Θετικό, όπως διάβασα, κρίνει το αποτέλεσμα του Eurogroup η κυβέρνηση, καθώς σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, η διαδικασία για την εφαρμογή της απόφασης του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου ήδη ξεκινά. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γ. Σακελλαρίδης, δηλώνει πάντως πως η τρόικα όπως την γνωρίσαμε αποτελεί παρελθόν. Και διερωτώμαι ευλόγως: θα έχουμε εφεξής κάποια «καλή» τρόικα; Εδώ στον ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές γινόταν στην κυριολεξία πανδαιμόνιο ακόμη και στην προφορά της λέξης «τρόικα», τώρα πως άλλαξαν αίφνης τα δεδομένα; Ποια νέα τρόικα θα γνωρίσουμε; Πως και με ποια πειστικά επιχειρήματα θα πείσουν τους ψηφοφόρους τους ότι υπάρχει και «καλή» τρόικα; Οι απορίες δεν απαντώνται πάντοτε. Συχνά τα τερτίπια του λόγου κάνουν τα μαγικά τους ενώ τα λεκτικά ατοπήματα δεν απουσιάζουν. Από την πλευρά του, πάντως, ο Γερμανός τσάρος της Οικονομίας Σόιμπλε δεν παύει να επιμένει πως πρέπει να υπάρξει άμεση υποχώρηση στα ελληνικά αιτήματα και τις αξιώσεις από τους εταίρους δηλώνοντας χαρακτηριστικά πως η Ελλάδα πρέπει να συνομιλήσει με τους θεσμούς για να εγγυηθεί ότι το μνημόνιο κατανόησης εκπληρώνεται. Λίγο ασαφής αυτή η δήλωση, βέβαια, και ειδικά η προσθήκη που αναφέρεται στο ότι μόνο όταν εκπληρωθεί αυτός ο όρος υπάρχει μια πιθανότητα να υπάρξει εκταμίευση από το πρόγραμμα. Είμαστε συνηθισμένοι βέβαια σε παρόμοιες δηλώσεις του γερμανού τσάρου, που κάθε φορά προσπαθεί να εντυπωσιάσει ολοένα και περισσότερο. Η απορία μου όμως παραμένει: Ποια τρόικα έχει καλό πρόσωπο και πότε θα την δούμε ξανά; Θα πει κάποιος: «μια λέξη είναι και αυτή, δεν έχει και τόση σημασία…». Λάθος. Έχει και παραέχει σημασία, ειδικά όταν συνδυάζεται και με αμέτρητες προεκλογικές ρήσεις για αντιμνημόνια και εκδίωξη της τρόικα. Πρέπει να είναι αρκετά προσεκτικοί στην κυβέρνηση όταν αναφέρονται στον τρόπο ελέγχου των μεταρρυθμίσεων, στο πως και με ποιους θα συναλλάσσεται εις ότι αφορά την αξιολόγησή τους. Η λέξη «τρόικα» βασανίζει την ελληνική κοινωνία εδώ και έξι τουλάχιστον χρόνια, οι δε πολίτες αδημονούν για την αποχώρησή της. Πως θα ηχήσει άραγε στα αφτιά τους το άκουσμα περί νέας «καλής» τρόικας όχι σαν αυτή που γνωρίσαμε; Και τελικά, με ποιο τρόπο θα ελέγχονται οι ελληνικές κινήσεις στην σκακιέρα της ευρωζώνης; Εκτός και αν γίνει πράξη και κάποιο νέο «καλό» αυτή την φορά μνημόνιο, με άλλο προφίλ. Θα πρέπει στην Ελλάδα κάποια στιγμή να προσέχουμε τις λέξεις και την σημασία τους. Βέβαια για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα, είναι γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα δίδεται μια κρίσιμη πολυεπίπεδη μάχη στο Eurogroup, μια μάχη σε όλα τα μέτωπα και με σκληρούς όρους. Η έκβαση της μάχης αυτής δεν θα μπορούσε εκ των προτέρων να προβλεφθεί, ειδικά όταν απέναντι στις ελληνικές αξιώσεις παρατάσσονται αναφανδόν όλες σχεδόν οι χώρες της ευρωζώνης. Η μάχη όμως αυτή ήταν γνωστό από πριν ότι θα είναι άνιση και αγωνιώδης. Κανείς όμως δεν μπορεί να δεχθεί υπαναχωρήσεις σε βάρος της προεκλογικής προπαγάνδας του τύπου «θα διώξουμε την τρόικα, θα σχίσουμε τα μνημόνια, θα καταργήσουμε τις ιδιωτικοποιήσεις κλπ). Πρέπει να είναι κανείς πολύ αφελής να πιστεύει ότι η παραμονή στην ευρωζώνη θα γινόταν χωρίς κόστος αλλά πάνω απ΄όλα χωρίς σαγηνευτικές μεταρρυθμίσεις προς τους ευρωπαίους εταίρους. Ας μην αγανακτεί κανείς λοιπόν που ακούγονται τα περί αλλαγής της κακής τρόικα σε καλές «τεχνικές υπηρεσίες» των Βρυξελλών, ή την μετατροπή του κάκιστου μνημονίου σε «συμφωνία επί των αρχών» μετά από το εκάστοτε Eurogroup. Οι αλλαγές στην πολιτική πορεία μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν συνοδεύτηκε ούτε από επαναστατικές αλλαγές ούτε από θαύματα εν μία νυχτί. Και δεν υποδύομαι τον άχαρο ρόλο του όποιου δογματικού ΚΚΕ ή άλλου αντιπολιτευτικού κόμματος που παραμονεύει στην γωνιά. Απλά σκέφτομαι πόσο εύκολο είναι η ισορροπία ανάμεσα στην υπόσχεση και την υλοποίησή της. Πόσο δύσκολο είναι να μην τάζεις και να θες να επικρατήσεις στην προεκλογική μάχη. Ως εκ τούτου, λοιπόν, οι λεκτικές παραβάσεις και οι υπερβολές είναι στο πρόγραμμα. Περιορίζομαι εκ του σύνεγγυς λοιπόν στην μη ήσσονος σημασίας ρήση περί διαφορετικής τρόικας ή μνημονίου. Ποιος τα λέει αυτά; Οι ίδιοι οι κυβερνώντες με άλλα λόγια. Η πορεία θα είναι δύσβατη. Ο δρόμος μέχρι το πέρας της λήξης του τετράμηνου ανώμαλος και χωρίς την παραμικρή στρώση από ροδοπέταλα. Εκτός και αν στην κυβέρνηση εξακολουθούν να πανηγυρίζουν για τις λεκτικές εκφραστικές μετατροπές στα κείμενα και τις συμφωνίες. Που όμως δεν αλλάζουν στο παραμικρό την ουσία. Ας εξηγούν καλύτερα που και πως άλλαξαν άρδην τα δεδομένα. Σπιθαμή προς σπιθαμή, λέξη προς λέξη όπως ο περιορισμένος χρόνος που μας δίνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου