημα», επισημαίνοντας ότι δεν επρόκειτο παρά για «ένα  σκοτεινό και πικρό αστείο που κυκλοφόρησε στους οικονομικούς κύκλους». Πονηρές οι ώρες λοιπόν - επικίνδυνα πολλά από τα σενάρια. Μια παρωδία που έθαψε και κρύβει επιμελώς επτασφράγιστα μυστικά και απίστευτα παρασκήνια μέσα στον πυρήνα της συνεχιζόμενης οικονομικής τραγωδίας.  

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

Το νέο ευρωβαρόμετρο για την Ελλάδα: Απογοήτευση & δυσπιστία

Η Αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα δημοσίευσε την Δευτέρα 18/2 την ανάλυση του νέου Ευρωβαρόμετρου (αριθ. 80) σε ότι αφορά την Ελλάδα. Η σχετική έρευνα πραγματοποιήθηκε το Νοέμβριο του 2013. Συμμετείχαν τουλάχιστον 1000 πολίτες, από αντιπροσωπευτικές περιοχές της ελληνικής επικράτειας. Για τη λήψη των στοιχείων χρησιμοποιήθηκαν τυποποιημένα ερωτηματολόγια, ενώ η επικοινωνία με τους συμμετέχοντες είχε τη μορφή της προσωπικής συνέντευξης. Οι ερωτήσεις οι οποίες διατυπώθηκαν μέσω της έρευνας αφορούν στην εικόνα που έχουν οι πολίτες για την ΕΕ, στις προβλέψεις τους για το μέλλον της Ευρώπης καθώς και στην αίσθηση τους για το κατά πόσο ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επίσης, η έρευνα καταγράφει ιδιαίτερα ενδιαφέροντα στοιχεία σχετικά με την άποψη των ευρωπαίων πολιτών αναφορικά με την κατάσταση της οικονομίας και με την εξέλιξη της οικονομικής κρίσης. Τέλος, οι πολίτες ερωτήθηκαν για τις ανησυχίες αλλά και τις προσδοκίες τους στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Υπέρ του ευρώ – απαισιόδοξοι για το μέλλον της ΕΕ!
Το Ευρωβαρόμετρο υπογραμμίζει την αρνητική εικόνα που έχουν οι Έλληνες πολίτες για την Ευρωπαϊκή Ένωση (σε ποσοστό 54% - το μεγαλύτερο μεταξύ των κρατών μελών της Ένωσης). Επίσης, οι Έλληνες, περισσότερο από όλους τους ευρωπαίους πολίτες, εμφανίζονται απαισιόδοξοι για το μέλλον της Ευρώπης και θεωρούν ότι η ΕΕ οδεύει προς τη λάθος κατεύθυνση. Μέσα σ' ένα γενικευμένο κλίμα δυσπιστίας και δυσαρέσκειας οι Έλληνες στην πλειονότητά τους, τείνουν να μην εμπιστεύονται το θεσμό της ΕΕ, συγκεντρώνοντας το υψηλότερο ποσοστό που καταγράφει η έρευνα (72%). Τέλος, αναφορικά με τον αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης, η έρευνα καταδεικνύει ότι οι Έλληνες καταλαμβάνουν το δεύτερο υψηλότερο (αρνητικό) ποσοστό (71%) μετά από τους Κύπριους (87%), εκφράζοντας το φόβο τους ότι τα χειρότερα δεν έχουν συμβεί ακόμα. Παράλληλα, οι Έλληνες, όπως και οι περισσότεροι ευρωπαίοι πολίτες, θεωρούν ότι η ελεύθερη κυκλοφορία ανθρώπων, αγαθών και υπηρεσιών (ποσοστό 60% έναντι 57% του ευρωπαϊκού μέσου όρου), καθώς και η ειρήνη μεταξύ των κρατών-μελών (ποσοστό 53% τόσο για την Ελλάδα όσο και το σύνολο της ΕΕ) αποτελούν τα πλέον θετικά αποτελέσματα που έχει επιτύχει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Επίσης, παρότι η Ελλάδα και ειδικότερα η οικονομία της διανύει μια δύσκολη περίοδο, η ελληνική κοινή γνώμη, στην πλειονότητά της (62%), συνεχίζει να τάσσεται ξεκάθαρα υπέρ μια Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης, με ένα νόμισμα, το Ευρώ. Η ελληνική κοινή γνώμη διχάζεται όμως αναφορικά με το στόχο που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση για τη μείωση του αριθμού των Ευρωπαίων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας κατά ένα τέταρτο έως το 2020, καθώς 34% βρίσκει υπερβολικά αισιόδοξη αυτή την προοπτική ενώ εξίσου πολλοί είναι εκείνοι που προβλέπουν μεγαλύτερη μείωση, καθώς χαρακτηρίζουν το στόχο ως υπερβολικά συγκρατημένο (36%).
Δυσπιστία για την κυβέρνηση – ανησυχία για τα οικονομικά
 Ποσοστό 87% των Ελλήνων πολιτών τείνει να μην εμπιστεύεται την ελληνική κυβέρνηση.  Δυσπιστία εκφράζεται και για τη Βουλή όπως επίσης και για τις περιφερειακές/τοπικές δημόσιες αρχές. Οι περισσότεροι Έλληνες πολίτες αδυνατούν να κάνουν οποιοδήποτε σχέδιο για το μέλλον, και απλώς ζουν μέρα με τη μέρα, καθώς η παρούσα κατάσταση στην οποία βρίσκονται δεν τους το επιτρέπει. καταγράφοντας την αβεβαιότητα που βιώνουν οι Έλληνες. Η δυσχερής οικονομική θέση στην οποία βρίσκονται οι Έλληνες πολίτες επιβεβαιώνεται περαιτέρω με την ομολογία τους ότι κατά τη διάρκεια των τελευταίων 12 μηνών δυσκολεύονται να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους στο τέλος του μήνα (47%). Το ελληνικό ποσοστό είναι το υψηλότερο (αρνητικό) που καταγράφει η έρευνα, καταδεικνύοντας την οικονομική δυσπραγία που αντιμετωπίζει μια μεγάλη μερίδα των Ελλήνων. Σημειώνεται δε, ότι αυτή την πίεση την αντιμετωπίζει μόνο το 13% των υπόλοιπων ευρωπαίων πολιτών, οι οποίοι μάλιστα δηλώνουν σε ποσοστό 56% ότι δεν αντιμετωπίζουν σχεδόν ποτέ τέτοια αδυναμία πληρωμής των λογαριασμών τους. Μερικοί οικονομικοί αναλυτές εκτιμούν ότι ο αντίκτυπος της οικονομικής κρίσης έχει ήδη φθάσει στο αποκορύφωμά του και ότι η κατάσταση θα ανακάμψει, ενώ άλλοι διαφωνούν προβλέποντας ακόμα χειρότερες εξελίξεις για την οικονομία. Όπως φαίνεται, οι Έλληνες είναι από αυτούς που εκφράζουν το φόβο ότι τα χειρότερα δεν έχουν συμβεί ακόμα (71%). Το ελληνικό ποσοστό ανησυχίας είναι το 2ο υψηλότερο (αρνητικό) της έρευνας, μετά από αυτό που καταγράφει το δείγμα της Κύπρου 87%. Οι Έλληνες θεωρούν σε ποσοστό 68% ότι και η κατάσταση της οικονομίας  αποτελούν τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, στην παρούσα φάση. Δυσοίωνες είναι οι προβλέψεις των Ελλήνων για την επόμενη χρονιά καθώς προβλέπουν επιδείνωση της γενικότερης κατάστασης, ειδικότερα δε για την εργασιακή και οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, συγκεντρώνοντας μαζί με την Κύπρο τα υψηλότερα αρνητικά ποσοστά του συνολικού ευρωπαϊκού δείγματος.

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Web TV – Web docs: οι νέες πολυμεσικές υπηρεσίες του ΑΠΕ - ΜΠΕ

Πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 17/2 στα γραφεία του ευρωκοινοβουλίου στην Αθήνα εκδήλωση – ενημέρωση  του Αθηναϊκού πρακτορείου Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ) αναφορικά με τις νέες πολυμεσικές δημοσιογραφικές υπηρεσίες του, Web Tv και Web docs. Το ΑΠΕ-ΜΠΕ έχει προχωρήσει εδώ και καιρό στον εκσυγχρονισμό των υπηρεσιών του, παρέχοντας πολύτιμο οπτικοακουστικό υλικό στους πελάτες του και τους δημοσιογράφους,  αλλά παράλληλα και πληθώρα ειδήσεων στους επισκέπτες του. Στην ενημερωτική εκδήλωση, ο πρόεδρος του ΑΠΕ-ΜΠΕ, Αντώνης Σκυλλάκος, επεσήμανε, παρουσιάζοντας την υπηρεσία web dogs, τις καινοτομίες του πρακτορείου που σχετίζονται, ανάμεσα στα άλλα, με την προσπάθεια ενίσχυσης του ξενόγλωσσου τμήματος, την κάλυψη live streaming  και την τόνωση της συνεργασίας με όποιον θελήσει να βιντεοσκοπήσει και να κάνει κάτι σχετικό με την Ελλάδα. Υπογράμμισε μάλιστα τα βήματα που έχουν γίνει και προς την κατεύθυνση των ξενόγλωσσων social-media. Στην πολύ ενδιαφέρουσα ενημερωτική εκδήλωση έγινε λόγος και από τους άλλους ομιλητές, όπως τον αρχισυντάκτη του web docs, Γιώργο Κουβαρά , για τις κοινές παραγωγές  του Web TV και του Web docs του ΑΠΕ με το Europarl-TV, για τα οδοιπορικά και τις έρευνες που μπορεί να βρει κανείς στις εν λόγω πολυμεσικές δημοσιογραφικές υπηρεσίες του ΑΠΕ, έρευνες και υλικό  που αφορούν πχ  την μετανάστευση και τις δραστηριότητες της Cosco στην Ελλάδα, μέχρι το λαθρεμπόριο καυσίμων και τσιγάρων. Οι έρευνες αυτές βοηθούν αποτελεσματικά τον δημοσιογράφο στην δουλειά του. Τα κυριότερα θέματα που ενδιαφέρουν Τα ξένα ΜΜΕ είναι η κρίση, ο τουρισμός και η μετανάστευση. Η υπηρεσία web docs του ΑΠΕ προσφέρει κατά περίπτωση  πολύτιμο οπτικοακουστικό υλικό. Το ίδιο το ΑΠΕ επίσης και χώρο ή παροχή κάμερας και μοντάζ για όποιον  δημοσιογράφο από ξένα μέσα θα ήθελε να επεξεργαστεί κατάλληλα κάποιο θέμα. Στην ενημερωτική εκδήλωση του ΑΠΕ παρουσιάστηκαν, τέλος, και σχετικά βίντεο για τις νέες πολυμεσικές υπηρεσίες του πρακτορείου, που σε κάθε περίπτωση και με την ευκαιρία της εξάμηνης ελληνικής προεδρίας συμβάλλουν αποτελεσματικά στην ενημέρωση και πληροφόρηση, με δεδομένη μάλιστα την συνεργασία του ΑΠΕ και με άλλα διεθνή πρακτορεία. Στην ενημερωτική εκδήλωση παραβρέθηκε και ο γενικός γραμματέας των Μέσων Ενημέρωσης, Ιωάννης  Παναγιωτόπουλος.

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

Συνεντεύξεις – σωσίβιο εν μέσω οικονομικής θύελλας!

Στο ίδιο μοτίβο ο πρωθυπουργός υπόσχεται εκ νέου φοροελαφρύνσεις που θα ακολουθήσουν, λέει, την καταπολέμηση της ανεργίας, αναλισκόμενος παράλληλα σε ονειρώξεις για μια νέα Ελλάδα, που θα απέχει υποτίθεται παρασάγγας από το κοντινό σκοτεινό παρελθόν. Οι δηλώσεις του κου Σαμαρά στο «Βήμα της Κυριακής» είναι χαρακτηριστικές του ύφους και των προσδοκιών, όταν ισχυρίζεται ευθαρσώς ότι το πλεόνασμα ξεπερνά ήδη το 1,5 δις και η επιστροφή του στην κοινωνία, η επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων, η ανάκαμψη, η ελάφρυνση του χρέους και η επιστροφή στις αγορές θα γίνουν μέσα στη φετινή χρονιά!  Όλα αυτά μαζί θα συνθέτουν, όπως μας λέει, την εικόνα μιας «άλλης Ελλάδας - μιας νέας Ελλάδας». Υπογραμμίζει πως μετά την καταπολέμηση της ανεργίας, η επόμενη μεγάλη προτεραιότητά του θα είναι η μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης και σημειώνει ότι θα υπάρξει και ταμειακή μείωση των φόρων, όπως στα ακίνητα που από το 2013 έως το 2016 θα φτάσει το 38%. Κοντός ψαλμός αλληλούια. Η προεδρία στην ΕΕ φαίνεται πως άνοιξε τα φτερά του αρχηγού της ΝΔ, που ατενίζοντας τις επικείμενες εκλογές στοχεύει τον μέσο ψηφοφόρο που απ ότι φαίνεται προτιμά τον ΣΥΡΙΖΑ, έστω και με μικρή διαφορά. Όλες αυτές οι δηλώσεις του Αντώνη Σαμαρά δεν είναι τίποτε άλλο παρά προεκλογικές ζυμώσεις και προπετάσματα καπνού για να προσελκύσει μάλλον τους δικούς του  δυσαρεστημένους. Γιατί πως είναι δυνατόν να μιλά για αποτελεσματική καταπολέμηση της ανεργίας, όταν αυτή τείνει να εκτοξευθεί σε απίστευτα ποσοστά; Αν όλα τούτα δεν είναι συνήθεις προεκλογικές αμαρτίες, τι άλλο μπορεί να είναι; Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, τον περασμένο Νοέμβρη η ανεργία άγγιξε το 28%, το μεγαλύτερο ποσοστό από το 2004. Επί συνόλου περίπου 5 εκ εργατικού δυναμικού, οι απασχολούμενοι ανέρχονταν σε 3,5 εκ, οι άνεργοι 1,4 εκ και οι μη ενεργοί σε 3,3 εκ. Τι δείχνει αυτό; Πολύ απλά ότι η αισιοδοξία του πρωθυπουργού θα πρέπει να έχει όρια. Διαφορετικά, τείνει να δημιουργήσει την εικόνα στην χειρότερη περίπτωση του αφερέγγυου και στην καλύτερη του γραφικού στα μάτια των ψηφοφόρων, όταν τα ίδια τα ποσοστά τον διαψεύδουν πανηγυρικά. Βέβαια ο πρωθυπουργός στηρίζεται πρωτίστως και στην προεδρία στην ΕΕ αλλά πάνω απ όλα στα καλά λόγια των ευρωπαίων εταίρων, που έχουν μαλακώσει εδώ και καιρό την φρασεολογία και εν πολλοίς αλλάξει την συμπεριφορά. Τα ανταλλάγματα είναι, βλέπετε, πολύ μεγάλα και η χώρα είναι ήδη βορά στις διαθέσεις των ξένων επενδυτών, που αξιώνουν ακόμη χαμηλότερες τιμές και αρκούντως δουλοπρεπή συμπεριφορά. Την ίδια στιγμή που γίνεται αυτό το παζάρι, σύμφωνα με τα στοιχεία, τουλάχιστον 350.000 νοικοκυριά ζουν χωρίς ρεύμα, αριθμός εξωφρενικός για τα δεδομένα μιας χώρας, για την βελτιωμένη εικόνα της οποίας βαυκαλίζεται η σημερινή κυβέρνηση. Πρόκειται λοιπόν για μια τραγωδία που τα κόμματα στο σύνολό τους δεν βλέπουν, παρά τις όποιες ανακοινώσεις αλληλεγγύης στο όνομα της ψηφοθηρίας. Όταν ολόκληρες γειτονιές της πρωτεύουσας βυθίζονται στην φτώχεια και την απελπισία, όταν περίπου η μισή χώρα στενάζει υπό το βάρος της υπερφορολόγησης και των περικοπών, τα κόμματα με το να μην συνδράμουν οικονομικά από τον κορβανά τους  στην καταπολέμηση της δυστυχίας, φαντάζουν απλά θεωρητικά σχήματα διαιώνισης της αδικίας χάριν ενός αόριστου και αντιδημοκρατικού κοινοβουλευτισμού. Αλήθεια, πότε τα κόμματα συνέδραμαν οικονομικά στην καταπολέμηση της φτώχειας και ειδικά αυτά που αποκαλούνται περήφανα ως λαϊκά; Γιατί αν αφήσουμε στην άκρη την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που ούτως ή άλλως έχουν ταυτιστεί με την κρίση, και τα αριστερά ή όποια αντιμνημονιακά συνονθυλεύματα, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να εξοργίζουν τους ψηφοφόρους και να τους ρίχνουν στ στόμα του λύκου, στην κάθε είδους ακροδεξιά ή νεοφασισμό. Οι ευθύνες λοιπόν ανήκουν στους πάντες, ακόμη και σ αυτούς τους «υπεράνω πάσης υποψίας». Ο κος Σαμαράς όμως - για να τελειώσω από εκεί που άρχισα - βλέπει ανάπτυξη και εντός του 2014 ξεπέρασμα της κρίσης. Παρά τα στοιχεία που τον διαψεύδουν, διαλαλεί απλά τις προβλέψεις του υπουργού Οικονομικών, που εξελίσσεται σε αποκλειστικό χειριστή της κρίσης. Κοινώς, για να μην σας κουράζω, έχουν… όρεξη οι άνθρωποι λίγο πριν τις εκλογές.  Και η όρεξη αυτή τρέφεται αποκλειστικά και από την εξάμηνη προεδρία, που πάνω απ΄όλα ευελπιστούν πως θα αναστήσει το κύρος της χώρας.  Η χώρα όμως είναι ήδη σε ολισθηρό δρόμο, τα αποτελέσματα του οποίου είναι χειροπιαστά στις γειτονιές των μεγαλουπόλεων. Εκεί που χτυπά πραγματικά καρδιά της κρίσης , μακριά από τα πεντάστηλα των εφημερίδων εκείνων που ο πρωθυπουργός επιλέγει να μιλήσει, ποντάροντας στην αναγνωσιμότητα. Μακριά από κάθε είδους  μελλοντολογίες σε συνεντεύξεις-σωσίβιο του κυβερνητικού ναυαγίου.

Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014

Ο νέος πόλεμος & η κατάληξή του

Σε μια εποχή παρατεταμένης λιτότητας στην μισή τουλάχιστον Ευρώπη, σε περίοδο όπου οι εργασιακές σχέσεις έχουν γυρίσει δεκαετίες πίσω και στοιχειώδη δικαιώματα έχουν πλέον καταπατηθεί, η όποια ανάπτυξη στην Ευρώπη των δύο ταχυτήτων φαντάζει ασύλληπτο όνειρο και όσοι ευαγγελίζονταν την  ευρωπαϊκή ολοκλήρωση απλά ξόδευαν τα λόγια τους. Τα δεδομένα πλέον έχουν ανατραπεί άρδην και η φυγή από τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου προς τις χώρες – αφεντικά της ευρωζώνης είναι αναμενόμενη. Και εκεί όμως ξεκινά ένας νέος Γολγοθάς για τους επιθυμούντες μια φυσιολογική ζωή, γιατί πολύ απλά οι εργασιακές συνθήκες έχουν αλλάξει κατά πολύ. Οι μισθοί έχουν πέσει θεαματικά και οι εργοδοτικές απαιτήσεις έχουν πολλαπλασιαστεί. Είναι πολλοί αυτοί που είχαν προειδοποιήσει για το αδιέξοδο της Δύσης αμέσως μετά το κομβικό ΄89 και τις αλλαγές που συντελέστηκαν στα αυταρχικά καθεστώτα της Ανατολής. Πολλοί είχαν ασκήσει δριμεία κριτική δεκαετίες τώρα στην ολοκληρωτική επέλαση του βιομηχανοποιημένου καπιταλισμού που μετέτρεπε τους ανθρώπους σε καταναλωτικά αντικείμενα χωρίς κριτική σκέψη και διορατικότητα. Τα αποτελέσματα αυτής ακριβώς της  χωρίς έλεος επιδρομής και ελέγχου συνειδήσεων που ξεκίνησε μεταπολεμικά και γιγαντώθηκε τις τελευταίες δεκαετίες, οδήγησε την ανθρωπότητα σε οδυνηρές περιπέτειες τα κόστος των οποίων δεν μετριέται πια στα πτώματα των πολέμων αλλά στις σερνόμενες ψυχές των μεγαλουπόλεων της Δύσης. Η μαζική εισροή απελπισμένων ανθρώπων από το πάλαι ποτέ ανατολικό μπλοκ σε συνδυασμό με την εξαναγκαστική μετανάστευση χιλιάδων ανθρώπων από το ελεγχόμενο «πείραμα» της Αφρικής αλλά και την ολέθρια από πλευράς εργασιακών συνθηκών και επιβίωσης Άπω Ανατολή, γιγάντωσε τα ακροδεξιά κινήματα και τον ρατσισμό στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα να βλέπουμε σήμερα ως περίπου φυσιολογικό γεγονός την ύπαρξη με μεγάλα ποσοστά του NPD στην Γερμανία, της Λεπέν στην Γαλλία, και της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα. Οι νεοναζιστικές ονειρώξεις βρήκαν πρόσφορο έδαφος στα φτωχά κοινωνικά στρώματα καθώς δεν είναι λίγοι αυτοί που μέσα στην οικονομική τους απελπισία νοσταλγούν την τεχνητή ευημερία των όποιων δικτατοριών, όπου η φίμωση ξεπληρώνεται με την τιμωρία του κάθε απλού παραβατικού, στο όνομα της δικαιοσύνης που ελέγχει ποιον και πως θα τιμωρήσει, αφήνοντας φυσικά έξω τους υποκινητές της εκάστοτε απάτης. Νοσταλγούν αυτές ακριβώς τις απόψεις που οδήγησαν την ανθρωπότητα σε τραγωδία, αναμιμνήσκονται τον Χίτλερ, τον Στάλιν, τον Τσώρτσιλ  και άλλους στυγνούς ανθρωποφάγους. Γιατί δεν είναι μόνο, όπως καταλάβατε, οι νεοναζιστικές εκκολάψεις αλλά και κάθε είδους  ροπή προς τον φασισμό, εκ δεξιών ή αριστερών. Σε αυτό το τοπίο λοιπόν καλούνται σήμερα οι Ευρωπαίοι πολίτες να βγάλουν τα κάστανα από την φωτιά, σε καθεστώτα ολοκληρωτικής εξουδετέρωσης του ανθρώπινου παράγοντα, σε μια Ευρώπη σε αποσύνθεση και έναν πολυεθνικό καπιταλισμό που στραγγαλίζει ακόμη και τα γνήσια τέκνα του, τα golden boys. Σε αυτές τις συνθήκες και με δεδομένη την ανισότητα που λειτουργεί περίπου ως γνώμονας για την διαιώνιση της μεγάλης ολοκληρωτικής και  δογματικής  κοινωνικής περιπέτειας, έρχονται σήμερα οι πολίτες να αξιώσουν δικαιοσύνη και δημοκρατία απευθυνόμενοι σε κωφάλαλους πολιτικάντηδες του Δυτικού Τιτανικού. Το αδιέξοδο είναι μοιραίο και οι απαντήσεις δεν έρχονται ούτως ή άλλως. Το καλύτερο αύριο όμως συνεχίζει να δελεάζει τους απελπισμένους πολίτες του Δυτικού μύθου. Στην Ευρώπη, τα πειράματα έχουν εργασιακό προσανατολισμό και σημαία την λιτότητα, στις ΗΠΑ την αναζήτηση νέων οραματιστών για την υλοποίηση του αμερικανικού επεκτατικού ονείρου, στην Ρωσία αφορμή για την ανασύσταση των σταλινικών ένδοξων ημερών, στην Κίνα την νέου τύπου καπιταλιστική επέκταση με άρωμα κόκκινης δικτατορίας. Έχουμε λοιπόν μπροστά μας έναν παγκόσμιο χάρτη γεμάτο με κόκκινα σημάδια που παραπέμπουν σε εστίες κρίσεων και λαούς που αδυνατούν να αντέξουν την εκάστοτε κεφαλαιακή επέκταση στο όνομα της μειοψηφικής κερδοφορίας. Στην Ευρώπη, πάντως, συνεχίζουν να μιλούν για σταθερότητα και τραπεζική ομπρέλα προστασίας. Δεν σταματούν να συντάσσουν και νέα μνημόνια, να κερδοσκοπούν στις πλάτες των εργαζομένων μοιράζοντας υποσχέσεις πως η ανάπτυξη έρχεται μέσα από θυσίες. Έτσι, οι πολίτες εγκλωβίζονται και αποζητούν την ευημερία σε περιοχές που τουλάχιστον τους πετούν παντεσπάνι. Είναι η νέα εποχή αυτή, ο νέος εργασιακός Μεσαίωνας που επιτάσσει την κοινωνική ανοχή και την βιοτική οπισθοδρόμηση. Κατά μίαν έννοια ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος είναι προ των πυλών, με την μόνη διαφορά ότι αυτή την φορά δεν θα χρησιμοποιηθούν όπλα. Αυτός ό πόλεμος έχει ήδη πολλά θύματα και ακόμη περισσότερα μετά από λίγο καιρό. Ο πόλεμος που εκπορεύεται από τις Βρυξέλλες, περνά από την Μόσχα και διασχίζοντας τις νέες οικονομικές σφαίρες επιρροής καταλήγει από εκεί που ξεκίνησε, στις ΗΠΑ.  Στην δε διαδρομή του συμπαρασύρει πλούσιους και φτωχούς, με άνισες βέβαια, με την πρώτη ματιά, δυνατότητες επιβίωσης, χωρίς όμως αυτό  να σημαίνει πως το στοίχημα το κερδίζει αυτός που έχει περισσότερα. Γιατί πολύ απλά ο οικονομικός αυτός πόλεμος εκπροσωπεί ποικίλα και πολύπλοκα συμφέροντα που ούτε καν η μεγαλοαστική τάξη έχει αντιληφθεί.  Είναι πόλεμος για τον πόλεμο χωρίς στόχο και σκοπό.   

Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Με ημίμετρα δεν έρχεται ανάπτυξη ούτε «νέα Ελλάδα» με το πάτημα ενός κουμπιού!

Σκληρή δουλειά, προσήλωση στους στόχους αλλά και υπευθυνότητα ζητά ο πρωθυπουργός. Το έργο, καθώς λέει, πρέπει να προχωρήσει για να διαφανεί ανάπτυξη εντός του 2014. Τα μηνύματα που λαμβάνει από το εξωτερικό ισχυρίζεται πως είναι προς την θετική κατεύθυνση, καθώς σύσσωμοι οι εταίροι πριμοδοτούν την Ελλάδα και το μεγάλο έργο που συντελείται, με την ευκαιρία και της ανάληψης της προεδρίας. Είναι πέραν του δέοντος αισιόδοξος ο κος Σαμαράς. Πιστεύει πως οι κακές γλώσσες διαψεύδονται και πως η κατάσταση στην χώρα έχει αλλάξει. Η αντιπολίτευση όμως θεωρεί πως τα περιθώρια έχουν στενέψει απελπιστικά και πως η χώρα βυθίζεται στην άβυσσο Ποια είναι η αλήθεια; Κοιτώντας κανείς τα στοιχεία, δεν μπορεί παρά να είναι απαισιόδοξος για την συνέχεια, παρά τις όποιες θετικές αναλαμπές. Μπορεί η task force να διαπιστώνει πρόοδο, μπορεί οι «συνήθεις ύποπτοι» τύπου Σόιμπλε να έχουν προς το παρόν σωπάσει και να μην προκαλούν με τις δηλώσεις τους, τα στοιχεία όμως για την ανεργία ή την απασχόληση δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Το πρόβλημα εντοπίζεται ειδικά στους νέους αλλά και στις ηλικίες από 45 και άνω. Είναι τόσο δύσκολες οι συνθήκες εργασίας για αυτές τις ηλικίες που θάλεγε κανείς πως το πρόβλημα είναι ανυπέρβλητο. Και αυτό παρά τα υποστηρικτικά προγράμματα εργασίας ειδικά για τους νέους, που ναι μεν δίνουν κάποια ανάσα, όμως δεν αλλάζουν ουσιαστικά τα δεδομένα. Η περιστασιακή απασχόληση, οι συμβάσεις μερικών μηνών και τα προγράμματα απασχόλησης που πολλές φορές δεν ξεπερνούν τους τρεις μήνες, θεωρούν κάποιοι πως μπορεί να αποτελέσουν μια πρόσκαιρη λύση για την  αντιμετώπιση της ανεργίας. Θα έλεγα πως πρόκειται όχι απλά για εσφαλμένη αλλά εξοργιστική λογική και πρακτική. Χωρίς διάθεση καταστροφολογίας και με μετριοπαθείς εκτιμήσεις, η ανεργία δεν πρόκειται να πέσει στο προσδοκώμενο -5% που ποντάρει μεσοπρόθεσμα η κυβέρνηση. Ο λόγος είναι απλός και συνίσταται αφενός στην αναποτελεσματικότητα των μέτρων τόνωσης της εργασίας με γνώμονα την μερική - περιστασιακή απασχόληση, και αφετέρου στην απροθυμία των  ίδιων των εργοδοτών να προχωρήσουν σε ευέλικτες αλλά όχι καταστροφικές για τον εργαζόμενο συμβάσεις έργου. Το λέω αυτό γιατί και το μόνιμο πλέον επιχείρημα από την  πλευρά της εργοδοσίας είναι ότι «δεν υπάρχει τζίρος». Με πρόσχημα την οικονομική κρίση, δεν είναι και λίγοι αυτοί που λένε πως αδυνατούν να προσφέρουν εργασία, και πολύ απλά την δουλειά τεσσάρων την επωμίζεται ένας. Αυτή η οικονομική κρίση είναι λοιπόν ο ανασταλτικός παράγοντας για την ανάπτυξη, μιας και στο όνομά της διαπράττονται κάθε είδους παρατυπίες και παραβάσεις. Το βλέπουν ασφαλώς αυτό στο  οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Και γνωρίζουν πολύ καλά πως ανάπτυξη δεν μπορεί να συντελεστεί ούτε με την συνεχή άρνηση από τα εργοδοτικά σωματεία παροχής κατάλληλων εργασιακών συνθηκών, αλλά ούτε και με την κατάρτιση των όποιων υποβοηθητικών προγραμμάτων απασχόλησης, που ουσιαστικά τελματώνουν τον εργαζόμενο και ειδικά τον νέο. Η πολυπόθητη ανάπτυξη απαιτεί κίνητρα και παροχή αποτελεσματικών εφοδίων στους νέους, πάνω στους οποίους θα χτιστεί το μέλλον της χώρας. Αν τους αγνοήσεις, απλά δεν θα έχεις  ανάπτυξη. Αν τους εκμεταλλευτείς, αυτοί απλά θα σου γυρίσουν την πλάτη και θα αναζητήσουν άλλες χώρες να εργαστούν. Κάτι που πολλοί έχουν ήδη κάνει. Πως λοιπόν θα προκύψει αυτή η ανάπτυξη; Πως και με ποιο τρόπο θα μειωθεί το απίστευτο ποσοστό ανεργίας; Δεν φτάνουν τα θετικά μηνύματα από τα εξωτερικό για να μπει σε αναπτυξιακή τροχιά η χώρα. Δεν αρκούν τα λόγια για μια «άλλη Ελλάδα» από την μια μέρα στην άλλη, που ξέρουν ότι δεν πρόκειται να υπάρξει. Ούτε φυσικά τα όποια ημίμετρα στο όνομα του δήθεν βελτιωμένου επιχειρηματικού κλίματος. Πάνω απ΄όλα δεν επιτυγχάνονται ποτέ οι στόχοι, όταν κόπτονται απλά και μόνο για τις αριθμητικές αλχημείες και τα ποσοστά επί χάρτου, παραγνωρίζοντας την σημασία της οδυνηρής πραγματικότητας ή πιστεύοντας πως με βιαστικές λύσεις το πρόβλημα θα αντιμετωπισθεί συνολικά. Προτάσεις για την έξοδο από την κρίση υπήρχαν και υπάρχουν. Ο πρωθυπουργός δεν τις βλέπει ή κάνει πως δεν καταλαβαίνει. Και στο ενδοκυβερνητικό πεδίο όμως τα πράγματα δεν είναι και τόσο ιδανικά. Ούτε όμως και η ισχνή αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, που στο όνομα του νέου κυβερνητικού προσανατολισμού, ρίχνει ενίοτε τους τόνους. Με λίγα λόγια, ανάπτυξη σε αυτό το κλίμα δεν έρχεται ούτε πρόκειται να έρθει, όταν οι συναινέσεις είναι ανύπαρκτες και τα μυαλά είναι στο ποιος θα κυβερνήσει και πότε, ή πολύ απλά αυτός που κυβερνά να ξοδεύει το χρόνο, συνεπικουρούμενος από τις φιλοφρονήσεις των εταίρων. Κοινώς, όταν κυβέρνηση και αντιπολίτευση όχι απλά δεν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων, παρά αναλίσκονται σε ομιλίες περί ανέμων και υδάτων. Άσε που κάποιοι τώρα θυμούνται να ελέγξουν και τα οικονομικά των κομμάτων τους, στο όνομα της διαφάνειας και αυτοί.

Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

Οδηγίες για περικοπές & φίμωση των αντιδράσεων

Η οικονομικοκοινωνική  υποβάθμιση της Ελλάδας και τα εσπευσμένα μέτρα για την καταπολέμησή της, την έχει μεταβάλλει μέσα σε λίγα χρόνια σε φορολογική κόλαση και πεδίο πειραματισμών της ευρωζώνης. Το πρόβλημα της Ελλάδας παραμένει τεράστιο καθώς δεν εφαρμόστηκαν ποτέ οι κατάλληλες πολιτικές αντιμετώπισης της κρίσης ούτε  επιδιώχθηκε ποτέ η αποτελεσματική αντιμετώπιση των ελλειμμάτων που δεν είναι τωρινά. Μια από τις λύσεις, για παράδειγμα, θα μπορούσε να ήταν η αύξηση των δημοσίων εσόδων μέσω της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας και όχι μέσα από  νέους έμμεσους φόρους, που δεν έχουν σταματήσει να εξαγγέλλονται. Καταπολέμηση της ακρίβειας, σημαίνει μείωση όχι μόνο προσχηματικά στην εστίαση αλλά και στα προϊόντα που αγοράζουν περισσότερο οι καταναλωτές, δηλ τα τρόφιμα. Μετά το «κάζο» με την θέρμανση αλλά και τον φόρο ακινήτων, επιβάλλονται πλέον αναπτυξιακές πρωτοβουλίες τόνωσης της παραγωγής, μέσω κινήτρων για επενδύσεις σε πράσινη ενέργεια (εκμετάλλευση του ενεργειακού δυναμικού της χώρας, απλοποίηση της γραφειοκρατίας)  που τονώνουν την απασχόληση, δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας και τονώνουν την επιχειρηματικότητα. Αυτό βέβαια σε τίποτε δεν έχει να κάνει με την πρόσφατη φορολόγηση των φωτοβολταικών πάρκων, που έφερε σε απόγνωση τους επενδυτές. Επενδύσεις σε πράσινη ενέργεια, βέβαια, έχουν εξαγγελθεί από καιρό, από εποχής πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου, που μιμούμενος τον Ομπάμα, έμεινε στα λόγια. Την ίδια στιγμή, η φοροδιαφυγή των ανώτερων εισοδηματικά τάξεων ζει και βασιλεύει, με δεδομένη μάλιστα την αδυναμία καταπολέμησης της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα. Πολλές από τις λύσεις που θα μπορούσαν έστω και προληπτικά να είχαν εφαρμοστεί, έμειναν στα χαρτιά. Ένα συντριπτικό ποσοστό του ελλείμματος στην Ελλάδα προέρχεται από τις εισαγωγές όπλων και ενέργειας. Με μεγάλη μείωση των εξοπλισμών και παράλληλη εναλλακτική ενεργειακή επένδυση για περιορισμό των εισαγωγών ενέργειας, θα μπορούσε να επιτευχθεί σταδιακή  μείωση  του ελλείμματος. Αξίζει να σημειωθεί ότι,  η χώρα μας δαπάνησε την δεκαετία 1990-2010,  21.394 εκατ. δολάρια (7η θέση παγκοσμίως) για εξοπλισμούς και την δεκαετία 2000-2010 11.092 εκατ. δολάρια (4η θέση παγκοσμίως). Ποιος έβαλε κάτω αυτά τα στοιχεία, προκειμένου να δώσει λύσεις σε φλέγοντα ζητήματα που προκύπτουν από αυτού του είδους τις δαπάνες; Κανείς, εδώ και δεκαετίες. Τουναντίον, συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να τηρούν ευλαβικά τις δαπάνες σε εξοπλισμούς, με επιχείρημα τον δήθεν κίνδυνο από την γείτονα χώρα. Και αυτή η περιπέτεια δεν πρόκειται να τελειώσει. Αλλά το δράμα έχει και συνέχεια.  Αλήθεια, ακούσατε ποτέ για λήψη μέτρων ενίσχυσης της εγχώριας παραγωγής και περιορισμό του εισαγόμενου ανταγωνισμού από τις τρίτες χώρες; Μήπως είδατε ποτέ τους πολιτικούς η τους αρμόδιους υπουργούς και υφυπουργούς να  αναφέρονται σε ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και δημιουργία των αναγκαίων προϋποθέσεων ώστε οι εργαζόμενοι και οι εργοδότες του ιδιωτικού τομέα, να αποτελέσουν τον μοχλό ανάπτυξης της χώρας; Και αν το έκαναν, το έκαναν σπασμωδικά, την ίδια στιγμή που τα προϊόντα μας – και δη τα αγροτικά – ρίχνονταν στις χωματερές και τα λεμόνια ή οι πατάτες εισάγονταν σωρηδόν από Ισπανία και Τουρκία. Ή μήπως αυτό δεν εξακολουθεί να συμβαίνει; Λύσεις λοιπόν υπήρχαν και υπάρχουν. Το ζήτημα είναι όμως ότι οι κυβερνήσεις θέλουν απλά να καταφύγουν στον παρατεταμένο δανεισμό, για πολλούς και διάφορους λόγους. Μήπως μια από τις λύσεις δεν ήταν η μείωση  του ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης και η φορολόγηση προϊόντων με αρκετά ή πλήρως ανελαστική ζήτηση, προκειμένου να μην μεταβληθεί η ζητούμενη ποσότητα και να μην πλήττεται το εισόδημα των ασθενέστερων; Μήπως δεν θα ωφελούσε η φορολόγηση των ελευθέρων επαγγελματιών με αναλογικά κριτήρια και κλιμακωτή φορολογία σε σχέση με τον χρόνο άσκησης του επαγγέλματος, με τα τετραγωνικά της έδρας, και σε άμεσο συσχετισμό με την περιουσιακή του κατάσταση; Υπήρχαν λοιπόν λύσεις που θα μπορούσαν να αλλάξουν άρδην το τοπίο. Όπως η  εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, η προσφορά  κινήτρων για επενδύσεις και τόνωση της απασχόλησης σε ορεινές και μειονεκτικές περιοχές, με στόχο την αποκέντρωση και την επιχειρηματικότητα στην Περιφέρεια. Όπως η εκστρατεία ουσιαστικής τουριστικής προβολής, η τόνωση των εναλλακτικών μορφών τουρισμού και η στήριξη των παραδοσιακών και βιολογικών μορφών καλλιέργειας, με εξαγωγικό προσανατολισμό. Όπως η μείωση των τιμών από τα ελληνικά καρτέλ βιομηχανιών και βιοτεχνιών στα εγχώρια προϊόντα, με στόχο την ενίσχυση της εσωτερικής κατανάλωσης, με ανταποδοτικά οφέλη στην εξαγωγή τους και παράλληλη καμπάνια ενίσχυσης της κατανάλωσής τους. Λύσεις υπήρχαν και υπάρχουν. Γενικές ή επιμέρους. Απουσιάζει όμως η θέληση και ο προσανατολισμός στην εξεύρεσή τους εκτός ΔΝΤ και ΕΚΤ. Απουσιάζει, γιατί οι πολιτικές συρρίκνωσης των εισοδημάτων κυριαρχούν σε ευρωπαϊκό κυβερνητικό επίπεδο. Γιατί τα παιχνίδια είναι πολλά και διευρυμένα. Γιατί πολύ απλά οι οδηγίες είναι σαφείς σε ότι αφορά την λήψη δήθεν εξυγιαντικών μέτρων: Ιδιωτικοποιήστε τα πάντα, μειώστε τους μισθούς και κάντε τον κόσμο να σωπάσει. Τα δύο πρώτα τα πέτυχαν. Το τελευταίο, όχι. 

Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

Βιομηχανία διαδικτύου & πολιτική απορρήτου

Τι λένε οι ανήλικοι χρήστες σε σχετική έρευνα για την διαχείριση του απορρήτου από τις εταιρείες που εμπλέκονται στην διαδικτυακή βιομηχανία. Οι διαπιστώσεις της Δράσης Saferinternet.gr

Μόνο 1,62% των ανηλίκων σκέφτεται ως δικαίωμα της βιομηχανίας του Διαδικτύου να καθορίζει την Πολιτική Απορρήτου της και τους Όρους Χρήσης της. Οι ανήλικοι – όπως και πολλοί ενήλικοι – αναγνωρίζουν ελάχιστα δικαιώματα στη βιομηχανία του Διαδικτύου, με πρώτο τη δυνατότητα επέμβασής της όταν παραβιάζονται οι Όροι Χρήσης και η Πολιτική Απορρήτου της από τους χρήστες, όπως αποκάλυψε η Δράση Saferinternet.gr, με αφορμή τη Ευρωπαϊκή Ημέρα Προστασίας Προσωπικών  Δε δομένων (28/12014), αλλά και την Ημέρα Ασφαλούς Διαδικτύου 2014, (11 Φεβρουαρίου).  Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ημέρα Ασφαλούς Διαδικτύου εορτάστηκε για πρώτη φορά στις 6 Φεβρουαρίου 2004 σε 16 χώρες, υπό το συντονισμό του έργου SafeBorders και το πρόγραμμα Safer Internet της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ενώ το  2005 ανέλαβε τα ηνία το  Πανευρωπαϊκό Δίκτυο Εθνικών Κέντρων Ενημέρωσης & Επαγρύπνησης INSAFE, και σήμερα ο αριθμός των χωρών έχει ξεπεράσει τις 100 παγκοσμίως. Τα αποτελέσματα της παραπάνω έρευνας βασίζονται σε ανοιχτό online ερωτηματολόγιο που πραγματοποίησε το Saferinternet.gr εντός του 2013. Η άποψη των ανηλίκων φέρνει στο φως ιδιαιτέρως αποκαλυπτικά στοιχεία: Σύμφωνα με το 16,94% των ανηλίκων που απάντησαν στην έρευνα, η βιομηχανία πρέπει να έχει το δικαίωμα να παρεμβαίνει στο προφίλ, τις αναρτήσεις αλλά και το περιεχόμενο των χρηστών της, όταν η συμπεριφορά τους παραβιάζει τους Όρους Χρήσης και την Πολιτική Απορρήτου που έχει θέσει η ίδια. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, μόνο το 1,62% των ανηλίκων σκέφτεται ως δικαίωμα της βιομηχανίας να μπορεί να καθορίζει την εν λόγω Πολιτική Απορρήτου και τους Όρους Χρήσης! Ποσοστό 13,25% των ανηλίκων αναγνωρίζουν το δικαίωμα της βιομηχανίας να αποθηκεύει και να διαχειρίζεται τα δεδομένα των χρηστών της αλλά πάντα με τη συγκατάθεσή τους. Μόλις το 0,74% των ανηλίκων θεωρεί πως η βιομηχανία μπορεί να εκμεταλλεύεται εμπορικά τις υπηρεσίες που παρέχει και να βγάζει κέρδος, ενώ μόνο ένα 3,68% δίνει ως δικαίωμα στη βιομηχανία να χρησιμοποιεί και να προωθεί διαφημιστικό περιεχόμενο. Τέλος, ένα 6,48% των ανηλίκων θεωρούν πως η ελευθερία της έκφρασης και η απαγόρευση της λογοκρισίας είναι δικαίωμα της βιομηχανίας, ενώ ένα μικρό ποσοστό της τάξεως των 4,12% πιστεύει πως η βιομηχανία έχει δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας επί του περιεχομένου της.Tα παιδιά, καθώς φαίνεται, όπως επισημαίνεται από την Δράση saferinternet.gr,  δυσκολεύονται να αντιληφθούν την έννοια των δικαιωμάτων της βιομηχανίας. Δεν κατανοούν ότι η Πολιτική Απορρήτου και οι Όροι Χρήσης αποτελούν ένα ψηφιακό συμβόλαιο, το οποίο έχουν κάθε δικαίωμα οι εταιρίες να επιλέξουν. Από εκεί και πέρα, οι χρήστες μπορούν να το διαβάσουν και να συναινέσουν σε αυτό, κάνοντας μετέπειτα χρήση των υπηρεσιών που παρέχονται, ή απλά να μη συναινέσουν και να μην κάνουν χρήση. Όπως και στον πραγματικό κόσμο εξάλλου: εάν δεν μας αρέσει ένα συμβόλαιο που διαβάζουμε από κάποια εταιρία (που έχει κάθε δικαίωμα να αποφασίζει πώς θα παρέχει τις υπηρεσίες της, στο πλαίσιο του νόμου), δεν το υπογράφουμε και δεν προχωράμε σε σύναψη κάποιας συναλλαγής. Επιπλέον, παρ’ όλο που χρησιμοποιούν κατά κόρον δωρεάν υπηρεσίες, δεν αντιλαμβάνονται ότι τίποτα δεν είναι δωρεάν, και ότι, εάν οι υπηρεσίες αυτές δεν πληρώνονται, από κάπου αλλού πρέπει να βγουν τα «προς το ζην», όπως π.χ. από τα ίδια τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών και από τη διαφήμιση. Περαιτέρω, το ζήτημα της πνευματικής ιδιοκτησίας αναδεικνύεται για άλλη μια φορά μείζον στο Διαδίκτυο, του οποίου τη σημασία τα παιδιά φαίνεται να αγνοούν.

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

Μελέτη κόστους περίθαλψης ανασφάλιστων ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη

Το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού ολοκλήρωσε πρόσφατα μελέτη για τους ασθενείς με Σακχαρώδη διαβήτη και θα παραδοθεί στο Υπουργείο Υγείας. Σύμφωνα με την μελέτη αυτή αποδεικνύεται σαφέστατα, ότι το κόστος σε οικονομικό επίπεδο, είναι πολύ μεγάλο εάν παραμείνουν αποκλεισμένοι οι ανασφάλιστοι διαβητικοί (που παραμένουν και με το νέο νομοσχέδιο) από την πρόσβαση στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Βέβαια το τεράστιο κόστος σε κοινωνικό αλλά και ιατρικό επίπεδο δεν συμπεριλαμβάνεται,  αφού αυτό είναι αδύνατον να υπολογιστεί από το εν λόγω κοινωνικό ιατρείο. Στην ανακοίνωση του Μητροπολιτικού κοινωνικού ιατρείου Ελληνικού επισημαίνεται χαρακτηριστικά ότι με την απαράδεκτη πολιτική αποκλεισμού των ανασφάλιστων πολιτών, οι κυβερνώντες επενδύουν ουσιαστικά σε μελλοντικά ελλείμματα, ενώ συνεχώς εικάζουν ότι φροντίζουν για την εθνική οικονομία.  Είναι λοιπόν κάτι παραπάνω από ξεκάθαρη η ρήση: « Το αυτονόητο που έπρεπε να  κάνει  το Υπουργείο Υγείας  που μιλά λογιστικά και με «αριθμούς», το κάναμε εμείς και τους αποδεικνύουμε – έστω και με αυτή την μικρή μελέτη – ότι το να ανοίξει το Εθνικό Σύστημα Υγείας στους ανασφάλιστους πολίτες συμφέρει, ακόμα και οικονομικά.   Επομένως ο λόγος που δεν γίνονται αποδεκτοί οι ανασφάλιστοι είναι,  είτε γιατί δεν έχει γίνει καμία μελέτη για το κόστος από τον αποκλεισμό των ανασφάλιστων πολιτών, άρα μιλάμε για ανικανότητα, είτε γιατί υπάρχουν αλλότρια οικονομικά συμφέροντα που θα επωφεληθούν από την πλήρη διάλυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας». Η μελέτη του Μητροπολιτικού κοινωνικού ιατρείου είναι άκρως ενδιαφέρουσα και παρέχει στοιχεία για την ομάδα αυτή υψηλού κινδύνου, τους πάσχοντες από διαβήτη, που στην χώρα μας αντιμετωπίζονται πρόχειρα και πλημμελώς. Ας δούμε τα βασικά σημεία της μελέτης που αναδεικνύει το πρόβλημα.- Οι ασθενείς με Σακχαρώδη διαβήτη (Σ.Δ.) έχουν διπλάσια θνησιμότητα σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό
- Ο Σ.Δ. είναι η 8η αιτία θανάτου σε χώρες με υψηλό ΑΕΠ και 10η σε χώρες με μέσο και χαμηλό ΑΕΠ.
- Η απουσία στην Ελλάδα οργανωμένων υπηρεσιών υγείας σε πρωτοβάθμιο και δευτεροβάθμιο επίπεδο, το μεγάλο ποσοστό των ανασφάλιστων συμπολιτών μας που δεν έχουν πρόσβαση στο σύστημα υγείας και η ένδεια οργανωμένων παραπομπών των ασθενών σε εξειδικευμένα κέντρα, οδηγεί στην πλημμελή φροντίδα των ασθενών αυτών και σε αναπόφευκτη εμφάνιση των επιπλοκών της νόσου .
- Το 50 % των ασθενών με την εμφάνιση της νόσου, πάσχει ήδη από διάφορα καρδιοαγγειακά προβλήματα τα οποία με την πάροδο του χρόνου επιδεινώνονται.
- Η επιδείνωση και η εμφάνιση επιπλοκών είναι ευθέως ανάλογη με την ρύθμιση της βασικής νόσου
- Το 6% του γενικού πληθυσμού πάσχει από Σακχαρώδη Διαβήτη δηλαδή στην Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων , οι πάσχοντες από  Σ.Δ. είναι 660.000.
- Το 30% του πληθυσμού δηλαδή 3.300.000 άτομα είναι ανασφάλιστα.  Αυτό σημαίνει ότι 198.000 σάκχαρο - διαβητικοί είναι ανασφάλιστοι.
- Το 20% περίπου των ασθενών με Σ.Δ. είναι ινσουλινοθεραπευόμενοι. Επομένως 40.000 ασθενείς είναι οι θεραπευόμενοι με ινσουλίνη.
Στην μελέτη υπολογίζεται το ετήσιο κόστος φαρμάκων ανά ασθενή για την ρύθμιση του  Σ.Δ. με καθημερινή λήψη φαρμάκων, το ετήσιο κόστος φαρμάκων για την ρύθμιση του  Σ.Δ. του συνόλου των ανασφάλιστων διαβητικών, και το κόστος νοσηλείας ανασφάλιστων ασθενών με  Σ.Δ. Με τους κατάλληλους αριθμητικούς υπολογισμούς, η μελέτη καταλήγει στο ότι αν το κράτος συμπεριλάβει στο Εθνικό Σύστημα Υγείας τους ανασφάλιστους σακχαροδιαβητικούς ασθενείς, θα εξοικονομήσει 185.931.900 € στη δαπάνη των νοσηλειών που έτσι και αλλιώς θα δαπανήσει. Επισημαίνεται μάλιστα ότι αν  από αυτό το ποσό, αφαιρεθεί το κόστος της αναγκαίας φαρμακευτικής αγωγής, εξετάσεων, ταινιών που ανέρχεται σε 75.382.560 €, το σύνολο της εξοικονόμησης, δηλαδή 110.549.340 €, / ανά έτος παραμένει αξιόλογο. Ως εκ τούτου η συνολική δαπάνη του κράτους για την περίθαλψη των σακχαροδιαβητικών ασθενών θα έφτανε, σύμφωνα πάντα με την μελέτη του Μητροπολιτικού κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού  το ποσό των  132.808.500 €  (δαπάνη νοσηλειών 25% ασθενών) + 75.382.560 € (κόστος φαρμακευτικής  αγωγής, εξετάσεων,  ταινιών) δηλα συνολικά τα 208.191.060 € αντί των  318.740.400 € που θα στοιχίσει τώρα που οι ασθενείς είναι εκτός συστήματος.

Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014

Εκλογών προανάκρουσμα – αδιαφορίας έλευση & αναζήτηση τροφής!

Βαδίζουν εκ νέου προς εκλογές αψηφώντας την ραγδαία κάθοδο του μηνιαίου εισοδήματος και παράλληλα αδιαφορώντας για την κατάσταση των νοικοκυριών, που  αδυνατούν όχι απλά να επιλέξουν κάποιον από την πολιτική σκηνή αλλά να ενδιαφερθούν απλά για τις εκλογές αυτές. Δεν είναι ούτε θέμα προσώπων ούτε κομματικών τακτικών. Απλά δεν εμπνέει κανέναν ετούτο το κοινοβούλιο με τις αντίστοιχες παρουσίες, που αναλώνονται πρωτίστως στα gossip και τα κουτσομπολιά για την ενδυμασία της τάδε βουλευτίνας ή την «γλώσσα» του εκάστοτε βουλευτή, ο οποίος επιδεικνύει τον ανδρισμό του, έχοντας προ πολλού εξασφαλίσει την τετραετία και ένα διόλου ευκαταφρόνητο εισόδημα. Οι επικείμενες εκλογές αναμένεται να γεμίσουν τα ταμεία και κάποιων ΜΜΕ, που εξαρτούν την επιβίωσή τους από τις διαφημιστικές καταχωρίσεις των υποψηφίων,  μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για όλους αυτούς να αυτοπροβληθούν ως οι νέοι σωσίες της χώρας. Μιας χώρας που γέννησε τον πολιτισμό και που έχει καταντήσει ανέκδοτο στους διεθνείς Οργανισμούς – και για να εξηγούμαστε – εδώ και δεκαετίες. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι τι θα βγάλουν οι κάλπες, ούτε αν ο προπορευόμενος ΣΥΡΙΖΑ βάλει νερό στο κρασί το ενόψει της προσδοκώμενης από αυτόν διακυβέρνησης της χώρας. Αυτά είναι αναμενόμενα, όπως φυσική συνέπεια είναι η αδιαφορία για τις εκλογές ακόμη και από τα ίδια τα κομματικά στελέχη. Οι εκλογές αυτό που έχουν να προσφέρουν κάθε φορά δεν είναι παρά μια ακόμη πικρή γεύση από τους δικανικούς λόγους  ανθρώπων, που φρόντισαν να κρατήσουν χαμηλά το επίπεδο των πολιτών εδώ και πολλά χρόνια. Τουλάχιστον η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ γνωρίζουν καλά από αυτά, από την στιγμή που κυβέρνησαν επί δεκαετίες και έχουν επαρκή «πείρα» από την υποβάθμιση των πάντων. Προχωρούν λοιπόν για μια ακόμη φορά ακάθεκτοι, με τα ίδια συνθήματα και τις ίδιες προεκλογικές εξαγγελίες, στο όνομα μιας υποτιθέμενης κάθαρσης που δήθεν έχει επέλθει από την τρόικα και τους άλλους επιτηρητές. Το επίπεδο της χώρας φαίνεται καθημερινά από τα ΜΜΕ και τους αμέτρητους συναδέλφους κίτρινων μέσων, στο όνομα μιας οποιασδήποτε προσφοράς υπηρεσίας κάτω από τις εντολές εξίσου απαίδευτων επιχειρηματιών, που βλέπουν τον Τύπο ως μοναδική ευκαιρία ανάδειξης των επενδύσεων τους. Σε αυτό το τοπίο της συναλλαγής, στην επιβολή της διαφημιστικής σαπουνόπερας πάνω στα μυαλά των πολιτών και το μπόλιασμα με κάθε λογής νεολογισμούς χάριν της θριάμβευσης της κάθε χαζοατάκας που διαδίδεται από τα στόματα των θυμάτων του τηλεφασισμού σαν τρέιλερ στις ψυχές και τις αισθήσεις, απλά ακόμη και οι δημοσκοπήσεις ή η ανάληψη της εξουσίας εξαρτάται από τα πρωινάδικα ή τις δήθεν «επιμελημένες» έρευνες των πάνσοφων ειδικών επί του θέματος. Η πολιτική, ούτως ειπείν, έχει αφομοιωθεί με την καλπάζουσα σήψη του πνεύματος και οι εκλογές μοιάζουν σαν ένα ακόμη κακόγουστο παιχνίδι στα χέρια δαιμόνιων και ειδικών περί της στατιστικής ανάλυσης των κλίσεων, της συμπεριφοράς και την ροπή της εκλογικής μάζας που για μια άλλη φορά πέφτει στην παγίδα.  Έχουν λοιπόν μέλλον ακόμη οι θιασώτες της νεοφιλελεύθερης πανδαισίας υπό το οποιοδήποτε προκάλυμμα και καμουφλάζ που τους κάνει σχεδόν αόρατους αλλά πάραυτα προβλέψιμους. Πως όμως γίνεται από την μια να ρίχνουν στην παγίδα τους εκλογείς, και από την άλλη να είναι προβλέψιμοι; Αυτό είναι ένα από τα ευτράπελα της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας. Οι πολίτες, με λίγα λόγια, τους γνωρίσουν καλά, αλλά για κάποιον απροσδιόριστο λόγο επιλέγουν να τους ξαναψηφίσουν για να τους αμφισβητήσουν αμέσως μετά. Δεδομένη όμως είναι και η αδιαφορία ενός μεγάλου κομματιού των πολιτών, που είτε δεν προσέρχονται στις κάλπες από αγανάκτηση και αδιαφορία, είτε αποστασιοποιούνται χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουν πολιτική άποψη. Με λίγα λόγια: Εκλογές καταφθάνουν, οι υποψήφιοι ετοιμάζονται πυρετωδώς, αλλά πολύ περισσότερο ενδιαφέρει να διατηρηθεί το εκλογικό στάτους παρά το ποιος θα επικρατήσει τελικά. Γιατί όποιο κόμμα και να είναι αυτό, ουσιαστικά δεν πρόκειται να αλλάξει την τρέχουσα κατάσταση, μια κατάντια σε κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο που συνοδεύεται από ρήσεις περί φανταστικών σεναρίων για ανάκαμψη και ανάπτυξη. Το επόμενο διάστημα λοιπόν θα είναι μια μάχη, για τον μεν ΣΥΡΙΖΑ να σύρει την ΝΔ σε κοινοβουλευτικές εκλογές, και για την τελευταία να διατηρηθεί απλά μέχρι το τέλος της προεδρίας στην ΕΕ. Αν υπολογίζω σωστά, μάλλον να ετοιμάζεστε για τις εκλογές αυτές μέχρι το φθινόπωρο, αν οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιωθούν. Τι θα αλλάξει; Ουσιαστικά τίποτε. Λίγο από ΄δω, λίγο από ΄κει θα μπουν χρήματα στις τσέπες κάποιων και οι «συνήθεις ύποπτοι των κάλπεων» θα παρελάσουν και πάλι δια βοής και τυμπανοκρουσιών. Όσοι έχετε ακόμη κουράγιο, συμμετέχετε στα εκλογικά χωρίς τύψεις, που ούτως ή άλλως δεν υφίστανται σε τούτη την τραγική χώρα. Για τους υπόλοιπους υπάρχει και η λύση της μετανάστευσης προς αναζήτηση τροφής. Γιατί έτσι κατάντησαν τον κόσμο.

Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014

Οι Γιατροί του κόσμου βοηθούν τους άστεγους

Ανέλαβαν την λειτουργία του Υπνωτηρίου Αστέγων, την ανάγκη λειτουργίας του οποίου είχαν επισημάνει και πρόσφατες έρευνες  Άστεγοι: πληθυσμός με δραματική αύξηση. Τι αναφέρουν έρευνες για την κοινωνική αυτή ομάδα.

Οι Γιατροί του Κόσμου ξεκίνησαν το Φεβρουάριο του 2012 έρευνα μέσω κοινωνικών λειτουργών, για την καταγραφή του πληθυσμού των αστέγων στο κέντρο της Αθήνας και στον Πειραιά. Ο αριθμός που καταγράφηκε ήταν 200 , σε Αθήνα (50) και Πειραιά (150). Έκτοτε οι ΓτΚ ξεκίνησαν να επισκέπτονται τους άστεγους 2 φορές την εβδομάδα με κινητή ιατρική μονάδα. Ο στόχος του προγράμματος ήταν η παροχή πρωτοβάθμιας ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, παροχή κοινωνικών και ψυχολογικών υπηρεσιών και ελαφρύ γεύμα. Το πρόγραμμα συνεχίζεται μέχρι και σήμερα 2 φορές το μήνα και επεκτείνεται και σε άλλες περιοχές. Οι ΓτΚ επεκτείνουν τη στήριξη του ευάλωτου αυτού πληθυσμού, αναλαμβάνοντας από τον Νοέμβριο τη λειτουργία του πρώτου Υπνωτηρίου Αστέγων στο κέντρο της Αθήνας, , σε κτίριο του Δήμου Αθηναίων. Η δράση λειτουργεί στα πλαίσια του προγράμματος ΕΣΠΑ-Κοινωνικές Δομές Άμεσης Αντιμετώπισης της Φτώχειας. Απώτερος στόχος του είναι οι ωφελούμενοι να υποστηριχτούν και να ενδυναμωθούν ώστε να καταφέρουν να αναλάβουν την ευθύνη βελτίωσης της βιοτικής τους κατάστασης. Το Υπνωτήριο  προσφέρει προστατευόμενη προσωρινή στέγη/κατάλυμα σε 50 άστεγους καθημερινά, αλλά και εξειδικευμένες ψυχοκοινωνικές ,συμβουλευτικές και υποστηρικτικές υπηρεσίες. Επίσης προσφέρει  δυνατότητα ανάπαυσης, ροφήματος και δεκατιανού γεύματος (snack), δυνατότητα ένδυσης και υπόδησης  και δυνατότητα χρήσης λουτρού. Σύμφωνα με τη FEANTSA (Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Εθνικών Οργανώσεων που εργάζονται για τους  άστεγους) (2012), υπάρχει σημαντική έλλειψη έγκυρων και επίσημων στατιστικών στοιχείων στα θέματα στέγασης  και  αστέγων στην Ελλάδα. Στοιχεία μετά από έρευνα καταδεικνύουν  ότι ο αριθμός των άστεγων ατόμων και των ατόμων σε «προσωρινά καταλύματα», στην Αθήνα, είναι περίπου 11.000 (3000 Έλληνες και 8000 αλλοδαποί). Nα σας θυμίσω σε αυτό το σημείο ότι σε συνέντευξη που μου είχε παραχωρήσει πρόσφατα η εκπρόσωπος τύπου & επικοινωνίας ΜΚΟ – «Κλίμακα», Άντα Αλαμάνου, αναφέρθηκε χαρακτηριστικά ότι ποτέ δεν έχει γίνει επίσημη καταμέτρηση αστέγων  και πως σύμφωνα με εκτιμήσεις, ανέρχονται περίπου σε 20 χιλ. σε όλη την Ελλάδα. «Ο καθένας πλέον που ανήκει σε μία μικροαστική οικογένεια, μπορεί να βρεθεί σε αυτή την κατάσταση. Δεν υπάρχει κανένα μέτρο πρόληψης, κανένα μέτρο για την επανένταξη αυτών των ανθρώπων. Πολλά επίσης δεν έχουν γίνει ακόμη στην Ελλάδα για τους ανθρώπους αυτούς, όπως, για παράδειγμα, καταφύγια νύχτας. Υπάρχουν υπηρεσίες που ανακουφίζουν τους αστέγους, χωρίς όμως προοπτική επανένταξης», είχε πει τότε η κα Αλαμάνου. Η προσπάθεια των Γιατρών του κόσμου, λοιπόν, στην κατεύθυνση λειτουργίας υπνωτηρίου καταδεικνύει  για άλλη μια φορά  το πόσο πολύτιμη είναι η συνεισφορά των οργανώσεων αυτών στην αντιμετώπιση του τεράστιου αυτού κοινωνικού προβλήματος, που διαφαίνεται κυρίως στην Αθήνα αλλά και στις άλλες πόλεις της χώρας. Σύμφωνα με περυσινή έρευνα για την έλλειψη στέγης στην Ελλάδα και τα χαρακτηριστικά της νέας γενιάς αστέγων που παρουσιάστηκαν στο ετήσιο ευρωπαϊκό συνέδριο της FEANTSA (European Research Conference, “Access to Housing for Homeless in Europe” York-UK, 21th September 2012),  το 33% των ερωτηθέντων αστέγων στην Ελλάδα δηλώνουν διαζευγμένοι, το 47,2% έχει παιδιά, και το 24,8% δούλευε σε τεχνικά επαγγέλματα ή στον κατασκευαστικό κλάδο. Σε μεγάλο ποσοστό (30,2%) οι άστεγοι έχουν περάσει τουλάχιστον μια νύχτα στην φυλακή, εκ των οποίων το 58% για οικονομικούς λόγους. Για τους περισσότερους από τους μισούς  που ερωτήθηκαν (52,4%) για την έρευνα, η εξασφάλιση τροφής δεν είναι το βασικό πρόβλημα παρά η εύρεση χώρου για να κάνουν μπάνιο και η στοιχειώδης ιατρική φροντίδα. Στην έρευνα διαπιστώθηκε επίσης ότι οι μισοί από τους άστεγους ζουν με 20 ευρώ το μήνα, ενώ το 63% των οικογενειών τους είναι ενήμερες για την κατάσταση του άστεγου ατόμου. Ποσοστό 10% των αστέγων χρησιμοποιεί ως κατάλυμα αυτοκίνητο και 14% αυτών έχει καταφύγει σε νοσοκομείο. Το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό των αστέγων είναι άνδρες (82%) και δη σε παραγωγική ηλικία  (26-55 ετών). Αναφορικά με την εκπαίδευση, ένας στους πέντε άστεγους-ες έχει ανώτερο ή ανώτατο μορφωτικό επίπεδο. Το 1/3 αυτών έχει κακοποιηθεί σωματικά, 21% των γυναικών έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά τουλάχιστον μία φορά,  ενώ το 34,3% ανέφερε ότι έχει ερωτική ζωή.

Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014

Πρώτη έκθεση της ΕΕ κατά της διαφθοράς

120 δισ ευρώ ετησίως το κόστος της διαφθοράς

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσιοποίησε χθες την πρώτη έκθεση της ΕΕ κατά της διαφθοράς, στην οποία αναλύεται και η κατάσταση στην Ελλάδα. Η έκθεση καλύπτει και τα 28 κράτη - μέλη της ΕΕ, περιλαμβάνει ένα γενικό κεφάλαιο στο οποίο συνοψίζονται τα κύρια πορίσματα, 28 κεφάλαια ανά χώρα που δίνουν μια συνοπτική εικόνα της κατάστασης σχετικά με τη διαφθορά, αλλά και τα αποτελέσματα δύο ερευνών του Ευρωβαρομέτρου σχετικά με τις απόψεις των Ευρωπαίων πολιτών και των επιχειρήσεων για τη διαφθορά.  Η διαφθορά εξακολουθεί να αποτελεί πρόκληση για την Ευρώπη. Πλήττει όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ και κοστίζει στην ευρωπαϊκή οικονομία γύρω στα 120 δισ. ευρώ ετησίως. Τα κράτη μέλη έχουν αναλάβει πολλές πρωτοβουλίες τα τελευταία χρόνια, αλλά τα αποτελέσματα είναι άνισα και θα πρέπει να γίνουν περισσότερα για την πρόληψη και τιμωρία της διαφθοράς. Η έκθεση δείχνει ότι τόσο η φύση όσο και το επίπεδο της διαφθοράς, όσο και η αποτελεσματικότητα των μέτρων που έχουν ληφθεί για την καταπολέμησή της, ποικίλλουν από το ένα κράτος - μέλος στο άλλο. Δείχνει επίσης ότι πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στη διαφθορά σε όλα τα κράτη - μέλη. Αυτό προκύπτει και από τα αποτελέσματα έρευνας του Ευρωβαρόμετρου για τη στάση των Ευρωπαίων απέναντι στη διαφθορά, η οποία δημοσιεύτηκε παράλληλα. Σύμφωνα με την έρευνα, τα τρία τέταρτα (76%) των Ευρωπαίων πιστεύουν ότι η διαφθορά είναι εκτεταμένη και περισσότεροι από τους μισούς (56%) ότι το επίπεδο της διαφθοράς στη χώρα τους έχει αυξηθεί την τελευταία τριετία. Ένας στους δώδεκα Ευρωπαίους (8%) δηλώνει ότι έχει υπάρξει θύμα ή μάρτυρας διαφθοράς το προηγούμενο έτος. Οι φορείς καταπολέμησης της διαφθοράς στην Ελλάδα υφίστανται τις ίδιες πιέσεις που δέχεται και μεγάλο μέρος της ελληνικής δημόσιας διοίκησης. Αν και έχουν γίνει κάποια θετικά βήματα, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης τομεακών στρατηγικών και του διορισμού εθνικού συντονιστή για την καταπολέμηση της διαφθοράς, η διαφθορά δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην Ελλάδα. Το πλαίσιο για την καταπολέμηση της διαφθοράς εξακολουθεί να είναι περίπλοκο και δυσκολεύεται να παραγάγει αποτελέσματα. Παράλληλα με μια ανάλυση της κατάστασης σε κάθε κράτος - μέλος της ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσιάζει και δύο εκτενείς δημοσκοπήσεις. Πάνω από τα τρία τέταρτα των ευρωπαίων πολιτών συμφωνούν ότι η διαφθορά είναι ευρέως διαδεδομένη στη χώρα τους. Μεταξύ των Ελλήνων, το ποσοστό αυτό είναι 99%. Το 4% των Ευρωπαίων και το 7% των Ελλήνων δήλωσαν ότι κατά το περασμένο έτος τους ζητήθηκε, ρητά ή έμμεσα, να καταβάλουν χρηματικό δώρο.
Κύρια συμπεράσματα σχετικά με τις τάσεις διαφθοράς  στην ΕΕ
Η έκθεση αναφέρει ότι υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ των κρατών - μελών όσον αφορά την πρόληψη της διαφθοράς. Ενώ σε ορισμένα κράτη, χάρη στην αποτελεσματική πρόληψη, το επίπεδο διαφθοράς είναι χαμηλό, σε άλλα οι πολιτικές πρόληψης εφαρμόζονται με ανομοιογενή τρόπο και με περιορισμένα αποτελέσματα. Σε πολλά κράτη - μέλη οι εσωτερικοί διαδικαστικοί έλεγχοι που εφαρμόζουν οι δημόσιες αρχές (ιδιαίτερα σε τοπικό επίπεδο) είναι ανεπαρκείς και ασυντόνιστοι. Οι κανόνες σχετικά με τη σύγκρουση συμφερόντων διαφέρουν μεταξύ των χωρών της ΕΕ, και οι μηχανισμοί εξέτασης των καταγγελιών σύγκρουσης συμφερόντων είναι συχνά ανεπαρκείς. Οι κυρώσεις για παραβιάσεις των κανόνων σπάνια εφαρμόζονται και συνήθως είναι ελαστικές. Εις ότι αφορά  τους κανόνες ποινικού δικαίου που ποινικοποιούν τη διαφθορά, αυτοί σύμφωνα με την έκθεση, εφαρμόζονται σε μεγάλο βαθμό και είναι σύμφωνοι με τα πρότυπα του Συμβουλίου της Ευρώπης, των Ηνωμένων Εθνών και της νομοθεσίας της ΕΕ. Αναφορικά με την αποτελεσματικότητα της επιβολής του νόμου και της δίωξης σε υποθέσεις διαφθοράς, σε ορισμένα κράτη - μέλη τα αποτελέσματα είναι αξιοσημείωτα,  ενώ σε άλλα οι περιπτώσεις επιτυχούς δίωξης είναι σπάνιες ή οι έρευνες είναι χρονοβόρες. Τα περισσότερα κράτη - μέλη, επίσης, επισημαίνεται ότι δεν διαθέτουν πλήρη στατιστικά στοιχεία για τις εγκληματικές πράξεις διαφθοράς, γεγονός που περιπλέκει τις συγκρίσεις και τις εκτιμήσεις. Σε ορισμένα κράτη - μέλη, διαδικαστικοί κανόνες, συμπεριλαμβανομένων των κανόνων για την άρση της ασυλίας των πολιτικών, παρεμποδίζουν τη διερεύνηση υποθέσεων διαφθοράς. Η εντιμότητα στην πολιτική, επίσης, εξακολουθεί να είναι σημαντικό ζήτημα. Για παράδειγμα, κώδικες δεοντολογίας στο εσωτερικό πολιτικών κομμάτων ή εκλεγμένων συνελεύσεων σε κεντρικό ή τοπικό επίπεδο συνήθως δεν υπάρχουν ή είναι χαλαροί. Για την χρηματοδότηση των κομμάτων, τονίζεται ότι μολονότι έχουν θεσπιστεί αυστηρότεροι κανόνες για τη χρηματοδότηση των κομμάτων, εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικές ελλείψεις. Στην ΕΕ σπανίως επιβάλλονται αποτρεπτικές κυρώσεις κατά της παράνομης χρηματοδότησης των κομμάτων. Τέλος, εις ότι αφορά τις περιοχές κινδύνου, διαπιστώνεται ότι εντός των κρατών-μελών, οι κίνδυνοι διαφθοράς είναι, σε γενικές γραμμές, μεγαλύτεροι σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, όπου οι έλεγχοι και οι ισορροπίες, καθώς και οι εσωτερικοί έλεγχοι τείνουν να είναι χαλαρότεροι απ’ ό,τι σε κεντρικό επίπεδο. Τέλος, οι τομείς έργων ανάπλασης και κατασκευών στις αστικές περιοχές είναι ευάλωτοι στη διαφθορά, το ίδιο όπως και ο τομέας των δημόσιων συμβάσεων.