Η μέρα της κρίσης δεν ήλθε τώρα αλλά έχει από καιρό αφήσει τα σημάδια της στην ελληνική κοινωνία. Η φτώχεια δεν προέκυψε τα τελευταία πέντε χρόνια και φτωχοί υπήρχαν πάντα και ας προσπαθούν με κάθε τρόπο να το κρύψουν. Η ελληνική κοινωνία ευημερούσε κάποια χρόνια αλλά θα πρέπει να εξετάσει κανείς προσεκτικά για ποιες τάξεις μιλάμε και ποιους. Οι δεκαετίες 70΄- ΄80- ΄90 ήταν τα ορόσημα της νέας εποχής του όψιμου νεοπλουτισμού και της ανεξέλεγκτης κερδοσκοπίας , στις πλάτες όμως ολοένα και περισσότερο νεόπτωχων. Το δράμα της επίπλαστης κατανάλωσης επετεύχθη με τα καρτοδάνεια και το πλαστικό χρήμα την δεκαετία του 2000, μια δεκαετία που άφησε τα σημάδια της στην παρούσα κατάσταση. Έχει παρελθόν λοιπόν η λογική της συσσώρευσης αγαθών και μετάβασης στην νέα εποχή που αρχίζει μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου με την δημιουργία των δύο μπλοκ και την εφαρμογή στην πράξη του σχεδίου της καπιταλιστικής σε Ανατολή και Δύση επέλασης, από την μια μεριά υπό την στενή εποπτεία του κόμματος – φρούραρχου του ολοκληρωτισμού, και από την άλλη των κάθε λογής νεογιάπι που έφτασαν στο απόγειό τους την δεκαετία ΄90 και Millennium. Αν αφήσει κανείς πίσω την κατάρρευση του στρατοκρατικού ανατολικού μπλοκ αλλά και την πετρελαϊκή κρίση την δεκαετία του΄70 ή τους πολέμους στο όνομα της κατάκτησης των πρώτων υλών τις επόμενες δεκαετίες, στην Ελλάδα οι επίπλαστες παροχές στο όνομα της εκάστοτε «Δημοκρατίας» συσσώρευσαν την ανεξέλεγκτη διαφθορά και το πελατειακό σύστημα που έχει διαβρώσει καταλυτικά την ελληνική κοινωνία. Ο αριθμός των νεόπλουτων όμως μεγάλωσε επικίνδυνα παράλληλα με τους νεόπτωχους. Μια μεσαία τάξη που εκτοξεύτηκε από το παράνομο κέρδος έβαλε μεν στην γωνιά τους πολλαπλάσιους νεόπτωχους, όμως δεν μπόρεσε να κρύψει τον αριθμό τους. Δεν είναι τώρα λοιπόν που μας προέκυψαν οι νεόπτωχοι, ούτε τα τελευταία χρόνια εμφανίστηκε η περιστασιακή εργασία. Το πείραμα το εφάρμοσαν αμέτρητες εργοδοσίες και τις εποχές του πλούτου, σε συνδυασμό με τους χαμηλούς μισθούς των μη συμμετεχόντων στους κομματικούς στρατούς. Δεξιοί, σοσιαλιστές και αριστεροί αντάλλασαν πελάτες στις υπηρεσίες και τα ρουσφέτια, έδιναν και έπαιρναν γιατί έτσι διατηρούταν η ποθητή ισορροπία. Και φτάνουμε στο σήμερα που δεν έχουν αλλάξει πολλά. Μόνο οι φτωχοί που έγιναν άστεγοι και οι κοινωνικές πολιτικές εξαντλήθηκαν στο να μην κόβεται το ρεύμα σε μερικά νοικοκυριά. Επιλεκτική η αντιμετώπιση για να δείξει το επίσημο κράτος ότι αντιλαμβάνεται το πρόβλημα. Οι νεόπτωχοι λοιπόν έγιναν άστεγοι και οι φτωχοί υπέβαλλαν ανάλογη υποψηφιότητα. Αυτοί που επιχαίρουν σήμερα είναι κάποιοι όψιμοι αριστεροί και οι μεταφερόμενες κομματικές μάζες, έτσι που να μην μπορεί να καταλάβει κανείς τι γίνεται. Όμως με αυτή την μετακίνηση δεν πρόκειται ποτέ να καταφέρουν να διατηρήσουν το μυστικό, καθώς δεν είναι και λίγοι αυτοί που αποκαλύπτουν την όλη διαδικασία. Η φτώχεια υπήρχε λοιπόν και πριν τα μνημόνια, απλά κανείς δεν έμπαινε στον κόπο να το πει. Οι άνθρωποι που αγόραζαν βερεσέ στις φτωχογειτονιές, καλύπτονταν απλά και μόνο από τον επίπλαστο πλουτισμό στα κέντρα των μεγαλουπόλεων. Μέχρι που ήρθε η κρίση και ισοπέδωσε τους πάντες, δημιουργώντας νέες στρατιές ανέργων και άστεγων, απλά για μπει το κερασάκι στην τούρτα, να αποδειχθεί ότι τα μνημόνια δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια συντονισμένη επίθεση κατά όλων των επαγγελματικών τάξεων. Η κατάσταση που παραπέμπει σε ανθρωπιστική καταστροφή έχει όμως παρελθόν. Κι αυτό δεν θα πρέπει να το λησμονούν ούτε αυτοί που εδώ και μερικά χρόνια έπαψαν να ευημερούν. Δεν ήταν πάντα οι εξορμήσεις στην Μύκονο στην πρώτη γραμμή, για πολλές οικογένειες η φτώχεια ήταν δεδομένη κατάσταση που κρατούσε χρόνια. Κατ΄αυτή την έννοια για όλους αυτούς η μέρα της επίσημης χρεοκοπίας της χώρας δεν πρόκειται να είναι κάτι περισσότερο πέραν από μια ακόμη επίθεση στα πενιχρά εισοδήματα και τις αιματηρές οικονομίες τους. Αυτοί που έχουν το πρόβλημα στην πραγματικότητα είναι όλοι όσοι βολεύτηκαν πίσω από την καταναλωτική μανία των προηγούμενων δεκαετιών, οι οποίοι δεν θα παραδεχθούν ποτέ πως τούτες οι πρωτόγνωρες στιγμές αναμένεται να χαράξουν επί χρόνια την αδιέξοδη πορεία του τόπου, που υπό το βάρος των χρεών, εξαντλεί μέχρι τέλους τους πολίτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου