Η υπόθεση της Σουλειμάν Σαμπιχά, οι ενδοκομματικές αναταράξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και οι όψιμες «αριστερές» προκαταλήψεις, απλά υπενθυμίζουν πως βρισκόμαστε σε μία εποχή που απέχει παρασάγγας από την αλλοτινή ιδεολογική πληρότητα , τότε που το όποιο έλλειμμα συζητιόταν στα στρογγυλά τραπέζια της ανταλλαγής πολιτικών εμπειριών, τότε που το χρήμα δεν δελέαζε και τον τελευταίο απαίδευτο υποψήφιο στις εκλογές. Όχι πως τότε οι εκλογές είχαν κάποιο άλλο πρόσωπο ή στόχο πέραν της διαιώνισης του ασφυκτικού ολοκληρωτισμού και της υποτιθέμενης εκπροσώπησης του λαού, αλλά τουλάχιστον τηρούνταν τα προσχήματα – ήξερες κοινώς με ποιον είχες να κάνεις, άρα και με ποιον να αντιπαρατεθείς. Σήμερα, όλα τα κόμματα έχουν γίνει ένας συρφετός, με παρατρεχάμενους και καλοθελητές από όλες τις υποτιθέμενες ιδεολογικές δεξαμενές, που είναι διαθέσιμοι να συνδράμουν προς κάθε κατεύθυνση, αρκεί να πάρουν με συνοπτικές διαδικασίες τα οφίτσια και ας χαθεί ο κόσμος όλος. Σήμερα λοιπόν, ξεπηδούν υποψήφιοι από το πουθενά, ο καθένας έχει να πει και από μια κουβέντα επί παντός επιστητού, γιατί αυτό επέτρεψαν τα ελεγχόμενα ΜΜΕ και τα αναίμακτα social media της υποτιθέμενης ελεύθερης έκφρασης. Τα τελευταία στην Ελλάδα – σε αντίθεση με πολλές άλλες άλλες χώρες όπου μέσω των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης πραγματοποιούνται διαδηλώσεις και πικετοφορίες – μάλλον υπηρετούν προς το παρόν την θεαματικότητα των ασύλληπτων σε έμπνευση τηλεπαιχνιδιών. Μιλάμε για μια κατάσταση που ναι μεν ήταν προβλέψιμη, αλλά που όταν την βιώνει κανείς, απλά συγκλονίζεται. Οι προοδευτικοί έγιναν νεροκουβαλητές της συντήρησης, την ίδια στιγμή όπου οι συντηρητικοί φλερτάρουν ανενδοίαστα με την ακροδεξιά. Γιατί λοιπόν να μας κάνει εντύπωση η υπόθεση της Σαμπιχά; Ποιοι και με ποιο ιδεολογικό υπόβαθρο ή πρόσημο θα μπορούσαν ανατρέψουν τα δεδομένα; Οι διακρίσεις, η ομωφοβία και ο ρατσισμός παντός είδους χαρακτηρίζουν την Ελλάδα του 2014. Θα έλεγε κανείς βέβαια ότι τα ισοπεδώνουμε όλα. Δεν νομίζω. Σε μια χώρα όπου η οικονομική κρίση συνεχίζεται χωρίς σταματημό, φθίνουν αλματωδώς οι συνειδήσεις αντίστασης, προσκυνώντας ασύστολα την κάθε σαχλαμάρα που προβάλλεται από κανάλια και εφημερίδες του στυγνού κουτσομπολιού, υπό τον προστατευτικό μανδύα της είδησης - φήμης (sic). Η συντήρηση και καθιέρωση αυτής της κατάστασης ανήκει σε αστείους μάνατζερ με ανύπαρκτη παιδεία ή μάλλον σε ανθρώπους που η έλλειψη παιδείας χρησίμευσε ως βασικό προσόν κοινωνικο- οικονομικής ανόδου. Το να μην ξέρεις να γράψεις μια πρόταση, το να μην μπορείς να αρθρώσεις λόγο απέναντι στις εφιαλτικές ζυμώσεις των κομμάτων, απλά σε βοηθά να ενταχθείς στον στρατό της αμορφωσιάς, γιατί έτσι αποφάσισαν κάποιοι στα μυστικοσυμβούλια του ολοκληρωτισμού. Συναγωνισμός για την μεγαλύτερη κρυάδα, τεστ ευφυΐας για ανθρώπους χωρίς ιστορική συνείδηση, για εκείνους που μεγάλωσαν λοιδορώντας τον Επιτάφιο του Περικλή, γιατί εκείνη η Δημοκρατία τους φαίνεται ξένη και οι τιμές προς τους νεκρούς των πολέμων με την αποθέωση της ελευθερίας του πολιτεύματος, απλά ανέκδοτο από άγνωστους λαούς. Μιλάμε λοιπόν για την υπόθεση της Σαμπιχά και δεν κοιτάμε πίσω, τότε που η εκκλησία του Δήμου και η ανακλητότητα στην εκπροσώπηση ουδεμία σχέση είχε με το τωρινό «λημέρι» της Βουλής, όπου ο κάθε απαίδευτος από την μια στιγμή στην άλλη γίνεται βουλευτής ή ακόμη και ευρωβουλευτής για τέσσερα χρόνια στο όνομα της δημοκρατικής εκπροσώπησης και αυτός, γιατί εκεί το χρήμα είναι περισσότερο. Και άλλα πολλά, φίλες και φίλοι αναγνώστες, που αποσιωπούν επιδεικτικά πολλοί συνάδελφοι δημοσιογράφοι. Γιατί λοιπόν να μας κάνει εντύπωση ο όποιος εξ αριστερών ρατσισμός από την στιγμή που έχει καθιερωθεί ο νεοφασισμός στην ελληνική κοινωνία; Γιατί να μας σοκάρει το γεγονός ότι ακόμη η εκκλησία στην Ελλάδα σαμποτάρει ποικιλοτρόπως τον πολιτικό γάμο και την καύση νεκρών, την στιγμή που η μπίζνα είναι μεγάλη και οι στρατοί των πιστών εξακολουθούν να μην κοιτούν ολόγυρα; Το θέμα όμως πάει μακριά. Εξηγείται όμως κατά ένα μεγάλο μέρος γιατί στην Ελλάδα υπάρχει αυτή η παρατεταμένη σιωπή που παραπέμπει σε βασιλεία του συντηρητισμού. Και πολλά άλλα αναμένεται, λέω, να συμβούν. Και νέες τραγωδίες θα δουν το φως της δημοσιότητας και μετά τις εκλογές του Μαίου, όταν κατά χιλιάδες οι πολίτες θα συρρέουν στις εφορίες και τα ασφαλιστικά ταμεία για να κάνουν τους δέοντες συμβιβασμούς και ρυθμίσεις. Αλλά, όπως προείπα, όλα είναι θέμα ιστορικής συνείδησης και παιδείας. Αλλιώς, οι λύσεις σερβίρονται στο τραπέζι, με μνημόνια, υπογραφές δουλοκτητικών συμβάσεων και ξεπουλημάτων. Διαλέγετε και παίρνετε. Αν διαφωνείτε, πρέπει να αρθρώσετε λόγο, σεβόμενοι την ελληνική γραμματική και το συντακτικό. Σε αντίθετη περίπτωση, ακολουθήστε το κοπάδι και μην διανοηθείτε να παρεκκλίνετε. Αλλά πάνω απ΄όλα να μην διαμαρτύρεστε για τον συντηρητισμό, την αμορφωσιά, τις διακρίσεις και τον ρατσισμό. Γιατί από αυτά ακριβώς συντηρείται το σύστημα μιας χώρας που βρίθει από μάνατζερ και εμπειρογνώμονες των προλήψεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου