Η Ευρώπη των «πολιτισμένων» και των νομάδων

H θέση της κυβέρνησης είναι πάρα πολύ δύσκολη ειδικά τώρα που ξεκινούν να εφαρμόζονται όχι μόνο τα προαπαιτούμενα αλλά και οι μνημονιακές αποφάσεις που αναμένεται να προκαλούν συνεχώς τριγμούς στο κυβερνητικό πεδίο. Ήταν πολύ δύσκολη η απόφαση του πρωθυπουργού να βάλει την υπογραφή του σε ένα τέτοιου εκβιαστικού μεγέθους μνημόνιο, που στην πράξη είναι αδύνατο να εφαρμοστεί. Θα χρειαστεί να περάσουν χρόνια για να συνέλθει η ελληνική οικονομία από το σοκ, θα απαιτηθούν  θυσίες και η φτώχεια θα ξεπεράσει κάθε όριο. Αυτό που δεν θα αλλάξει θα είναι τα δανεικά, που δεν θα μειωθούν στο ελάχιστο καθώς όποια  απομείωση χρέους για την Ελλάδα, θα έκανε τα κοινοβούλια των κρατών – μελών της Ευρωζώνης να σείονται από τις διαμαρτυρίες. Όχι η Ευρώπη που ζούμε – και το έχω ξαναγράψει – δεν είναι ούτε η Ευρώπη των λαών ,ούτε η Ευρώπη της αλληλεγγύης. Είναι η Ευρώπη του σκληρού ανταγωνισμού και της κερδοφορίας των κρατών του ισχυρού μπλοκ – της πρώτης ταχύτητας - που θα απομυζήσει μέχρι τέλους τον ευρωπαϊκό Νότο. Η Ευρώπη των προμελετημένων συσχετισμών δεν έχει να κάνει σε τίποτε με την Ευρώπη που οραματίστηκαν μετά τον πόλεμο. Παράλληλοι κόσμοι γίνονται αντιληπτοί εντός της ευρωζώνης καθώς οι ταχύτητες από κράτος σε κράτος είναι διαφορετικές, με το ΑΕΠ να κυμαίνεται αλλού  σε υψηλά επίπεδα και αλλού σε χαμηλά. Ναι, υπάρχει πλούτος στην ευρωζώνη, υπάρχει όμως και ασύλληπτη φτώχεια. Ναι, υπάρχει ανάπτυξη στην Γερμανία, είναι όμως άμεσα συνυφασμένη με δράματα όπως το ελληνικό. Κατ΄αυτόν τον τρόπο κανείς δεν νομιμοποιείται να μιλά για ευημερία. Άλματα έχουν γίνει από κάποιες χώρες του Βορρά και άλλες τόσες της Κεντρικής Ευρώπης. Αυτό όμως δεν αντισταθμίζεται με την τραγική κατάσταση των χωρών του Νότου, της δεύτερης ταχύτητας. Αυτή την Ευρώπη βιώνουμε τελικά. Άλλοι να πατούν γκάζι και άλλοι να προσπαθούν απλά να ακολουθήσουν ασθμαίνοντας. Άλλοι να βιώνουν τις τελευταίες στιγμές των κατακτήσεων στα εργασιακά και άλλοι να βλέπουν ακόμη και στα όνειρά τους εφιάλτες. Την Ευρώπη των «πολιτισμένων»  και των νομάδων. Στο όνομα όλων αυτών διεξήχθηκαν το προηγούμενο διάστημα στα eurogroup και στις συναντήσεις κορυφής τεράστιες μάχες, μάχες για το ποιος θα επικρατήσει και ποιος θα υπακούσει. Τα μηνύματα είχαν πολλούς αποδέκτες αλλά πάνω απ΄όλα τους λαούς που μάλλον στο τέλος έπρεπε να συνηθίσουν τις μονομαχίες και τα κονταροχτυπήματα. Δεν ζούμε σε καμία Ευρώπη  που θέτει τις βάσεις για μια σταθερή ευημερία και πρόοδο. Οι αξίες έχουν προ πολλού χαθεί. Και είναι απορίας άξιο γιατί οι Έλληνες ποθούν τόσο πολύ αυτή την Ευρώπη. Για να θεωρούνται ευρωπαίοι και μοδάτοι; Για να απορροφούν τα κοινοτικά κονδύλια με άνεση; Η για να φορτώνονται τα μνημόνια στο όνομά της; Ας το απαντήσει καλύτερα η κυβέρνηση, που ακροβάτησε επί έξι μήνες σε τεντωμένο σχοινί αλλά πάντα μέσα στην Ευρώπη και μαζί με αυτήν.