Και να που το ελληνικό κοινοβούλιο μετατρέπεται σε ρινγκ, μιμούμενο τα κοινοβούλια γειτονικών χωρών, μετά την σύρραξη μεταξύ του υιού Μπαλτάκου και βουλευτών της Χρυσής Αυγής, μια αναμενόμενη εξέλιξη μετά τις επανειλημμένες υβριστικές επιθέσεις βουλευτών κατά άλλων βουλευτών ή την ενδυματική περιβολή τους που ενίοτε «συγκλονίζει», σκηνές άπειρου κάλλους που έχουν μεταβάλλει το κοινοβούλιο απλά σε καφενείο ή σε χώρο επίδειξης μόδας. Η κατάσταση αυτή επικρατεί εδώ και καιρό και είναι απορίας άξιο πως μέχρι τώρα δεν είχαμε εκδήλωση σωματικής βίας. Με φράσεις πεζοδρομίου αλλά και επιχειρήματα χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, το τωρινό ελληνικό κοινοβούλιο φαντάζει ως ο καθρέφτης και η μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας, που έχει πέσει τόσο χαμηλά, όταν όλοι περιμένουν εναγωνίως τα κλικ από τα όποια γαργαλιστικά βιντεάκια των μπλογκς και των ιστοσελίδων, παρά την είδηση σαν είδηση, εμπλουτισμένη με το κατάλληλο ρεπορτάζ και διασταυρωμένες πληροφορίες. Η εικόνα του ελληνικού κοινοβουλίου είναι ακριβώς εκείνη που συναντά κανείς τις Κυριακές στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, εν ολίγοις δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα το λανσαριζόμενο αντριλίκι και της λαϊκή δόξα των γηπέδων που στενάζει από την «ευγενή άμιλλα» και τον «απαράμιλλο ανταγωνισμό». Δεν έχει και τόση σημασία ποιοι είναι οι βασικοί συντελεστές αυτού του πολιτικού κατς στο κοινοβούλιο, που αμαυρώνει την εικόνα της χώρας στους ευρωπαίους εταίρους και τους κάνει να γελούν όταν ζητάμε πίσω τα μάρμαρα. Περισσότερο είναι που φτάνει η κατάσταση σε τέτοιο σημείο που δεν έχει επιστροφή από τα νταηλίκια και τις φανφάρες των ημερών. Και ενώ κάποιοι μιλούν για ανάκαμψη, και ενώ ο πρωθυπουργός έχει βαλθεί να μας εκπλήξει με την εξαιρετική του ευγλωττία όταν αναφέρεται στους ρυθμούς ανάπτυξης από τους οποίους λείπουν φυσικά οι στρατιές των ανέργων και των υποαπασχολούμενων, οι ξένοι επενδυτές κλείνουν το μάτι στην κακομοιριά της ελληνικής πολιτικής, παζαρεύοντας σε εξευτελιστικές τιμές τα φιλέτα της χώρας που μάλλον πάει για Κατάρ μεριά. Ένα πλούσιο, με λίγα λόγια, προτεκτοράτο των Ευρωπαίων εταίρων, με μεγαλουπόλεις της ασχήμιας, γειτονιές ένδειας και παρακμής αλλά και φημισμένων πολυεθνικών που αποτελειώνουν με συνοπτικές διαδικασίες την τοπική αγορά. Όμως, όχι, λένε. Ετούτη η χώρα έχει μέλλον και προοπτική. ‘Έχει ακόμη να δώσει σε πολλούς και πολλά, από τηλεοπτική εικόνα μέχρι γη, από παράδοση μέχρι lifestyle της συμφοράς. Σύσσωμοι οι Έλληνες πατριώτες εκστρατεύουν για να προβάλλουν τα εγχώρια good news και τις ελπίδες οικονομικής ανάκαμψης στα ευρωπαϊκά σαλόνια λόγω και της προεδρίας. Με μια γροθιά ανταλλάσουν ύβρεις στο κοινοβούλιο των άδειων εδράνων, γιατί πολύ απλά ο /η βουλευτής εμφανίζεται μόνο στην ψήφιση των νομοσχεδίων και για τα λοιπά άλλοι βγάζουν το φίδι από την τρύπα. Αυτή είναι η κατάσταση, αγαπητοί αναγνώστες, γιατί και μόνο η έλλειψη παιδείας αρκεί για την συντήρηση και παράταση ετούτης της πολιτικής οπερέτας. Στο παιχνίδι αυτό βέβαια συμμετέχουν και οι καναλάρχες, που σύσσωμοι προβάλλουν ακόμη και το κομμωτήριο της γειτονιάς εν ώρα υψηλής ακροαματικότητας, προκειμένου να έχουν έσοδα. Το όλο σκηνικό εμπλουτίζεται λοιπόν, αφενός από τον υφέρποντα ρατσισμό και γεμάτο διακρίσεις μέσο πολιτικό λόγο που αποκαλύπτει τις πραγματικές του διαστάσεις όταν οι προσβολές και τα κοσμητικά επίθετα διανθίζουν την ατμόσφαιρα της απρόσκοπτης «ανταλλαγής απόψεων», και αφετέρου από την συμπεριφορά πεζοδρομίου στους διαδρόμους της Βουλής, που κάνει τις καθημερινές αψιμαχίες των οδηγών στους δρόμους να φαντάζουν παιχνίδι. Και η ιστορία έχει και συνέχεια καθώς οι υποθέσεις, λέει, θα διαλευκανθούν στις αίθουσες των δικαστηρίων. Εκτός και αν τη λύση την βρουν κάποιοι συνάδελφοι δημοσιογράφοι που επέλεξαν να ακολουθήσουν πολιτική καριέρα, συντονισμένοι στους ρυθμούς της εποχής. Εκτός και αν οι νέες γενιές βρουν κάτι διαφορετικό για να σατιρίσουν - στην επιεικέστερη των περιπτώσεων - ετούτο το συνονθύλευμα της αμορφωσιάς που σέρνεται στους διαδρόμους της Βουλής με υψωμένες τις γροθιές, σε έναν αγώνα που οι οπαδοί δεν είναι χωρισμένοι από τα ΜΑΤ αλλά από την κατεύθυνση της ψήφου, που άλλοτε ρίχνεται συνειδητά και άλλοτε επιλέγεται ο κάθε τυχάρπαστος, επειδή ο ψηφοφόρος πρέπει σώνει και καλά να ασκήσει τα εκλογικά του δικαιώματα. Και το κακό είναι ότι αυτή την εικόνα την λούζεται και ο πολίτης που επέλεξε από καιρό να απέχει από τις όποιες «δημοκρατικές» οπερέτες. Το δράμα, κοινώς έχει πολλούς θεατές, η εκλογή των πανηγυρτζήδων της Βουλής σαφώς λιγότερους. Γιατί πολύ απλά ακόμη και με μεγάλη εκλογική αποχή, η αστική δημοκρατία βρίσκει τρόπους να επιβιώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου