Σιγά μην είχε περισσότερες διαρροές ο κυβερνητικός συνασπισμός κατά την διάρκεια της ψηφοφορίας για την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ. Ποιος θα ρισκάριζε την θέση του και την διαγραφή του από το κόμμα αν δεν είχε εξασφαλισμένη την επόμενη κίνηση και κάθοδό του; Το λέω αυτό διότι οι τακτικισμοί σε τέτοιες περιπτώσεις υπερτερούν της πραγματικής θέλησης. Η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός ισχυρίζεται ότι βγήκε δυναμωμένος από αυτή την ψηφοφορία και πως πλέον μπορεί να βαδίζει ανενόχλητος στην υλοποίηση των δεσμεύσεων απέναντι στην τρόικα και τους εταίρους. Όμως το ζητούμενο μετά από αυτήν ψηφοφορία δεν ήταν η πτώση της κυβέρνησης που ακόμη και ο Αλέξης Τσίπρας δεν την περίμενε. Η ουσία ήταν να φανεί πως τα προβλήματα συνεχίζονται, πως η έφοδος στις εγκαταστάσεις της ΕΡΤ από τις αστυνομικές δυνάμεις δεν θα περνούσε έτσι και πως σε γενικές γραμμές η χώρα βρίσκεται σε οριακό σημείο από πλευράς ανοχής. Πάνω απ΄όλα όμως, να κοιτάψουν τα κόμματα προς τα ενδότερά τους. Η ψηφοφορία για την πρόταση δυσπιστίας απλά ανακάτεψε για λίγο την τράπουλα και έφερε τα πάνω-κάτω στην κυβερνητική ατζέντα. Δεν είναι καιρός για αποτιμήσεις από το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, ούτε εποχή για να αξιολογηθούν οι κάθε είδους ανταρσίες. Το θέμα είναι ότι για άλλη μια φορά στο Κοινοβούλιο ειπώθηκαν πολλά για τα δεινά που υφίσταται ο ελληνικός λαός, πολύ περισσότερα από κάθε άλλη φορά. Ακούστηκε μάλιστα και από τα χείλη του Αντώνη Σαμαρά ότι από το τέλος του 2014 θα αρχίσει η ανάκαμψη. Το συγκρατούμε αυτό γιατί θα χρειαστεί αργότερα. Η ψηφοφορία στην Βουλή ένα πράγμα έδειξε, ότι όσες προτάσεις μομφής και να γίνουν, δεν πρόκειται να επηρεάσουν το κλίμα που επικρατεί στην κοινωνία, μια κατάσταση που σε καμία περίπτωση δεν καταδεικνύει προσπέρασμα της κρίσης. Αν ο πρωθυπουργός έχει κάποια ιδέα για το πώς θα βγει η χώρα από αυτή την κρίση, αυτό δεν φαίνεται από τα λεγόμενά του περί επιστροφής ως μαγείας στις αγορές από το 2014, για τον απλούστατο λόγο ότι σε αυτό θα πρέπει να ανταποκριθούν και οι πολίτες. Γιατί, ποια ισχύ έχει αυτή η επιστροφή όταν δεν αντανακλάται στην κοινωνία; Όσοι αριθμοί και να προσεγγιστούν με επιτυχία, αυτό που έχει σημασία είναι ποια η επίδρασή τους στον κοινωνικό ιστό. Η δε οικονομία της χώρας δεν γίνεται μόνο με την προσέλκυση νέων επενδύσεων αλλά με την προσφορά καλά αμειβομένων θέσεων. Από τέτοιες υποσχέσεις όμως έχει χορτάσει ο ελληνικός λαός, και έχει ήδη ξεπεράσει τα όρια εμπιστοσύνης προς τας υποδείξεις. Οι νέες θέσεις εργασίας όμως δεν δημιουργούνται ποτέ ανεξάρτητα από την κερδοφορία των ξένων επιχειρήσεων. Με λίγα λόγια, πρώτα αποτιμάται το κέρδος και μετά προσλαμβάνεται προσωπικό, με συνήθως χαμηλές αμοιβές. Βέβαια, και τα συνδικάτα εκεί εστιάζουν το ενδιαφέρον τους, στην τήρηση των όποιων συλλογικών συμβάσεων και όχι για το είδος ή τις συνθήκες της εργασίας. Αποτελούν και αυτά ένα μεγάλο μέρος του παιχνιδιού. Όμως αυτό το παιχνίδι παίζεται από αόρατους παίχτες. Διεξάγεται με άνισους κανόνες εις ότι αφορά την σχέση προσφοράς εργασίας και κερδοφορίας. Και ειδικά σε μια χώρα που πεινάει, το έργο γίνεται ευκολότερο για τους όποιους επενδυτές, που με λίγα καθαρίζουν. Αυτή είναι η Ελλάδα του 2013, αυτές είναι οι προοπτικές που υπόσχεται ο πρωθυπουργός. Με λίγα λόγια, αφήστε τους επενδυτές να έρθουν, μην τορπιλίζετε τα συμφέροντα της χώρας, αλλά πάνω α΄όλα μην ψάχνετε για εργασιακή άνοιξη. Γι΄αυτό λοιπόν, σας λέω, τα λεγόμενα του Αντώνη Σαμαρά κατά την διάρκεια της συζήτησης της πρότασης μομφής δεν έχουν και τόση σημασία. Και σε τελική ανάλυση, ποια θετικά θα αποκομίσουν οι πολίτες από την περιλάλητη επιστροφή στις αγορές; Μήπως θα παρθούν πίσω τα μέτρα; Μήπως θα υπάρξουν πρόσθετες ελαφρύνσεις ή απλά επιστροφή στο προηγούμενο στάτους; Δεν διευκρινίζεται τίποτα. Η πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ δεν αποκάλυψε κάτι διαφορετικό. Θα έλεγε κανείς πως για μια ακόμη φορά απογυμνώθηκαν οι ντελάληδες της υποτιθέμενης νένας εποχής. Και μαζί με όλα που ακούστηκαν, απλά παραδέχτηκαν οι πάντες πως το χρονικό σημείο είναι οριακό. Κατά τα άλλα, και οι ψήφοι έπεσαν κατά το αναμενόμενο και η κυβέρνηση κομπορρημονεί για την ενότητά της. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ έδειξε πως είναι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να κυβερνήσει, καραδοκώντας για το μοιραίο λάθος. Τακτικές περισσότερο θα έλεγα περισσότερο πως δοκιμάστηκαν. Και τα κόμματα κοίταξαν προς τα ενδότερά τους, γιατί χωρίς αυτό το παιχνίδι μπορεί ανά πάσα στιγμή να χαθεί. Τακτικές και ενδοκομματικές ζυμώσεις που δεν αφορούν τους πολίτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου