Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

Η κατάρρευση του εμπορίου & οι πύρινοι λόγοι για ανάπτυξη

Συνεχίζεται ακατάπαυστα η κρίση για τις  μικρομεσαίες επιχειρήσεις, την ίδια στιγμή που ο πρωθυπουργός μιλά για ανάπτυξη και σταθεροποίηση της αγοράς. Είναι τόσες πολλές οι αντιφάσεις που πέφτει ο κος Σαμαράς, που ο καθένας πλέον καταλαβαίνει πως γίνεται προσπάθεια να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα. Ο κλάδος που έχει χτυπηθεί και εξακολουθεί να  υποφέρει περισσότερο είναι ο κλάδος του εμπορίου.  Ο κλάδος αυτός, ο μεγαλύτερος και βασικότερος αιμοδότης και εργοδότης της ελληνικής οικονομίας, κατέγραψε μεγάλες απώλειες εξαιτίας της κρίσης. Ενδεικτικά, σύμφωνα με στοιχεία του Εμπορο-Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιά,  σε μια εξαετία  ο τζίρος των επιχειρήσεων, που δραστηριοποιούνται στο χώρο του εμπορίου καταβαραθρώθηκε κατά 36,1%, ενώ για το ίδιο χρονικό διάστημα περίπου 130.000 εμπορικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο, σε αντίθεση με τον περιορισμένο αριθμό εκείνων που άνοιξαν (45.000). Η συνολική απασχόληση στον κλάδο διαμορφώθηκε το δεύτερο τρίμηνο του 2014 σε 624.500 άτομα, έναντι 639.000 το αντίστοιχο τρίμηνο του 2013. Με άλλα λόγια, χάθηκαν από το εμπόριο, μέσα σε έναν χρόνο, 14.500 θέσεις εργασίας, εκ των οποίων οι 2.200 ήταν μισθωτοί, 4.100 εργοδότες και 1.800 αυτοαπασχολούμενοι. Επίσης, το 10%  των συμβάσεων στο εμπόριο και κυρίως στο λιανεμπόριο έχουν μετατραπεί τον τελευταίο χρόνο από πλήρους σε μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης. Όπως όλοι καταλαβαίνουμε, η κατάσταση έχει φτάσει σε όρια μη επιτρεπτά και η παραμικρή παράταση της κρίσης θα αποφέρει συνολική κατάρρευση. Με μία τέτοια αγορά, με κατακερματισμένες τις εργασιακές σχέσεις, η κυβέρνηση εξακολουθεί να επιμένει στην συνέχιση της πολιτικής της μέχρι τελικής πτώσεως. Είναι χαρακτηριστικές οι ρήσεις του πρωθυπουργού κατά την συνάντησή του με την γερμανίδα καγκελάριο: «Η Ελλάδα πέτυχε μια σειρά από δύσκολους στόχους σε ένα διάστημα συντομότερο από ότι αρχικά προβλεπόταν. Τώρα μπορώ να  πω ότι η χώρα πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα το 2013, ένα χρόνο νωρίτερα από ότι προέβλεπε το πρόγραμμα. Και για δεύτερη φορά θα το κάνουμε και το 2014 και όχι μόνο μέσα στους στόχους αλλά και πάνω από τους στόχους. Πετύχαμε να βγούμε στις αγορές δύο χρόνια νωρίτερα από ότι έλεγε το πρόγραμμα, τον Απρίλιο του 2014 αντί του 2016. Και σήμερα τα ελληνικά ομόλογα πηγαίνουν πολύ καλά. Οι αποδόσεις των πενταετών ομολόγων τον Απρίλιο όταν η χώρα βγήκε στις αγορές ήταν 4,95. Σήμερα έχουν σταθεροποιηθεί στο 4,20 με τάση να κατέβουν και άλλο. Αυτό είναι ένα σημάδι ότι οι αγορές εμπιστεύονται τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας. Επίσης η Ελλάδα πέτυχε να ανακεφαλαιώσει τις τράπεζές της, χρησιμοποιώντας λιγότερο από τα ποσά τα οποία είχε αρχικά προβλεφθεί και προσελκύοντας και πάνω από 10 δισ. ευρώ σε ιδιωτικά κεφάλαια». Ναι, αγαπητέ πρωθυπουργέ, η ανακεφαλαιοποίηση  των τραπεζών έγινε, οι αποδόσεις των ομολόγων ανέβηκαν, και το πρωτογενές πλεόνασμα   επετεύχθη. Η αγορά όμως έχει στεγνώσει και τα δανεικά δεν έφτασαν για να καλύψουν τις στοιχειώδης ανάγκες της, αφού πρώτα προηγήθηκε η επιθετική πολιτική στις οικονομίες του κόσμου από τις τεράστιες περικοπές σε συντάξεις και μισθούς, μέχρι τον όποιο καταδικαστικό ΕΝΦΙΑ. Αποτέλεσμα, εκατομμύρια άνεργοι, νοικοκυριά σε πτώχευση  και μηδενική αγοραστική δύναμη. Τώρα, πως είναι δυνατόν όλο αυτό να αποκαλείται ανάπτυξη και  να υπάρχουν υποσχέσεις για περαιτέρω εξομάλυνση των κοινωνικών αναπροσαρμογών, όταν φτώχεια και ανεργία εξακολουθούν να καταφέρουν συντριπτικά χτυπήματα στον κοινωνικο-οικονομικό ιστό, αυτό κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει. Ο πρωθυπουργός έφτασε μάλιστα να παρακαλέσει μέχρι και για γερμανική συνδρομή στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Εκεί φτάσαμε,  παρόμοια πολιτική να ακολουθείται όταν ο κατευθυντήριος προσανατολισμός δεν είναι  προς την στήριξη των εγχώριων δυνάμεων. Και εξηγούμαι: Υπήρχαν από την αρχή της κρίσης οι αναπτυξιακές δυνατότητες τόνωσης των ελληνικών ΜΜΕ παρά τις δυσκολίες. Υπήρχε η δυνατότητα εκμετάλλευσης των εγχώριων παραγωγικών δυνάμεων πολύ πριν φτάσουμε στο σημείο μηδέν, οι κυβερνήσεις όμως επέλεξαν την βολεματική τακτική, γνωρίζοντας πολύ καλά πως κάποια μέρα θα επέλθει οικονομικό τέλμα. Υπήρχαν σαφώς οι δυνατότητες, απλώς το κράτος ήθελα να αυτοεξαθλοιωθεί, να ρημάξει τις περιουσίες των πολιτών και έπειτα από κάποια χρόνια να κάνει το υποτιθέμενο δυναμικό «come back» στο όνομα της δήθεν νέας εποχής της διακυβέρνησης της χώρας. Τα αποτελέσματα τα είδαμε πιο πάνω, με την απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας και τους πανηγυρισμούς του πρωθυπουργού που ο κόσμος παρέμεινε στα σπίτια του. Αυτά και άλλα πολλά εξομολογείται στις ομιλίες και συναντήσεις του, πιστεύοντας πως έσωσε την χώρα. Αυτά που δεν αρκούν για να επαναφέρουν σε τάξη την διαλυμένη αγορά με την μηδενική ρευστότητα και τα άδεια μαγαζιά που ο κος Σαμαράς βαφτίζει κερδοφόρα στους πύρινους λόγους του για την  ανάπτυξη.

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

ΙΝΕ – ΓΣΕΕ: Καμία ανάκαμψη παρά τις θυσίες!

Πολλά και ενδιαφέρονται στοιχεία για την θλιβερή  κατάσταση της οικονομίας στην Ελλάδα αλλά και τις μηδαμινές προοπτικές ανάπτυξης σε περίπτωση που συνεχιστεί η σημερινή ασκούμενη πολιτική, περιέχει η νέα ετήσια έκθεση του ΙΝΕ – ΓΣΕΕ 2014 Η ασκούμενη πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης στην Ελλάδα (2010-2014) έχει οδηγήσει την ελληνική οικονομία σ’ ένα χαμηλό σημείο τριπλής προσαρμογής (αποπληθωρισμός, ισοσκελισμένο εξωτερικό εμπόριο αγαθών και υπηρεσιών και μηδενικό περίπου δημοσιονομικό έλλειμμα) στο υπόβαθρο του οποίου ενυπάρχει η αβεβαιότητα εξαιτίας των δυσμενών επιπτώσεων στην πραγματική οικονομία,  επισημαίνεται μεταξύ άλλων στην ετήσια έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας ΙΝΕ-ΓΣΕΕ. Σύμφωνα με τα στοιχεία, παρατηρούνται αφενός σημαντική και ραγδαία μείωση του εισοδήματος των εργαζομένων, ιστορικά υψηλό ποσοστό ανεργίας, αποδιάρθρωση του κοινωνικού κράτους, αποδόμηση των λειτουργιών του κρατικού μηχανισμού, υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος και των δημόσιων υποδομών, δραματική επέκταση της φτώχειας και της πολιτιστικής υπανάπτυξης, και αφετέρου αποεπένδυση, συρρίκνωση του παραγωγικού και τεχνολογικού δυναμικού, ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών, καθώς και άνιση αναδιανομή του εισοδήματος σε βάρος, ιδιαίτερα, του κόσμου της μισθωτής εργασίας. Η έκθεση επισημαίνει ότι  η εμμονή στην παράταση της ασκούμενης νεοφιλελεύθερης πολιτικής εμποδίζει, την επίτευξη προσδοκιών ανάσχεσης της ύφεσης και μείωσης τόσο της ανεργίας (178.000 άτομα) των νέων (15-24 ετών), όσο και της ανεργίας (359.000 άτομα) των ηλικιωμένων ανέργων (45-64 ετών). Επιπλέον, η συνέχιση αυτής της πολιτικής της εσωτερικής υποτίμησης θα συντηρήσει, μεταξύ των άλλων, την περιδίνηση της παραγωγής και της κοινωνικής καθίζησης της ελληνικής οικονομίας, με αποτέλεσμα, παρά τις πρωτοφανείς θυσίες για μία ανεπτυγμένη χώρα σε καιρό ειρήνης, να μην είναι ακόμη ορατά τα σημεία μίας διατηρήσιμης μακροχρόνιας ανάκαμψης. Αυτά τα στοιχεία της έκθεσης έρχονται σε φανερή αντίθεση με όσα επανειλημμένως ισχυρίζεται ο πρωθυπουργός και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, που και οι δύο μαζί συνηγορούν στην συνέχιση της εν λόγω πολιτικής. Το έλλειμμα στο εξωτερικό ισοζύγιο αγαθών και υπηρεσιών καθώς και το δημόσιο έλλειμμα βρίσκονται σε σημείο προσαρμογής, αναφέρει η έκθεση, πλην όμως αυτά επετεύχθησαν με μειωμένη απασχόληση, υψηλή ανεργία, αποεπένδυση, κοινωνική καθίζηση και επέκταση της φτώχειας σε ευρύτερα στρώματα του πληθυσμού. Όπως αποδεικνύεται στην Έκθεση για την Ελληνική Οικονομία και την Απασχόληση του  2014, για να αποφύγει η ελληνική οικονομία τους αργόσυρτους ρυθμούς ανάκαμψης και με ό,τι αυτό αρνητικά συνεπάγεται για το επίπεδο των επενδύσεων, της ανεργίας, των εισοδημάτων, των δημόσιων και κοινωνικών δαπανών, κλπ είναι αναγκαία η επιστροφή των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων καθώς και η βελτίωση των επιδόσεων του εξαγωγικού τομέα με την αναβάθμιση της διαρθρωτικής ανταγωνιστικότητας και της ανταγωνιστικότητας τιμής, ώστε η επίτευξη του ισοσκελισμένου εμπορικού ισοζυγίου αγαθών και υπηρεσιών να μην λειτουργεί ως φραγμός στην πορεία οικονομικής ανάπτυξης της χώρας. Όμως, για να συμβεί αυτό, αναφέρεται χαρακτηριστικά,  απαιτείται ολόκληρη η μείωση (16%) του μοναδιαίου κόστους εργασίας να μεταβιβαστεί στις τιμές, δηλαδή να μετατραπεί σε μείωση των τιμών (15%) των εξαγωγών αγαθών και υπηρεσιών, προκειμένου οι επιδόσεις του εξωτερικού τομέα να επιτρέπουν την μεγέθυνση του ΑΕΠ χωρίς τη δημιουργία ενός ανεπιθύμητου εξωτερικού ελλείμματος. Μία τέτοια μεταβίβαση των μειώσεων του μοναδιαίου κόστους εργασίας στις τιμές σημαίνει σταθεροποίηση του μέσου περιθωρίου κέρδους στα επίπεδα του 2010. Σε αντίθετη περίπτωση, η ελληνική οικονομία θα βρίσκεται εγκλωβισμένη σε μία διαδικασία αργόσυρτης ανάπτυξης, υψηλής ανεργίας και διατήρησης του εισοδηματικού μεριδίου των μισθών στο ΑΕΠ στο σημερινό χαμηλό επίπεδό του ή ισοδύναμα διατήρησης του λόγου κερδών/μισθών σε ιστορικά υψηλό επίπεδο που υπερβαίνει μάλιστα το αντίστοιχο μέγεθος των άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η κυβέρνηση, πάντως, παρά τα όσα αρνητικά αναφέρονται στην έκθεση, δεν φαίνεται σε καμία περίπτωση διατεθειμένη να αλλάξει στο παραμικρό την πολιτική της. Αυτό τουλάχιστον δείχνει με τους αλλεπάλληλους ισχυρισμούς περί του αντιθέτου, ότι ανάπτυξη υπάρχει ήδη και επενδύσεις έχουν ήδη γίνει. Απομένει να δούμε αν θα βγει αληθινή η πρόβλεψη για το μελλοντικό ελληνικό αδιέξοδο. Αν με λίγα λόγια,  ο παράδεισος που τάζουν οι κυβερνώντες δεν είναι παρά ένας ακόμη εφιάλτης για την ελληνική οικονομία.

Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Ανεργία, απολύσεις & οικονομική βοήθεια από το ΕΚ

Η ανεργία και οι απολύσεις έχουν  προκαλέσει στην κυριολεξία σοκ στην Ευρώπη. Χιλιάδες εργαζόμενοι έχασαν την δουλεία τους και η ανεργία μαστίζει ειδικά τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση το ευρωκοινοβούλιο έχει λάβει κάποια υποστηρικτικά μέτρα. Πράγματι, από το 2007 έως το 2013 διατέθηκαν περισσότερα από 400 εκατομμύρια ευρώ σε δεκάδες χιλιάδες απολυμένους εργαζόμενους για εύρεση νέας εργασίας, επιμόρφωση αλλά και για να ξεκινήσουν μια καινούρια επιχείρηση. Αυτή η ενίσχυση διατέθηκε από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση (EΤΠ). Στις 11 Σεπτεμβρίου, η επιτροπή Προϋπολογισμού του ΕΚ ενέκρινε ένα ακόμα πακέτο βοήθειας για τους εργαζομένους τεσσάρων χωρών. Ειδικά για την χώρα μας, η είδηση παρουσιάζει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, με δεδομένο ότι οι απολύσεις είναι χιλιάδες, και τα βοηθήματα για τους ανέργους  πενιχρά. Να σημειωθεί εδώ ότι σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ, το ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα παραμένει καθηλωμένο κοντά στο υψηλότερο επίπεδό του από τότε που άρχισε η κρίση (27,2% τον Μάιο του 2014) ενώ προβλέπεται  ότι η ανεργία θα παραμείνει υψηλή (περί το 27%) έως το τέλος του 2015. Η Ελλάδα, αναφέρει η έκθεση, έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά μακροχρόνιας ανεργίας μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ. Το ποσοστό αυτό αυξήθηκε από το 49% στο 71% μεταξύ του τέταρτου τριμήνου του 2007 και του πρώτου τριμήνου του 2014. Η έκθεση αναφέρει επίσης ότι η μείωση των πραγματικών μισθών στην Ελλάδα ήταν από τις μεγαλύτερες μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ (πάνω από 5% ετησίως κατά μέσο όρο από το πρώτο τρίμηνο του 2009). Μέσα σε επτά χρόνια, ξεκινώντας το 2007, 20 κράτη - μέλη της ΕΕ υπέβαλλαν περισσότερες από 100 αιτήσεις, στις οποίες ζητούσαν από το ΕΤΠ να συγχρηματοδοτήσει περισσότερα από εκατό χιλιάδες προγράμματα για εργαζόμενους που έχασαν τη δουλειά τους είτε εξαιτίας της παγκοσμιοποίησης είτε εξαιτίας της ης παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης. Πολλές αιτήσεις σχετίζονταν με απολύσεις στην αυτοκινητοβιομηχανία (22,5% της ενίσχυσης), σε μηχανήματα και εξοπλισμούς (13,5%), στη βιομηχανία κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων, ειδών ένδυσης και κατασκευής υποδημάτων (12%), υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα και οι ΤΠΕ (11,6%) και κατασκευές (9,6%). Η επιτροπή Προϋπολογισμού του ΕΚ, έπειτα από ψηφοφορία που πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες ημέρες, ενέκρινε βοήθεια προς απολυμένους εργαζόμενους από την Ισπανία, την Ολλανδία, τη Ρουμανία και την Ελλάδα. Η βοήθεια πάντως στην χώρα μας θα πρέπει να συνεχιστεί καθώς, όπως είδαμε, ούτε η ανεργία πέφτει, ούτε καινούργιες θέσεις εργασίας δημιουργούνται. Παρά το γεγονός ότι  στην κυβέρνηση ελπίζουν ότι η κατάσταση θα αντιστραφεί, εντούτοις τα δεδομένα δεν είναι και τόσο θετικά. Μιλάμε για μια χώρα όπου το εργασιακό δυναμικό έχει συρρικνωθεί κατά την διάρκεια της κρίσης  και η υπερπροσφορά είναι  από τα συνήθη φαινόμενα. Δεν είναι όμως μόνο η Ελλάδα αλλά και άλλες χώρες όπου συμβαίνουν αυτά. Το ποσοστό της ανεργίας στην Ευρωζώνη  παρέμεινε στο 11,5%  σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (Eurostat). Τα υψηλότερα βέβαια ποσοστά ανεργίας έχουν η Ελλάδα με 27,2% (Μάης) και η Ισπανία με 24,5%, ενώ τα χαμηλότερα η Γερμανία και η Αυστρία με 4,9%. Η ανεργία πάντως πλήττει  περισσότερο  τους νέους. Το ποσοστό της ανεργίας των νέων (κάτω των 25 ετών) διαμορφώθηκε στο 21,7% στην ΕΕ και στο 23,2% στην Ευρωζώνη. Τα υψηλότερα ποσοστά νεανικής ανεργίας έχουν η Ισπανία με 53,8% και η Ελλάδα με 53,1%, ενώ τα χαμηλότερα η Γερμανία με 7,8% και η Αυστρία με 9,3%. Οι ενισχύσεις λοιπόν από την  επιτροπή Προϋπολογισμού του ΕΚ είναι από αναγκαίες μέχρι επιβεβλημένες. Την στιγμή που οι απολυθέντες έχουν ξεπεράσει κάθε όριο και οι άνεργοι κατά πολύ τα ανεκτά όρια, παρόμοιες αποφάσεις  πρέπει να λαμβάνονται σχεδόν η μία μετά την άλλη. Και θα το επαναλάβω:  το πρόβλημα δεν είναι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλα κράτη – μέλη, που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στο πρόβλημα της ανεργίας. Εν ολίγοις, η ευρωζώνη βρίσκεται προ πολλού σε κρίση και τα κράτη που την απαρτίζουν, θα πρέπει να καταβάλλουν πολύ μεγάλη προσπάθεια για να αποφύγουν τα χειρότερα. Σε μια Ευρώπη πλέον όπου η εργασία είναι το ζητούμενο ειδικά στις κεντροευρωπαϊκές χώρες που δέχονται και το μεγαλύτερο βάρος από τον φτωχό ευρωπαϊκό Νότο.

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2014

Επτασφράγιστα μυστικά βίας κατά γυναικών στο όνομα του καθωσπρεπισμού

Συνεχίζεται ασταμάτητα στην Ελλάδα η άσκηση βίας κατά των γυναικών, είτε ενδοοικογενειακά είτε σε ελεύθερη σχέση. Πολλά περιστατικά που συνήθως κρατούν το στόμα των θυμάτων κλειστό για ευνόητους λόγους, έρχονται να φωτίσουν την οδυνηρή πραγματικότητα στην Ελλάδα αναφορικά με την βία κατά των γυναικών. Το θέμα δεν βέπει συχνά το φως της δημοσιότητας και η ανδροκρατούμενη κοινωνία νίπτει τας χείρας της. Και αυτό παρά το γεγονός ότι και φεμινιστικά κινήματα ή οργανώσεις υπάρχουν αλλά και οι καταγγελίες αυξάνονται. Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά για την Ελλάδα του 2014: Η βία κατά των γυναικών παραμένει κυρίως υπόθεση ενδοοικογενειακή, καθώς το 68% των γυναικών που υπέστησαν κακοποίηση είναι έγγαμες. Το 16% των γυναικών που απευθύνθηκαν στα Συμβουλευτικά Κέντρα είναι αλλοδαπές. Εκεί είναι που το δράμα παίρνει ασύλληπτες διαστάσεις λόγω και της καλλιεργούμενης ξενοφοβίας. Από το σύνολο των αλλοδαπών γυναικών - θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, σύμφωνα με τα στοιχεία περίπου τέσσερις στις δέκα προέρχονται από τα Βαλκάνια. Η αντίληψη ότι η κακοποιημένη γυναίκα είναι συνήθως χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και εισοδήματος, δεν επιβεβαιώνεται. 7 στις 10 γυναίκες - θύματα είναι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ή και ανώτερης ή ανώτατης εκπαίδευσης. Το ίδιο ισχύει και για την οικονομική κατάσταση, καθώς 6 στις 10 γυναίκες που έχουν υποστεί κακοποίηση βρίσκονται σε μέτρια ή καλή οικονομική κατάσταση. Περισσότεροι από τους μισούς δράστες είναι δευτεροβάθμιας ή ανώτερης και ανώτατης εκπαίδευσης, ενώ ένας στους δέκα εκ των δραστών είναι άνεργος.
Πρόγραμμα Υποδομών από την Γενική Γραμματεία Ισότητας
Το πρόγραμμα δημιουργίας εξειδικευμένων υποδομών σε όλη τη χώρα που υλοποιεί η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων για την αντιμετώπιση του φαινομένου της βίας κατά των γυναικών, βρίσκεται σήμερα σε φάση ολοκλήρωσης Το δίκτυο των υποδομών συνολικά περιλαμβάνει Τη δημιουργία 15 Κέντρων Συμβουλευτικής Υποστήριξης Γυναικών από τη Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων σε μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Τη δημιουργία επιπλέον 25 Συμβουλευτικών Κέντρων της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων, υπό την ευθύνη της τοπικής αυτοδιοίκησης, σε όλη τη χώρα. Τη δημιουργία 19 Ξενώνων Φιλοξενίας γυναικών θυμάτων βίας, υπό την εποπτεία της τοπικής αυτοδιοίκηση .Την υποστήριξη 2 ακόμη Ξενώνων οι οποίοι λειτουργούν υπό την ευθύνη του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Τη λειτουργία της 24ωρης Τηλεφωνικής Γραμμής SOS 15900 η οποία Προσφέρει Άμεση υποστήριξη και συμβουλές σε γυναίκες θύματα βίας.
Η  επώνυμη μαρτυρία μιας νέας γυναίκας
Το βιβλίο με τίτλο η «ΒΕΒΗΛΩΣΗ», μια αληθινή ιστορία κακοποίησης» της Πατρικαράκου Δήμητρας μπορεί να ευαισθητοποιήσει, να προβληματίσει και να ενημερώσει σ χετικά με το θέμα ενδοοικογενειακής σεξουαλικής κακοποίησης Συνήθως τα θέματα αυτά δεν καταγγέλλονται και βέβαια τις περισσότερες φορές μένουν ατιμώρητα. Το βιβλίο αναφέρεται σε ένα κορίτσι έντεκα χρονών το οποίο κακοποιείται σεξουαλικά από τον πατριό του, έναν άνθρωπο που αγαπά και εμπιστεύεται. Έναν άνθρωπο που όλοι θεωρούν άξιο εμπιστοσύνης, υπεύθυνο και σωστό πατέρα. Μόνο όταν έρχεται το τέλος της εφηβείας και ο πατριός έχει καταστρέψει την οικογένεια οικονομικά, καταδικάζοντας τις θετές του κόρες σε αιώνια χρέη, η Μίμη βρίσκει το κουράγιο να μιλήσει στη μητέρα της για την κακοποίηση.Δυστυχώς, όμως δεν βρίσκει την κατανόηση και τη στήριξη που περιμένει. Όπως τονίζει και η συγγραφέας «Θέλω να ουρλιάξω! Θέλω να βγάλω την οργή που με πνίγει η δική μου και όλων των κοριτσιών, γυναικών, αγοριών, αντρών που έχουν κακοποιηθεί και έχουν στερηθεί ακόμα και το δικαίωμα να είναι οργισμένοι για αυτό». Η ΒΕΒΗΛΩΣΗ αφηγείται την πραγματική ιστορία της Δήμητρας Πατρικαράκου, μιας γυναίκας που έχει την τόλμη να μιλήσει επώνυμα για ένα από τα μεγαλύτερα ταμπού της ελληνικής κοινωνίας: την ενδοοικογενειακή σεξουαλική κακοποίηση. Επιλέγει να χρησιμοποιήσει το πραγματικό της όνομα και να αποκαλύψει τα α μυστικά της οικογένειας, καταρχάς επειδή μόνο μέσα από την αλήθεια θα αποκατασταθεί δικαιοσύνη, κυρίως όμως επειδή θέλει να αποκηρύξει την ντροπή που επιβάλλεται κοινωνικά στα θύματα κακοποίησης. Η ΒΕΒΗΛΩΣΗ είναι το πρώτο ελληνικό βιβλίο που μιλά επώνυμα για τη σεξουαλική κακοποίηση εντός της οικογένειας, ένα φαινόμενο πολύ συχνότερο απ ́ότι μας βολεύει να πιστεύουμε. Αυτή μαρτυρία και δη επώνυμη δεν είναι αποτελεί παρά την αρχή για πολλές άλλες γυναίκες να καταγγείλουν επώνυμα τις θηριωδίες σε βάρος τους. Δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε αν δεν βγουν στην επιφάνεια τα κλισέ και τα στερεότυπα στην καλύτερη περίπτωση, ή οι εκβιασμοί, οι βιασμοί και οι ξυλοδαρμοί στην χειρότερη. Όσο περισσότερα περιστατικά καταγγέλλονται, τόσο η κοινωνία θα αφυπνίζεται. Διαφορετικά η βία θα παραμένει επτασφράγιστο μυστικό ενδοοικογενειακά ή μη, επικαλυπτόμενο από την επιτηδευμένη ευγένεια και τον καθωσπρεπισμό.

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014

Έμπειροι & άπειροι μονομάχοι

Περάσαμε σε άλλες εποχές, δύσκολες και ακατανόητες. Βρισκόμαστε εν μέσω θυελλωδών μηνυμάτων που αποκαλύπτουν την γύμνια του πολιτικοκοινωνικού συστήματος, που άλλους ευνοεί και άλλους καταστρέφει με συνοπτικές διαδικασίες. Η απογύμνωση του κράτους και των πολλάκις διεφθαρμένων υπηρεσιών του έλαβε χώρα σε μια χρονική περίοδο όπου οι «άπειροι» στην χώρα τούτη σιγοψιθύριζαν ότι κάτι δεν πάει καλά, ενώ οι «έμπειροι» είχαν δει από καιρό το δράμα να πλησιάζει. Ουδείς όμως από τους τελευταίους δεν φρόντισε ούτε αισθάνθηκε την ανάγκη να προειδοποιήσει το λαό για το κακό που τον περιμένει. Γιατί να το κάνουν άλλωστε; Οι «έμπειροι», γιατί περί αυτών ο λόγος, άφησαν την κατάσταση να ξεφύγει από κάθε έλεγχο και τύψεις δεν αισθάνθηκαν πως τα ήξεραν όλα αλλά δεν μίλησαν. Κάποιοι «εμπειρότεροι» από δαύτους αισθάνθηκαν πως θα επιβιώσουν αναίμακτα ή  πως θα ξεφύγουν με ελαφρά πηδηματάκια. Οι «άπειροι» υποψιάζονταν κάτι αλλά δεν ήξεραν το μέγεθος του προβλήματος. Στους εμπειρότερους των έμπειρων κατατάσσονται και οι «ήρωες» του ελληνικού κοινοβουλίου, οι τριακόσιοι πολεμιστές που φύλαγαν και φυλάσσουν τα στενά της διαφθοράς. Ξεκίνησαν τότε λοιπόν τα «θαρραλέα» ΜΜΕ και άρχισαν να σπέρνουν φήμες πως κάτι κρύβεται πίσω από την όλη ιστορία. Ήταν και αυτοί «έμπειροι», γνώστες του τι επακολουθεί μετά από το συνεχιζόμενο φαγοπότι. Πολλοί τότε από τους «άπειρους» υποψιάστηκαν πως θες τα υποβρύχια που γέρνουν, θες η Siemens και τα κάλπικα στοιχεία για το έλλειμμα, κάτι υποβόσκει  και κρύβεται και δη με «έμπειρο» τρόπο. Ξεσηκώθηκαν λοιπόν της Ελλάδας οι κολασμένοι, αυτοί που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και όπου βλέπουν πολιτικό, του επιτίθενται βάναυσα. Αιτία όλα τούτα τα στοιχεία που σιγά – σιγά βλέπουν το φως της δημοσιότητας, οι αλχημείες των πολιτικών και τα αλισβερίσια με τους μεγαλοεπιχειρηματίες που καθορίζουν τις τύχες του κόσμου, «έμπειροι» γνώστες του αντικειμένου και αυτοί. Οι επιθέσεις και οι κραυγές «κλέφτες – κλέφτες!» δονούν από καιρό πια την ατμόσφαιρα. Οι πρώην «άπειροι» πέρασαν στην αντεπίθεση και καταδιώκουν ότι κινείται και τους θυμίζει διαπλοκή. Τι γίνεται όμως μετά; Ποιο το αποτέλεσμα από παρόμοιου τύπου επιθέσεις;  Μήπως η τυφλή βία κατά των πολιτικών επιφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα; Ή μήπως παρόμοιου τύπου συμπεριφορές οδηγούν απλά σε αδιέξοδο και σε εκ νέου περίπλοκες παρενέργειες, ειδικά σε μια περίοδο όπου τα πράγματα δεν κυλούν και τόσο καλά για την χώρα;  Η βία δεν έλυσε ποτέ προβλήματα, ειδικά στις περιπτώσεις όπου οι «έμπειροι» απείχαν παρασάγγας από τους «άπειρους» σε ευρηματικότητα. Η απόσταση αυτή βέβαια δημιουργούσε και δημιουργεί αγεφύρωτα χάσματα και εκνευρισμό, όμως ποτέ η απόσταση αυτή δεν καλύφθηκε με την βοήθεια της βίας. Εξάλλου ούτε έτσι οι «άπειροι» θα μάθουν ποτέ την αλήθεια, μια αλήθεια που θα κρατήσουν ως επτασφράγιστο μυστικό οι «έμπειροι» γνώστες της κατάστασης που μπορεί να δημιουργηθεί αν ο κόσμος τα μάθει όλα. Με δεδομένη την επικρατούσα οργή όμως, τα πράγματα δεν είναι και τόσο αισιόδοξα. Ο κόσμος σπάει την «απειρία» του και διαχειρίζεται βίαια τις καταστάσεις όταν βλέπει στο πρόσωπο των πολιτικών μονάχα διαφθορά και ατασθαλίες. Ανεξέλεγκτες βίαιες ενέργειες  φιγουράρουν ως ρεβάνς στα μάτια των ως τώρα ανυποψίαστων, που εν ριπή οφθαλμού νοιώθουν πως κατέχουν την απόλυτη αλήθεια. Έτσι, οι υπόγειοι κύκλοι της διαφθοράς μένουν για μια ακόμη φορά ανέπαφοι. Και το λέω αυτό γιατί δεν είναι μόνο οι πολιτικοί που «παίζουν μπάλα» στο διεφθαρμένο παιχνίδι της κοινωνικής εξαπάτησης. Είναι και άλλοι από πίσω - και όχι λίγοι – αυτοί που κρύβονται πίσω από την συνεχιζόμενη «απειρία». Γιατί πολλοί από τους πολίτες καταπίνουν αμάσητη την τροφή των μεγάλων ΜΜΕ, που έχουν τους λόγους τους να απαξιώνουν ενίοτε το πολιτικό σύστημα. Που προβάλλουν μετά μεγάλης θελήσεως τις δηλώσεις του πρωθυπουργού και της τρόικα ότι με τις θυσίες η χώρα κάνει προκοπή.  Και μιας και η «απειρία» σε αυτές τις περιπτώσεις γίνεται κανόνας, η τροφή αυτή χρησιμεύει ως στάχτη στα μάτια του κόσμου και εμπόδιο για την αποκάλυψη του ευρύτερου σχεδίου της «έμπειρης» εξαπάτησης. Αυτά για όσους νομίζουν ότι με πύρινες ενέργεις ξεκαθαρίζονται οι υποθέσεις. Για όσους δεν διαχειρίζονται σωστά την εγκράτειά τους. Γιατί η εξαπάτηση έχει μέλλον και τα μηνύματα που θα απογυμνώνουν σταδιακά το ανάλγητο κράτος είναι ακόμη πολλά. Αρκεί να επιδειχθεί η δέουσα υπομονή, η χαρακτηριστική εκείνη συνήθεια των «έμπειρων» που τους βοηθά πάντα να ξεγλιστρούν σαν χέλια. Σε αυτή την περίπτωση μόνο η αυτοοργάνωση των πολιτών για την κοινωνική αντιπαράθεση μέσα από τις γειτονιές και τα αυτόνομα συμβούλια θα μπορούσε να επιφέρει μια ειρηνική αλλά συστηματική αλλαγή που τόσο τρέμει το επίσημο κράτος. Γιατί πολύ απλά ακόμη και οι συνιστώσες των όποιων εναλλακτικών αριστερών κομμάτων εξυπηρετούν δια της κοινοβουλευτικής παρουσίας το πολυσυλλεκτικό κράτος, με κόμματα που αποπροσανατολίζουν και βουλευτές επί τετραετίας ούτε κατά διάνοια ανακλητούς, αφού μέσα σε αυτό ακριβώς το κοινοβούλιο γίνονται τα μεγαλύτερα και καλύτερα παζάρια.