Συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς στην Ελλάδα η δεξιόστροφη πορεία της κοινωνίας – ενίοτε και ακροδεξιά - συνεπικουρούμενη από μια κατακερματισμένη και στην καλύτερη περίπτωση αποπροσανατολισμένη αριστερά. Τα νέα μέτρα της κυβέρνησης δημιουργούν νεφελώδεις σκέψεις για την συνέχεια αυτής της πορείας, που παρουσιάζει εμφανώς σημάδια νεοσυντηρητισμού, όταν τα πάντα εμπορευματοποιούνται ευλογημένα από μια κάστα επάρατων Δον-Κιχωτιστών, που φορούν το πέπλο της διαφάνειας και με σημαία την ιδεολογική απομυθοποίηση μετατρέπουν σε αντικείμενα τις συνειδήσεις και την αντίσταση σε ουτοπία. Λες και δεν έχει με τι άλλο να ασχοληθεί ο κατεστημένος Τύπος, η ιστορία του κάθε επώνυμου μεταβάλλεται σε πρωτοσέλιδο και οι επιδόσεις της σεξιστικής αποχαλίνωσης λανσάρονται ως η καλά μασημένη τροφή στους πεινασμένους πολίτες. Η τροφή αυτή είναι δοκιμασμένη, με την συνταγή της επιβαλλόμενης σιωπής σε κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής. Το γεγονός και μόνο ότι κρέμονται όλοι από τα χείλη της εκάστοτε Μέρκελ για την καταβολή της δανειακής δόσης αλλά και του κάθε στοχαστικού αντιμνημονιακού πολιτευόμενου, που σερβίρει χωρίς κόπο τις «λεβέντικες» απόψεις περί εθνικής παλιγγενεσίας, δείχνει μια κοινωνία σε μαρασμό και πολίτες υπό την επήρεια γενικευμένου κομφορμισμού. Όλοι πλέον κατέχουν την «μοναδική αλήθεια» σε εποχές μεγάλης λιτότητας και σπεύδουν οικειοθελώς να βοηθήσουν τον συνταξιούχο, που ασθμαίνει υπό το βάρος των εκάστοτε περικοπών. Αναμιμνησκόμενοι την τεχνητή ευημερία των δοξασμένων δεκαετιών, όπου ο καθένας χώνευε χωρίς πολλά – πολλά τις χαρισματικές απολαύσεις του ασύδοτου καταναλωτισμού με την συνδρομή του πλαστικού χρήματος ακόμη και σε περιπτώσεις εορτοδανείων ή διακοπών, οι πολίτες της μικρομεσαίας, κυρίως, τάξης ολοφύρονται για τα χαμένα προνόμια και τα βάζουν με όλους, λες και δεν γνώριζαν πως γίνεται η δουλειά. Το γεγονός ότι τα φτωχά στρώματα έγιναν φτωχότερα και τα πλούσια - πλουσιότερα δεν απασχολεί σχεδόν κανένα. Όλη η ετυμηγορία αφιερώνεται στην ραγδαία μετακύλιση των μικρομεσαίων, αυτών που ξέμειναν με τα τζιπ και τα πολλών κυβικών τροχοφόρα. Λες και το ενδιαφέρον εξαντλείται στο τι θα απογίνει ο μικρομεσαίος, κανείς δεν κοιτά την ατμόσφαιρα στις φτωχογειτονιές όπου οι λούμπεν προλετάριοι έγιναν σκουπιδοφάγοι, κονιορτοποιημένοι από την κρίση μιας κοινωνίας σε αποσύνθεση. Ναι, το ενδιαφέρον όλων περιορίζεται στις αναλήθειες και τα παραμύθια των οκτώ, που προβάλλουν αποκλειστικές ειδήσεις από τις τάξεις των πολιτευτών. Λες και ότι πιο επαναστατικό το πρεσβεύει ο εκάστοτε ΣΥΡΙΖΑ και ότι πιο συντηρητικό και επικίνδυνο κόμματα όπως η Χρυσή Αυγή - που πάραυτα συγκινεί μεγάλο μέρος των χαμηλών οικονομικά στρωμάτων και που η ιστορία διδάσκει ότι αυτό συμβαίνει σε εποχές μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης που προκαλεί κοινωνική σήψη - η κοινωνική ποδηγέτηση φτάνει στο απόγειό της γιατί έτσι επέλεξαν οι διεθνείς τοποτηρητές. Οι αντιδράσεις μοστράρουν σκηνοθετημένες από τα ειδησεογραφικά δελτία, που αποκρυσταλλώνουν την επαναστατικότητα των μεγάλων μιντιακών τραστ, μονοπωλώντας το κοινωνικό ενδιαφέρον. Δεν είναι τόσο ότι παραπληροφορούν με τις εκπομπές συναδέλφων - ανίδεων από πλευράς ιστορικής γνώσης, αλλά ότι περιχαρακώνουν τον πολίτη σε αντιλήψεις περί του «μη χείρον βέλτιστον» και απόψεις περί του «πίστευε και μη ερεύνα». Ο από μηχανής Θεός είναι εδώ, είτε λέγεται τρόικα, είτε αντιμνημονιακό συρφετό που πιάνει από τα άκρα δεξιά και τελειώνει στα αριστερά. Η λύση είναι να στραφούν τα κοινωνικά στρώματα σε εκδηλώσεις αποδοκιμασίας, αλλά μέχρι εκεί. Να μην προχωρήσουν δηλαδή σε κάτι περισσότερο που πιθανά οδηγήσει σε κάποιας μορφής αυτοέκφραση. Να μην ενστερνιστεί κανείς απόψεις περί μαζικών ξεσηκωμών των λαών της Ευρώπης, που ήδη στενάζουν υπό το βάρος της ανεργίας και της λιτότητας. Το θέμα είναι το κάθε πρόβλημα να μείνει αποκλειστικά εντός των συνόρων της κάθε χώρας και να μην διεθνοποιηθεί. Στο έργο αυτό, σημαντικό μερίδιο ευθύνης έχει και η συστημική Αριστερά που περιορίζει τον διαμαρτυρόμενο στα καθημερινά, μιλώντας γενικά και αόριστα για το «ένοχο» κεφάλαιο. Στην Ελλάδα, λοιπόν, οι αντιδράσεις είναι κατευθυνόμενες και η ψήφος προεπιλεγμένη. Αν θεωρεί κανείς τα λεγόμενα αοριστολογίες, δεν έχει παρά να κοιτάξει τους τρόπους κοινωνικής διαφυγής και τα εγκλωβισμένα πολιτικά συνθήματα. Πέρα από την τύχη όμως της μικρομεσαίας τάξης κρίνεται και το μέλλον των φτωχών εξαθλιωμένων στρωμάτων που γίνονται πολλάκις βορά των υπερασπιστών του κοινωνικού εκφασισμού. Ο προσανατολισμός είναι σαφής και στην Ελλάδα, το έργο αυτό το έχει αναλάβει η Χρυσή Αυγή, από την στιγμή μάλιστα που της προσφέρθηκε και βήμα στο Κοινοβούλιο. Το αντιμνημόνιο, λοιπόν, βρίθει από υπερασπιστές εκ δεξιών και αριστερών. Την ίδια στιγμή, η συγχώνευση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ προχωρά ασταμάτητα και το ενδιαφέρον δεν επικεντρώνεται στο πως αλλά μέχρι που. Με αυτά και με αυτά, η συντηρητικοποίηση, που προανέφερα, μεγάλων τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας βρίσκεται σε καλό δρόμο. Δεν απομένει παρά η ταφόπλακα με την συνδρομή της αποπροσανατολισμένης Αριστεράς. Κοινώς, με τις φωνές περί κατάργησης του μνημονίου αλλά διατήρησης του γνωστού στάτους που κάνει τον καθένα επιρρεπή στην απόλαυση των καταναλωτικών αγαθών. Το έχουμε δει πολλές φορές στο παρελθόν από δεξιούς, κεντρώους και αριστερούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου