Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Σκέψου σαν την Google πριν σκεφτεί αυτή για σένα!

Με αφορμή το βιβλίο του δημοσιογράφου & blogger, Jeff Jarvis «Τι θα έκανε η Google;»

Δεν είναι και ακατόρθωτο τις εποχές όπου η επικοινωνία έχει ανοίξει πανιά να καταγράψει κανείς με ποιο τρόπο το διαδίκτυο υπεισέρχεται στους αόρατους ως τώρα ανθρώπινους κώδικες επαφής. Η Google, πρωτοπόρος στην διαδικτυακή κοινότητα, με εκατομμύρια διαθέσιμες πληροφορίες με το πάτημα ενός κουμπιού και μόνο, με την παροχή υπηρεσίας ανταλλαγής μηνυμάτων, την οργάνωση και αρχειοθέτηση εγγράφων και φωτογραφιών αλλά και την προσθήκη τόσων άλλων υπηρεσιών, έχει από καιρό κατακτήσει την διαδικτυακή κοινότητα. Ο πρωτοπόρος blogger και δημοσιογράφος, Jeff Jarvis, στο βιβλίο του με τίτλο «Τι θα έκανε η Google;» αποπειράται να ανιχνεύσει τις μεγάλες αλλαγές του διαδικτύου και τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται αναφορικά με την επικοινωνία. Ένας νέος κόσμος, ο κόσμος της Google και του Facebook, παραδίδεται στα εκατομμύρια των χρηστών που χαράσσουν πλέον μονάχοι κανόνες και όρους επικοινωνίας. Ένα νέο πεδίο ανοίγεται για την γνώση και τις εργασιακές αλλαγές. Ένα πεδίο επικοινωνίας που προκαλεί δυσφορία στις κυβερνήσεις ειδικά των ολοκληρωτικών καθεστώτων, καθώς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν συμβάλλει κατά πολύ στις τελευταίες εξεγέρσεις. Δεν είναι τυχαίες λοιπόν και οι πρόσφατες ρήσεις Ερντογάν αναφορικά με τον πονοκέφαλο που προκαλεί το Twitter, σε άμεση σχέση βέβαια με την τουρκική εξέγερση. Και όχι μόνο ο Ερντογάν αλλά και όλοι αυτοί που βλέπουν το διαδίκτυο και την πληροφόρηση σε αυτό ως νέα απειλή.  Ο καθένας λοιπόν μπορεί να κάνει ότι θέλει ανά πάσα στιγμή και να το κοινοποιήσει. Εν ολίγοις, η επικοινωνία έχει αλλάξει δραματικά. Ο Jeff Jarvis διαπιστώνει και συμπεραίνει: «Έίναι στρεσογόνο να οργανώνεις και να αλλάζεις τον κόσμο. Αλλά πριν δεις τον εαυτό σου σε κάποιο σανατόριο, θυμήσου ότι το πραγματικό δίδαγμα της Google είναι ότι αν μπορεί να το κάνει αυτή, τότε μπορείς να το κάνεις και εσύ. Η Google  βλέπει προβλήματα, τα λύνει και ανακαλύπτει καινούργιες ευκαιρίες με το να σκέφτεται με νέο τρόπο. Ότι συζητάμε εδώ αφορά την ανακάλυψη της δικής σου κοσμοθεωρίας. Σκέψου σαν την Google για να το πετύχεις σαν την Google, πριν το κάνει αυτή για σένα». Τα παραδείγματα του Jarvis για το πώς η εταιρεία αυτή δίνει τις λύσεις μέσω της εμπλοκής των ίδιων των χρηστών, στοχεύουν στο να δώσουν την εικόνα της οργάνωσης της ίδιας της ζωής μέσα από ένα τέτοιο μοντέλο. Ακραίο και υπερβατικό το όραμα του Jarvis ή απλά ένας διαφορετικός τρόπος αντίληψης της καθημερινότητας; Το βιβλίο προσφέρει αμέτρητες δυνατότητες στον αναγνώστη να ξεναγηθεί στον κόσμο του διαδικτύου. Μα πάνω απ΄όλα του κεντρίζει το ενδιαφέρον για έναν κόσμο που ανατέλλει και που χαρίζει πάνω πρωτίστως την άμεση πρόσδαη σε πληροφορίες και επικοινωνία. Ο κόσμος αυτός, ο κόσμος της Google, με τους δικούς του κανόνες και όρους, έχει ήδη ένα σεβαστό χρόνο  ύπαρξης. Και με τον καιρό, ολοένα και περισσότερους που συμμετέχουν ενεργά στην διάδραση. Ο διαχειριστής ενός από πιο διάσημα blog στο διαδίκτυο και τα Μέσα, το επονομαζόμενο Buzzmaschine.com, δεν διατείνεται πως έχει βρει την μαγική συνταγή της επιτυχίας. Απλά παραθέτει και εξηγεί το πώς λειτουργεί η Google και βάσει ποιας αρχής. Ένα σίγουρα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο που ο κάθε μπλόγκερ θα έπρεπε να έχει στην ηλεκτρονική ή μη βιβλιοθήκη του. Κατ΄επέκταση, μια διαφορετική στάση ζωής, βασισμένης στο αξίωμα «δώσε στους ανθρώπους τον έλεγχο και αυτοί θα τον χρησιμοποιήσουν». Ενστάσεις και αντιρρήσεις επ΄αυτού σίγουρα υπάρχουν και θα υπάρχουν. Το ζητούμενο όμως είναι ποιος θα είναι ο κόσμος όταν προσφέρεται απλόχερα η δυνατότητα στους πολίτες να τον δημιουργήσουν. Είναι η Google η νέα εκδοχή του κοινωνικού προσανατολισμού και ευελιξίας; Ο Jeff Jarvis λέει απλά πως αν δεν μπορούν να σε αναζητήσουν δεν θα σε βρουν. Πως πολύ απλά η Google φροντίζει και για αυτό. Είναι σχεδόν αδύνατο να ανταγωνιστείς το δωρεάν, υπογραμμίζει. Η πιο αποδοτική αγορά είναι η δωρεάν αγορά. Το χρήμα έρχεται με τον δικό του τρόπο. Και ο κόσμος του Google δεν κοστίζει αλλά παρέχεται δωρεάν. Στην πορεία όμως βρίσκονται οι τρόποι να αποκτηθούν χρήματα. Η  Google είναι ένας εντελώς νέος τρόπος σκέψης, παρά τις όποιες διαφωνίες.

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

Έρευνα για το κάπνισμα στην παιδική ηλικία

Το κάπνισμα συνεχίζει να αποτελεί μεγάλη εστία εξάρτησης από τις μικρές ηλικίες. Ξεκινώντας από πολύ μικρά την συνήθεια αυτή, τα παιδιά εισέρχονται με συνοπτικές διαδικασίες στον καπνιστικό κυκεώνα, με ότι αυτό μπορεί να σημάνει για την εξέλιξη της υγείας τους. Πολλές είναι οι εκθέσεις και οι μελέτες για το παιδικό κάπνισμα. Μια από τις πιο σημαντικές από αυτές είναι η  παγκόσμια μελέτη παιδιών (13-15 ετών) για το κάπνισμα- Global Youth Tobacco Survey (GYTS) που είναι ένα διεθνώς αναγνωρισμένο πρότυπο για τη συστηματική παρακολούθηση της χρήσης καπνού από νέους (13-15 ετών) καθώς επίσης και όλων των σημαντικών δεικτών που αφορούν στη χρήση καπνικών προϊόντων. Το GYTS είναι μία εθνικά αντιπροσωπευτική μελέτη που γίνεται στα σχολεία με τη συμμετοχή μαθητών ηλικίας 13-15 ετών και είναι έτσι σχεδιασμένο ώστε να παράγει εκτιμήσεις επιπολασμού για κάθε χώρα. Το GYTS χρησιμοποιεί ένα τυποποιημένο βασικό ερωτηματολόγιο και την ίδια μεθοδολογία για το σχεδιασμό δειγματοληψίας και τη διαδικασία συλλογής στοιχείων. Βοηθά τις χώρες στην προσπάθειά τους να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους που απορρέουν από την υιοθέτηση της Σύμβασης-Πλαίσιο για τον Έλεγχο του Καπνού (FCTC) του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) και να αποκτήσουν με τον τρόπο αυτό διεθνώς συγκρίσιμα δεδομένα.  Ο ΠΟΥ έχει αναπτύξει το MPOWER, μια δέσμη μέτρων για τη μείωση της κατανάλωσης προϊόντων καπνού. Το GYTS διεξήχθη στη χώρα μας το 2013 από την Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας και το Τμήμα Επιδημιολογίας του Παν/μίου της Θεσσαλίας. 4,618 συμμετείχαν στην έρευνα με ποσοστό ανταπόκρισης 87.7%.  Σύμφωνα με τα αποτελέσματά της έρευνας που είναι πολύ σημαντικά και χρήσιμα σε ότι αφορά το κάπνισμα στην παιδική ηλικία, το πρόβλημα συνεχίζει να υφίσταται παρά τις όποιες καμπάνιες που γίνονται για την διακοπή του καπνίσματος. Εντούτοις, δεν είναι και λίγα τα παιδιά που θέλουν να απαλλαγούν νωρίς-νωρίς από αυτή την ομολογουμένως  συνήθεια. Σύμφωνα λοιπόν με τα αποτελέσματα της έρευνας 16.9% των αγοριών, 12.9% των κοριτσιών και 15.0% των παιδιών στο σύνολό τους καπνίζουν. 10.3% των αγοριών, 9.9% των κοριτσιών και 10.1% των παιδιών στο σύνολό τους καπνίζουν τσιγάρα., ενώ 2.5% των αγοριών, 1.3% των κοριτσιών και 1.9% % των παιδιών στο σύνολο τους κάνουν χρήση μη καπνικών προϊόντων καπνού. Ποσοστό 18.0% των αγοριών, 13.8% των κοριτσιών και 16.0% των παιδιών στο σύνολο τους κάνουν χρήση προϊόντων καπνού. Το σημαντικό στοιχείο που προανέφερα είναι ότι 6 στους 10 καπνιστές - παιδιά προσπάθησε να διακόψει τους τελευταίους 12 μήνες και 4 στους 10 θέλουν να διακόψουν το κάπνισμα. Τα άσχημα νέα όμως έχουν να κάνουν με το παθητικό κάπνισμα. Έτσι,  το 56.7% των μαθητών εκτίθενται στο παθητικό κάπνισμα στο σπίτι τους και 67.4% των μαθητών στο παθητικό κάπνισμα μέσα σε κλειστούς δημόσιους χώρους.Αυτό το στοιχείο από μόνο τους αποτελεί πρόβλημα, την στιγμή μάλιστα που  ουσιαστικά δεν υπάρχει πρόνοια στην χώρα μας για την έκθεση στο παθητικό κάπνισμα στους δημόσιους κυρίως χώρους, παρά τις όποιες κοινοτικές οδηγίες. Η έρευνα κατέδειξε επίσης ότι 67.9% των καπνιστών αγόρασε τσιγάρα από κατάστημα ή περίπτερο. Το σημαντικό στοιχείο εδώ είναι ότι μεταξύ των  καπνιστών – παιδιών που αγοράζουν τσιγάρα, το 87.3% αυτών δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα στην αγορά τους λόγω της ηλικίας τους. Εις ότι αφορά τώρα τις αντικαπνιστικές καμπάνιες και εκστρατείες, 5 στους 10 μαθητές είδαν αντικαπνιστικά μηνύματα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ενώ 4 στους 10 είδαν διαφημίσεις/προώθηση καπνικών προϊόντων σε σημεία πώλησής τους. Όμως σημαντικά είναι και τα αποτελέσματα της έρευνας που αφορούν τους κινδύνους από την έκθεση στο παθητικό κάπνισμα. Σύμφωνα λοιπόν με αυτά,  77.2% των μαθητών δηλώνουν ότι γνωρίζουν ότι σίγουρα η έκθεση τους στο παθητικό κάπνισμα βλάπτει την υγεία τους, την ίδια στιγμή που  82.1% των μαθητών υποστηρίζουν την απαγόρευση του καπνίσματος σε κλειστούς δημόσιους χώρους. Τέλος, πολύ  σημαντικό είναι και το στοιχείο που αφορά την διακοπή του καπνίσματος, καθώς κοντά στο 60% ανέρχονται τα παιδιά που προσπάθησαν να διακόψουν το κάπνισμα τους τελευταίους 12 μήνες, και 43,6% τα παιδιά που θέλουν να κόψουν άμεσα το κάπνισμα.

Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

Οδηγία για τα ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια

Υιοθετήθηκε χθες στο Εcofin
Προεδρεύοντας στο πρώτο Συμβούλιο Οικονομικών και Δημοσιονομικών Υποθέσεων (ECOFIN) υπό την Ελληνική Προεδρία, ο Υπουργός Γιάννης Στουρνάρας παρουσίασε χθες στους ομολόγους του το πρόγραμμα εργασίας της Προεδρίας, τους στόχους και τις προτεραιότητές της. Ο υπουργός αναφέρθηκε  στις βασικές προτεραιότητες της Ελληνικής Προεδρίας που είναι η Τραπεζική Ένωση, η αύξηση της ρευστότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας, η διευκόλυνση της πρόσβασης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στη χρηματοδότηση, καθώς και η διατήρηση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας. Στη χθεσινή Σύνοδο του ECOFIN υιοθετήθηκε επίσης, με ενισχυμένη πλειοψηφία, η οδηγία η οποία στοχεύει στη δημιουργία ενιαίας αγοράς για τα δάνεια ακινήτων στην ΕΕ (ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια). Σε σχετική ενημέρωση από το υπουργείο Οικονομικών αναφέρεται ότι παρά το σημαντικό μέγεθος της αγοράς ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων στην Ε.Ε. (που ισοδυναμεί με το 50 % του ευρωπαϊκού ΑΕΠ) δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο της Ε.Ε. σχετικά με ενυπόθηκα δάνεια και η αγορά παραμένει ιδιαίτερα κατακερματισμένη. Στόχος της νέας Οδηγίας είναι η δημιουργία μιας υπεύθυνης, αποτελεσματικής, υγιούς και ανταγωνιστικής πανευρωπαϊκής αγοράς, που να λειτουργεί προς όφελος των καταναλωτών.  Βασική επιδίωξη είναι η εξασφάλιση ότι όλοι οι καταναλωτές, που παίρνουν ένα στεγαστικό δάνειο, να είναι κατάλληλα ενημερωμένοι σχετικά με τους πιθανούς κινδύνους και παράλληλα οι φορείς με τους οποίους συναλλάσσονται να ενεργούν με επαγγελματισμό και υπευθυνότητα. Η εν λόγω οδηγία καλύπτει όλα τα δάνεια που αφορούν αγορά σπιτιού, καθώς και ορισμένα δάνεια για την ανακαίνιση ενός σπιτιού. Καλύπτει, επίσης, όλα τα δάνεια που είναι εγγυημένα με υποθήκη ή άλλη παρόμοια εγγύηση.
Τι προβλέπεται στην οδηγία 
Ανάμεσα σε πολλά άλλα η οδηγία για τα ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια αλλάζει το ως τώρα τοπίο καθώς:
-θεσπίζει ορισμένες απαιτήσεις για τη διαφήμιση των ενυπόθηκων δανείων, για παράδειγμα αναφορές που μπορεί να δημιουργήσουν ψευδείς προσδοκίες στον καταναλωτή σχετικά με τη διαθεσιμότητα ή το κόστος της πίστωσης θα απαγορεύονται.
-διασφαλίζει ότι όλοι οι φορείς, που εμπλέκονται στη χορήγηση ενυπόθηκων δανείων για τους καταναλωτές, εποπτεύονται επαρκώς.
Οι φορείς χορήγησης πιστώσεων (τράπεζες κατά κύριο λόγο) θα πρέπει αφενός να παρέχουν γενικές πληροφορίες διαθέσιμες ανά πάσα στιγμή σχετικά με το εύρος των πιστωτικών προϊόντων που προσφέρουν. και εξατομικευμένες πληροφορίες στον καταναλωτή μέσω ενός Τυποποιημένου Ευρωπαϊκού Δελτίο Πληροφοριών, που θα επιτρέψει στους καταναλωτές να συγκρίνουν τους όρους ενυπόθηκων δανείων από διαφορετικούς παρόχους. Και αφετέρου να δίνουν επαρκείς εξηγήσεις στον καταναλωτή σχετικά με τις προτεινόμενες συμβάσεις πίστωσης και να πληρούν ορισμένες προδιαγραφές για τον τρόπο παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών. Επιπλέον θα πρέπει σε κάθε περίπτωση, τονίζεται χαρακτηριστικά, να αξιολογήσουν τη δυνατότητα εξόφλησης του δανείου από τον καταναλωτή.
Τα οφέλη για τους δανειολήπτες
Οι δανειολήπτες βάσει αυτής της οδηγίας θα μπορούν, μεταξύ άλλων, να επωφελούνται από τις επιπλέον πληροφορίες σε όλα τα στάδια της διαδικασίας που θα τους επιτρέπει να λαμβάνουν τις σωστές αποφάσεις και από ένα εναρμονισμένο τρόπο υπολογισμού συνολικού ετήσιου πραγματικού επιτοκίου (ΣΕΠΕ), το οποίο θα διευκολύνει τη συγκρισιμότητα των στοιχείων της διαφήμισης και της προσυμβατικής ενημέρωσης. Θα έχουν όμως από την πλευρά τους την υποχρέωση να παρέχουν τις απαραίτητες πληροφορίες για να καταστεί δυνατή η εκτίμηση της ικανότητας εξόφλησης του δανείου, αλλά και το δικαίωμα - υπό ορισμένες προϋποθέσεις - να αποπληρώσουν το δάνειό τους, πριν από τη λήξη της σύμβασης πίστωσης.

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

Συντάξεις μετά θάνατον….

Στις 2.658 ανήλθαν οι περιπτώσεις συνταξιούχων, που η σύνταξή τους καταβάλλονταν κανονικά μετά το θάνατό τους και για διάστημα μεγαλύτερο των 6 μηνών, σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών. 42,8 εκατ. ευρώ το ποσό των αχρεωστήτως καταβληθεισών συντάξεων. Στους 4-5 μήνες από 11–12 μήνες που ήταν το καλοκαίρι του 2012 η χρονική διάρκεια για την απονομή της σύνταξης. 
 

Το μέτρο της προκαταβολής σύνταξης, το οποίο νομοθετήθηκε στα τέλη Απριλίου του 2013, έχει πλέον τεθεί σε πλήρη εφαρμογή, σύμφωνα με ενημέρωση του Υπουργείου Οικονομικών, από το γραφείο του αναπληρωτή υπουργού, Χρήστου Σταικούρα. Η προκαταβολή σύνταξης, τον Ιανουάριο του 2014, καταβάλλεται σε 13.637 υπαλλήλους του Δημοσίου. Οι αρμόδιες υπηρεσίες του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους διευθέτησαν, εν πολλοίς, όπως επισημαίνεται χαρακτηριστικά, τις εκκρεμείς αιτήσεις και τις διαδικασίες απονομής συντάξεων, με αποτέλεσμα να συντμηθεί ο χρόνος απονομής σύνταξης στους δικαιούχους. Συγκεκριμένα, η χρονική διάρκεια για την απονομή της σύνταξης, εντός του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, έχει περιοριστεί σε 2-3 μήνες για τους στρατιωτικούς και υπαλλήλους σωμάτων ασφαλείας, σε 4-5 μήνες για τους πολιτικούς υπαλλήλους και σε περίπου 6 μήνες για τους υπαλλήλους ΝΠΔΔ και ειδικών κατηγοριών.
Ενδεικτικό της διαδικασίας που δομήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα, αποτελούν οι αποχωρήσεις των πολιτικών υπαλλήλων, όπου παρότι το 2ο εξάμηνο του 2013 αποτέλεσαν το 80% των συνολικών ετήσιων αποχωρήσεων, εντούτοις δεν παρουσιάστηκε καθυστέρηση στην διαδικασία. 
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι πολίτες που λαμβάνουν σύνταξη από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, σύμφωνα με στοιχεία του Ιανουαρίου του 2014, ανέρχονται σε 448.746 άτομα, ενώ οι αιτήσεις για συνταξιοδότηση των υπαγομένων στη συνταξιοδοτική προστασία του Ελληνικού Δημοσίου ανήλθαν σε 23.466 για το χρονικό διάστημα από 01.01.2013 έως 31.12.2013.
Συνολικά, η χρονική διάρκεια για την απονομή της σύνταξης, μεσοσταθμικά, βρίσκεται στους 4-5 μήνες από 11–12 μήνες που ήταν το καλοκαίρι του 2012. Συνεχίζεται, επίσης, με εντατικούς ρυθμούς, η διαδικασία εξακρίβωσης των πραγματικά δικαιούχων συνταξιούχων, αξιοποιώντας τα στοιχεία της απογραφής που ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 2012.
Με βάση τα στοιχεία της εν λόγω διαδικασίας, μέχρι και τις 20 Ιανουαρίου 2014:
-Οι μη απογραφέντες συνταξιούχοι του Δημοσίου ανέρχονταν σε 1.373, στους οποίους έχει διακοπεί η καταβολή της σύνταξής τους.
Η έρευνα συνεχίζεται μέχρι και σήμερα για τον εντοπισμό, περίπτωση προς περίπτωση, των μη καταγραφέντων συνταξιούχων.
-Κατά τη διαδικασία της απογραφής, προέκυψε ότι σε 2.658 περιπτώσεις συνταξιούχων που είχαν αποβιώσει, η σύνταξη καταβάλλονταν κανονικά μετά το θάνατό τους και για διάστημα μεγαλύτερο των 6 μηνών από την ημερομηνία διαγραφής τους από τις αρμόδιες υπηρεσίες.
-Το ποσό των αχρεωστήτως καταβληθεισών συντάξεων ανέρχονταν σε 42,8 εκατ. ευρώ.
-Ύστερα από την αναζήτηση των αρμοδίων υπηρεσιών έχει ανακτηθεί το ποσό των 29,9 εκατ. ευρώ με τους παρακάτω τρόπους:
-20,6 εκατ. ευρώ αναλήφθηκαν από τους λογαριασμούς των συνταξιούχων, μέσω ΔΙΑΣ.
-9,3 εκατ. ευρώ, εν μέρει επιστράφηκαν με διπλότυπο είσπραξης εκ μέρους των συνδικαιούχων του λογαριασμού (1,9 εκατ. ευρώ) και εν μέρει καταλογίσθηκαν στις αρμόδιες ΔΟΥ εις βάρος των συνδικαιούχων των λογαριασμών των θανόντων συνταξιούχων ή των κληρονόμων τους (7,4 εκατ. ευρώ).
-Για το υπόλοιπο ποσό των 12,9 εκατ. ευρώ, συνεχίζεται η αναζήτηση από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους καθώς και η παραπομπή στις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες.
Το δημοσιονομικό όφελος που προκύπτει από την διαδικασία της καταγραφής ανέρχεται σε 989.604 ευρώ ανά μήνα.
Τέλος, αναφέρεται ότι έχει τεθεί σε λειτουργία, η διαδικτυακή πύλη (portal) με στόχο την ενημέρωση των ενδιαφερομένων και την προώθηση της αναγκαίας διαφάνειας.  Μέσω του εν λόγω portal οι ενδιαφερόμενοι πολίτες έχουν ήδη τη δυνατότητα υπολογισμού της σύνταξής τους και, από 01.01.2013, παρακολούθησης της πορείας της αίτησης συνταξιοδότησής τους, ενώ προοπτικά θα τεθούν στην διάθεση των πολιτών και άλλες υπηρεσίες.

Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014

Τα «τάματα» και η αυτοσυγκράτηση των πολιτών

«Οι τιμές δεν πέφτουν με τάματα στην Παναγία» δηλώνει απρόσκοπτα  σε συνέντευξή του ο υπουργός Ανάπτυξης, Κωστής Χατζηδάκης, αλλά τα τάματα για την ανάπτυξη μάλλον θα πρέπει να τα σταματήσει πρώτα απ΄όλα  η κυβέρνηση και ειδικά ο πρωθυπουργός, που με όλη του την δύναμη μιλά ασταμάτητα για ανάκαμψη, εβρισκόμενος εν μέσω απατηλού ονείρου σε σχέση με την κοινωνικο-οικονομική κατάσταση, κάνοντας  παράλληλα μια απέλπιδα ύστατη έκκληση στους ουρανούς να σταματήσει η παρατεταμένη καταιγίδα. Γιατί πράγματι δεν σταματούν οι εκκλήσεις αλλά και οι δηλώσεις που αποβλέπουν απλά στο καταλάγιασμα της οργής, ένας θυμός που βγαίνει αυθόρμητα από τους πολίτες καθ΄ όλη την διάρκεια της κρίσης. Μπορεί άραγε να μας πει ο κος Χατζηδάκης αλλά και ο κος Στουρνάρας γιατί δεν πέφτει η τιμή στο πετρέλαιο και την βενζίνη που έχουν καθηλώσει τα νοικοκυριά; Μπορούν άραγε να μας απαντήσουν για ποιο λόγο αναφέρονται στις προηγούμενες κυβερνήσεις και την «κακοδιαχείριση» την στιγμή που πολλοί από αυτούς ήταν υπουργοί και άλλαζαν τα αξιώματα σαν τα πουκάμισα; Όχι, ούτε ο πρωθυπουργός ούτε ο υπουργός εμπορίου δεν έλειπαν από τις κυβερνήσεις εκείνες, που τώρα ειρωνεύονται μεγαλοπρεπώς. Οι πολιτικές μάλιστα δεν ήταν διαφορετικές ούτε τα μέτρα τότε στόχευαν στην ανακούφιση των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων. Ήταν πολιτικές πριμοδότησης του πλουτισμού στα υψηλότερα στρώματα, πολιτικές που ευνοούσαν την κερδοσκοπία και την κομπιναδόρικη λογική, νοοτροπία που ενστερνιζόταν και αναπαρήγαγε ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. Έρχονται λοιπόν τώρα ως ιεροκήρυκες να εξιλεωθούν με δηλώσεις περί «πολιτικής αναβάθμισης» και  μέσω θλιβερών οικονομικών μέτρων που ουσιαστικά άλλοι τους επέβαλλαν για να τους αλλάξουν την εικόνα στα μάτια του  μέσου Έλληνα πολίτη, που κλήθηκε για μια ακόμη φορά να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη. Τα «τάματα στην Παναγία» μάλλον θα πρέπει να τα κάνει η τωρινή κυβέρνηση που βρίσκεται ακόμη στην εξουσία μετά από τα τόσα που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια. Τάμα όμως πρέπει να κάνουν και όλοι αυτοί οι επώνυμοι πολιτικοί που συνεχίζουν ανέγνοιαστα την σταδιοδρομία τους, επειδή ένα κομμάτι του πληθυσμού θέλει να αναπροσδιορίζεται από κομματικής απόψεως και να αλλάζει τα κόμματα λόγω των εκάστοτε προσωπικών συμφερόντων. Θα πρέπει να προσεύχονται νυχθημερόν στα Θεία που έχουν ακόμη πολιτικό μέλλον. Βέβαια, δεν το κάνουν τυχαία αυτό, αφού επαναλαμβάνω, στηρίζονται σε κάποια μερίδα του κόσμου που «παίζει» στις εκλογές, κοροϊδεύοντας ουσιαστικά τον εαυτό του. Γιατί πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς το εικαζόμενο 10% στις δημοσκοπήσεις προσηλωμένο σε νεοναζιστικές ονειρώξεις; Πως μπορεί κανείς να αποδεχθεί πολίτες που ασπάζονται στρατόπεδα συγκέντρωσης και αμφισβητούν τα πάντα στο όνομα της «κάθαρσης εκ ακρο-δεξιών» με όποιο κόστος και τίμημα; Βέβαια στην κατάσταση αυτή έχουν συμβάλλει τα μάλα και λαλίστατοι «συνάδελφοι» δημοσιογράφοι, καλυπτόμενοι από το σκοτεινό πέπλο της νέο-δεξιάς που υπηρετεί άγνωστους σκοπούς και στόχους, προπαγανδίζοντας ευθέως τα συσσίτια για Έλληνες από τις οθόνες. Ο ρατσισμός, λέω, δεν είναι προς επίδειξη – έστω και αρνητική -  παρά προς εξαφάνιση με κάθε τρόπο και ειδικά όταν ο ρόλος του δημοσιογράφου είναι να στιγματίζει τον φασισμό κάθε μορφής και όχι να τον διαφημίζει με δήθεν «αποκαλυπτικές» εικόνες και ρεπορτάζ. Αυτά όμως ακούγονται διαφορετικά από τις όποιες κιτρινοφυλλάδες που κοιτούν να αυξήσουν την κυκλοφορία με το αισθηματικό - και όχι μόνο παρελθόν - του κάθε νεοναζιστή. Αυτά είναι ψιλά γράμματα, όταν η έλλειψη εκπαίδευσης και κουλτούρας γίνεται ορατή σε όλα τα επαγγέλματα στην Ελλάδα. «Τάματα στην Παναγία», λοιπόν, δεν βοηθούν για την πτώση των τιμών, ευαγγελίζεται ο Κωστής Χατζηδάκης. Ιδού ένα δείγμα άσκησης πολιτικής από κάποιον υπουργό που δεν έλειπε από τις παλαιότερες κυβερνήσεις, που τώρα κατακρίνει ευθέως. Και το παιχνίδια αυτό έχει ακόμη δρόμο. Και οι πολίτες – τουλάχιστον αυτοί που μπορούν να δουν πως στήνονται τα πολιτικά παρασκήνια – καλούνται να μαρτυρήσουν για μια ακόμη φορά στο όνομα της υποτιθέμενης κάθαρσης και οικονομικής ανάταξης. Όμως όχι. Αυτοί που πρέπει να προσεύχονται μέρα – νύχτα είναι οι «γνωστοί – άγνωστοι» του ελληνικού κοινοβουλίου, που διατηρούν τις θέσεις τους παρά τα όσα δεινά. Τα δε «τάματα»  χρειάζονται και ειδικά αυτή την εποχή όπου σιγοψιθυρίζουν νέα μέτρα στο όνομα νέου δανεισμού, που τον αρνούνται χαμηλόφωνα, γιατί πολύ απλά δεν ξέρουν που θα τους βγάλει ο δρόμος της λιτότητας. Τους χρειάζονται γιατί η φτώχεια που προέρχεται από αυτήν ακριβώς την λιτότητα πέραν του ότι σπάει όλα τα ρεκόρ, τείνει να ερημώσει τα πάντα σε αυτή την χώρα, με ότι αυτό συνεπάγεται για την αυτοσυγκράτηση των πολιτών.   

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Φαρμακονήσι & πρακτικές επαναπροώθησης προσφύγων

Η νέα τραγωδία με τους πρόσφυγες στο Φαρμακονήσι αναδεικνύει με τον πλέον τραγικό τρόπο το πρόβλημα με την μεταχείριση των προσφύγων και αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα, καθώς ολοένα και περισσότερα θύματα από όλους αυτούς τους κατατρεγμένους που ζητούν καταφύγιο στην Ελλάδα, αναδεικνύουν την σοβαρότητα του θέματος. Αυτή τη φορά λοιπόν η τραγωδία ήταν στο Φαρμακονήσι. Και οι συνθήκες αυτής της τραγωδίας προς το παρόν παραμένουν άγνωστες.  Σύμφωνα με επίσημες δηλώσεις των λιμενικών αρχών, τις πρώτες ώρες της περασμένης Δευτέρας διαπιστώθηκε ότι το αλιευτικό σκάφος που μετέφερε τους μετανάστες και τους πρόσφυγες βρισκόταν ακινητοποιημένο χωρίς φώτα ναυσιπλοΐας κοντά στο Φαρμακονήσι. Οι αρχές από την πλευρά τους δήλωσαν ότι, λόγω των κακών καιρικών συνθηκών, ελήφθη η απόφαση να ρυμουλκηθεί το πλοιάριο ως το Φαρμακονήσι, και, κατά τη διάρκεια της επιχείρησης ρυμούλκησης, οι επιβαίνοντες μετανάστες και πρόσφυγες  μετακινήθηκαν στη μία πλευρά του πλοιαρίου, γεγονός που οδήγησε στην ανατροπή και τη βύθισή του. Ακολούθησε έρευνα και επιχείρηση διάσωσης. Η Διεθνής Αμνηστία ωστόσο αναφέρει, μεταξύ άλλων, σε ανακοίνωσή της ότι μαρτυρίες διασωθέντων που δόθηκαν στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, μοιάζουν με ανάλογες μαρτυρίες που είχε συλλέξει στο παρελθόν η Διεθνής Αμνηστία αναφορικά με τις επιχειρήσεις απώθησης που διεξάγει η συνοροφυλακή –δηλαδή, την πρακτική συλλογικής επιστροφής μεταναστών κατά μήκος των συνόρων προς την Τουρκία. Το δελτίο Τύπου της Ύπατης Αρμοστείας αναφέρει ότι οι επιζήσαντες ισχυρίστηκαν ότι, το λιμενικό σκάφος ρυμούλκησε το πλοιάριο με μεγάλη ταχύτητα προς την Τουρκία και στη συνέχεια αυτό ανατράπηκε. Ωστόσο, οι λιμενικές αρχές αρνήθηκαν τους ισχυρισμούς με ακόλουθη δήλωση το απόγευμα της 22ης Ιανουαρίου και επανέλαβαν ότι το πλοιάριο που μετέφερε τους μετανάστες και τους πρόσφυγες ρυμουλκήθηκε προς το Φαρμακονήσι, και όχι πίσω στην Τουρκία. Οι επιχειρήσεις απώθησης ανθρώπων από την Ελλάδα, σύμφωνα με την Διεθνή Αμνηστία, τους στερεί το δικαίωμα να επεξηγήσουν τις ατομικές τους συνθήκες και να εγείρουν αίτημα προστασίας ή άλλες ανησυχίες. Ως εκ τούτου, παραβιάζουν τις διεθνείς υποχρεώσεις της Ελλάδας και το δίκαιο της Ε.Ε. Η διεθνής  οργάνωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει καλέσει επανειλημμένα τις ελληνικές αρχές να σταματήσουν τις επιχειρήσεις απώθησης, όχι μόνο επειδή είναι εντελώς παράνομες, αλλά και επειδή θέτουν τις ζωές των ανθρώπων σε κίνδυνο εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο διεξάγονται. Να σημειώσουμε εδώ ότι  η Ύπατη  Αρμοστεία σε  συστάσεις της προς την Ελλάδα ενόψει της ανάληψης προεδρίας στην Ε.Ε., ανέφερε χαρακτηριστικά ότι οι τελευταίοι μήνες του 2013 έχουν καταδείξει με δραματικό τρόπο το μέγεθος των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν τα κράτη-μέλη στη διαχείριση των συνόρων τους και  της παράτυπης μετανάστευσης με τρόπο που να σέβεται τα θεμελιώδη δικαιώματα. Εκατοντάδες ζωές, όπως ανέφερε προφητικά η Ύπατη Αρμοστεία, χάθηκαν σε δύο περιστατικά που απασχόλησαν εκτενώς τα ΜΜΕ, στα  οποία πλεούμενα βυθίστηκαν κοντά στις ακτές της Ιταλίας και της Μάλτας, ενώ χιλιάδες  άλλοι άνθρωποι υπέφεραν ή έχασαν τη ζωή τους όταν μη αξιόπλοα σκάφη βυθίστηκαν  στην προσπάθειά τους να φτάσουν στην Ευρώπη, παρά τις προσπάθειες της  ακτοφυλακής και των πλοιάρχων, σε πολλές περιπτώσεις, για τη διάσωσή τους. Πολλοί ακόμη άνθρωποι - μεταξύ των οποίων κάποιοι που χρήζουν προστασίας και άλλοι  όχι - επιδιώκουν να εισέλθουν στα Κράτη-Μέλη δια ξηράς ή αέρος, ορισμένες φορές και με επικίνδυνα μέσα. Τα συστήματα για τον έλεγχο της εισόδου, συμπεριλαμβανομένων πολλών νομικών, πολιτικών και επιχειρησιακών ρυθμίσεων υπό την καθοδήγηση της Ε.Ε., έχουν γίνει ιδιαίτερα εξελιγμένα και με διάθεση επαρκών πόρων, ενώ η αποτελεσματικότητά τους εκτείνεται πολύ πέρα από τα γεωγραφικά σύνορα των Κρατών-Μελών, χωρίς όμως αυτό να μεταβάλλει τις διεθνείς ευθύνες των Κρατών-Μελών. Αυτά σημείωνε η Ύπατη Αρμοστεία για τους Πρόσφυγες πριν από λίγες ημέρες, αναγνωρίζοντας τα θετικά που έχουν γίνει, επισημαίνοντας παράλληλα τις όποιες παραλείψεις. Μια ακόμη τραγωδία όμως με νεκρούς και αγνοούμενους πρόσφυγες μετά την Λαμπεντούζα, έρχεται να προστεθεί στον μακρύ τραγικό κατάλογο. Ναι, μπορεί τα τεχνολογικά συστήματα να έχουν εκσυγχρονιστεί και να είναι πλέον αποτελεσματικά, όπως παραδέχεται και η ίδια η ανθρωπιστική οργάνωση. Μπορεί οι πολιτικές αντιμετώπισης των προσφύγων και αιτούντων άσυλο κάτω από της πίεση της κοινής γνώμης να έχουν αλλάξει προς το καλύτερο. Αυτό που συμβαίνει όμως στην Ελλάδα με την επαναπροώθηση φείνεται πως  δεν λέει να σταματήσει. Η νέα τραγωδία στο Φαρμακονήσι κάνει επιτακτική την ανάγκη διερεύνησης των συνθηκών εντοπισμού και διάσωσης των προσφύγων. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει για άλλη μια φορά να αποκρυβούν οι συνθήκες που συνέβη ένα ακόμη τραγικό γεγονός που εκθέτει την χώρα διεθνώς. Ελλάδα και Ιταλία πρωταγωνιστούν αριθμητικά στον μακρύ κατάλογο των απολεσθέντων προσφύγων, μη εξαιρουμένης της Ισπανίας. Απομένει να δούμε ποια μέτρα θα ληφθούν για την προστασία όλων αυτών των εξαναγκασμένων σε προσφυγιά μέσω επικίνδυνων θαλάσσιων οδών ανθρώπων. Και αν αυτά τα μέτρα δεν θα αποκαλύπτουν για άλλη μια φορά την μετατροπή της Ευρώπης σε απόρθητο φρούριο. Η ελληνική προεδρία αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για να φανούν και οι πραγματικές  προθέσεις  της ελληνικής κυβέρνησης.   

Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

Bίντεο Ξηρού, ένοπλη βία & ειδικοί

Πόλεμος έχει ξεσπάσει μεταξύ των δικαστικών και αστυνομικών αρχών για το θέμα της απόδρασης του Χριστόδουλου Ξηρού. Την ίδια στιγμή που το μέλος της 17Ν κάνει έκκληση για συσπείρωση των ένοπλων οργανώσεων στην Ελλάδα και γενικό ξεσηκωμό, κυβέρνηση και αντιπολίτευση διασταυρώνουν τα  ξίφη τους για το σοβαρό αυτό θέμα. Την ίδια στιγμή ο φερόμενος ως αρχηγός της 17Ν, Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, σε επιστολή του στην Ελευθεροτυπία, μιλά για συνομωσία των μυστικών υπηρεσιών και της κυβέρνησης,  κάνοντας λόγο συγκεκριμένα για εντολή των Μυστικών Υπηρεσιών, της Αντιτρομοκρατικής και της κυβέρνησης που τις εποπτεύει. Η παρέμβαση Γιωτόπουλου δημιουργεί πολλά  ερωτηματικά, αφού αναφέρει ότι παρόμοια άδεια σε άλλο μέλος της 17Ν, συνοδεύτηκε από στενή παρακολούθηση από την Αντιτρομοκρατική. Η ιστορία περιπλέκεται, λοιπόν, από την στιγμή μάλιστα που κανείς δεν μπορεί να βγάλει εγγυημένα συμπεράσματα. Εικασίες μόνο μπορούν να γίνουν, αν κοιτάξει κανείς πέρα από τις δηλώσεις και τα βιντεοσκοπημένα μηνύματα. Οι απορίες είναι πολλές και έχουν να κάνουν ιδίως  με την συμπεριφορά των αρχών αλλά και την έξαρση της ένοπλης βίας, που το τελευταίο διάστημα μονοπωλεί την επικαιρότητα. Για την κυβέρνηση, η έξαρση αυτή θέτει σε κίνδυνο την ελληνική προεδρία στην ΕΕ. Για την αντιπολίτευση, που κοιτά καχύποπτα όλες αυτές τις εξελίξεις, τα πράγματα πηγαίνουν προς το χειρότερο. Πάντως η πίεση στην ελληνική κοινωνία μεγαλώνει, αφού και η καταστολή κατά τα φαινόμενα αναμένεται να ενταθεί, και η πολιτική αντιπαράθεση δεν πρόκειται να καταλαγιάσει. Η επαναδραστηριοποίηση του ένοπλου αντάρτικου πόλης στην Ελλάδα, ο πολλαπλασιασμός των χτυπημάτων σε βάρος καίριων στόχων, υπηρετεί μονάχα το βολικό ανακάτεμα της πολιτικής τράπουλας  σε μια χώρα που στενάζει υπό το βάρος των συνεχών μέτρων λιτότητας. Η κυβέρνηση αποκτά άλλοθι για την άσκηση σφιχτής πολιτικής όχι μόνο εις ότι αφορά τα οικονομικά αλλά και στο κοινωνικό πεδίο, ποινικοποιώντας την κάθε συμπεριφορά στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Με λίγα λόγια, ο καθένας που έχει κάτι να πει κατά της κυβερνητικής πολιτικής και μιλά για ελευθερία έκφρασης ως πεμπτουσία της Δημοκρατίας, βαφτίζεται  είτε φίλα προσκείμενος στην τρομοκρατία, ή στην καλύτερη των περιπτώσεων ως περιθώριο.  Γνωστές αυτές οι καταστάσεις από παλιά, από τότε που υπήρχαν κράτη και την πολιτική ασκούσαν συχνά οι μυστικές υπηρεσίες. Και δεν αναφέρομαι στην απαράμιλλη προβοκατορολογία των κομμάτων της Αριστεράς, παρά στις διάφορες σκευωρίες που από καιρό εις καιρό λαμβάνουν χώρα. Μπαίνει στην ένοπλη δράση λοιπόν και πάλι ο Χριστόδουλος Ξηρός, ανεξαρτήτου το πώς και με ποιους και το αντάρτικο πόλης παίρνει νέα μορφή. Το παρόν άρθρο δεν φιλοδοξεί να προβλέψει την κατάληξη αυτής της νέας αναγγελίας ένοπλης δράσης. Πολύ περισσότερο να την εξυμνήσει ή να την εκθειάσει σε εποχές όπου η απελπισία οδηγεί πολλούς στην παρανομία και άλλους σε απερίσκεπτες ή ξεπερασμένου τύπου ενέργειες. Εξάλλου η επανάσταση δεν  είναι  προνόμιο της ένοπλης δράσης ούτε αποκλειστικό τσιτάτο στα χείλη επαγγελματιών τους είδους. Τα λεγόμενα στο βίντεο Ξηρού μπορούν να κριθούν από τον κάθε πολίτη ξεχωριστά που επιλέγει την εκάστοτε πολιτική πρακτική αντίστασης απέναντι στο κάθε λογής ολοκληρωτισμό. Θαυμάζω όμως όλους αυτούς τους συναδέλφους που σπεύδουν να παπαγαλίσουν με το αστυνομικό τους δαιμόνιο τις συνθήκες απόδρασης Ξηρού και να παραστήσουν τους αυτόκλητους εισαγγελείς. Με τεχνητές απορίες που οδηγούν στην διαμόρφωση νέων λευκών κελιών για τους όποιους συλληφθέντες για ένοπλη βία, με ειρωνεία και λαϊκίζουσα συμπεριφορά απέναντι στο όποιο κάλεσμα για ένοπλη δράση που θα έπρεπε να είναι αντικείμενο εκτενών συζητήσεων όχι από ειδικούς αλλά από πολίτες που θέλουν να αντιδράσουν αλλά δεν προτιμούν τα όπλα, με γέλια και στομφώδεις ρήσεις από την μεριά των κάθε λογής εμπειρογνωμόνων, που διεκδικούν δάφνες στο όνομα των επαγγελμάτων τους, αυτό που αποκαλείται ένοπλη βία δεν  αντιμετωπίζεται ούτε με καταστολή ούτε και με δημιουργία συνθηκών κοινωνικής ζούγκλας. Η βία από καταβολής της είναι επιβολή, είτε προέρχεται από το κράτος είτε από αλλού. Η βία στην βία επίσης δεν είναι ουσιαστική απάντηση αφού οδηγεί και πάλι σε βία κοκ. Η δε αυτονομία απέχει παρασάγγας από παρόμοιες πρακτικές που οικειοποιήθηκε ιστορικά  ο πανταχόθεν ολοκληρωτισμός. Σε τελική ανάλυση, δράση δεν σημαίνει μονομερώς βία ούτε όμως και άτακτη υποχώρηση. Δράση είναι κάτι άλλο, απέχει παρασάγγας από την επιθετικότητα και την εκδίκηση, ειδικά η αυτόνομη δράση που αναζητείται συχνά από τους πολίτες, οι οποίοι επιθυμούν να αποτινάξουν τον κηδεμονευτικό  κομματικό  ζυγό.  Το θέμα λοιπόν με την απόδραση Ξηρού χρήζει διαφορετικής αντιμετώπισης. Πολύ περισσότερο μάλιστα που έχει γίνει σε μια εποχή απόλυτα ακατάλληλη για περαιτέρω εντάσεις. Βέβαια την κυβέρνηση την συμφέρει αυτή η κατάσταση, καθώς λειτουργεί τρόπον τινα αποπροσανατολιστικά. Θα έλεγε κανείς πως ρίχνει λάδι στη φωτιά και αναζωπυρώνει παλαιότερες καταστάσεις. Σε τελική ανάλυση, προκαλεί κοινωνικούς τριγμούς και σοβαρές ενστάσεις. Αλλά πάνω απ όλα ανασύρει στο προσκήνιο όλους τους δαφνοστεφανωμένους τιμητές σε θέματα τρομοκρατίας που κοσμούν τις κάθε είδους έκτακτες εκπομπές. Και το θέαμα αυτό είναι αρκούντως αποκρουστικό.        

Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

Οι αποκαλύψεις της Δικαιοσύνης & η απόκρυψη της ζούγκλας

Τα δικαστήρια και οι φυλακές παραμένουν ανοιχτά για τις παλαιότερες υποθέσεις, δεν λειτουργούν όμως για τις καινούργιες. Μην πανικοβάλλεστε. Δεν ανακαλύψαμε κάποιοι τρανταχτό σκάνδαλο, απλά βλέπουμε την αυθαιρεσία που βγάζει μάτια στις κρατικές υπηρεσίες και τις αρχές. Μια μονάχα επίσκεψη στις εφορίες, τις τράπεζες και τους Οργανισμούς σας αποζημιώνει χαρακτηριστικά. Υπάλληλοι πανικοβλημένοι αναμασούν τους νέους νόμους και κοιτούν πως θα την γλιτώσουν από τις απορίες των πολιτών, που άναυδοι προσπαθούν να βγάλουν άκρη από τις νέες νομοθεσίες και τις αποφάσεις υπό την πίεση της τρόικα. Οι πολίτες δεν ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν και οι υπάλληλοι γίνονται αποδέκτες της οργής τους, επειδή έχουν ακόμη δουλειά και παίρνουν μισθό. Έτσι κατάντησαν την ελληνική κοινωνία, βαθύτατα ανταγωνιστική και γεμάτη αντιδικίες, με πολίτες υπό το κράτος του τρόμου για την επόμενη μέρα. Οι αντιπαραθέσεις είναι σε ημερησία διάταξη, οι φωνές για τις ελλείψεις σε προσωπικό ανταγωνίζονται τους αναθεματισμούς κατά της υποτιθέμενης αργοπορίας των υπαλλήλων, όταν ένας ή μία εξυπηρετούν εκατοντάδες. Για όλο αυτό το σκηνικό με την απέραντη γραφειοκρατία, καμαρώνουν οι υπουργοί και βαφτίζοντας το προκλητικά ως καταπολέμηση της μέχρι τώρα νοσηρότητας, πανηγυρίζοντας παράλληλα γιατί κάποιοι έχασαν τις δουλειές τους και πολλοί άλλοι έμειναν χωρίς ηλεκτρικό στο όνομα των περικοπών. Την «ανάπτυξη» αυτή και την «πρόοδο» την βλέπουμε σε όλες τις Δημόσιες υπηρεσίες, με τις «ξαφνικές» επισκέψεις των υπουργών που θέλουν να βάλουν τάξη στο χάος, να βλέπουν το φως της δημοσιότητας, συνεπικουρώντας με τον τρόπο αυτό στο κυβερνητικό σχέδιο. Παρατηρούμε βέβαια την ανέχεια αλλά και την αγανάκτηση παράλληλα ενός μεγάλου μέρους του ελληνικού πληθυσμού, που βαρέθηκε να ακούει τα περί ανάκαμψης και βάλθηκε να κατηγορεί τους πάντες για την διαιώνιση της μιζέριας. Όμως τα δικαστήρια και οι φυλακές ετοιμάζονται μόνο για τις παλιές υποθέσεις, για τα παλιά ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, τις μίζες και την διαφθορά. Αυτές οι παλιές υποθέσεις κατακλύζουν τα media, παγιδεύοντας τους συναδέλφους στην δίνη της υποτιθέμενης κάθαρσης. Η διαφθορά όμως συνεχίζεται ακατάπαυστα, όσο και αν θέλουν κάποιοι να ωραιοποιήσουν την κατάσταση. Με παρόμοιες τακτικές, με τεχνάσματα που προσπερνιούνται με συνοπτικές διαδικασίες στα κίτρινα δελτία των οκτώ, που φεγγοβολούν όταν πληροφορούν για τον γάμο ή το διαζύγιο του τάδε επώνυμου/ης, με προκλητικές δηλώσεις περί παραμερισμού της γραφειοκρατίας, βάζουν στην άκρη τις όποιες περιπέτειες αντιμετωπίζουν καθημερινά οι πολίτες που στήνονται στις ουρές από τα χαράματα για να εξυπηρετηθούν. Η υποκρισία τούτη που αποκαλύπτεται καθημερινά με μια και μόνη επίσκεψη στις κρατικές Υπηρεσίες, σε συνάφεια με τις «θυελλώδεις» αποκαλύψεις για τις αμαρτίες του παρελθόντος που αθωώνουν πανηγυρικά παρόν και μέλλον, αποτελούν το μενού της τραγικής ελληνικής καθημερινότητας που βρίθει από σήψη και παρακμή. Όμως δεν φαίνεται να διδάσκονται από όλα αυτά οι κυβερνώντες. Τουναντίον το παιχνίδι τούτο τους εξυπηρετεί εις το διηνεκές. Αποκαλούν «θαύμα» τις θυσίες των πολιτών, μονοπωλούν τα δελτία με τις προκλητικές τους δηλώσεις πως οι κριτικές είναι «κακόπιστες» και αρκούντως «αντιπατριωτικές». Προβάλλουν μάλιστα με κάθε τρόπο τις κινήσεις της Δικαιοσύνης για τις πληγές του παρελθόντος, τις καταδίκες των «λίγων» επίορκων που πλούτιζαν σε βάρος της πλειοψηφίας. Οποία υποκρισία, αγαπητοί φίλοι, το γεγονός ότι οι πολλοί ήταν τάχα νομοταγείς και αδιάφθοροι. Οποία ντροπή όταν για να κάνεις την δουλειά σου και να μην περιμένεις πρέπει να αναζητήσεις τον κατάλληλο στην κατάλληλη θέση. Και αυτό το ξέρουν οι πάντες. Το χρειάζονται όλοι για να μην στήνονται στις ουρές. Δικαιοσύνη λοιπόν μόνο για να ξεχαστεί η θλιβερή πραγματικότητα. Ποινές για τα «καμένα» χαρτιά και τους αποδιοπομπαίους τράγους των κομμάτων, στο όνομα του εκσυγχρονισμού και της υποτιθέμενης επιβολής του νόμου. Όμως ο νόμος αυτός εφαρμόζεται πάντα για κάποιο λόγο, έχοντας πρωτίστως κάποια αφορμή. Κοινώς τα δικαστήρια και οι φυλακές ανοίγουν τις πύλες τους επιλεκτικά. Μην πανικοβάλλεστε, όμως, δεν είναι όλη η Ελλάδα παράνομη. Αυτό θα το αποφασίσουν οι εκάστοτε τοποτηρητές, όταν θα δώσουν την εντολή για να κληθούν οι μάρτυρες των σκανδάλων που μετατίθενται συνεχώς στο απώτερο μέλλον για να υπάρξει ομαλό παρόν. Πολύ απλά γιατί τότε θα έχει καταπραϋνθεί η λαϊκή οργή και το έργο της Δικαιοσύνης θα είναι ευκολότερο.     

Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

Τρόικα, νέα μέτρα & ασαφείς δηλώσεις

Έτοιμη δηλώνει η κυβέρνηση ενόψει της  έλευσης της τρόικας. Συνεχείς συσκέψεις για τον καλύτερο συντονισμό όλων των υπουργείων, με αφορμή τον νέο έλεγχο και  ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, δηλώνει ότι η τρόικα δεν έχει σκληρύνει τη στάση της. Από μόνη της όμως αυτή η εντατική κυβερνητική προετοιμασία, σε συνδυασμό με τις ολοένα και περισσότερες απαιτήσεις που προβάλλονται κάθε φορά που γίνεται η νέα επίσκεψη, αποδεικνύει ότι οι δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών, μάλλον στοχεύουν στον κατευνασμό της ανησυχίας. Γιατί πράγματι, κάθε φορά που η τρόικα επισκέπτεται την Ελλάδα, αλλάζουν τα δεδομένα και νέες αξιώσεις κάνουν την εμφάνισή τους ή νέες εμπλοκές δυσχεραίνουν τις εκάστοτε διαπραγματεύσεις. Τα δε νέα μέτρα φαντάζουν κάθε φορά πιθανά και ας το αρνούνται κατηγορηματικά στην κυβέρνηση. Η σύγχυση είναι εμφανής και στο πολιτικό πεδίο. Η ΔΗΜΑΡ, που μόλις πριν από λίγο καιρό βρισκόταν στην κυβέρνηση, υποδεικνύει στους κυβερνητικούς αξιωματούχους πως  οφείλουν  να κάνουν σαφές στην τρόικα,  ότι η χώρα δεν πρόκειται να δεχθεί τη λήψη νέων μέτρων - οριζόντιων ή στοχευμένων - που επιβαρύνουν την κοινωνία, πως πρέπει να αποκρούσουν τις απαράδεκτες αξιώσεις της  και να διεκδικήσουν ουσιαστικές αλλαγές στο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, ώστε να αντικατασταθούν τα μέτρα που αποδείχθηκαν αναποτελεσματικά και να συνδεθεί αυτό με δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις, με την ανασυγκρότηση της δημόσιας διοίκησης, την αναζωογόνηση της αγοράς και τη δημιουργία πλαισίου κοινωνικής προστασίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την πλευρά του, επισημαίνει, ανάμεσα στα άλλα,  ότι όσο η πολιτική της λιτότητας συνεχίζεται, προοπτική εξόδου από την κρίση  δεν υπάρχει και πως όσο περισσότερο μεγαλώνει η καταστροφή, τόσο σκληρότερα μέτρα προωθούν οι δανειστές και η κυβέρνηση. Είναι σαφές λοιπόν ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν έχουν την  ίδια άποψη με την κυβέρνηση και τον υπουργό Οικονομικών και φυσικά με τον πρωθυπουργό, ο οποίος επιμένει να αναφέρεται στην ανάπτυξη. Τα οικονομικά στοιχεία βέβαια τον διαψεύδουν, την στιγμή μάλιστα που χιλιάδες νέοι και πολλά φωτεινά μυαλά επιλέγουν την οδό της μετανάστευσης ως μονόδρομο. Οι νέες φορολογίες στην ακίνητη περιουσία, η κατά περίπτωση αλλαγή των καταβολών στις ΔΕΚΟ που δεν είναι και τόσο ορατές με την πρώτη ματιά, η συνεχιζόμενη διατήρηση των υψηλών τιμών στην αγορά που καθιστούν σχεδόν αδύνατη την επαφή με τους καταναλωτές και το παράλληλο κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων, αδρανοποιούν τα επιχειρήματα του Αντώνη Σαμαρά και ανατρέπουν ουσιαστικά τις διαβεβαιώσεις του υπουργού Οικονομικών πως η τρόικα δεν πρόκειται να επιβάλλει νέα μέτρα. Όσο θα επισκέπτεται την Ελλάδα και κατά την γνώμη της δεν επιτυγχάνονται οι στόχοι, τα νέα μέτρα θα είναι πάντα πιθανά. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά στην κυβέρνηση, το διαπιστώνουν στις επαναλαμβανόμενες εμπλοκές στις συνομιλίες με την τρόικα, το έχουν εμπεδώσει από τις νέες σκληρές απαιτήσεις της για σφιχτή οικονομική πολιτική. Σε σημείο μάλιστα που αρκετά κυβερνητικά στελέχη να ξεσπούν σε βάρος της. Ας μην αναφέρονται λοιπόν για αλλαγή του κλίματος και ευοίωνες προοπτικές ανάπτυξης, την στιγμή που η ίδια η τρόικα το βλέπει διαφορετικά, ασχέτως αν οι ευρωπαίοι εταίροι και οι συνήθεις επικριτές της χώρας, κάνουν λόγο για «γενναία προσπάθεια» και «θυσίες» των Ελλήνων. Αυτού του είδους οι αντιφατικές συμπεριφορές εντάσσονται στο πλαίσιο της δημιουργίας κλίματος ανασφάλειας και πανικού στις τάξεις των Ελλήνων πολιτών, προκειμένου να μην εφησυχάζουν πως η λιτότητα θα σταματήσει εδώ. Εξάλλου, αλλεπάλληλες δηλώσεις ευρωπαίων ειδικών σε θέματα κρίσεων δεν δίνουν και πολλές ελπίδες για οικονομική ανάκαμψη, παρά το γεγονός ότι αξιωματούχοι των Βρυξελλών και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων διαπιστώνουν επιλεκτικές προόδους στην χώρα μας. Το κλίμα λοιπόν είναι ανησυχητικό, παρά τις προσπάθειες του Έλληνα πρωθυπουργού να το μετριάσει. Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε φορά που έρχεται η τρόικα, συμβαίνει και ένα νέο επεισόδιο στις διαπραγματεύσεις. Βέβαια η τακτική υποχώρησης της κυβέρνησης είναι κανόνας και από αυτήν την πλευρά μπορεί να μην προκύψει και νέα εμπλοκή. Όμως η κατάσταση ουσιαστικά δεν αλλάζει. Η εποχή όπου οι πολίτες θα μπορούν να «βγουν» με ασφάλεια στις αγορές και να δανειστούν με χαμηλά επιτόκια για να αποπληρώσουν τα χρέη τους, απέχει παρασάγγας. Οι τράπεζες έχουν δημιουργήσει ασφυκτικό κλοιό στους δανειολήπτες των προηγούμενων ετών, συμπεριφερόμενες με την μεγαλύτερη δυνατή αυστηρότητα εν καιρώ κρίσης. Η κυβέρνηση δε και ειδικά το Υπουργείο Οικονομικών δεν βάζει το χέρι στην φωτιά και αφήνει τα νοικοκυριά στο έλεος της χρεωκοπίας. Η κατάσταση λοιπόν δεν έχει καλυτερεύσει στο παραμικρό, όπως επιβεβαιώνουν και τα εκάστοτε οικονομικά στατιστικά στοιχεία. Επιμέρους διορθώσεις/παρεμβάσεις μπορεί να έχουν γίνει, κάποιοι μπορεί να μπήκαν στην φυλακή και κάποιοι να συνελήφθησαν για διαφθορά προκειμένου να επιδειχθεί έργο, η συνολική όμως εικόνα παραμένει αμετάβλητη. Και η τρόικα είναι και πάλι εδώ. Και οι νέες δηλώσεις ετοιμάζονται πυρετωδώς. Γιατί πολύ απλά κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά ότι τα εν λόγω παζάρια δεν γίνονται στο όνομα της έντασης των όρων λιτότητας. Γιατί πάντα όταν ερωτάται ο υπουργός Οικονομικών στο Μαξίμου αν θα έχουμε και πάλι νέα μέτρα, οι απαντήσεις θα είναι ασαφείς και υπό το βάρος της έντασης των διαπραγματεύσεων με την τρόικα, που πάντα ζητά και κάτι περισσότερο.   

Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

Αρχαία Ελλάδα, πολιτισμός & σύγχρονες ολιγαρχίες

Ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μανουέλ Μπαρόζο, στην ομιλία του στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο σχετικά με την Ελληνική Προεδρία, συνεχάρη τον έλληνα πρωθυπουργό, παρατηρώντας παράλληλα ότι χωρίς την Ελλάδα, ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός δεν θα υπήρχε με τη μορφή που τον ξέρουμε σήμερα. Εξέφρασε επιπλέον την πεποίθηση ότι θα οφείλονται πολλά στο μέλλον και στη σύγχρονη Ελλάδα, για το μεγαλειώδες παράδειγμα θάρρους, αποφασιστικότητας και δέσμευσης στην Ευρώπη την οποία τόσο ο Έλληνας Πρωθυπουργός όσο και οι πολίτες της Ελλάδας επιδεικνύουν. Οι απορίες περί τούτου πολλές. Τα ερωτήματα ακόμη περισσότερα. Ο πρόεδρος της Κομισιόν αγνοεί προφανώς ότι οι αρχαίοι Έλληνες και ειδικά η Αθηναϊκή Πολιτεία δεν δίδαξαν παρά την άμεση δημοκρατία στην πράξη, με την εκκλησία του Δήμου και όλους τους δημοκρατικούς νόμους που έδωσαν τα φώτα σε πολλά μετέπειτα κοινωνικά κινήματα για την ελευθερία. Το ίδιο προφανώς αγνοούν και οι υπόλοιποι ευρωπαίοι εταίροι, μιας και το περίφημο όραμα για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση βασίζεται σε αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες, με αιρετούς ανά τέσσερα χρόνια βουλευτές, κοινώς καρεκλοκένταυρους. Οι συγκρίσεις με την αρχαία Ελλάδα, λοιπόν, είναι επιεικώς ατυχείς και πάνω απ όλα αποπροσανατολιστικές, ειδικά μάλιστα όταν ο πρόεδρος της Κομισιόν μιλά για τις τωρινές θυσίες του ελληνικού λαού. Με λίγα λόγια, και δημοκρατία δεν υπάρχει πουθενά - τουλάχιστον όπως την εννοούσαν στην αρχαία Αθήνα - και η φιλοσοφική σκέψη έχει χαθεί, γιατί ακριβώς σε εκείνες τις κοινωνίες αναπτύχθηκαν όλες οι φιλοσοφικές σχολές και γενικότερα εξελίχθηκαν οι τέχνες και οι επιστήμες. Αιώνες μετά, ο πρόεδρος της Κομισιόν και οι συν αυτώ επικαλούνται την αρχαία Ελλάδα και τον πολιτισμό της, αγνοώντας επιδεικτικά το γεγονός ότι από εκείνον τον πολιτισμό δεν διδάχθηκαν τίποτε οι μετέπειτα εξουσίες. Ο Μανουέλ Μπαρόζο δεν είναι παρά το τυπικό δείγμα του μέσου ευρωπαίου που παρά το γεγονός ότι θαυμάζει τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό περισσότερο και από τους ίδιους τους Έλληνες, εντούτοις δεν κάνει το παραμικρό για να τον πλησιάσει από πολιτικοκοινωνικής σκοπιάς. Οι εξουσίες στην Ευρώπη ταυτίζουν τεχνηέντως το αρχαιοελληνικό μεγαλείο με τις τωρινές θυσίες του ελληνικού λαού σχετικά με την ανταπόκρισή του στην σκληρή λιτότητα. Τι είδους παρομοίωση είναι αυτή; Ποιος Έλληνας που γνωρίζει την ιστορία του αναφορικά με την Δημοκρατία δεν φρίττει στο άκουσμα παρόμοιων εξισωτικών επιχειρημάτων, που στοχεύουν στην αποσιώπηση της αδικίας; Και σε τελευταία ανάλυση, πως ακριβώς αυτές οι εξουσίες τολμούν να βάλουν στο στόμα τους τον Αριστοτέλη, τον Ηρόδοτο, τον Αισχύλο ή τους Σοφιστές, τους Σκεπτικιστές, τους Επικούριους και τους Ελεάτες; Στις σύγχρονες ολιγαρχίες με τα σαθρά κοινωνικά αντιδημοκρατικά συστήματα, ο λόγος είναι πάντα ο ίδιος: «η σημερινή Δημοκρατία είναι η καλύτερη δυνατή». Πλάθουν οράματα ή απλά δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα; Οι απαντήσεις πολλές, το ίδιο και η πίκρα. Όμως για να δούμε τι άλλο έχουν να πουν για να γλυκάνουν τον πόνο του μέσου Έλληνα, που καλείται να πληρώσει εις το διηνεκές, καμαρώνοντας παράλληλα για έξι μήνες ότι θα η χώρα του θα έχει το τιμόνι στην ΕΕ. Οι αρχαίοι Έλληνες ήξεραν να αναγνωρίζουν το μέλλον από τους οιωνούς. Παρατηρούσαν τις εκδηλώσεις και εκφάνσεις της φύσης και στοχάζονταν σε καθεστώς ελευθερίας, τουλάχιστον εις ότι αφορά την ποιότητα των φιλοσοφικών επιχειρημάτων. Η δικαιοσύνη στην Αθηναϊκή Πολιτεία ήταν το άλφα και το ωμέγα της λειτουργίας του πολιτεύματος. Η ειμαρμένη, η ύβρις, το πεπρωμένο, και πολλά άλλα έχουν προέλευση από αυτήν ακριβώς την Δημοκρατία. Ποια φώτα πήραν οι μετέπειτα εξουσίες και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα Δύσης και Ανατολής που οδήγησαν τους λαούς στα σφαγεία των Παγκοσμίων πολέμων; Ποιος εξοστρακισμός - κατά το αρχαιοελληνικό έθιμο – εφαρμόστηκε επί του πρακτέου για τους δήμιους των περασμένων αιώνων; Ψιλά γράμματα θα πει κάποιος. Όμως κάτι τέτοια χαρωπά σαν αυτά του Μανουέλ Μπαρόζο δεν περνούν απαρατήρητα. Ποιο είναι το θέμα μας τώρα, εν έτη 2014; Ότι έχουμε την προεδρία. Και μετά από εκεί τι; Θα παύσουν οι θυσίες του ελληνικού λαού; Ασφαλώς και όχι. Ας αφήσουν λοιπόν τις θεωρίες για την αρχαία Ελλάδα. Ας κοιτάξουν καλύτερα τα συστήματά τους όλοι αυτοί οι εκπρόσωποι των κρατών που την λέξη «Δημοκρατία» την έχουν στο τσεπάκι. Και σε ότι αφορά τα όποια εξισωτικά επιχειρήματα μεταξύ του αρχαιοελληνικού θαύματος και της τωρινής ελληνικής αντοχής, ας κρατούν καλύτερα μικρό καλάθι. Γιατί οι λαοί δεν έχουν απαντήσει ακόμη, είτε αυτοί που ζουν στον κατ΄ευφημισμό πλούσιο ευρωπαϊκό Βορρά είτε στον φτωχό Νότο. Κοινή συνισταμένη τους, η Ελευθερία και η Δημοκρατία. Όραμά τους; Μια κοινωνία απαλλαγμένη από λιτότητα, διαφθορά, παρανομία και σκάνδαλα. Μια σύγχρονη Αθηναϊκή Πολιτεία με δίκαιους νόμους και όχι εκβιαστικές εντολές από τις εκάστοτε ολιγαρχικές εξουσίες.

Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2014

Αποκαλύψεις & σκάνδαλα στο όνομα της διαφάνειας

Η έναρξη της ελληνικής προεδρίας στην ΕΕ συνοδεύτηκε με εξελίξεις στα θέματα της ένοπλης βίας αλλά και στο ταχυδρομικό ταμιευτήριο. Δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρηρτη η χώρα μας τώρα που αναλαμβάνει το τιμόνι της ΕΕ, ειδικά σε μια εποχή όπου οι δικαστικές αρχές έχουν πολύ δουλειά με το ξεκαθάρισμα των παλαιότερων υποθέσεων. Και αναρωτιέται κανείς: Πως ξαφνικά βγαίνουν όλα στην φόρα; Πως και με ποιο σκεπτικό προωθούνται στην Δικαιοσύνη με συνοπτικές διαδικασίες υποθέσεις, που αν μη τι άλλο μπήκαν στα συρτάρια τις προηγούμενες δεκαετίες; Λες και τώρα κατάλαβαν πως υπάρχει ποινική δίωξη, λες και ξύπνησαν από την χειμμερία νάρκη, ανακαλύπτουν την μία ατασθαλία μετά την άλλη, λες και δεν κυβερνούσαν άλλοι πριν, λες και το θέμα ήταν να φανεί έργο από ένα χρονικό σημείο και μετά. Και αν πράγματι αυτό συμβαίνει, γιατί δεν σύρονται στα δικαστήρια όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, που αν μη τι άλλο τουλάχιστον συντήρησαν ή συγκάλυψαν όλα αυτά τα σκάνδαλα; Γιατί δεν καλούνται όλοι οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί να καταθέσουν για όλες αυτές τις αμαρτίες που οδήγησαν την χώρα πέρα από τα όριά της; Δεν πείθει κανέναν η τωρινή «ξαφνική» αποκάλυψη όλων αυτών των κραυγαλέων υποθέσεων στο όνομα της εξυγίανσης και της καταπολέμησης της διαφθοράς. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να εφησυχάζουν οι πολίτες πως το κράτος πλέον κάνει καλά την δουλειά του, γιατί πολύ απλά αυτά έλεγαν και τα προηγούμενα χρόνια. Η όποια «διαφάνεια» θα πρέπει να συνοδεύεται από τις εγγυήσεις ότι οι Αρχές θα παρέμβουν αν παραστεί ξανά ανάγκη και όχι μόνον τότε που θα οργιάζουν οι φήμες. Με λίγα λόγια: κάποιος ή κάποιοι θα πρέπει να εγγυηθούν πως η παραμικρή ατασθαλία θα επιφέρει την μέγιστη ποινή για τους παρανομούντες και πως τα περιθώρια για διάπραξη παρόμοιων οικονομικών εγκλημάτων θα ελαχιστοποιηθούν, λόγω αυτής ακριβώς της αυστηρής αντιμετώπισης των αξιόποινων πράξεων. Μηδενική ανοχή, λοιπόν, και όχι κομπορρημοσύνες στο όνομα της διαφάνειας, μιας λέξης που χρησιμοποιείται κατά κόρον από τα τέλη της δεκαετίας του ΄80, όταν ανάλογα μεγάλα σκάνδαλα επισκίασαν την ασταμάτητη προσφορά αγαθών στους πολίτες από μια υποτιθέμενα «σοσιαλιστική»κυβέρνηση. Η σημερινή δεξιά, που κανείς πια δεν μπορεί να προσδιορίσει το εύρος της, καμαρώνει για τς επιτυχίες της, παρά τον μνημονιακό βρόγχο που έχει προ πολλού περισφίξει τον λαιμό των πολιτών. Κομπάζει για την διαφάνεια και την αποτελεσματικότητα του κράτους, τη στιγμή που ολοένα και περισσότερα σκάνδαλα μονοπωλούν την επικαιρότητα, χωρίς να εξαιρούνται κυβερνητικά στελέχη των προηγούμενων δύο τετραετιών. Με λίγα λόγια, απλά ξεσκαρτάρεται η προηγούμενη οκταετία και ανασύρονται υποθέσεις που πριν από τέσσερα χρόνια μπορέι και να θεωρούνταν απλά αποκυήματα νοσηρής φαντασίας. Με μαθηματική ακρίβεια, τα επόμενα τέσσερα χρόνια, νέες αποκαλύψεις θα βάλουν στο στόχαστρο τωρινά κυβερνητικά στελέχη, πάλι στο όνομα της διαφάνειας και της καταπολέμησης της διαφθοράς. Το παράδειγμα είναι χαρακτηριατικό, αν ο ΣΥΡΙΖΑ επικρατήσει στις επόμενες εκλογές. Λένε λοιπόν πως η τωρινή διακυβέρνηση του τόπου είναι αρκούντως ξεχωριστή. Θεωρούν πως το ξεκαθάρισμα παλαιότερων υποθέσεων δείχνει πως και θέληση υπάρχει αλλά προπαντός αποφασιστικότητα. Παίθονται άραγε οι πολίτες; Πιστεύουν πως τα επιχειρήματα είναι επαρκή; Θεωρητικά, ναι. Στην πράξη όμως, οι ατασθαλίες συνεχίζονται. Το ταχυδρομικό ταμιευτήριο είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Τα δείγματα γραφής, λοιπόν, δεν είναι και τόσο ξεκάθαρα. Και περνούν τα χρόνια και νέες αποκαλύψεις κάνουν τον γύρο της χώρας. Κάτι που  σημαίνει πως το  τοπίο δεν ξεκαθάρισε ούτε πρόκειται να ξεκαθαρίσει  από την διαφθορά. Τουναντίον, υπάρχει πολύ δουλειά ακόμη και πάνω απ΄όλα διαδοχικές αποκαλύψεις όταν υπάρχει λόγοςε να φανεί έργο από την εκάστοετε εξουσία.. Θ φανεί αυτό το επόμενο χρονικό διάστημα μέχρι τις ευρωεκλογές. Πως οι ύποπτοι διάπραξης οικονομικών εγκλημέτων είνια πολύ περισσότεροι και πως την κάθε κυβέρνηση την συμφέρει να παρουσιάζεται ως εκείνη που έβαλε τάξη στο χάος. Ένα χάος που αποκαλύπτεται κάθε φορά που μια καινούργια κυβέρνηση κομπορρημονεί στο όνομα της διαφάνειας και της αξιοκρατίας, αποδίδοντας τις ευθύνες στην προηγούμενη, θεωρώντας παράλληλα πως οι σκοτεινές αποκαλύψεις δεν αφορούν παρά το μακρινό παρελθόν. 

Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014

Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα: κριτική & κυβερνητικοί ισχυρισμοί

Κριτική για ελλείψεις και παραλείψεις στο προς διαβούλευση κυβερνητικό Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, άσκησε η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, ισχυριζόμενη ότι ούτε «εθνικό» είναι, καθώς συντάχθηκε μέσα από απόλυτη μονομέρεια, ούτε τα δικαιώματα έρχεται να υπηρετήσει, αποτελώντας μόνο έναν επιδερμικό απολογισμό δράσεων. Το  Εθνικό Σχέδιο  Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, παρουσίασε στις 10/12/13 Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων η ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η εκπόνηση του Σχεδίου πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Γενικού Γραμματέα Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Γιώργο Σούρλα και τη συνδρομή των συναρμοδίων Υπουργείων και φορέων. Στις παρατηρήσεις της για το σχέδιο αυτό η οργάνωση επεσήμανε ότι οι συνθήκες κράτησης, όχι μόνο στα αστυνομικά κρατητήρια αλλά και εντός των σωφρονιστικών καταστημάτων υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής της απαγόρευσης των βασανιστηρίων και της απαγόρευσης της απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης.  Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο είναι ότι δεν γίνεται διάκριση μεταξύ Κέντρων Ταυτοποίησης Υπηκοότητας και  Κέντρων Πρώτης Υποδοχής. Ο Γενικός Κανονισμός Λειτουργίας Περιφερειακών Υπηρεσιών Πρώτης Υποδοχής αφορά μόνο την Υπηρεσία Πρώτης Υποδοχής και δεν καλύπτει τους λοιπούς προαναφερόμενους χώρους κράτησης. Σημειώνεται δε ότι δεδομένης της έλλειψης προσωπικού στην Υπηρεσία Πρώτης Υποδοχής, οι ανάγκες λειτουργίας των Κέντρων Πρώτης Υποδοχής και των κινητών της μονάδων καλύπτονται κυρίως από ΜΚΟ και αστυνομικό προσωπικό. Δεν αναφέρεται επίσης πως θα διασφαλιστεί η λειτουργία του Συνηγόρου του Πολίτη ως εθνικού μηχανισμού πρόληψης, ενώ αναφορικά με το Γραφείο Αντιμετώπισης Περιστατικών Αυθαιρεσίας, αυτό δεν έχει λειτουργήσει ακόμα, ενώ και το ίδιο το νομοθετικό του πλαίσιο δεν ακολουθεί τις διεθνείς προδιαγραφές που πλέον ισχύουν σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη ως προς την ανεξαρτησία και αμεροληψία τέτοιου ελεγκτικού μηχανισμού. Αναφορικά με το σωφρονιστικό σύστημα δεν γίνεται καμία αναφορά στο τι βελτιώσεις αναμένεται να επιφέρει ο νέος Σωφρονιστικός Κώδικας. Επιπλέον, δεν γίνεται αναφορά στο ζήτημα των υποδίκων που συμβάλλει στον υπερπληθυσμό και στις κακές συνθήκες κράτησης. Η ανέγερση νέων καταστημάτων κράτησης από μόνη της δεν αρκεί για την επίλυση των προβλημάτων. Δεν υπάρχει καμία αναφορά στο ζήτημα της επανένταξης των αποφυλακισθέντων, σημειώνει χαρακτηριστικά η οργάνωση. Εις ότι αφορά το άσυλο και τους Άσυλο-πρόσφυγες, όπως ισχυρίζεται η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, δεν είναι ξεκάθαρη η αναφορά στο μεταβατικό στάδιο της διαδικασίας ασύλου. Δεν υπάρχει επίσης αναφορά στην Υπουργική Απόφαση «Πρόγραμμα ιατρικού ελέγχου, ψυχοκοινωνικής διάγνωσης και υποστήριξης και παραπομπής των εισερχομένων χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα υπηκόων τρίτων χωρών σε δομές πρώτης υποδοχής» που ενώ θέτει κάποιες σωστές βάσεις σε αυτά τα ζητήματα, το πεδίο εφαρμογής της περιορίζεται στις δομές της Υπηρεσίας Πρώτης Υποδοχής. Οι αναφορές στα σχετικά με την Yπηρεσία Ασύλου χρειάζονται επικαιροποίηση. Υπάρχει σύγχυση ως προς τα ζητήματα Πρώτης Υποδοχής, Ασύλου (παλαιά και νέα διαδικασία) και υποδοχή αιτούντων ως προς το τι έχει επιτευχθεί, στα προβλήματα και τις λύσεις. Γενικότερα χαρακτηρίζεται ως ανεπαρκής η αναφορά στο νομοθετικό πλαίσιο για τα ζητήματα του ασύλου, ενώ για την Σύμβαση των Δικαιωμάτων Ατόμων με Αναπηρία δεν υπάρχει καμία δέσμευση ως προς τη λειτουργία εθνικού οργάνου ελέγχου,  όπως αυτή επιτάσσει. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, πάντως, Χαράλαμπος  Αθανασίου χαρακτήρισε από την πλευρά του το Εθνικό Σχέδιο Δράσης ως έναν «οδικό χάρτη», με τον οποίο δίνεται έμφαση στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα και παρέχεται ένα σαφές, συνεκτικό και συστηματικό πλαίσιο δράσης για την βελτίωσή της υφιστάμενης κατάστασης στη χώρα μας. Αναφέρθηκε ιδιαίτερα στην εφαρμογή του δικαιώματος της δικαστικής προστασίας και της «δίκαιης δίκης», και ότι γίνεται προσπάθεια για την διευκόλυνση και την ταχεία απονομή της δικαιοσύνης. Προς το σκοπό αυτό, σύμφωνα με τον υπουργό, τέθηκαν πρόσφατα σε ισχύ:
-Ο νόμος 4055/2012 για τη δίκαιη δίκη και εύλογη διάρκεια αυτής, λαμβάνοντας ρητά υπόψη την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ).
-Ο νόμος 3994/2011 «Εξορθολογισμός και βελτίωση στην απονομή της πολιτικής δικαιοσύνης».
-Αξιοποιούνται εναλλακτικές μέθοδοι επίλυσης διαφορών, όπως η διαμεσολάβηση και η δικαστική μεσολάβηση, οι οποίες αναμένεται να οδηγήσουν στη σταδιακή αποσυμφόρηση των Δικαστηρίων.
-Παράλληλα, με το Σχέδιο Δράσης για την Ηλεκτρονική Δικαιοσύνη και τη Διοικητική Αναβάθμιση σχεδιάσθηκαν και ήδη υλοποιούνται συγκεκριμένες δράσεις, οι οποίες στην πλήρη ανάπτυξή τους αναμένεται να συμβάλουν στη σύντμηση του χρόνου απονομής δικαιοσύνης και των τριών δικαιοδοσιών (πολιτική, ποινική, διοικητική και της ενώπιον του Ελεγκτικού Συνεδρίου δικαστικής διαδικασίας).

Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2014

Συσσώρευση προϊόντων, νεωτερισμοί & εποπτεία

Στις εποχές που ζούμε, στα χρόνια όπου οι πληροφορίες μεταδίδονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και οι παραλήπτες τις αφομοιώνουν παριστάνοντας κάθε φορά και από ένα διαφορετικό ρόλο, αυτό που διαπιστώνει κανείς δεν είναι παρά μία γενικευμένη τάση για αμφισβήτηση των εξουσιών και των κάθε λογής επιβαλλόμενων μέτρων από την εκάστοτε κυβέρνηση. Στην Ελλάδα, η αμφισβήτηση αυτή ξεκίνησε με το μνημόνιο, στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες εδώ και αρκετό καιρό, από την στιγμή που τα καταναλωτικά αγαθά υπερσυσσωρεύθηκαν  στις αγορές και η λογική του κέρδους υποσκέλισε την επικοινωνία, με ότι αυτό σημαίνει για τις περαιτέρω ανθρώπινες σχέσεις και την διευθέτησή τους. Η υπερσυσσώρευση  αγαθών αλλά και η επιζητούμενη αντικατάστασή τους στο όνομα του «καινούργιου» και του τεχνολογικά τελειοποιημένου, δημιουργεί συνεχή παραγωγή και αξιώσεις από την βιομηχανία αγαθών, που επιβιώνουν εξαιτίας αυτής ακριβώς της αντικατάστασης και του ορυμαγδού  των νέων μοντέλων, που σερβίρονται στις αγορές ακατάπαυστα χωρίς όρια και ηθικούς φραγμούς λόγω αυτής της ασύδοτης κυκλοφορίας τους με την εικονική σφραγίδα της υποτιθέμενης απελευθέρωσης. Διαφημιστικά τσιτάτα και εναρμόνιση με τις συνήθειες της νεολαίας, συνεχής παραληρηματικός θόρυβος στις οθόνες για νέα πιο εξελιγμένα προϊόντα, γκάτζετ και συνθήματα οικεία προς τους νέους  που στοχεύουν σε αυτήν ακριβώς την ενσωμάτωσή τους στις επιβαλλόμενες κοινωνικές επιταγές, μανιπουλάρουν την ανθρώπινη ευαισθησία, πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων τις αντιρρήσεις για το δήθεν νέο και μοντέρνο. Όμως αυτές οι αντιρρήσεις δεν χάνονται και συχνά πυκνά μεταβάλλονται σε οργή και αγανάκτηση. Η βιομηχανία τις εικονικής θέασης εποπτεύει βέβαια τα αγαθά και τους εκάστοτε νεωτερισμούς μέσω των «δημοκρατικών» παρεμβάσεων και ανελεύθερων πρακτικών, που σαγηνεύουν τους νέους εξουσιαστές. Αυτή όμως ακριβώς την υποκρισία αντιλαμβάνονται πλέον οι μάζες και παρά το γεγονός ότι δεν την σχηματοποιούν, την εξοβελίζουν ενστικτωδώς. Το έργο λοιπόν των νέων τοποτηρητών δεν είναι και τόσο εύκολο, παρά το γεγονός ότι αυτή η νέα εποχή προσφέρει πολλά όπλα στις γερά δομημένες εξουσίες και σαφώς τις πριμοδοτεί με νέα πολλαπλά επιχειρήματα. Θεωρώντας ότι οι πολίτες θα πέσουν οριστικά στο λάκκο της παραπλάνησης και πως η παρακολούθηση μέσω των νέων τσιπ θα ολοκληρώσει το έργο των τελευταίων δεκαετιών αναφορικά με τον εγκλεισμό της αντίδρασης και την καταπολέμηση του αυθόρμητου, οι νέοι φρούραρχοι συνωμοτούν κρυφίως και με κάθε μυστικότητα στα συμβούλια και τις ημερίδες της συγκάλυψης. Ζούμε λοιπόν ένα νέο δράμα, πιθανά όμως και το τελειωτικό μιας και οι πολίτες ανά τον κόσμο έχουν διδαχθεί όπως ακριβώς και οι εξουσίες από τα λάθη του παρελθόντος. Είναι γνωστή πια ή όψη του μεταλλαγμένου μεσήλικα που κυνηγά το χρήμα όπως την αντίδραση στα εφηβικά του χρόνια. Είναι αναγνωρίσιμες οι όψεις των κάθε λογής ξεπουλημένων στο όνομα της ομαλής διαβίωσης ανάμεσα στα συσσωρευμένα προϊόντα της απόλυτης ολιγαρχικής σιωπής. Τα χρόνια περνούν αλλά η ανάμνηση από την ανεκπλήρωτη δράση  των παραμορφωμένων και προσεκτικά επιλεγμένων ντελάληδων της πανηγυρικής εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, φτάνει και περισσεύει. Οι νέοι λοιπόν έχουν όλες τις ευκαιρίες να πολεμήσουν την νέα ιδεολογική λιτότητα με τα όπλα της σωρευτικής ολιγαρχίας, με τα τσιπ, τα  τάμπλετ και τις νέες διαδικτυακές ταχύτητες. Φαντάζει οξύμωρο αλλά αρκούντως δυνατό. Αυτήν ακριβώς την δαιδαλώδη πολυμορφικότητα του νέου μοντέλου διακυβέρνησης  δια των χιλιάδων σερβιρισμένων συνταγών εξουσίας, είναι αναγνωρίσιμο και προβλέψιμο λόγω αυτής ακριβώς της ποικιλίας του. Τα τρωτά σημεία, ούτως ειπείν, της νέας κατοχής είναι τόσα πολλά όσοι και οι ρυθμοί επιβολής μέτρων. Με λίγα λόγια, όσο περισσότερη λιτότητα, τόσο μεγαλύτερη οργή. Όσο περισσότερα προϊόντα συνοδεύουν αυτήν ακριβώς την λιτότητα, τόσο η πλεκτάνη αποκαλύπτεται παρά τον επιδιωκόμενο οικιακό εγκλεισμό. Στην Ελλάδα, το παιχνίδι αποκαλύφθηκε σταδιακά όπως και στον υπόλοιπο ευρωπαϊκό Νότο. Στην Κεντρική Ευρώπη, όπου η πολιτική θερμοκρασία ανεβαίνει επικίνδυνα, ήδη τίθενται σε δοκιμασία  οι νέες πρακτικές στο  όνομα της πολυπροιοντικής συσσώρευσης. Οι πολίτες κοιτούν τα νέα δεδομένα και αρπάζουν κάθε τι χρήσιμο, στο όνομα του τερματισμού της σωρευτικής φρενίτιδας. Δεν καταναλώνουν πια, εποπτεύουν τους εποπτεύοντες.

Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2014

Συρία: «καμιά γενιά να μην πάει χαμένη»

Οι πολεμικές συγκρούσεις στην Συρία συνεχίζονται ακατάπαυστα και η διεθνής κοινότητα  περιορίζεται απλά στην καταστροφή των χημικών όπλων του Άσαντ. Λες και το μοναδικό θέμα στην Συρία είναι μόνο η αποφυγή χρήσης χημικών όπλων και όχι ο τερματισμός της γενοκτονίας που συνεχίζεται χωρίς διακοπή. Έτσι απλά, μπήκε πριν από λίγο καιρό η Ρωσία στην μέση, έκαναν πίσω οι Αμερικανοί, παίχθηκε η επικίνδυνη παρτίδα στο σκάκι των σφαιρών επιρροής, και μετά από αυτό οι αντιμαχόμενοι στην Συρία απλά συνέχισαν το καταστροφικό τους έργο. Η τραγωδία της Συρίας αφορά κυρίως τους άμαχους και ιδιαίτερα τα παιδιά. Το δράμα συνεχίζεται χωρίς σταματημό, την ίδια στιγμή που οι ευρωπαίοι εταίροι σφραγίζουν τα σύνορά τους για να μην περνούν πρόσφυγες και οι λοιποί «σύμμαχοι» έχουν αλλού το νου τους. Η UNICEF, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (Υ.Α.), η Save the Children, η World Vision και άλλοι συνεργαζόμενοι φορείς ζήτησαν από τις κυβερνήσεις, τις ανθρωπιστικές οργανώσεις και το κοινό να στηρίξουν τα παιδιά της Συρίας και να υποστηρίξουν το πρόγραμμα «Καμιά γενιά να μην πάει χαμένη» (“No lost generation”), για να προστατεύσουν μια γενιά παιδιών από τη Συρία, από μια ζωή απελπισίας, χαμένων ευκαιριών και μειωμένων προοπτικών. Για σχεδόν τρία χρόνια, τα παιδιά της Συρίας αποτελούν την πιο ευάλωτη ομάδα από όλα τα θύματα της σύγκρουσης, όπως υποστηρίζουν οι τέσσερις οργανώσεις, καθώς βλέπουν τις οικογένειες και τους αγαπημένους τους να σκοτώνονται, τα σχολεία τους να καταστρέφονται και τις ελπίδες τους να διαψεύδονται. Φέρουν τραύματα είτε σωματικά είτε ψυχικά ή και τα δύο. Πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες από τη Συρία είναι παιδιά, εκ των οποίων περισσότερα από 425.000 είναι κάτω των πέντε ετών. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των προσφύγων έχουν καταφύγει στο Λίβανο, την Ιορδανία, την Τουρκία, την Αίγυπτο και το Ιράκ. Μεταξύ αυτών, έχουν καταγραφεί σχεδόν 8.000 παιδιά που έχουν χωριστεί από τις οικογένειές τους. Η κατάσταση για τα περισσότερα από τρία εκατομμύρια εκτοπισμένα παιδιά στο εσωτερικό της Συρίας είναι ακόμα πιο δύσκολη. Εκεί βρίσκονται αντιμέτωπα με θανάσιμους κινδύνους λόγω της συνέχισης του εμφυλίου. Όμως, όπως προανέφερα, για την «πολιτισμένη» Δύση, η εν λόγω ανθρωπιστική τραγωδία δεν αποτελεί πρώτης τάξεως προτεραιότητα. Εξάλλου έχουν όλοι τους συνηθίσει στις εικόνες από τους βομβαρδισμού και την θανάτωση γυναικόπαιδων. Γιατί λοιπόν να τους ενδιαφέρει η τύχη των υπολοίπων; Είναι τόσο υποκριτική η στάση όλων των κυβερνήσεων που ασχολήθηκαν προσωρινά με το συριακό δράμα, που θάλεγε κανείς πως προκαλούν χωρίς ενδοιασμούς. Τα παιδιά όμως της Συρίας συνεχίζουν να αποτελούν την χαμένη γενιά που μεγάλωσε μέσα στις βομβαρδισμούς  και την καταστροφή. Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις δεν παύουν να τονίζουν το μέγεθος του προβλήματος, όταν ο τηλεοπτικός φακός εστιάζεται στην χώρα μονάχα αν συμβεί κάποια μαζική τραγωδία. Κοινώς, μόνο στην περίπτωση των μαζικών σφαγών και θανάτων. Τα παιδιά όμως έχουν να πουν πολλά. Οι εμπειρίες είναι δραματικές. Η ειδική ιστοσελίδα www.championthechildrenofsyria.org αφηγείται τις ιστορίες των παιδιών που πλήττονται από τη σύγκρουση και δείχνει πώς οι επενδύσεις σε παιδιά μπορεί να έχουν σημαντικά αποτελέσματα, όχι μόνο για τα τρέχοντα θύματα του πολέμου, αλλά και για το μακροπρόθεσμο μέλλον της Συρίας και της ευρύτερης περιοχής. Το βλέπουν όλα αυτά, λέτε, οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο; Ενδιαφέρονται να δώσουν μια οριστική λύση στο δράμα που δεν έχει τελειωμό; Και σε τελική ανάλυση, ποιος ή ποιοι θα απολογηθούν αργότερα για αυτή την παρατεταμένη σύγχρονη τραγωδία; «Καμία γενιά να μην πάει χαμένη», λέει το πρόγραμμα υποστήριξης των χιλιάδων εκτοπισμένων παιδιών στην Συρία. Κάποια γενιά όμως έχει ήδη ανατραφεί σε  συνθήκες  πολέμου, πείνας και καταστροφής. Αρκούν, λέτε τα υποστηρικτικά προγράμματα των όποιων οργανώσεων, προκειμένου να διασωθούν τα γυναικόπαιδα; Όχι φυσικά. Είναι όμως κάτι. Μια φωνή στην όαση της γενικευμένης αδιαφορίας. Το προανάκρουσμα μιας διαφορετικής μεταχείρισης όλων αυτών των παιδιών που έχουν τραυματιστεί σωματικά και ψυχικά, όταν οι κυβερνήσεις κωφεύουν στο όνομα των εκάστοτε στρατηγικών κινήσεων. Όταν απλά δεν μετρά το πώς θα διασωθούν παιδιά αλλά το πότε θα αποφασιστεί. Μέχρι τότε όμως μια ολόκληρη γενιά κινδυνεύει να χαθεί, γιατί ακριβώς οι εικόνες των εγκλημάτων μεγιστοποιούνται στην μνήμη του αθώου παιδικού μυαλού.

Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

Δημοσιονομικοί στόχοι & βιοτικές συνθήκες.

Νέες  υποσχέσεις  στην τελετή έναρξης για την ανάληψη της ελληνικής προεδρίας στην ΕΕ. Νέα θερμά λόγια για την χώρα και τις θυσίες του λαού της. Δεν έχει και τόση σημασία από ποιον προέρχονται οι κολακείες, ούτε αν κερδίζουμε πόντους στην εκτίμηση των ευρωπαίων εταίρων. Αν ο πρόεδρος της Κομισιόν δεν τα έλεγε αυτά, ποιος θα τα έλεγε; Αν όλοι οι επίσημοι προσκεκλημένοι στην τελετή ανάληψης δεν έκλειναν το μάτι στον Έλληνα πρωθυπουργό, ποιος θα το έκανε; Ναι, ο Αντώνης Σαμαράς μίλησε για μια ακόμη φορά για τους «κακούς» της Αντιπολίτευσης και την ζημιά που κάνουν στην χώρα. Ναι, δεν δίστασε να ξαναπεί πως τα spreads δείχνουν τον δρόμο της ανάπτυξης, ότι η χώρα έχει ήδη προοδεύσει από τα χαμηλότερα επιτόκια δανεισμού και την απόδοση της σκληρής φορολογίας. Μίλησε με τα θερμότερα λόγια για την χώρα που από την μια στιγμή στην άλλη βρέθηκε στην ομάδα των διασωθέντων από την χρεοκοπία, ασχέτως αν τα νοικοκυριά δεν έχουν που την κεφαλήν κλίναι και η κοινωνική αναστάτωση έχει ξεπεράσει προ πολλού τα επιτρεπτά όρια. Για τον έλληνα πρωθυπουργό, η ανάπτυξη έχει αποτελέσει την χαρμόσυνη είδηση του 2014, όταν ακόμη και οι πιο σκληροί από τους εταίρους παραδέχονται τις θυσίες του ελληνικού λαού και μιλούν για σημαντική πρόοδο. Όλα αυτά είναι αλήθεια, μαζί με την αναμενόμενη πάλαι ποτέ περίφημη ρήση «Όλοι κάνουν υπομονή σαν Έλληνες», παραφράζοντας το όλοι πολεμούν και θυσιάζονται στο όνομα των εκάστοτε οικονομικών συμφερόντων. Γιατί και αυτό είναι αλήθεια: Οι Έλληνες έχουν κάνει μεγάλη υπομονή, αναμένοντας την επόμενη μέρα που θα τους οδηγήσει ξανά στις αγορές. Οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν από το 2010 λοιπόν, αποδίδουν σύμφωνα με τον πρωθυπουργό και τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης. Κανείς πια δεν ειρωνεύεται την κυβέρνηση Παπανδρέου που έβαλε την χώρα στο μνημόνιο. Ξεχάστηκαν οι εντυπωσιακές λεκτικές κόντρες στο Κοινοβούλιο, τα αντιμνημονιακά τσιτάτα προς αλίευση ψήφων από την μεριά πολλών μέσα στην ΝΔ. Τώρα πια είναι άλλη εποχή, αυτά πέρασαν. Κοιτούν περήφανοι το μέλλον της χώρας, καλούν τους ξένους να επενδύσουν, αδιαφορώντας αν στην αγορά μισθός της τάξης των 500 ευρώ έχει γίνει σχεδόν πανάκεια και κοινό μυστικό μεταξύ των εργοδοτών. Άλλο λοιπόν τι κάνει η χώρα αναφορικά με τους επιζητούμενους στόχους και άλλο ποια είναι η πραγματικότητα στον πληθυσμό. Για το πρωθυπουργό και την κυβέρνηση αυτό που μετρά δεν είναι παρά η ανάπτυξη με όποιο κόστος και τίμημα. Δεν αναφέρονται σχεδόν ποτέ στα απίστευτα ποσοστά ανεργίας, ούτε και στα φτωχά νοικοκυριά, παρά αυτό που λένε είναι μόνο λόγια συμπόνιας και θεωρητικής συμπαράστασης. Έγιναν λοιπόν τα εγκαίνια για την ανάληψη της ελληνικής προεδρίας και όλοι είναι ήσυχοι από την επισημότητα του πράγματος και ιδιαίτερα για το γεγονός ότι όλα κύλησαν ομαλά εις ότι αφορά τις αντιδράσεις των πολιτών. Έχουν λοιπόν το χρόνο τώρα που ανέλαβαν και την ευρωπαϊκή προεδρία να μιλούν για την νέα εποχή, για τις σκληρές διαπραγματεύσεις από θέση ισχύος και για τα προνόμια που προσφέρονται στην χώρα και τους πολίτες της. Κανείς δεν ξεχνά πια τους Έλληνες, κανείς δεν έχει αντίρρηση πως οι θυσίες πιάνουν τόπο. Όλοι αυτοί που προσέφεραν την οικονομική βοήθεια και έχουν λαμβάνειν για καιρό είναι ευχαριστημένοι που θα νέμονται στο πολλαπλάσιο την προσφερόμενη βοήθεια, είναι απόλυτα ευχαριστημένοι που το παράδειγμα της Ελλάδας αναμένεται να ακολουθήσουν και άλλες χώρες της ΕΕ. Με λίγα λόγια τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά όταν δημιουργείται οικονομική κρίση να φορολογούνται οι πολίτες και να προσφέρουν αναντίρρητα τον οβολόν τους, ανεξάρτητα αν δεν έχον να ζήσουν την επόμενη μέρα. Και αυτό να βαφτίζεται ανάπτυξη και πρόοδος, παρά τους στρατούς ανέργων και τους νεοάστεγους που κατακλύζουν τους δρόμους των μεγαλουπόλεων. Είναι και αυτό μια νέα πρακτική του νεοφιλελευθερισμού και της δεινής ικανότητας των πρεσβευτών του ανά τον κόσμο να βάζουν στην γωνιά και να απομυζούν τους πολίτες, προκειμένου να επιτευχθούν οι οικονομικοί στόχοι. Με λίγα λόγια: δεν ενδιαφέρει τόσο το ποιος πλήττεται αλλά το πως θα επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι. Αυτό ακριβώς γίνεται τόσο καιρό στην Ελλάδα. Οι κήρυκες της νέας εποχής με επικεφαλής τον πρωθυπουργό μιλούν για ανάπτυξη πάνω από τα ερείπια του κοινωνικού ιστού. Επόμενο ήταν λοιπόν να είναι πανηγυρική η ανάληψη της ελληνικής προεδρίας. Από τον πάτο στην κορυφή από την μια στιγμή στην άλλη. Από παρίας - καθοδηγητής και μπροστάρης στην υλοποίηση των αποφάσεων για το μέλλον της ΕΕ. Ανεξάρτητα αν ολόκληρη η Ευρώπη νοσεί από τις ασφυκτικές πολιτικές λιτότητας, που εφαρμόζονται βάσει του φωτεινού παραδείγματος της Ελλάδας. Σημασία έχουν οι δημοσιονομικοί στόχοι και όχι οι βιοτικές συνθήκες.

Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014

Ελληνική προεδρία & παρεπόμενα

Στο τιμόνι της ΕΕ για έξι μήνες η Ελλάδα και όλες οι ελπίδες εναποτίθενται από το κυβερνητικό επιτελείο στις πρωτοβουλίες που αναμένεται να ληφθούν στην κατεύθυνση της μείωσης του χρέους και των μέτρων λιτότητας, που ήδη έχουν πλήξει ανεπανόρθωτα την ελληνική κοινωνία σε όλους τους τομείς. Πολλοί είναι αυτοί που ποντάρουν στην ελληνική προεδρία, με δεδομένο ότι κατά την κυβέρνηση τα μηνύματα είναι ήδη αισιόδοξα και ο ένας μετά τον άλλο, λέει, οι ευρωπαίοι ηγέτες αναγνωρίζουν την μεγάλη προσπάθεια που καταβάλλεται στην χώρα εδώ και πέντε περίπου χρόνια. Στην πραγματικότητα όμως οι προσπάθειες αυτές δεν στέφονται με επιτυχία, καθώς οι πολίτες δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στα νέα δεδομένα. Κοινώς, όσο περισσότερα μέτρα, τόσο μεγαλύτερη δυσφορία και αγανάκτηση. Η ανάληψη της ευρωπαϊκής προεδρίας δεν είναι παρά το άλλοθι της κυβέρνησης για περαιτέρω ελιγμούς και μέτρα στο εσωτερικό της χώρας αλλά και ένα ακόμη προβαλλόμενο διαπραγματευτικό χαρτί με τους ευρωπαίους εταίρους, που θέλοντας και μη θα δουν το υπό κατάρρευση κράτος να οδηγεί την ΕΕ. Και εδώ είναι το πρόβλημα: Ποιες πολιτικές θα ακολουθήσει η ελληνική προεδρεία το ακόλουθο διάστημα; Πως θα συμπεριφερθεί στα ανακύπτοντα προβλήματα, όταν η χώρα βρίσκεται υπό συνεχή έλεγχο; Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Ευάγγελος Βενιζέλος θεωρεί πάντως πως  η Ελλάδα αναλαμβάνει την Προεδρία με ισχυρό αίσθημα ευθύνης απέναντι στους Ευρωπαίους εταίρους και σε όλους τους Ευρωπαίους πολίτες, δηλώνοντας ότι οι επόμενοι έξι μήνες θα αποτελέσουν σημαντικό ορόσημο για την Ελλάδα, που εξέρχεται από μια κρίση που υπέβαλε τον ελληνικό λαό σε σκληρές θυσίες. Έχουν όμως και οι λοιπές πολιτικές δυνάμεις την ίδια άποψη με τον Ευάγγελο Βενιζέλο; Ο ΣΥΡΙΖΑ, για παράδειγμα, αποκαλεί τον πρωθυπουργό «Υπάκουο μαθητή» της Μέρκελ κατηγορώντας τον ότι εξαντλεί τους στόχους της ελληνικής προεδρίας στην υποταγή στα Μνημόνια της λιτότητας. Το ΚΚΕ,  από την άλλη, υπογραμμίζει ότι οι προτεραιότητες της κυβέρνησης για την ελληνική προεδρία δεν αφορούν την ικανοποίηση σύγχρονων λαϊκών αναγκών, γιατί αυτές δεν μπορούν να συνυπάρξουν με την υπεράσπιση των συμφερόντων των μονοπωλίων που υπηρετεί η ΕΕ. Αλλά και οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις εντός και εκτός κοινοβουλίου βλέπουν με περίσκεψη της ελληνική προεδρία. Τα σχόλια από τον ευρωπαϊκό τύπο, βέβαια, με προεξάρχουσα την γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine» είναι ενδεικτικά της διάθεσης στους συντηρητικούς ιδίως κύκλους των γερμανών, που σκορπούν ειρωνεία για τον παρία της ΕΕ. Και το ερώτημα παραμένει: Τι μπορούμε να περιμένουμε από την εξάμηνη ελληνική προεδρία; Κούρεμα του χρέους ή διαφορετική αντιμετώπιση από τους εταίρους; Κατά πόσο ένα υπό διάλυση κράτος δύναται να ασκήσει την προεδρία, μη ακολουθώντας και υποκύπτοντας στις εντολές των αφεντικών της ΕΕ; Και τελικά, ποιο θα είναι το όφελος από μια τέτοια προεδρία, πέραν των εικαζόμενων κερδών στις δημόσιες σχέσεις με τα πιο δύσπιστα μέλη της ΕΕ; Το λέω αυτό γιατί σχεδόν όλες οι ευρωπαϊκές προεδρίες είναι περίπου για το θεαθήναι, στο όνομα της αντιπροσώπευσης χωρίς τους ευρωπαίους πολίτες.  Σε μια Ευρώπη που πνέει τα λοίσθια εδώ και αρκετά χρόνια, σε θεσμούς που δεν αποδίδουν τα δέοντα και οικονομική κατάσταση – καρικατούρα της εικαζόμενης ευημερίας, μια ακόμη προεδρία αυτή την φορά από χώρα – θύμα παρατεταμένων κερδοσκοπικών παιχνιδιών δεν αναμένεται να προσθέσει τίποτε περισσότερο ούτε στην ΕΕ συνολικά, ούτε όμως και μεμονωμένα στην ίδια. Η κυβέρνηση δείχνει να πιάνεται από το παραμικρό προκειμένου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, να δώσει μια άλλη πνοή και προοπτική, να παρουσιάσει την Ελλάδα ως χώρα που βγαίνει δήθεν από την κρίση. Καλά λοιπόν τα μνημόνια, καλή και η προεδρία, καλοδεχούμενες όμως και οι όποιες εντολές. Το λέω αυτό γιατί δεν θα μπορούσε να περιμένει κανείς κάτι περισσότερο από την ελληνική προεδρία. Γιατί σημασία σε τούτη την θεατρική παράσταση έχει περισσότερο η τυπολατρία και λιγότερο η ουσία. Κοινώς, να καμαρώνουν οι κυβερνώντες για την χώρα με τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και να μιλούν για έξι μήνες από θέση ισχύος χωρίς να αναφέρονται στα του οίκου τους παρά μόνο για την ανάπτυξη που τόσο θέλουν αλλά μάταια προσπαθούν. Η ελληνική προεδρία της ΕΕ θυμίζει μάλλον τον ταύρο χωρίς κέρατα που γίνεται εύκολα βορά των διαθέσεων του ταυρομάχου στην αρένα της ευρωζώνης. Την χώρα σε αποσύνθεση που η κυβέρνησή της επιχειρεί ανεπιτυχώς να αναστήσει με όποιο κόστος και τίμημα.   

Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014

Ανάπτυξη το 2014: Σε ποιους απευθύνονται;

Ελπίδες γεμίζουν τον κόσμο για την νέα χρονιά και τα μηνύματα για μια νέα εποχή μετά από συνολικά πέντε χρόνια κρίσης δονούν την ατμόσφαιρα από το κυβερνητικό επιτελείο. Σα να μην συνέβη τίποτα, κάνουν λόγο για επιστροφή στις αγορές και μάλιστα εντός του 2014, χωρίς να συνυπολογίζουν ποιοι ακριβώς θα είναι οι καταναλωτές που θα δώσουν την απαραίτητα ανάσα στα καταστήματα και τις βιοτεχνίες. Λαμβάνοντας υπόψιν και την παρατεταμένη ανεργία που εξακολουθεί να ταλανίζει ολόκληρη την κοινωνία, την σχεδόν εκβιαστική υπογραφή ατομικών συμβάσεων που υποκατέστησαν με συνοπτικές διαδικασίες τις συλλογικές συμβάσεις, την περιστασιακή εργασία αλλά και τις χιλιάδες απολύσεις στο όνομα της κρίσης, το 2014 δεν αναμένεται να αλλάξει τα δεδομένα παρά τις επιθυμίες του κου Σαμαρά. Την ίδια στιγμή μάλιστα που η Αντιπολίτευση ποντάρει στην φθορά του κυβερνώντος κόμματος  αλλά παραλλάσει την στάση της αναλόγως των γκάλοπ και των δημοσκοπήσεων, το τοπίο που διαμορφώνεται είναι μάλλον νεφελώδες παραμονές της ελληνικής προεδρίας στην ΕΕ. Το χαρτί αυτό βέβαια θέλει να το παίξει σωστά η κυβέρνηση και να λάβει πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση ελάφρυνσης του δανειακού χρέους. Θεωρεί πως είναι η κατάλληλη ώρα για σκληρές διαπραγματεύσεις με την τρόικα, που εξακολουθεί να διαφεντεύει τα τεκταινόμενα στην ελληνική επικράτεια. Όμως άλλο οι προσδοκίες της κυβέρνησης και άλλη η πραγματικότητα στην κοινωνία. Το ερώτημα εξακολουθεί να παραμένει: Ποιοι θα είναι οι καταναλωτές που θα αυξήσουν τους τζίρους; Ποιοι θα σπεύσουν να συνδράμουν στην ομαλοποίηση της αγοράς, όπου οι τιμές δεν έχουν πέσει αναλόγως των περικοπών; Υπάρχει και ένα άλλο ερώτημα: Μήπως η κυβέρνηση σκέπτεται να άρει τις περικοπές και να επιστρέψει τα χρήματα στους μισθωτούς και τους  συνταξιούχους; Ή μήπως οι εργοδοσίες θα άρουν τα έκτακτα μέτρα κατά των εργαζομένων που πλημμύρισαν τον ΟΑΕΔ και τις υπηρεσίες κοινωνικών βοηθημάτων; Αν σκεφθεί κανείς μάλιστα ότι στην Γερμανία η Μέρκελ προβληματίζεται για τα επιδόματα στην χώρα της και σκέφτεται κουτσούρεμα, την ίδια στιγμή που η γαλλική οικονομία πνέει τα λοίσθια, μαύρες σκέψεις κάνω και για το μέλλον της χώρας μας καθώς οι εντολές προέρχονται πρωτίστως  από τον γαλλο-γερμανικό άξονα. Τα δεδομένα λοιπόν αλλάζουν άρδην και αυτό που απομένει είναι να σκεφθεί ο καθένας κατά πόσο ευσταθεί η φιλολογία για ανάνηψη το 2014. Μιλούν επίσης για πλεόνασμα στα έσοδα που καταγράφηκε από τις περικοπές. Κάνουν λόγο ακόμη και για σταδιακή αποκλιμάκωση της κρίσης και καταριούνται σχεδόν όλους όσους την υπενθυμίζουν. Ως κήρυκες της νέας εποχής ούτε που θέλουν να ακούν τα άσχημα, παρά το γεγονός ότι προηγουμένως τα έχουν παραδεχθεί. Ξορκίζουν το κακό, λέτε, με αυτές τις αισιόδοξες προβλέψεις; Δίνουν ανάσα στα νοικοκυριά που στην μεγάλη τους πλειοψηφία δεν βιώνουν την παραμικρή ανάπτυξη; Και το ερώτημα μεταβάλλεται: Σε ποιους άραγε απευθύνονται; Για λογαριασμό ποιών μιλούν, όταν στην κοινωνία επικρατεί αγανάκτηση και οργή για τα συνεχή χαράτσια που κάνουν στην καλύτερη των περιπτώσεων γραφικούς τους λόγους των κυβερνώντων; Όμως όχι, αυτοί επιμένουν παρά τις όποιες ενστάσεις. Φορούν τα γιορτινά τους και υποδέχονται με περισσή υπερηφάνεια το νέο έτος, κομίζοντας ελπίδες και αισιοδοξία. Είναι δε τόσο κωμικοτραγικά τα επιχειρήματα, που αναφέρονται στα έξοδα και την πρόσκαιρη σπατάλη των εορταστικών ημερών, όπου ο καθένας προσπαθεί να βγει από το καβούκι του. Λέτε να το βαφτίσουν και αυτό ανάπτυξη; Λέτε να πουν πως τις μέρες αυτές ο Έλληνας έχει ακόμη οικονομικά αποθέματα που τα κρατά και κάποια στιγμή τα ξοδεύει; Δεν αποκλείεται. Οι πολίτες πάντως είναι τόσο σε πλήρη σύγχυση, που δεν ξέρουν πια τις θα τους ξημερώσει, εν ολίγοις τι ακόμη θα τους ζητήσουν. Οι κυβερνώντες όμως έχουν πάντα έτοιμη την απάντηση: «Λίγη υπομονή ακόμη και όλα όλα θα αλλάξουν». Η Ελλάδα θα γίνει μια φυσιολογική χώρα όπως όλες οι άλλες που βαυκαλίζεται ο Έλληνας πρωθυπουργός. Τώρα που έχουμε και την προεδρία για ένα εξάμηνο, ποιος μας πιάνει....Όχι απλά ανάπτυξη θα βλέπουν στην κυβέρνηση αλλά ραγδαία πτώση της ανεργίας και τόνωση της απασχόλησης! Την περιστασιακή εργασία θα την θεωρούν επίτευγμα και απόρροια της σθεναρής άσκησης συνετής πολιτικής. Την εξοικονόμηση χρημάτων θεωρητικά μονόδρομο και πρακτικά πανάκεια. Με αυτές τις ελπίδες λοιπόν γεμίζουν τον κόσμο ενόψει 2014. Με ρήσεις για νέες αναπτυξιακές προοπτικές και οριστική έξοδο από την κρίση. Το ερώτημα όμως παραμένει: Σε ποιους άραγε απευθύνονται; Ποιους έχουν στο μυαλό τους; Διάλλειμα είναι γι΄αυτούς οι γιορτινές μέρες. Παράλληλα όμως και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να διαλαλήσουν την αγιότητά τους. Απευθύνονται λοιπόν σε όλους αλλά ουσιαστικά σε πολύ λίγους. Γιατί ακριβώς οι λίγοι κάνουν για αυτούς την διαφορά. Με αυτούς όμως δεν γίνεται προκοπή γιατί πάντα ήταν οι κερδισμένοι των κρίσεων. Αν μάλιστα σκεφθούμε  και τους κάθε λογής  κερδοσκόπους, το επιχείρημα ευσταθεί ολοένα και περισσότερο και μάλλον δεν τιμά τους κομπορρημονούντες για τα περί ξεπεράσματος της λιτότητας.     

Πέμπτη 2 Ιανουαρίου 2014

Kεφαλαιακές επελάσεις & τεχνητές πτωχεύσεις

Είναι απορίας άξιο πως και με ποιο τρόπο πορεύεται η Ελλάδα, σε μια περίοδο που η χρεοκοπία αποτελεί το σινιάλο για την επέλαση των χρηματοπιστωτικών Οργανισμών, ανεξαρτήτου χώρας και κοινωνικής διαστρωμάτωσης. Είναι πραγματικά περίεργο πως έχουν κατορθώσει να φιμώσουν με την κεφαλαιακή εκστρατεία όλες τις χώρες – παρίες της κάθε λογής Ολοκλήρωσης - και δεν μιλώ μόνο για τους ευρωπαίους εταίρους, που στην περίπτωσή μας επιδεικνύουν την μέγιστη δόση παρεμβατικότητας το τελευταίο διάστημα. Μιλώ για όλους αυτούς που διακινούν τα κεφάλαια, είτε πρόκειται για την επιβίωση της ζώνης του βορειοαμερικανικού εμπορίου, είτε για την διατήρηση του αντίστοιχου οικονομικού στάτους στην Άπω και Μέση Ανατολή, την κυριαρχία στις πλουτοπαραγωγικές πηγές των αφρικανικών χωρών κοκ. Οι επελάσεις σε όλες αυτές τις χώρες, με την τεράστια διακίνηση κεφαλαίων, υπό την κάλυψη του χρηματιστηριακού ασανσέρ των τιμών σε μετοχές και βασικά είδη, που ξεκινούν από τον ορυκτό πλούτο και τελειώνουν στα εθνικά νομίσματα, στοχεύουν στην ελαχιστοποίηση των παρενεργειών που προκαλούν οι κρίσεις, ακριβώς εξαιτίας αυτού του το ασύδοτου πλουτισμού. Και εδώ είναι η αντίφαση: πως η ελεύθερη αγορά και η καταρρέουσα παγκόσμια οικονομία αποπειράται να εξαλείψει την κρίση που αυτή δημιούργησε με διακίνηση κεφαλαίων και δανειστικών επελάσεων, την στιγμή που το παιχνίδι έχει προ πολλού χαθεί στις υποτίθεται ανεπτυγμένες χώρες; Πόσο προβλέψιμη ήταν αυτή η κατάρρευση και ποια η σχέση της με τον ασύδοτο πλουτισμό; Ο διεθνούς φήμης καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια, Τζόζεφ Στίγκλιτς σημειώνει: «Την επαύριον της κατάρρευσης, τόσο οι συντελεστές της χρηματοπιστωτικής αγοράς, όσο και οι αρμόδιοι για την εποπτεία της φορείς ισχυρίζονταν ότι «ποιος θα μπορούσε να είχε προβλέψει αυτά τα προβλήματα;» Στην πραγματικότητα, τα είχαν προβλέψει πολλοί επικριτές - αλλά οι ζοφερές προβλέψεις τους αποτελούσαν μια δυσάρεστη αλήθεια: πάρα πολύ κόσμος έβγαζε πάρα πολύ χρήμα, άρα πώς να ακουστούν οι προειδοποιήσεις τους;». Θα έλεγα ότι αυτές οι ρήσεις του αμερικανού οικονομολόγου είναι αρκούντως προφητικές και δεν ισχύουν μόνο για κάποια συγκεκριμένη χώρα. Οι επικριτές της ασύδοτης ελεύθερης αγοράς σαφώς και είχαν προβλέψει την κατάρρευση. Ποιος τους άκουγε όμως όταν τα κέρδη συσσωρεύονταν στις τάξεις των golden boys; Τα αποτελέσματα τα ζήσαμε πρόσφατα από την κατάρρευση του αμερικανικού ονείρου. Όμως το παγκόσμιο κεφάλαιο συνεχίζει ακάθεκτα τις επελάσεις του, δημιουργώντας παράλληλα τεχνητές κρίσεις και πτωχεύσεις. Και οι εθνικές οικονομίες σβήνουν εν μια νυχτί, με την πτώχευση να δίνει το οριστικό χτύπημα και τους δανειστές να τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Το 1997, περισσότερα από 100 δις. δολάρια από τα νομισματικά αποθέματα της Ασίας, τα σφετερίστηκαν και τα μετέφεραν στα ταμεία τους ιδιώτες χρηματιστές. Μετά την υποτίμηση του νομίσματος, πραγματικά κέρδη και θέσεις εργασίας κατέρρευσαν ακαριαία, προκαλώντας μαζική πτώχευση σε χώρες που είχαν σημειώσει σημαντικές κοινωνικές και οικονομικές προόδους στην μεταπολεμική περίοδο. Αυτό είναι μόνο ένα μέρος της τραγωδίας που αποκαλείται στοχευμένη πτώχευση αλλά και της ολοφάνερης επέμβασης των χρηματοπιστωτικών κύκλων στην δημιουργία κρίσεων και αδιεξόδων στις εθνικές οικονομίες. Μας λύνει εν μέρει και τις απορίες για το πώς το συσσωρευμένο κεφάλαιο ευθύνεται για την κρίση και ποιοι τρόποι εφευρίσκονται για την αποφυγή της τελειωτικής κατάρρευσης του ιδιωτικού καπιταλισμού. Οι χρεοκοπίες λοιπόν - για να προχωρήσω από κει που ξεκίνησα το άρθρο - κάνουν σινιάλο στους χρηματοπιστωτικούς Οργανισμούς να διαθέσουν μέρος των κεφαλαίων τους για την αποσόβηση της χρεοκοπίας, σε χώρες που οι ίδιοι προκάλεσαν με τα κάθε λογής παιχνίδια. Το σινιάλο αυτό σημαίνει την απαρχή της κατάρρευσης των εθνικών οικονομιών και την υποδούλωσή τους στην διακίνηση του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου. Ένα κεφάλαιο που διακινείται όπου γης αλλά ιδιαιτέρως εκεί που έχει προκύψει ακραία φτώχεια. Και αναρωτιέται κανείς: Με την διάθεση δανειακού κεφαλαίου, δεν αποφεύγεται η φτώχεια; Απάντηση: Όχι. Συντηρείται με φτηνές αγορές σε είδος από τις χρεοκοπημένες χώρες η ίδια η διακίνηση του κεφαλαίου και η αγορά σε εξευτελιστικές τιμές των πλουτοπαραγωγικών πόρων των χωρών αυτών. Το κεφάλαιο λοιπόν διακινείται, το θέμα όμως είναι υπέρ ποιου. Κατά μίαν έννοια λοιπόν δεν είναι και τόσο απορίας άξιο που η Ελλάδα πορεύεται - έστω και με δυσκολία - προς την επόμενη μέρα, που κατά τον πρωθυπουργό θα είναι καλύτερη και θα σημάνει επιστροφή στιες αγορές. Πολύ απλά, επειδή τα κέρδη από τον κεφαλαιακό δανεισμό είναι πολλαπλάσια και οι χρηματοπιστωτικοί Οργανισμοί έχουν λαμβάνειν για πολλές δεκαετίες, κλείνουν απλά μερικές τρύπες της ήδη καταρρέουσας ελεύθερης αγοράς. Θυμηθείτε πως από παρόμοιες πτωχεύσεις κάποτε ξεκίνησαν πόλεμοι. Σήμερα όμως ο πόλεμος είναι οικονομικός, και υπό αυτή την έννοια δεν χρειάζονται όπλα. Σύμφωνα με τον R. Agacino  και το βιβλίο του για την  ανατομία της παγκοσμιοποίησης («La anatomia de la globalizacion»), «στην νέα δυναμική των κεφαλαίων που έχει ανακύψει, η λογική δεν είναι η απορρόφηση ή ενσωμάτωση των χωρών αλλά η απορρόφηση τμημάτων μόνο των εθνικών οικονομικών κυκλωμάτων.  Δεν πρόκειται πλέον για δύο κυκλώματα με εθνική βάση που είναι συνδεδεμένα μέσω του παγκόσμιου εμπορίου, αλλά για μια σύνδεση συστημάτων παραγωγής, δηλαδή διαδικασιών παραγωγής και εργασίας που λειτουργούν διεθνοποιημένα, εξαρτώμενα από το διεθνοποιημένο κεφάλαιο». Μας λύνει πρόσκαιρα τις απορίες αυτή η θεώρηση; Ίσως. Τα πράγματα στο μυαλό μας ξεκαθαρίζουν, μπαίνουν σε μια σειρά, κυρίως γύρω από τι ρόλο παίζει η παγκοσμιοποίηση και το διεθνοποιημένο κεφάλαιο. Αλλά πάνω απ΄ όλα, γύρω από την σχέση κατάρρευσης της ελεύθερης αγοράς, της δημιουργίας τεχνητών πτωχεύσεων και του νέου οικονομικού μοντέλου που επιβάλλει το νέο εργασιακό στάτους με τις πενιχρές αποδοχές, όταν οι χρηματοπιστωτικοί κύκλοι διακινούν τα κεφάλαια με την μορφή δανεισμού στις ήδη κατεστραμμένες από αυτούς περιοχές του πλανήτη. Κοινώς, για να διακινείται το διεθνές κεφάλαιο και η κερδοφορία του. Η Ελλάδα είναι μία από αυτές τις πιλοτικές χώρες εφαρμογής του δόλιου αυτού σχεδίου.