Ο φόβος στην Ευρώπη εξαπλώνεται ραγδαία μετά την τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι. Η τραγική κατάληξη της επίθεσης αυτής με τα πολλά θύματα, τροφοδοτεί ευθέως την ισλαμοφοβία αλλά και γενικότερα τα ξενοφοβικά αισθήματα. Δεν είναι τυχαία η συνεχής παρουσία της Ζαν-Μαρί Λεπέν στα γαλλικά ΜΜΕ, που φιλοδοξεί να πρωταγωνιστήσει στις εξελίξεις γιατί αυτό που νοιάζει το κόμμα της δεν είναι τόσο τα θύματα, αλλά η πριμοδότηση με ψήφους αγανακτισμένων Γάλλων πολιτών. Το κύμα της ξενοφοβίας είναι ούτως ή άλλως μεγάλο σε Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα, και τα επιχειρήματα ενισχύονται από παρόμοια τραγικά περιστατικά. Βέβαια κανείς ετούτες τις ώρες δεν εξετάζει το μένος των μουυσουλμάνων στην Μέση Ανατολή μετά τις αλλεπάλληλες αιματηρές επεμβάσεις Αμερικανών και Ευρωπαίων και τα αλλεπάλληλα «λάθος χτυπήματα». Ετούτες τις ώρες που όλοι πρέπει να εκφράσουν τον αποτροπιασμό τους για τις ενέργειες φανατικών ισλαμιστών, δεν πρέπει παράλληλα να ξεχνούν ότι η ξενοφοβία μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις σαν αυτές που ζούμε τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας από την Χρυσή Αυγή. Οι πιέσεις για απομάκρυνση των προσφύγων από την Ευρώπη, των «λαθρομεταναστών» όπως οι ιθύνοντες τους αποκαλούν, οι επαναπροωθήσεις αλλά και η επίμονη μη κατανόηση ότι οι άνθρωποι αυτοί καταφθάνουν με κάθε μέσον στην Ευρώπη λόγω των συνεχών επιθέσεων και διωγμών που υφίστανται από τις εστίες τους, δημιουργεί ένα πολύ άσχημο σκηνικό, με την Ευρώπη-φρούριο να συνεχίζει να αδιαφορεί για το δράμα των προσφύγων και τις στοχευμένες επιθέσεις των τζιχαντιστών ή φανατικών μουσουλμάνων να αποτελούν βούτυρο στο ψωμί της ακροδεξιάς και του νεοφασισμού στην Ευρώπη. Και με δεδομένο ότι ένα και μόνο θύμα στην Ευρώπη από παρόμοιες αποτρόπαιες τρομοκρατικές ενέργειες αντιστοιχεί με εκατοντάδες ή χιλιάδες γυναικόπαιδα στην Μέση Ανατολή, που ο ευρωπαίος έχει συνηθίσει να βλέπει στις οθόνες, χωρίς να κάνει το παραμικρό για να αποτρέψει την παρατεταμένη αιματοχυσία. Από το Παρίσι λοιπόν ξεκινά μια νέα εποχή, όπως και στην γειτονική Γερμανία όπου η κίνηση Pegida και οι διαδηλώσεις ακροδεξιών hooligans προαναγγέλλουν μια ένα εποχή σκότους και μισαλλοδοξίας, με μπροστάρηδες τα ακροδεξιά και νεοναζιστικά κόμματα που παρασύρουν με την ρητορική τους χιλιάδες πολίτες. Βρισκόμαστε σε μία εποχή όπου θυμίζει λίγο-πολύ την κατάρρευση της ανάπηρης Δημοκρατίας της Βαιμάρης και την ραγδαία άνοδο του εθνικοσοσιαλισμού που γοήτευσε εκατομμύρια Γερμανούς μετά την λήξη του πρώτου παγκοσμίου πολέμου και την αρχή του δευτέρου. Οι συντηρητικές κυβερνήσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη, μη μπορώντας να διαχειριστούν τις διάφορες τραγωδίες και τρομοκρατικές πράξεις, ανοίγουν τον δρόμο στα ακροδεξιά κόμματα να ξεδιπλώσουν την εμετική ρητορική τους στο όνομα δήθεν της τάξης, της ασφάλειας και της βίαιης επιβολής του νόμου. Και θα το ξαναπώ: δεν είναι η πρώτη φορά που στρώνεται το χαλί σε αυτές τις φράξιες, καθώς την ίδια στιγμή δεν δίδεται η απαραίτητη σημασία από τα ΜΜΕ στις ακροδεξιές τρομοκρατικές οργανώσεις και τα δεκάδες αν όχι εκατοντάδες θύματα προσφύγων και μεταναστών. Η τραγωδία στο Παρίσι λοιπόν θα πρέπει να προβληματίσει και τα αριστερά – ρεφορμιστικά κόμματα που υιοθετούν πολλάκις ακροδεξιά τσιτάτα. Χωρίς βέβαια να υποτιμούμε την επίδραση στις μάζες του απειλητικού τζιχάντ, δεν θα πρέπει από την άλλη να παραβλέπουμε τα δράματα των προσφύγων και μεταναστών που απειλείται η παράτασή τους μετά τις τραγικές και καταδικαστέες επιθέσεις στην Γαλλία. Η ιστορία πάντως με τον φονταμενταλισμό αλλά και το δια Τζωρτζ Μπους δόγμα της Δύσης μετά τις επιθέσεις το 2001 στους Δίδυμους Πύργους ότι «όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι με τους τρομοκράτες», έχει ξεκινήσει από παλιά και δεν αναμένεται να τελειώσει εδώ. Την δε πολυσυζητημένη «ελευθεροτυπία» την έχουν καταργήσει πρώτα τα κράτη της Δύσης και μετά ο θρησκευτικός φανατισμός έδωσε την χαριστική βολή. Ζούμε εκ νέου δόγματα, θεωρίες και ρήσεις των ευρωπαίων περί Schurkenstaaten (βρώμικα κράτη) και «Άξονα του κακού», για πιθανή νέα στοχοποίηση του Ιράν αλλά και νέες επεμβάσεις αυτήν φορά κατά των όποιων τζιχαντιστών, που οι ίδιοι οι Δυτικοί εξόπλισαν, και τώρα αδυνατούν να ελέγξουν. Το θανάσιμο αυτό παιχνίδι λοιπόν που έχει πολλούς ενόχους, δεν αναμένεται να τερματιστεί εδώ – τουναντίον θα πάρει μάλλον ανεξέλεγκτες διαστάσεις, με αθώα θύματα από όλες τις πλευρές. Ας ευχηθούμε να πρυτανεύσει η δημοκρατική σκέψη στους πολίτες που ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις και όχι η βεβιασμένη κρίση για εγκλήματα που ούτως ή άλλως προκαλούνται από κάθε λογής ξενοφοβικές πολιτικές αλλά και πράξεις ελεεινού θρησκευτικού φανατισμού. Σο φινάλε, ούτε οι σκιτσογράφοι έφταιγαν, ούτε οι χιλιάδες νεκροί από τους ανεξέλεγκτους βομβαρδισμούς στην Μέση Ανατολή, με τις ευλογίες της Δύσης. Όλα αυτά τα αθώα θύματα θα πρέπει να αφυπνίσουν τους πολίτες πως μάλλον κάποιοι άλλοι αποφασίζουν για την τύχη τους, οπλίζοντας είτε τα χέρια φανατικών ισλαμιστών είτε κάνοντας τα στραβά μάτια στην ανεξέλεγκτη ρίψη βομβών και εξολόθρευση χιλιάδων αθώων. Μια βία που θα πρέπει όχι μόνο να καταδικαστεί από όλες τις πλευρές ανεξαρτήτου θρησκεύματος, αλλά θα πρέπει να απομονωθεί από την παγκόσμια κοινότητα των πολιτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου