Στην Κριμαία συνεχίζεται το κρυφτούλι μεταξύ ρώσικων και ουκρανικών στρατιωτικών δυνάμεων, με την μέχρι στιγμής σαφή υπεροχή των Ρώσων, που αν μη τι άλλο καταλαμβάνουν τις βάσεις των Ουκρανών την μια μετά την άλλη, χωρίς μέχρις στιγμής θύματα. Αλλά και στην ανατολική Ουκρανία παίζεται ένα περίεργο παιχνίδι, με τις εκεί αποσχιστικές τάσεις να μονοπωλούν το ενδιαφέρον. Κανείς βέβαια δεν μπορεί να μην λάβει υπόψιν του ότι στην Κριμαία δεν ζουν μόνο ρωσόφωνοι αλλά και πολλοί άλλοι που δεν επιθυμούν την Ένωση με την Ρωσία. Οι εξελίξεις όμως τους προλαβαίνουν, καθώς με συνοπτικές διαδικασίες μετά το δημοψήφισμα , προχωρά η Ένωση και όλοι αυτοί που διαφωνούν, απλά μπαίνουν στο περιθώριο. Την ίδια στιγμή, στην Ευρώπη, ενώ υπάρχει παθητική αντίδραση απέναντι στις ενέργειες της Ρωσίας και οι ΗΠΑ παραμένουν στα λόγια και όχι στην άσκηση πραγματικών κυρώσεων, δεν μπορεί να μην δει κανείς ότι παρά την αρχική «θερμή» ευρωπαϊκή συμπαράσταση στην εξέγερση του ουκρανικού λαού, τώρα απλά παρακολουθούν όλοι τους τις εξελίξεις χωρίς έχουν να πουν τίποτα περισσότερο. Με λίγα λόγια, φαίνεται καθαρά ότι στην περίπτωση της Ουκρανίας συνολικά υπάρχει αντιφατική συμπεριφορά από τους Ευρωπαίους, που μόλις πριν από λίγο καιρό εξέφραζαν ποικιλοτρόπως την συμπαράστασή τους στους εξεγερμένους Ουκρανούς πολίτες αλλά τώρα σωπαίνουν επιδεικτικά. Και δεν λέει τίποτα η χλιαρή αντίδραση της Γερμανίας, που διαδραματίζει πλέον τον πιο σημαντικό ρόλο στην ΕΕ, ούτε φυσικά η απίθανη σιωπή στην Γαλλία, χώρες βέβαια που έχουν πολλά εσωτερικά προβλήματα, παρά την όποια φαινομενική ευημερία. Οι Ρώσοι λοιπόν «κάνουν μόνοι τους παιχνίδι» αποδεικνύοντας πως όποτε το θελήσουν, εισβάλλουν στο όνομα της υποτιθέμενης προστασίας των ρωσόφωνων πληθυσμών. Κανείς δεν φαίνεται διατεθειμένος να σταματήσει τον τσάρο Πούτιν, που από διαμεσολαβητής σε εστίες κρίσεων στην Μεσόγειο και αλλού όπως το Ιράν, μεταβάλλεται σε τοποτηρητή και επιβλέποντα στα της Ευρώπης συνολικά, με την βοήθεια των αγωγών φυσικού αερίου αλλά και το μαύρο χρήμα, που εδώ και καιρό ρέει άφθονο στους υψηλούς κύκλους της ρώσικης κοινωνίας. Παρατηρώντας κανείς με προσοχή την κρίση στην Κριμαία, θα διαπιστώσει πως όλα έγιναν πολύ προσεκτικά και με μέθοδο. Λες και προετοιμάζονταν επί καιρό για τις εν λόγω εξελίξεις., λες και όλα είχαν μεθοδευτεί στο παρασκήνιο, οι ρώσοι στρατιώτες ξεφύτρωσαν από το πουθενά στην Κριμαία, το δημοψήφισμα έγινε με συνοπτικές διαδικασίες, και όλα πάλι κυλούν σε φυσιολογικούς ρυθμούς. Οι Ρώσοι, βέβαια, φοβούνται την επέκταση της αμερικανικής κυριαρχίας στο έδαφος της Ουκρανίας, αφού ο Ομπάμα έσπευσε να υποδεχθεί με ανοιχτές αγκάλες την νέα ουκρανική ηγεσία. Πιθανή αλλά και αναμενόμενη στρατιωτική συνεργασία των Ουκρανών με τους Αμερικανούς, δεν αποτελεί και το καλύτερο σενάριο για την Ρωσία, που θέλει να επεκτείνει περαιτέρω την κυριαρχία της. Βέβαια αυτό το έχει εν μέρει πετύχει - όπως το έχω ξαναγράψει και παλιότερα - με την σθεναρή στάση στην κρίση των ΗΠΑ και της ΕΕ με το Ιράν αλλά και με την Συρία. Διπλωματικές νίκες των Ρώσων, λοιπόν, που τις επισκιάζει ο φιλοδυτικός προσανατολισμός της νέας ουκρανικής ηγεσίας; Ή πολύ απλά, όπως θα υπέθετε κανείς, μοίρασμα των σφαιρών επιρροής, ανακατεύοντας την τράπουλα των εθνοτικών ιδιαιτεροτήτων που σαρώνουν χώρες όπως Ιράκ, Λιβύη, Συρία και παντού όπου οι πλανητάρχες επεδίωξαν να επανασχεδιάσουν τις αυτοκρατορίες τους στις πλάτες ανυποψίαστων πληθυσμών; Και, ξέρετε, δεν έχουμε να κάνουμε πια με την Δύση και την Ανατολή, ούτε με δύο «συνήθεις υπόπτους» του παρελθόντος, αλλά με πολλές περιφερειακές δυνάμεις που περνούν από την οικονομική επέλαση στην στρατιωτική επίδειξη που την επισφραγίζει. Και περιφερειακές δυνάμεις είναι αυτές που δεν βρίσκονται στις Βρυξέλλες αλλά στο Πεκίνο και την Μόσχα, όπου λαμβάνουν χώρα σημαντικές συναντήσεις που περνούν στα ψιλά. Η ΕΕ, θα έλεγε κανείς, δεν είναι παρά ο αποδέκτης των όποιων επεκτατικών συμφωνιών, αλλά πάνω απ΄όλα το παρθένο έδαφος για την επέκταση αυτή. Με δεδομένο μάλιστα ότι οι ΗΠΑ έρχονται εδώ και χρόνια αντιμέτωπες με σοβαρά προβλήματα όπως ανεργία, υποαπασχόληση και παρατεταμένα οικονομικά κραχ, το όλο τοπίο ξεκαθαρίζει και οι δυνάμεις αυτές που ανέφερα, παύουν να είναι περιφερειακές, και μεταβάλλονται σε υπερδυνάμεις και δη με πολλές φιλοδοξίες. Η Κριμαία λοιπόν δεν είναι παρά ένα ακόμη σενάριο τρόμου για το αύριο που μας περιμένει. Για το γεγονός ότι ο νέος κόσμος που σχεδιάζεται θα έχει πολλούς και σημαντικούς στρατιωτικούς παίχτες, που ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμοι να επιδείξουν τις ικανότητές τους. Έναν κόσμο που αν μη τι άλλο δεν λαμβάνει υπόψιν του αυτό που αποκλήθηκε ελευθερία και δημοκρατία στις εξεγέρσεις πριν από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, όπου για πολλούς και διάφορους λόγους χάθηκε το στοίχημα της γενικευμένης επανάστασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου