Η κλωστή της Δημοκρατίας και η θέα του κοινωνικού χάους

Η δικαιοσύνη παίρνει μεγάλο ρίσκο με τις συνεχείς απορρίψεις των αιτημάτων του Νίκου Ρωμανού και βάζει την χώρα σε μεγάλες περιπέτειες αναφορικά με τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.  Αυτοί που απέρριψαν τα αιτήματα δεν βλέπουν στο παραμικρό την κοινωνική αναστάτωση που προκαλούν αλλά πάνω απ΄όλα ότι θέτουν σε άμεσο κίνδυνο την ζωή του 21χρονου νέου, που πιστός στις αντιλήψεις του συνεχίζει ακάθεκτος τον προσωπικό του αγώνα. Είναι απαράδεκτος έως ντροπιαστικός  επίσης ο τρόπος που αντιμετωπίζει η Πολιτεία τον Νίκο Ρωμανό, τους γονείς του και κατ΄ επέκταση όλους τους πολίτες. Ο πρωθυπουργός δήλωσε στον πατέρα του απεργού πείνας ότι τάχα δεν μπορεί να παρέμβει στο έργο της Δικαιοσύνης. Αυτή η δήλωση θα μείνει στην ιστορία, αφού αλλεπάλληλες φορές η συντεταγμένη Πολιτεία αθώωσε με τις παρεμβάσεις της όχι απλά ένοχους αλλά προκλητικά διεφθαρμένους επώνυμους. Οι παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη ήταν κάτι παραπάνω από οφθαλμοφανείς, οι δε δικαστές και εισαγγελείς υπέκυψαν στις όποιες πολιτικές πιέσεις. Προς τι λοιπόν η τωρινή ντρίπλα  του  κου Σαμαρά, του υπουργού Δικαιοσύνης και όλων όσων δοκιμάζουν με τις αποφάσεις τους την θέληση για ζωή ενός νέου; Τι προσπαθούν να πετύχουν; Τα γεγονότα θα ανατρέψουν την τρέχουσα επικαιρότητα αν συνεχιστεί η απεργία πείνας του Νίκου Ρωμανού, αλλά πάνω απ΄όλα αν συμβεί το μοιραίο. Αισθάνεται κανείς ότι μάλλον σπρώχνουν τα πράγματα στα άκρα και ότι προκαλούν ευθέως την κοινωνία, αδιαφορώντας πλήρως για την ανθρώπινη ζωή. Η Ελλάδα και η κυβέρνησή της θα έπρεπε κανονικά να  λογοδοτήσουν μετά την πρωτοφανή στάση απέναντι στα δικαιώματα ενός κρατούμενου, που δεν θέλει τίποτε περισσότερο ή λιγότερο παρά το δικαίωμα στην μόρφωση. Τι άλλο  θα μπορούσε να πει κανείς για αυτή την αδιαλλαξία αλλά και την πρωτοφανή πρόκληση των αισθημάτων του μέσου πολίτη; Σε μία χρονική στιγμή όπου επίκεινται εθνικές εκλογές και υποτιθέμενη έξοδος από το μνημόνιο, σε έναν τόπο που στενάζει από την φτώχεια και την στέρηση, έρχονται να προστεθούν σκληρές αποφάσεις για έναν νέο άνθρωπο, που το μόνο που ζήτησε ήταν να σπουδάσει. Η Πολιτεία ας αναλάβει τις ευθύνες της για την πιθανή απώλεια ενός νέου παιδιού με το παρελθόν και την θλιβερή εμπειρία να πεθαίνει στα χέρια του πριν από 6 χρόνια ο καλύτερός του φίλος.  Ας ψάξει εφεξής να βρει λύσεις άρσης αυτού του πολύ μεγάλου κοινωνικού αδιεξόδου. Η Πολιτεία έχει εξοργίσει τον νέο αυτής της χώρας που στο πρόσωπο του Νίκου Ρωμανού βλέπει το δικό του μαρτύριο εν μέσω οικονομικής κρίσης. Θα περίμενε κανείς διαφορετικούς ελιγμούς από την κυβέρνηση και όχι την επιλογή της σκληρής γραμμής, στο όνομα των προηγούμενων αποδράσεων. Και τελικά μια ζωή παρακάμπτεται προκειμένου να επικρατήσει ο νόμος; Από που και ως που; Που το βρήκαν γραμμένο να θυσιάζουν στον βωμό της δήθεν νομιμότητας έναν νέο άνθρωπο που το μόνο που ζήτησε ήταν να μορφωθεί;  Και σε τελική ανάλυση, γιατί δυναμιτίζουν το όλο κλίμα; Πολύ φοβάμαι, ότι θα ζήσουμε σκηνές απερίγραπτου κοινωνικού χάους από την στιγμή που η κυβέρνηση συνεχίσει να φέρεται με τέτοια αδιαλλαξία.  Χωρίς να θέλω να γίνω μάντης κακών ειδήσεων, τα γεγονότα εκεί οδηγούν, αν δεν συμβεί κάτι συγκλονιστικό. Η Ελλάδα δοκιμάζεται για πολλοστή φορά από μία κυβέρνηση αποφασισμένη να προκαλέσει  το χάος που προανέφερα. Μέσα από αυτό το κείμενο, γίνεται έκκληση προς όλους να λογικευθούν και να σκεφθούν δημοκρατικά, αν φυσικά θέλουν και μπορούν. Και αν αυτό δεν είναι εφικτό, ας σεβαστούν τουλάχιστον το δικαίωμα στην μάθηση, όχι με όρους και προϋποθέσεις. Γιατί από αυτήν ακριβώς την μάθηση, εξαρτάται το μέλλον της χώρας των πολλών αμαθών. Εκτός και αν πια είναι όλα προαποφασισμένα,  να καταλήξει ένας ακόμη έφηβος στον θάνατο και να δείξει το κράτος την πυγμή του στους πολίτες. Εκτός εάν εδώ παίζεται το γόητρο του κράτους – τιμωρού, επειδή κάποιοι αποφάσισαν εν έτη 2015 να γυρίσουν τον χρόνο πίσω. Και που δεν διατάζουν να κόψουν την κλωστή που κρέμεται η ούτως ή άλλως χιλιοειπωμένη αλλά ποτέ εφαρμόσιμη  Δημοκρατία.